GotoKnow
หน้าแรกสมาชิกProf. Vicharn PanichสมุดKMI Thailand › ชีวิตที่พอเพียง 49. อยู่กับผู้ป่วยโรคสมองเสื่อ...

ชีวิตที่พอเพียง 49. อยู่กับผู้ป่วยโรคสมองเสื่อม (๕๘) บันทึกเดือนพฤศจิกายน - ธันวาคม ๒๕๖๗

Prof. Vicharn Panich
เขียนเมื่อ 14 มกราคม 2025 13:56 น. ()

 

 ผมเล่าเรื่องชีวิตยามสมองเสื่อมของสาวน้อยเป็นระยะๆ () ((๓)  (๔)  (๕)  (๖)   (๗)   (๘)   (๙)   (๑๐)   (๑๑)    (๑๒)   ๑๓   ๑๔   ๑๕  ๑๖  ๑๗  (๑๘)  (๑๙)  (๒๐)  (๒๑)   (๒๒)  (๒๓)   (๒๔)   (๒๕)   (๒๖)    (๒๗)    ๒๘  ๒๙   ๓๐   ๓๑   ๓๒   ๓๓   ๓๔   ๓๕   (๓๖)   (๓๗)    (๓๘)   (๓๙)   (๔๐)   (๔๑)   (๔๒)  (๔๓)   (๔๔)  (๔๕)  (๔๖)   (๔๗)   (๔๘(๔๙)   (๕๐)  (๕๑)  (๕๒)   (๕๓)  (๕๔)  (๕๕)  (๕๖)  (๕๗)   เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์กับท่านผู้อื่นที่ต้องเผชิญสภาพคล้ายๆ กัน ที่นับวันจะมีจำนวนมากขึ้น 

ไปให้หมอตรวจ ปรับยา

หมอประจำตัวคือ รศ. นพ. ยงชัย นิละนนท์    หลังโควิด เราไม่ได้พาเธอไปหาหมอ ๒ ปี   โดยขอให้หมอสั่งยาอย่างเดิมให้ครั้งละ ๖ เดือน   ตอนนี้สังเกตว่าอาการโรคสมองเสื่อมเพิ่มขึ้น    และนอนหลับมาก กลางคืนนอนสองทุ่ม ตื่น ๘ - ๙ น.   และกลางวันก็นอนหลับอีกสองสามชั่วโมง   

ผมโทรศัพท์นัด อ. หมอยงชัยด้วยความสนิทสนมส่วนตัว นัดได้วันเสาร์ที่ ๙ พฤศจิกายน ๒๕๖๗ ที่คลินิกพิเศษนอกเวลาราชการ โอพีดี ชั้น ๒ ห้อง ๒๑๕   

 

ไปร่วมงานแต่งงานหลานยายฝ่ายสามี

เบสต์ (สรัลพร คำปัญญา) แต่งงานกับ แบ๊งค์ (นภดล ดอกดวง) วันที่ ๑๐ พฤศจิกายน ๒๕๖๗ ที่ร้านอาหารแสนยอดซีฟู้ดริเวอร์ไซด์ ถนนพระราม ๓   เบสต์เป็นหลานยายของ แกะ (เซียมเง็ก แซ่แต้) ลูกสาวของป้าของผมฝ่ายแม่ ที่มาอยู่ช่วยงานบ้านของแม่ผมตั้งแต่เรียนจบ ป. ๔   จึงคล้ายเป็นพี่น้องกับผมแท้ๆ    แถมเมื่อวิภา น้องสาวคนเดียวของผมมีลูกสาวและโตเข้าโรงเรียนก็ฝากมาอยู่กับแกะที่บ้านห้องแถวถนนราษฎร์อุทิศ เขตราชบูรณะ และเมื่อวิภาเสียชีวิต ลูกสาวคนโต อ้อม ก็อยู่กับแกะจนจบมหาวิทยาลัย    ครอบครัวแกะกับพี่น้องของผมจึงสนิทกันมาก 

พี่น้องของผมจึงยกครอบครัวมางานของเบสต์แบบยกครอบครัว เป็นที่ครึกครื้น   บ้านผมไปกัน ๔ คน คือสาวน้อย ผม แต้ว และต้อง   วันอาทิตย์ขับรถขึ้นทางด่วนไปเพียง ๔๐ นาทีก็ถึงร้าน    ได้พบน้องๆ น้องสะใภ้ และหลานๆ    พบว่าสาวน้อยยังจำได้เป็นส่วนใหญ่    ที่สำคัญ เห็นได้ชัดว่าการได้ออกงานช่วยให้สาวน้อยสดชื่นกระปรี้กระเปร่า    แต่เมื่อกลับมาถึงบ้านก็ลืมหมด    น้องๆ ชมว่าพี่ตุ๋นหน้าตาสดใสมีความสุข         

 

ผลของการปรับยา 

คืนวันที่ ๑๐ พฤศจิกายน ๒๕๖๗  หลังออกไปร่วมงานแต่งงานของหลานสาว   ที่น่าจะเหนื่อยไม่น้อย จากความรู้สึกของผม   

ผมพาเธอเข้านอนเวลา ๑๙.๓๐ น.    เมื่อผมจะเข้านอนเวลา ๒๑ น. เธอเรียกผมและพูดด้วยแบบระล่ำระลัก ฟังไม่ออกว่าพูดอะไร   ผมเข้าไปพูดด้วย จับมือ บอกให้นอน    หลายครั้ง   แม้เมื่อผมเข้านอนแล้ว ก็ต้องจับมือปลอบโยนเธออยู่หลายรอบ    จนผมหลับไปเมื่อเวลาราวๆ สี่ทุ่ม   

ทำให้ผมสงสัยว่า เป็นอาการประสาทหลอนที่เกิดจากการงดยา Quetiapine หรือไม่     

กลางวันวันที่ ๑๑ พฤศจิกายน เธอมีอาการง่วงนอนทั้งวัน   คืนวันที่ ๑๑ พฤศจิกายน เธอนอนหลับดีตามปกติ   

หลังจากนั้น ทั้งลูกๆ และผม มีความเห็นร่วมกันว่า การปรับยาให้ผลดี    ช่วยให้เธอมีการรับรู้เพิ่มขึ้น    อาการง่วงเหงาหาวนอนลดลง    คุณภาพชีวิตดีขึ้น    

วิจารณ์ พานิช          

๑ ม.ค. ๖๘

 

 

 

 

 

1 ก่อนออกจากบ้านไปงานแต่งงาน

2 ที่โต๊ะอาหารร้านแสนยอดซีฟู้ด

3 หมอวิโรจน์กับหมอสุพาพรมาคุยด้วย

 

4 ถือไอศรีมโคนกินเองได้

5 ไปกินเลี้ยง ที่ศูนย์การค้า เดอะคริสตัล ราชพฤกษ์

6

7

 

สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการ


ความเห็น

...วิโรจน์ ครับ
เขียนเมื่อ

ขอให้ทุกคนในครอบครัว สุขสวัสดีปีใหม่นี้…วิโรจน์ ครับ


พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท
ภาษาปิยะธอน (Piyathon)
เขียนโค้ดไพทอนได้ด้วยภาษาไทย