ชีวิตที่พอเพียง 3785. อยู่กับผู้ป่วยโรคสมองเสื่อม (๑๗) บันทึกเดือนสิงหาคม ๒๕๖๓

ผมเล่าเรื่องชีวิตยามสมองเสื่อมของสาวน้อยเป็นระยะๆ (๑) (๒) (๓)  (๔)  (๕)  (๖)   (๗)   (๘)   (๙)   (๑๐)   (๑๑)    (๑๒)   ๑๓   ๑๔   ๑๕  ๑๖  เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์กับท่านผู้อื่นที่ต้องเผชิญสภาพคล้ายๆ กัน ที่นับวันจะมีจำนวนมากขึ้น  

ช่วงเดือนสิงหาคม ๒๕๖๓    เป็นช่วงที่ผมทดลองฐานวิถีชีวิตใหม่รองรับสถานการณ์โควิด ๑๙ ที่เสี่ยงระบาดระลอกสอง    และรองรับชีวิตสมองเสื่อมของสาวน้อย    เป็นฐานชีวิตใหม่ของผู้สูงอายุที่มีสมองคล้ายสมองของเด็ก

พนักงานตากผ้าและเก็บผ้า

ช่วงนี้เราซักผ้าสัปดาห์ละ ๒ ครั้ง    ผมมักจะซักตั้งแต่ตีห้ากว่าๆ    พอหกโมงเศษก็เสร็จ    ผมจะรอจนเธอตื่นและกินไข่ขาวกับกาแฟเสร็จ    ก็ชวนพนักงานตากผ้าออกปฏิบัติการ    โดยเราช่วยกัน    ตากเสร็จผมก็ชมว่าเก่งมาก    เธอจะทำท่าภูมิใจว่าเธอสามารถทำประโยชน์ได้    นี่คือจิตวิทยาที่ผู้ใหญ่ใช้กับเด็ก    ให้เด็กได้ภูมิใจว่าตนมีความสามารถ    ผมเดาว่า ความรู้สึกเช่นนี้ช่วยกระตุ้นสมอง  

ราวๆ บ่ายสามโมง เธอมักจะเป็นผู้ลงมือเก็บผ้าที่แห้งแล้ว    พับใส่ตะกร้า แยกของเธอกับของผมไว้คนละตะกร้า การพับจะไม่ค่อยเรียบร้อย    และบางครั้งก็สับเอาผ้าของผมไปไว้ตะกร้าของเธอ หรือกลับกัน    ผมจะกล่าวชม    และจะไม่บอกว่าทำผิดตรงไหน    ชมลูกเดียว 

       

ชอบสีแดง

เสื้อที่เธอชื่นชอบต้องสีจัดๆ    โดยเฉพาะสีแดง    เสื้อยืดสีแดงจะถูกหยิบสวมบ่อยกว่า    ตอนขับรถกลับจากชุมพร เราแวะที่ปั๊มน้ำมันแถวกุยบุรี    มีร้านของมูลนิธิอนุรักษ์ช้างป่า     ผมซื้อเสื้อยืดสีแดงให้เธอ ๑ ตัว    ด้วยหลังประโยช์สองด้าน คือช่วยบำรุงมูลนิธิ กับเอาใจเมีย    ได้ผลดีมาก    เธอกล่าวขอบคุณแล้วขอบคุณอีก พร้อมกับยกมือไหว้  

 

สนุกกับความหลงลืม

เช้าวันที่ ๗ สิงหาคม ๒๕๖๓ สาวน้อยปอกแก้วมังกรมาเสิรพ    และถามว่า “ชื่อลูกอะไร”    เมื่อผมตอบ เธอก็หัวเราะ    ก่อนหน้านั้น เธอถามว่าวันที่ ๒๗ เดือนนี้เธอจะอายุครบเท่าไร    เมื่อผมตอบว่า ๗๗  เธอก็ว่า โอ้โฮ  อายุยืนนะ    เรื่องทำนองนี้นี้คุยกันไม่รู้จักเบื่อ   

เรื่องวันที่ ๒๗ นี้เธอจะอายุเท่าไร เป็นคำถามที่เธอถามผมบ่อย    บางวันผมถามกลับให้เธอบอก วันหนึ่งเธอตอบว่า “แปดสิบ”    เมื่อผมบอกว่าผิด จริงๆ แล้ว เจ็ดสิบเจ็ด    เธอหัวเราะความหลงลืมของตัวเอง  

สมองเด็ก

สมองเด็กเป็นสมองที่ยังไม่เก่ง    มีกลไกกระตุ้นการเรียนรู้สูง    อยากลองโน่นลองนี่ เพื่อหาประสบการณ์ ซึ่งก็คือเพื่อเรียนรู้   เด็กจะซน อยู่ไม่นิ่ง เพื่อใช้กิจกรรมทางกายกระตุ้นสมอง    ให้สมองพัฒนา

คนแก่ที่สมองเสื่อม  ความสามารถของสมองลดลงไปคล้ายสมองเด็ก    ผมพยายามหาทางส่งเสริมให้เธอทำสิ่งต่างๆ เท่าที่พอจะทำได้    เพื่อให้การได้เคลื่อนไหวร่างกาย  และได้ทำงาน เป็นตัวกระตุ้นสมอง   ให้ไม่เสื่อมเร็ว หรือหากโชคดี อาจฟื้นขึ้นได้บ้าง    อย่างที่เธอกลับมาหุงข้าวเองได้อีก   

ผมหาวิธีทำให้เธอสนุกสดชื่นโดยการล้อเล่นแบบเล่นหยอกเด็กๆ    ปรากฏว่าได้ผลดี    เธอจะสนุกและหัวเราะชอบใจ เหมือนกับที่เด็กชอบ   

ไปตรวจโรคไต

ผลเลือดเมื่อวันที่ ๑ กรกฎาคม ๒๕๖๓ พบว่าระดับ creatinine (ซึ่งบอกการทำหน้าที่ของไต) เพิ่มขึ้น    และอัตราการกรองของเสียโดยไตลดลง    อ.หมอยงชัยจึงขอปรึกษาหมอโรคไต   คือ อ. หมอสุชาย ที่เคยดูแลสาวน้อยอยู่หลายปี เมื่อกว่าสิบปีมาแล้ว    แล้วหลังจากนั้นเธอไม่ยอมไป    เพราะสบายดี   

ผมมัวโอ้เอ้ จนนัดได้วันศุกร์ที่ ๒๑ สิงหาคม ๒๕๖๓    เมื่อบอกเธอว่าจะพาไปโรงพยาบาล เธอตอบทันทีว่าไม่ไป    เห็นชัดเจนว่าเธอไม่ชอบไปนั่งรอหมอในบรรยากาศคนแน่นมาก    ผมต้อง “เกลี้ยกล่อมด้วยความรัก”    คือเข้าไปกอดและบอกว่า  พาไปหาหมอแบบไม่ต้องรอ    เพื่อให้เมียแข็งแรงและอยู่ด้วยกันนานๆ     เธอจึงยิ้มออกและยอมไป  

ระหว่างนั่งรถไปโรงพยาบาล รถติดมาก    เธอบอกว่า เป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่จะไปโรงพยาบาล    สมองของเธอไม่อดทนความยุ่งยากทั้งปวง    รถติด และนั่งรอในที่คนมากๆ ทำให้เธอเครียด   

อ. หมอสุชายสั่งเจาะเลือดอย่างละเอียด    โดยเจาะที่หน่วยโรคไตแล้วผมเอาไปส่งและเสียเงินที่โอพีดี     ท่านอ่านประวัติในแฟ้มอย่างละเอียดแล้วบอกผมว่า การทำหน้าที่ของไตจัดว่าเหมือนเมื่อสิบกว่าปีก่อน    สะท้อนว่าเธอดูแลตัวเองเรื่องอาหารคนโรคไตได้อย่างดี    เสียอย่างเดียวไขมันสูง  ซึ่งก็ตรงกับ อ. หมอยงชัย ที่บอกให้กินยาลดไขมันใหม่    หลังจากงดไปหลายปี   

อย่างไรก็ตาม อ. หมอสุชาย สั่งตรวจ ultrasound ไต    โดยได้ตรวจตอนบ่ายเลย     ไม่ต้องนัดใหม่     เราจึงได้ไปกินอาหาร brunch และนั่งรอที่โรงพยาบาลปิยมหาราชการุณย์    พบว่าบรรยากาศเกือบเหมือนยุคก่อนโควิด    ต่างที่ต้องมี distancing  

  

หุงข้าวได้เอง

เธอหุงข้าวเองไม่ได้อยู่เป็นปี โดยผมเป็นคนหุง    ช่วงเดือนนี้ผมอยู่บ้านมากขึ้นมาก    โดยช่วงกลางวันมักยุ่งอยู่กับการประชุมทางไกล    จนมีอยู่ ๒ วันที่ลืมหุงข้าว     เธอจัดการเตรียมหุง เอาหมอที่ใส่ข้าวและน้ำมาให้ดูว่า ปริมาณน้ำพอดีไหม    แล้วกลับไปหุงเอง     ทำได้สองครั้งติดๆ กันสองสัปดาห์    เมื่อกลับมาทำเองได้ เธอพูดเปรยๆว่า ความจำของเธอดีขึ้น    หลังจากนั้นเธอหุงเองโดยไม่ต้องบอกผม  

ฉี่รดที่นอน

เช้าวันที่ ๒๙ สิงหาคม ๒๕๖๓   ตอนจัดที่นอน เธอร้องเรียกผมเสียงหลง    เพราะพบว่าตนเองฉี่รดที่นอนโดยไม่รู้ตัว     มารู้ก็ตอนจัดที่นอน พบว่าผ้าปูที่นอนเปียโดยเปียกทั้ง ๓ ชั้น     และลงไปโดนตัวที่นอนนิดหน่อยหน่อย    เธอไม่เคยฉี่รดที่นอนเลยมาปีกว่า               

วิจารณ์ พานิช

๒๙ ส.ค. ๖๓

1 สาวน้อยโชว์ขาอ่อนและกางเกงตัวใหม่

2 ชอบถ่ายรูปกับดอกไม้

3 ที่สวนสามพราน

4 หลังตรวจ ultrasound ไต

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

ยินดีกับอาจารย์นะคะ ที่สาวน้อยของอาจารย์ดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ