ชีวิตที่พอเพียง 4323. อยู่กับผู้ป่วยโรคสมองเสื่อม (๔๒) บันทึกเดือนกันยายน ๒๕๖๕ 


 

ผมเล่าเรื่องชีวิตยามสมองเสื่อมของสาวน้อยเป็นระยะๆ () ((๓)  (๔)  (๕)  (๖)   (๗)   (๘)   (๙)   (๑๐)   (๑๑)    (๑๒)   ๑๓   ๑๔   ๑๕  ๑๖  ๑๗  (๑๘)  (๑๙)  (๒๐)  (๒๑)   (๒๒)  (๒๓)   (๒๔)   (๒๕)   (๒๖)    (๒๗)    ๒๘  ๒๙   ๓๐   ๓๑   ๓๒   ๓๓   ๓๔   ๓๕   (๓๖)   (๓๗)    (๓๘)   (๓๙)   (๔๐)   (๔๑)  เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์กับท่านผู้อื่นที่ต้องเผชิญสภาพคล้ายๆ กัน ที่นับวันจะมีจำนวนมากขึ้น   

 

อาหารเช้าเพื่อสุขภาพ

เอารูปอาหารเช้ามาให้ดู    รูปแรก เช้าวันที่ ๔ กันยายน ๒๕๖๕    พิเศษที่มะเขือเทศจากสต็อกโฮล์ม ที่ผมซื้อมาฝาก    รูปที่ ๒ แสดงรูปมะเขือเทศอีกพันธุ์หนึ่ง   ในถ้วยเป็นหมูเส้นกันเอง สินค้าโอท็อปจากระยอง    ที่สั่งมากินและแจกทางออนไลน์    เป็นอาหารโปรดของเธอ      

   

ไปกินอาหารเที่ยงกับพี่ชาย

ตอนนี้พี่น้อง ๕ คนของเธอ เหลือเพียง ๒ คน    คือพี่ตุ๊ วีรวัช เศวตวรรณ กับเธอ    ซึ่งก็หง่อมพอๆ กัน ทั้งๆ ที่อายุต่างกัน ๘ ปี     

เช้าวันอาทิตย์ที่ ๑๑ กันยายน เก๋ วรีมน เศวตวรรณ ลูกสาวลุงตุ๊ นัดไปทำพิธีลอยอังคารของ ลุงวินัย - นพ. วินัย เศวตวรรณ พี่คนที่สอง ที่ไปอยู่สหรัฐอเมริกาเกือบ ๕๐ ปี และเสียชีวิตที่นั่น    ลูกๆ จัดการเผาศพแล้วส่งเถ้ามาทำพิธีลอยแม่น้ำเจ้าพระยา    แบบเดียวกับที่ลุงวินัย ทำให้กับภรรยา ป้านิด - พญ. ถาวรวรรณ พะลายานนท์ เมื่อสิบปีก่อน (เล่าไว้ ที่นี่)    ตอนนั้นพี่น้อง ๕ คนของเธอเหลือ ๔ คน    ป้าจิตร - ไพจิตร ศิริวัฒน์ เสียชีวิตไปแล้ว   วันนี้ลุงตุ๊อุตส่าห์กะย่องกะแย่งมา   เดินข้ามกองกระสอบทรายกันน้ำท่วม เพื่อไปลงเรือที่ท่าวัดสนามเหนือ ปากเกร็ด อย่างยากลำบาก   ผมคิดถูกที่ไม่ชวนหมออมราไป   

เสร็จจากลอยอังคาร เราชวนกันไปกินอาหารที่ร้านริมน้ำฮงเส็ง ร้านเชล์ชวนชิม และ Michelin 2022  เชิงสะพานพระราม ๔   ต้องอาสากลับบ้านไปพาแม่มาพบลุงตุ๊   สองพี่น้องที่เหลืออยู่จึงได้พบกัน   และกินอาหารอร่อยร่วมกันอย่างมีความสุข   ลุงตุ๊ยังสมองดี เล่าความหลังได้ไปถึงสมัยเด็กๆ เมื่อกว่าเจ็ดสิบปีก่อน      

   

๑๓ กันยายน

เวลาประมาณ ๑๑ น.  เมื่อผมละจากเขียนหนังสือ    ไม่เห็นตัวเธอ เดินหาทุกจุดที่ชั้นล่าง ที่มักนั่งอยู่ ไม่พบตัว    ผมฉุกคิดว่าเธออาจขึ้นไปชั้นบน    พอจะขึ้นบันไดก็เห็นสลิปเปอร์ที่ตีนบันได   ขึ้นไปชั้นบนพบเธอกำลังไปตะกุยบานประตูห้องน้ำ     ถามว่าต้องการทำอะไร    เธอตอบว่ามาหาห้องนอนให้ญาติ    เขาจะมาอยู่ด้วย

ผมบอกว่าไม่มีใครจะมาอยู่ด้วยหรอก    ลงไปข้างล่างดีกว่า    เธอยอมให้ผมจูงลงบันไดโดยดี    ตอนขาลงผมต้องช่วยระมัดระวังไม่ให้เดินพลาดตกบันได

ตอนเย็น เธอเหลียวซ้ายแลขวาตรงประตูบ้าน และพูดว่า   จะหาญาติมาอยู่ด้วยก็ไม่มีใคร   

ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่  

 

เรียนรู้จากจีน

คุณสุนทร กรุณาแนะนำสารคดีของสถานีโทรทัศน์ เอบีซี เรื่อง Duty of Care บอกเล่าเรื่องราวของครอบครัวผู้ป่วยสมองเสื่อมในประเทศจีน    ดูแล้วผมบอกตัวเองว่า ครอบครัวเรายังอยู่ในสถานะที่ดีกว่ามาก   

    

Dove Therapy

นี่คือธรรมชาติบำบัดอย่างหนึ่ง    ที่บ้านเรามีเพื่อนในธรรมชาติมาก  เช่นมดแดง งู  และนกชนิดต่างๆ    นกเขาที่บ้านผมเชื่องมาก    เพราะเขารู้ว่าเราไม่ทำร้ายเขา    เขาปรับตัวด้านการหากินจนเน้นกินเศษอาหารที่เราทิ้งลงไปที่กอต้นไม้     แล้วก็เลยขึ้นมาหาของกินที่ระเบียงบ้าน    ที่ผมชอบมก เพราะได้บรรยากาศธรรมชาติ

แต่หมออมรากลัวมันมาขี้รดบ้าน    จึงไล่มันด้วยการทำท่าทางไล่พร้อมเสียง     เธอลุกขึ้นไม่สะดวกจึงใช้วิธีดังกล่าว    ทำมาเป็นเวลาสองสามปี    จนวันนี้ผมนึกออกว่า กิจกรรมนี้น่าจะช่วยกระตุ้นสมองของเธอให้ตื่นตัว    เป็นการช่วยลดอัตราความเสื่อมของสมองได้บ้าง   

การมีบ้านอยู่กับธรรมชาติ    น่าจะดีกว่าอยู่บนคอนโดในกรุง สำหรับดูแลผู้ป่วยสมองเสื่อม      

  

ไม่ยอมไปโรงพยาบาล

เรามีนัดกับ รศ. นพ. ยงชัย นีละนนท์ ที่ศิริราชวันที่ ๒๘ กันยายน    ต้องออกแต่เช้าเพื่อไปเจาะเลือด    และผมยังต้องตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ  และเอ็กซเรย์ปอด    เพราะไม่ได้ตรวจมานานหลายปีมาก    ผมปลุกเธอก่อน ๖ น. เล็กน้อย เพื่อแต่งตัว และออกจากบ้านเวลา ๖.๓๐ น.    แต่งตัวเสร็จ พอบอกว่าไปโรพยาบาลเธอก็ยืนยันเสียงแข็งว่าไม่ไป    เพราะคนมากต้องรอนาน    เป็นสภาพเมื่อหลายปีก่อน    แต่คราวนี้ทีม R2R มาช่วยให้บริการสะดวกขึ้นมากในเวลาปีเศษที่ผ่านมา    แต่เธอจำไม่ได้ ที่ฝังใจอยู่คือเรื่องเก่า    วิธีของเธอคือขึ้นเตียงนอนไม่ยอมลุก    ผมไม่มีใครช่วย เพราะลูกๆ ไปทำงานกันหมด    จึงบอกขอเลื่อนนัดกับหมอ  

เหตุการณ์นี้ ช่วยเตือนสติผม ให้ฝึกจิตใจตนเองให้เข้มแข็งไว้เผชิญความเสื่อมถอยของเธอที่จะตามมาก    และลูกๆ ก็เตรียมหาผู้ช่วยดูแลแม่อย่างจริงจัง เพื่อผ่อนภาระพ่อ

 

มึนงงมากขึ้น

วันที่ ๓๐ กันยายน ลูกสาวคนโตทักว่า หมู่นี้แม่ดูจะสับสนมากขึ้นกว่าเดิม    ตรงกับข้อสังเกตของผม    ที่ตอนนี้เธอช่วยตัวเองได้น้อยลง   

วิจารณ์ พานิช          

๓๐ ก.ย. ๖๕ 

 

1 อาหารเช้า ๔ กันยายน มะเขือเทศจาก สต็อกโฮล์ม

2 ๕ กันยายน มะเขือเทศอีกชนิดหนึ่ง

 

3 พบพี่ชายที่ร้านฮงเส็งริมน้ำ

4 เดินกลับจากร้านฮงเส็ง

5 เดินออกกำลังค่ำวันที่ ๑๘ ก.ย. ๖๕

6 ๒๓ ก.ย. ๖๕

7 ๒๙ ก.ย. ๖๕

หมายเลขบันทึก: 708617เขียนเมื่อ 13 ตุลาคม 2022 17:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 13 ตุลาคม 2022 17:22 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท