ชีวิตที่พอเพียง 4596. อยู่กับผู้ป่วยโรคสมองเสื่อม (๕๑) บันทึกเดือนกันยายน - ตุลาคม ๒๕๖๖ 


 

ผมเล่าเรื่องชีวิตยามสมองเสื่อมของสาวน้อยเป็นระยะๆ () ((๓)  (๔)  (๕)  (๖)   (๗)   (๘)   (๙)   (๑๐)   (๑๑)    (๑๒)   ๑๓   ๑๔   ๑๕  ๑๖  ๑๗  (๑๘)  (๑๙)  (๒๐)  (๒๑)   (๒๒)  (๒๓)   (๒๔)   (๒๕)   (๒๖)    (๒๗)    ๒๘  ๒๙   ๓๐   ๓๑   ๓๒   ๓๓   ๓๔   ๓๕   (๓๖)   (๓๗)    (๓๘)   (๓๙)   (๔๐)   (๔๑)   (๔๒)  (๔๓)   (๔๔)  (๔๕)  (๔๖)   (๔๗)   (๔๘)  (๔๙)   (๕๐)  เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์กับท่านผู้อื่นที่ต้องเผชิญสภาพคล้ายๆ กัน ที่นับวันจะมีจำนวนมากขึ้น   

ลูกและหลานมาเยี่ยม

วันอาทิตย์ที่ ๑๗ กันยายน ๒๕๖๖ ตั้มกับเยเช มาเยี่ยม   ได้ออกไปเดินออกกำลังด้วยกัน   และเล่นผลัดกันเป็นคนนั่งรถเข็น กันสนุกสนาน    บรรยากาศเช่นนี้น่าจะช่วยให้ความสดชื่นแก่เธอ   ดูรูป 

เขาเรียกว่าอะไร 

เช้าวันที่ ๑๙ กันยายน ๒๕๖๖ เธอตื่นก่อน ๗ น.  ลงจากเตียงเอง และเดินอออกมาที่ระเบียงบ้านที่ผมนั่งทำงานอยู่    เมื่อเธอเปิดประตูมุ้งลวด มีเสียง ผมก็รู้ว่าเธอตื่นแล้ว    คำทักทายคำแรกคือ “นอนหลับดีไหม” (ตอบ : ดี)   “สามีห่มผ้าให้รู้ตัวไหม”  (ตอบ : ไม่รู้)    “สามีห่มผ้าให้แล้วถามว่าดีไหม ตุ๋นตอบว่าดี”  เธอหัวเราะ 

ผมไปเอานมเปรี้ยวมาให้เธอดื่ม  เพื่อช่วยให้ถ่ายอุจจาระคล่อง   และช่วยเพิ่มแบคทีเรีย microbiotics ในลำไส้  เอาให้เธอดื่ม  และให้ถือเอง    ตามปกติเธอถนัดขวา แต่ตอนนี้มือขวาสั่นมาก (อาการ พาร์คินสัน) ใช้งานไม่ได้  เธอจึงใช้มือซ้ายถือ (มือซ้ายสั่นน้อยกว่า) เอามือขวาช่วยประคอง   ดังรูป 

นี่คือวัตรปฏิบัติทุกเช้า ที่ผมอยู่บ้าน

ตุ๋นอยู่ที่ไหน

ค่ำวันที่ ๑๑ ตุลาคม ๒๕๖๖ ก่อนพาเข้านอน   เธอทำหน้างงๆ และถามว่า “อยู่ที่ไหน”    ถามหลายครั้งทิ้งช่วงห่างเป็นครึ่งชั่วโมง    สะท้อนช่วงความจำหรือสัมปชัญญะหลุด    ผมต้องบอกว่า อยู่ที่บ้านของเธอเอง    ที่เธอกับผมช่วยกันหาเงินมาซื้อ    อยู่สบายใช่ไหม    ตอบอย่างนี้ราวๆ ๓ ครั้ง    ทิ้งช่วงห่างกัน

อารมณ์ดี ร้องเพลง

ราวๆ บ่ายสามโมง วันที่ ๑๓ ตุลาคม ๒๕๖๖   แต้วพาเธอมานั่งที่ระเบียง  ชมพู่ (นักบริบาลคนที่สาม นราภัทร ชาญถิ่นดง อายุ ๑๙ ปี) มานั่งเป็นเพื่อน เธอร้องเพลงในคอตลอด โดยฟังไม่ออกว่าเป็นเพลงอะไร   ผมชมว่าเสียงเหมือนพระสวด เธอหัวเราะชอบใจ (ดูรูป)     เธอบอกว่า ร้องให้หลานฟัง   

เดินออกกำลังคล่องขึ้น

 ในช่วงสองเดือนนี้ เวลาชวนไปเดินออกกำลังตอนเย็น เธอจะไปโดยดี ไม่อิดเอื้อน    และตอนเดินก็คล่องแคล่วขึ้น    แม้จะมีบ่นว่าเหนื่อยในบางครั้ง    แต่ก็บ่นน้อยลง    อาจเป็นเพราะเปลี่ยนคนดูแล (care giver) มาเป็นชมพู่ ที่มาอยู่ตั้งแต่วันที่ ๑๙ สิงหาคม ๒๕๖๖ และอยู่มาตลอด    ดูเธอจะชอบดูแลคนนี้ 

วิจารณ์ พานิช          

๓๑ ต.ค. ๖๖

 

1 แม่ออกไปเดิน ลูกสาวออกไปวิ่ง ออกกำลังกาย วันที่ ๑๕ ก.ย.

 

2 หลานสาวมาเชียร์ให้คุณย่าเดิน  ๑๗ ก.ย.

3 คุณย่าเข็นหลานสาว

4 คุณย่าเข็นคุณปู่

5 คุณย่าหมดแรงเดิน

6 ท่าดื่มนาเปรี้ยว

7 หลานมาเยี่ยมเมื่อวันที่ ๑ ต.ค. ๖๖

8 ผีเสื้อตัวโปรด

9 ร้องเพลงให้ผู้ดูแลฟัง ๑๓ ต.ค. ๖๖

หมายเลขบันทึก: 716108เขียนเมื่อ 14 พฤศจิกายน 2023 17:42 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 พฤศจิกายน 2023 17:42 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

สาวน้อยของอาจารย์สดชื่นขึ้นนะคะ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท