ตอนที่ ๑ ตอนที่ ๒ ตอนที่ ๓ ตอนที่ ๔ ตอนที่ ๕
ตอนที่ ๖ ตอนที่ ๗ ตอนที่ ๘ ตอนที่ ๙ ตอนที่ ๑๐
ตอนที่ ๑๑ ตอนที่ ๑๒ ตอนที่ ๑๓ ตอนที่ ๑๔ ตอนที่ ๑๕
ตอนที่ ๑๖ ตอนที่ ๑๗ ตอนที่ ๑๘ ตอนที่ ๑๙ ตอนที่ ๒๐
ตอนที่ ๒๑ ตอนที่ ๒๒ ตอนที่ ๒๓ ตอนที่ ๒๔ ตอนที่ ๒๕
ตอนที่ ๒๖ ตอนที่ ๒๗ ตอนที่ ๒๘ ตอนที่ ๒๙ ตอนที่ ๓๐
ตอนที่ ๓๑ ตอนที่ ๓๒ ตอนที่ ๓๓ ตอนที่ ๓๔ ตอนที่ ๓๕
ต่อจากตอนที่ ๓๒ ซึ่งเป็นการประชุมคณะที่ปรึกษาประธาน สกสว. ครั้งที่ ๑ นะครับ บันทึกนี้เป็น reflection จากการประชุมคณะที่ปรึกษาประธาน สกสว. ครั้งที่ ๒ เมื่อวันที่ ๒๗ มิถุนายน ๒๕๖๒ ซึ่งผมตีความว่า เราคุยกันเรื่อง organization transformation จาก สกว. ไปเป็น สกสว. ซึ่งเป็นภารกิจที่ท้าทายอย่างยิ่ง เพื่อเปลี่ยนจากทำหน้าที่จัดการงานวิจัย ไปทำหน้าที่ transform ระบบ ววน. เชื่อมโยงกันการ transform ระบบอุดมศึกษา
ประเด็นที่ผมจับได้จากการพูดคุยกันอย่างเป็นกันเองคือ
ข้อสะท้อนคิดในภาพรวมของผม คือ สกสว. กำลังเผชิญความท้าทายว่า จะเปลี่ยนภารกิจไปทำหน้าที่ใหม่ ที่คนทั้ง ๑๘๕ คน ไม่คุ้นเคย และไม่มีทักษะ ให้สำเร็จได้อย่างไร โดยไม่ปลดพนักงานออก แต่ต้องร่วมมือกันเรียนรู้ทักษะใหม่อย่างรวดเร็ว เพื่อทำงานใหม่ให้สำเร็จให้จงได้
ข้อสรุปของผมคือ ฝ่ายบริหาร สกสว. ต้องตีโจทย์ให้แตกว่า การทำหน้าที่เสนาธิการให้แก่ คณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม หมายความว่าอย่างไร สิ่งที่เรียกว่า “ความสำเร็จ” คืออะไร ผมขอเสนอว่า คือ การทำให้ระบบ อววน. เป็นกลไกส่งเสริมให้ภาคการผลิตและบริการ และภาคการดำรงชีวิต ทำหน้าที่ในแนวทางใหม่ๆ ได้ เกิดผลขับเคลื่อนประเทศไทยสู่สภาพประเทศรายได้สูง สังคมดี หลุดจากกับดักรายได้ปานกลาง
ตีความให้ง่ายต่อการปฏิบัติได้ว่า สกสว. เป็นผู้ช่วยพระเอก ตัวพระเอก (หรือนางเอก) คือกระทรวงต่างๆ และ real sector
วิจารณ์ พานิช
๒๘ มิ.ย. ๖๒
ล็อบบี้ โรงแรมเซนจูรี่ ปาร์ก ถนนราชปรารภ ดินแดง
ไม่มีความเห็น