ตอนที่ ๑ ตอนที่ ๒ ตอนที่ ๓ ตอนที่ ๔ ตอนที่ ๕
ตอนที่๖ ตอนที่ ๗ ตอนที่ ๘ ตอนที่ ๙ ตอนที่ ๑๐
ตอนที่ ๑๑ ตอนที่ ๑๒ ตอนที่ ๑๓ ตอนที่ ๑๔ ตอนที่ ๑๕
ช่วงที่เขียนบันทึกนี้ ร่าง พรบ. กระทรวงอุดมศึกษา วิจัย และนวัตกรรม ได้ผ่านความเห็นชอบของ ครม. ไปแล้ว (๑)
ผมตีความว่า นี่คือรูปธรรมของการวาง platform การพัฒนาประเทศสู่สังคมรายได้สูง และมีสันติสุข ผ่านกลไกหลัก ๓ ประการคือ Innovation, Integration และ Value Creation
หมายความว่า จะต้องมีการสร้าง Innovation Platform ให้แก่ประเทศ เวลานี้ประเทศไทยยังไม่มี Innovation Platform ระดับประเทศ ซึ่งหมายความว่า นวัตกรรม จะต้องเป็นฐานการทำงานหลักของทุกกระทรวง กรม และหน่วยงานอื่นๆ ทั้งภาครัฐ ประชาสังคม และเอกชน นวัตกรรมต้องเป็นลมหายใจของคนไทย
เมื่อตั้งกระทรวง “อุดมศึกษา วิจัย และนวัตกรรม” ก็มีความเสี่ยงที่เรื่องนวัตกรรมจะถูกตีกรอบอยู่ในกระทรวงเดียว ทำให้อุดมการณ์ขับเคลื่อนความอยู่ดีกินดีของประเทศด้วยนวัตกรรมไม่มีพลัง
ผมจึงขอเสนอว่า ควรมีการสร้าง National Innovation Platform ของประเทศขึ้นมา เป็น virtual platform ในนั้นให้มี สถาบันวิจัยระบบนวัตกรรม ขึ้นมาทำหน้าที่สร้างความรู้และสื่อสารความรู้ว่าด้วยระบบนวัตกรรม และ innovation platform ของประเทศ โดยศึกษาเปรียบเทียบกับในต่างประเทศที่เขาจัดการระบบนวัตกรรมเก่ง เช่น ญี่ปุ่น เกาหลี สิงคโปร์ สหรัฐอเมริกา และอียู เป็นต้น สถาบันนี้ควรมีอิสระทางวิชาการ แต่ก็ต้องรับผิดชอบต่อนโยบาย และป้าหมายระยะยาวของประเทศ
ส่วนหนึ่งของระบบนวัตกรรม คือระบบงบประมาณของประเทศ ควรมีการวิจัยว่า ระบบงบประมาณที่ใช้อยู่ในปัจจุบัน ส่งเสริมหรือเป็นข้อจำกัดของการสร้างนวัตกรรมเพื่อการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมด้วยนวัตกรรมเพียงไร
โจทย์วิจัยระบบนวัตกรรมของประเทศ ที่สำคัญอีกโจทย์หนึ่งคือระบบอุดมศึกษา อุดมศึกษาในสภาพปัจจุบันเอื้อและเป็นอุปสรรคต่อการทำงานนวัตกรรมด้านต่างๆ ของประเทศอย่างไรบ้าง หากต้องการให้อุดมศึกษาเป็นพลังขับเคลื่อนนวัตกรรมของประเทศ จะต้องมี transformation ของระบบอุดมศึกษาอย่างไรบ้าง
โจทย์ทำนองเดียวกัน ควรทำกับระบบการศึกษาภาคบังคับ และระบบการสร้างครู
โจทย์วิจัยระบบนวัตกรรมในระดับปฏิบัติการ มีมากมาย เกี่ยวข้องกับงานของทุกกระทรวง ไม้เว้นแม้แต่กองทัพ
Innovation Platform ของประเทศ ต้องมียุทธศาสตร์อันชาญฉลาดในการใช้พลังปัญญาจากนอกประเทศด้วย ควรมีการวิจัยว่ามีอุปสรรคเชิงกฎหมาย และข้อบังคับอะไรบ้าง ที่ทำให้เราไม่สะดวกในการใช้ external talent เข้ามาร่วมสร้างนวัตกรรมล้ำหน้าให้แก่ประเทศ
คิดย้อนหลังไปกว่า ๒๕ ปี เมื่อผมเริ่มทำงานให้ สกว. เราตระหนักว่า ประเทศไทยไม่มีทักษะในการจัดการงานวิจัย และได้สร้างทักษะนั้นขึ้นใน สกว. จนเป็นที่ยอมรับกันทั่วไป บัดนี้เวลาผ่านมาเสี้ยวศตวรรษ ถึงเวลาที่ประเทศไทยจะต้องสร้างทักษะด้านการจัดการนวัตกรรม สำหรับทำประโยชน์แก่ประเทศ ให้เป็นประเทศที่มีรายได้สูง สังคมดี
วิจารณ์ พานิช
๑๑ ก.ค. ๖๑
กราบขอบพระคุณครับ