บันทึกที่ ๑ บันทึกที่ ๒ บันทึกที่ ๓ บันทึกที่ ๔ บันทึกที่ ๕
บันทึกที่ ๖ บันทึกที่ ๗ บันทึกที่ ๘ บันทึกที่ ๙ บันทึกที่ ๑๐
บันทึกที่ ๑๑ บันทึกที่ ๑๒ บันทึกที่ ๑๓ บันทึกที่ ๑๔ บันทึกที่ ๑๕
บันทึกที่ ๑๖ บันทึกที่ ๑๗ บันทึกที่ ๑๘ บันทึกที่ ๑๙ บันทึกที่ ๒๐
ใน การประชุมปฏิบัติการเพื่อกำหนดยุทธศาสตร์การดำเนินงานของสถาบันวิจัยเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา (วสศ.) ซึ่งเป็นสถาบันในสังกัดของ กสศ. เมื่อวันที่ ๔ พฤษภาคม ๒๕๖๒ ที่สวนสามพราน มีการนำเสนอเรื่อง สรุปบทเรียนจากการวิจัย โครงการ RIECE Thailand โดย รศ. ดร. วีระชาติ กิเลนทอง คณะการศึกษาปฐมวัย และสถาบันวิจัยเพื่อการประเมินและออกแบบนโยบาย มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย
ทำให้ผมได้รู้จักโครงการ ไรซ์ไทยแลนด์ (www.riece.org) ซึ่งดำเนินการพัฒนาเด็กเล็กโดยใช้โมเดล HighScope (https://highscope.org/) ซึ่งก็คือ เน้น “การเรียนรู้แบบลงมือกระทำ” ดังรูป เน้นทำให้เป็นกิจวัตรที่ทำสม่ำเสมอประจำวัน และหัวใจสำคัญที่สุดคือ เด็กเรียนรู้จากปฏิสัมพันธ์ที่ดี ที่เหมาะสม ระหว่างผู้ใหญ่กับเด็ก
ที่ผมชื่นชมมากคือ มี “ขั้นตอนทบทวน” (review) ที่เด็กผลัดกันทำหน้าที่ผู้ทบทวนการเรียนรู้ บอกแก่เพื่อนๆ (โดยมีครูคอยช่วยเหลือ - scaffolding) และผมตีความว่า นี่คือขั้นตอน reflection ที่ตามหลัง action
ไม่ว่าอายุใด การเรียนรู้ที่ถูกต้องคือการที่ผู้เรียน กำหนดเป้าหมายการเรียนรู้ ลงมือทำ ตามด้วยการใคร่ครวญสะท้อนคิด เพื่อการเรียนรู้อย่างลึก (mastery)
วิจารณ์ พานิช
๕ พ.ค. ๖๒
ห้อง ๔๒๑ โรงแรมสามพราน ริเวอร์ไซด์
ไม่มีความเห็น