| อนุทิน ... ๓๓๓๗ |

"ด้วยเหตุและปัจจัย"

ขณะนี้ผมเพิ่งนั่งตรวจงาน "เขียนบทความ" จากห้องแรกเสร็จแล้ว ตรวจไปก็อารมณ์เสียไป

บัวอาจจะมีหลายเหล่า บัวที่ใกล้โผล่พ้นน้ำ เมื่อให้คำเตือนย่อมแก้ไข ย่อมมัวันโผล่พ้นน้ำ แต่บัวบางเหล่า ฟังแล้วก็เหมือนไ่ม่ได้ฟังอะไร ยังคงทำผิดอยู่เหมือนเดิม หากไม่จมน้ำตาย ก็ยังคงไม่ขยับไปไหน

รู้สึกถึงว่า ตัวเองสอนไม่ได้เรื่องเลย ทำให้เขาไม่ได้พัฒนาเท่าที่ต้องการ

เขียนบทความ เหมือน ทำรายงาน Copy and Paste มาส่ง

กรรมใครกรรมมัน แล้วกัน ... ตั้งใจแค่ไหน ย่อม ได้แค่นั้น

มันเป็นเหตุและปัจจัยที่ชัดเจน เพี้ยง!!!

"ความสำเร็จของการศึกษาไม่อาจวัดได้แค่การดูว่านักเรียนรู้และทำอะไรได้บ้าง
สำคัญยิ่งไปกว่านั้นคือ นักเรียนเหล่านี้เติบใหญ่ไปจะเป็นมนุษย์เช่นไร"
ดร.รูดอล์ฟ สไตเนอร์

การเรียนรู้สิ่งใหม่ก็เหมือนกับการปีนภูเขา จะต้องยอมเหนื่อยหนักสักหน่อย แต่พอผ่านช่วงแรกของการเรียนรู้ไปได้ เราจะได้เห็นความสะดวกสบายของการใช้ความรู้สิ่งใหม่นั้น เหมือนปีนพ้นภูเขาแล้วได้เจอทุ่งหญ้าทีแสนสวยงามบนยอดเขานั่นเอง

ปล. ตอนนี้ผมกำลังมั่วกับ CoffeeScript และ Backbone.js ซึ่งเป็นของใหม่ของผมทั้งนั้น แต่ผมเชื่อว่าถ้าพยายามอีกสักหน่อยเดี๋ยวสิ่งเหล่านี้ก็กลายเป็นสิ่งง่ายสำหรับผม

ปลล. เมื่อวาน อ.จัน บ่นว่านักศึกษาที่ทำโปรเจคกับ อ.จันต่อว่าว่าอาจารย์ไม่สอนอะไรเลย ให้แต่ไปเรียนรู้เอง เขาจึงทำอะไรไม่ได้ อ.จันกลับมาถามว่า "เขาสอนโปรเจคกันนี่ด้วยการจับมือนักศึกษาทำงานหรือทำงานแทนนักศึกษาถึงจะเรียกว่าถูกต้องสำหรับประเทศไทยหรือเปล่า"

ปลล. คนทำงานทุกคนต้องเรียนรู้สิ่งใหม่ทุกวัน โดยเฉพาะคนทำงานกับเทคโนโลยี หวังว่าวันหนึ่งเยาวชนไทยโดยส่วนใหญ่มีทักษะในการเรียนรู้ได้เอง

ปลลล..... สาธุ....