อนุทิน 114690
ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์
เขียนเมื่อการเรียนรู้สิ่งใหม่ก็เหมือนกับการปีนภูเขา จะต้องยอมเหนื่อยหนักสักหน่อย แต่พอผ่านช่วงแรกของการเรียนรู้ไปได้ เราจะได้เห็นความสะดวกสบายของการใช้ความรู้สิ่งใหม่นั้น เหมือนปีนพ้นภูเขาแล้วได้เจอทุ่งหญ้าทีแสนสวยงามบนยอดเขานั่นเอง
ปล. ตอนนี้ผมกำลังมั่วกับ CoffeeScript และ Backbone.js ซึ่งเป็นของใหม่ของผมทั้งนั้น แต่ผมเชื่อว่าถ้าพยายามอีกสักหน่อยเดี๋ยวสิ่งเหล่านี้ก็กลายเป็นสิ่งง่ายสำหรับผม
ปลล. เมื่อวาน อ.จัน บ่นว่านักศึกษาที่ทำโปรเจคกับ อ.จันต่อว่าว่าอาจารย์ไม่สอนอะไรเลย ให้แต่ไปเรียนรู้เอง เขาจึงทำอะไรไม่ได้ อ.จันกลับมาถามว่า "เขาสอนโปรเจคกันนี่ด้วยการจับมือนักศึกษาทำงานหรือทำงานแทนนักศึกษาถึงจะเรียกว่าถูกต้องสำหรับประเทศไทยหรือเปล่า"
ปลล. คนทำงานทุกคนต้องเรียนรู้สิ่งใหม่ทุกวัน โดยเฉพาะคนทำงานกับเทคโนโลยี หวังว่าวันหนึ่งเยาวชนไทยโดยส่วนใหญ่มีทักษะในการเรียนรู้ได้เอง
ปลลล..... สาธุ....
ความเห็น (5)
มาให้กำลังใจให้ปีนต่อไปครับ ไม่งั้นไม่เห็นทิวทัศน์โดยรอบ ก็ตัดสินใจไม่ถูกหมดได้
ภาษิตไทยโบราณเรา ....อันของสูงแม้ปองต้องจิต หากไม่คิดปีนป่ายจะได้หรือ
แต่พอได้ของสูงแล้ว อย่าลืมบันไดขั้นแรกที่เป็นฐานให้เราปีนป่ายด้วยล่ะ อิอิ
เด็กไทยวันนี้ น่าเป็นห่วง แต่ที่เด็กมันน่าเป็นห่วง เพราะผู้ใหญ่คือห่วงมาก่อนกระมัง
มันเกิดขึ้นไ้ด้ไง น่าวิจัยศึกษา ผมว่า มันมาจากนักวิชาการมหาลัย ผนวก พวกอำมาตย์นี่แหละ ที่ไม่ทำงานให้หนัก แบบใจรัก ไม่ห่วงประเทศไทยมากพอ ผมเชื่อว่าคนอย่าง อ.จันท์ และ อ. ธ. เป็นอจ.ที่ห่วงสังคมมากๆ แต่บางทีก็ท้อ เพราะคิดว่าเป็นเพียงน้ำหยดเดียวในทะเลเน่า ...แต่ก็ต้องทนทำไป จนกว่าชีวิตจะหาไม่
สักวันน้ำคงแห้ง รากใต้น้ำที่เราฝังฝากไว้คงจะได้เติบโตใหญ่ เป็นกำลังของโลกต่อไป ....สักวัน
มีอีกวิชาหนึ่งเป็นวิชาเลือก (ของ อ.จัน อีกเหมือนกัน) ให้นักศึกษาซื้อหนังสือภาษาอังกฤษเล่มละเกือบพันบาท ปรากฎว่านักศึกษาถอนกันเป็นแถวเพราะหนังสือแพง บางคนอีเมลมาบอกว่าถอนในอีเมลลงท้ายว่า
"Sent from my iPhone"
ตกลงวันนี้ผมบ่นแทน อ.จันเสียเยอะเลย ก็เจ้าตัวไม่ยอมบ่นเอง (ฮา)
แวะมา สาธุ ด้วยครับอาจารย์ ;)...