"เวลา"

วันใดที่เราเอา "ฉันทะ" เป็นที่ตั้ง เเห่งงาน

วันนั้นเราจะ ยืดหยุ่น  จนหย่อนยาน  เอื้อระเหย

วันใด ที่เราเอา "งาน" เป็นที่ตั้งแห่ง "ฉันทะ" เหมือนเคย

ความเอื้อระเหย  จะไม่หย่อน  เเต่จะ "ตึง"

วันใดที่เราอยากจะให้มัน "สมดุล"

เราก็หนุน งานมาทำ "พร้อมใจถึง"

ความพอใจ  ไม่มากเกิน  งานที่พึง  

ทางสายกลาง จึงจะถึง "ผลแห่งงาน"

*เวลา - ฉันทะ -> งาน = งานยืด ยาว

*ใจ     - ฉันทะ -> งาน = งานคุณภาพ