ทางแห่งความสุข



น้องนิสิตที่มาฝึกงานถามว่า  อาจารย์รู้ว่าชอบบ้านไม้ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ 

นั่นสิ.....นานมากแล้ว  ประมาณมัธยมปลาย  ยังไม่รู้ว่าจะเรียนต่ออะไรเพื่อทำมาหาเลี้ยงชีพด้วยซ้ำ


เส้นทางเดินของชีวิตมีความฝันเป็นระยะ ๆ   ถนอมกล่อมเลี้ยง  ไม่ให้ฝันคุด 

ไม่เคยได้อะไรมาง่าย ๆ  ฝ่าฟัน  บากบั่น  มุ่งมั่น  อดทน  เพียรพยายาม 

และเชื่อมั่นเสมอว่าเราทำได้.......นานเพียงใดก็รอได้


ดีใจที่เติบโตมาพร้อมกับขวัญเรือน  สกุลไทย  มิตรครูและตู้หนังสือของพ่อ 

ห้องสมุดของโรงเรียน  ห้องสมุดประชาชนและร้านเช่าหนังสือ

ชอบจัง ....... อ่านนิยายควบคู่เรียนรู้สาระตามหลักสูตร 


จินตนาการมิมีขอบเขต  ไร้สิ่งขวางกั้น......

เก็บเกี่ยวความสุขระหว่างทางเป็นอาจิณ

(๑, ๒)


ชื่นชมความรักที่ต้องเติบโตไปพร้อมฟันฝ่าอุปสรรค  

เห็นความดีงามจากการบ่มเพาะพลังของครอบครัว  ในการกล่อมเกลาลูกหลาน  

ปลูกฝังความกตัญญูรู้ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่  

ระลึกถึงคุณงามความดีของบรรพบุรุษ 

มีความสุขทุกครั้งที่นึกถึงรากเหง้าของตัวเอง  

(๓ – ๑๒)

^_,^



อาจจะมีเฉไฉ  เลี้ยวออกนอกเส้นทางหลัก  

เดินชมป่าเขา  น้ำตก  ฟังเสียงนก  หอมกลิ่นดอกไม้ป่าข้างทางบ้าง 


แต่ก็คิดว่าใช้เวลาอย่างรู้คุณค่าพอสมควร  รู้หน้าที่ที่ต้องทำ  รับผิดชอบตามแต่ละช่วงวัย 

คิดว่าไม่ทำสิ่งหนักใจให้พ่อแม่  พี่ ๆ  ครอบครัว  คุณครู  และผู้มีพระคุณทั้งหลาย


น้อมรับคำสอนและต้นแบบวิถีปฏิบัติดีงาม  นำมาใช้เป็นหลักคิดในชีวิต 

ทำให้ดีที่สุดเท่าที่สถานการณ์เอื้อให้ทำได้  เพื่อคนรอบข้าง  เพื่อคนไข้  เพื่อชาวบ้านที่ทำงานด้วย 


โดยเฉพาะการเสริมพลังให้ชาวบ้านมีอิสรภาพ  พึ่งตนเองให้มากที่สุด.....

ด้วยรอยยิ้มเปี่ยมสุข  อยู่ดีมีแฮง (อยู่เย็นเป็นสุข)


นี่คือวิถีกตัญญู  ที่ได้เรียนรู้ต่อยอดมา  ตอบแทนบุญคุณแผ่นดินอย่างเต็มใจ  

สร้างสรรค์พัฒนางานด้วยหัวใจผู้ไม่ยอมแพ้  

ผสานพลังร่วมเพื่อประโยชน์สาธารณะ   

(๑๓ - ๑๖)

^_,^



น่าจะก้าวผ่านครึ่งทางของชีวิตแล้ว  หากเทียบกับค่าคาดเฉลี่ยอายุขัยของหญิงไทยจากแรกเกิด (๗๘ ปี)


ชื่นชอบข้อเขียนของคุณป้าใหญ่  ละเมียดละไมอ่านอย่างมีความสุข (กลัวจบเร็วน่ะค่ะ)


ซึ่งได้เรียนรู้เพื่อนำมาใช้ให้เป็นประโยชน์สุขต่อตนเอง  

ปรารถนาที่จะเป็นคนแก่เก๋  แก่อย่างมีความสุข  ด้วยการ


๑.  ยอมรับ  “ชราธิธัมโมหิ”  เรามีความแก่เป็นธรรมดา


๒.  เปิดใจกว้าง  สำรวจตัวเองด้วยความเที่ยงตรง  

      หาสาเหตุรากลึกของความคิดเชิงลบอย่างรอบคอบ  แล้วค่อยประหารกิเลสนั้น


๓.  ปรับตัวให้พร้อมรับการเปลี่ยนแปลง  สร้างภูมิคุ้มกันที่เหมาะสม


๔.  เลือกทางเดินด้วยความมีชีวิตชีวาอย่างเป็นอิสระ  พึ่งพาตนเองให้มากที่สุด 


๕.  มีสติปัญญาในการให้อย่างมีคุณค่า  รักคนอื่นเท่ากับรักตัวเอง  ให้คุณค่าผู้อื่น  กตัญญูกตเวทิตา


๖.  สร้างภาวะน่าสบาย  ผ่อนคลายด้วยงานอดิเรกใจเปี่ยมสุข  บำบัดจิตสู่สมาธิ


๗.  บำเพ็ญประโยชน์  มุ่งทำกรรมดี  สร้างความแข็งแกร่งทางจิต  ให้ระลึกถึงได้อย่างเป็นสุข


๘.  เพียงพอ  เบากาย  เบาใจ

(๑๗)

  


ได้ทบทวนตัวเอง  คัดสรรเลือกทางเดินที่เหมาะควร  ที่คิดว่ามีคุณค่า  มีความหมายต่อตัวเอง 

สิ่งที่ขาดวิ่นหายไปจากจิตใจ  


สิ่งที่เป็นตะกอนหนักที่ต้องกำจัดออก.....ยังหนานัก


ย้อนอดีตก็แล้ว  คิดถึงอนาคตก็ยังมาไม่ถึง  แต่มีความฝันนำทางไว้  

จะเลือกใช้วัน  เวลาของชีวิตที่เหลืออยู่อย่างไร  


จึงจะได้รับของขวัญทุก ๆ วัน  ทุก ๆ นาที  จนถึง...วินาที 

(๑๘ – ๒๐)



ประมาณทางนี้แหละ  คงไม่สุขล้นและทุกข์เกิน  

เห็นทางสว่างราง ๆ    ตามอาจารย์วิชญธรรม


ไม่ไปวัดเดียวกันน้า  เดี๋ยววัดแตก อิ อิ  

(๒๑)


ขอบคุณนะคะที่แวะมาอ่าน

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

^_,^



อ้างอิง

๑.    “บนเส้นทางฝัน”      โดย คุณชลัญธร 

๒.    “ระหว่างทาง อาจจะสำคัญกว่า ปลายทาง”     โดย คุณครูเงาพญามาร  Wasawat deemarn

๓.    “ฉันดีใจที่มีเธอ”     โดย คุณอักขณิช

๔.    “ความรักของพ่อ”    โดย คุณtuknarak

๕.   “ชีวิตฉันที่พ่อปั้น”     โดย พี่ไก่  ประกาย

๖.    "ย้ายตัวเองกลับบ้าน "บ้านของแม่ & บ้านของเรา"     โดย พี่หนูรี

๗.    "Family trip"     โดย Kunrapee

๘.    "เรื่องเล่า..ของแม่"    โดย พี่แก้ว  อุบล  จ๋วงพานิช

๙.   “พ่อแม่จะอยู่กับคุณอีกกี่ปี? ... อยากทำสิ่งใดก็รีบทำ จะรอเวลาทำไม?"   โดย คุณครูเงาพญามาร  Wasawat deemarn

๑๐.   "ลูกรักหวังเป็นที่พึ่ง..ฝากบ้านช่องให้ดูแลเมื่อจากไป"    โดย คุณป้าใหญ่  นงนาท  สนธิสุวรรณ

๑๑.   บุญข้าวสาก...จะได้ไม่ลืม "ความรัก" ที่มีต่อกัน      โดย คุณทิมดาบ

๑๒.   "เปลือยความสุข (31) : ชีวิตที่มีความสุข คือ ชีวิตที่เข้าใจในรากเหง้าของตัวเอง"     โดย อาจารย์แผ่นดิน

๑๓.   "ห้องเรียนหลังเขา"    โดย คุณดอกหญ้าน้ำ

๑๔.   "เดินหน้าโครงการสร้าง ศพด. ระยะที่ 2 (5)"    โดย คุณมะเดื่อ

๑๕.   "ผู้ปกครองทำดี ภาพนี้ที่รอคอย"    โดย อาจารย์ชยันต์  เพขรสีจันทร์

๑๖.   "ความสุขที่ไม่เคยคาดฝันว่าจะได้รับจากคน ๆ นี้"   โดย คุณทิมดาบ

๑๗.   “บทนิยามของคนแก่”    โดย คุณป้าใหญ่ นงนาท สนธิสุวรรณ

๑๘.   "ความสำคัญของเวลา กับ คุณค่าและความหมายในชีวิต"    โดย คุณชลัญธร

๑๙.   "คุณค่าของความไม่สมบูรณ์แบบ"     โดย อาจารย์หมอ ป.

๒๐.    "The Present....ของขวัญแห่งปัจจุบันกาล"    โดย คุณปริม  ทัดบุปผา

๒๑.   "ขัดเสา.....ภาวนา"    โดย อาจารย์วิชญธรรม


หมายเลขบันทึก: 537465เขียนเมื่อ 29 พฤษภาคม 2013 01:30 น. ()แก้ไขเมื่อ 29 พฤษภาคม 2013 02:56 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (27)

ชอบหลายเรื่องเลยครับ แต่ถอดบทเรียนไม่ทัน แงๆ

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณหมอ

ครบครัน ครอบคลุม ความสุข สงบ

ชื่นชม ชื่นชอบความคิด ความฝัน การใช้ชีวิต

งดงามมากค่ะ

ขอบคุณค่ะ



ชื่นชมคุณหมอ ทพญ.ธิรัมภา  น้า..   พออ่านบันทึกนี้  ก็นึกถึงบทสวดมนต์นี้ค่ะ


* ขอบคุณมากค่ะที่เห็นประโยชน์และมีความสุขจากเรื่องเล่าที่นำมาแบ่งปันค่ะ..

* ป้าใหญ่ได้ติดตามอ่านบันทึกดีๆมีชีวิตชีวาของหลานน่ารักคนนี้เช่นกันด้วยความชื่นชมเสมอมาค่ะ...

* หวังว่าเราจะได้พบกันบ้างนะคะ..


แวะมาให้กำลังใจกัลยาณมิตรเช่นกันค่ะคุณหมอ

ว้าว มีบันทึกเค้าด้วย ;)...

มีแต่คนตื่นเต้นนะคะ ตามอาจารย์นพลักษณ์ ๑๐ มา ว๊าว ๆ กันใหญ่

โปรดอย่าลืมแวะไปแปะลิงค์ที่บันทึกกิจกรรมเชิญชวนด้วยนะคะ ต้องขออภัยจริง ๆ ที่รบกวนค่ะ ที่ผ่านมาตามหาบันทึกของหลายท่าน จนตาลายไปหมดค่ะ ลอกวุ้นนัยน์ตาเสื่อม ไปรอบหนึ่งแล้ว เกรงว่ารอบต่อไปจะไม่เหลือให้คุณหมอลอกอีกค่ะ อิอิ ขอความเห็นใจ...

หากเป็นไปได้ ตอนยกถ้อยคำ ช่วงที่มีการอ้างอิงบันทึกท่านอื่น ๆ ยังตามไม่ค่อยทันว่าคือของท่านไหนน่ะค่ะ ขอเวลาศึกษาวิธีการอ้างอิงแบบนี้หน่อยนะคะ ยังไม่ค่อยถนัดค่ะ ขออภัยจริง ๆ (ครั้งที่สอง) 

ราตรีสวัสดิ์ คุณหมออ้อที่คิดถึงค่ะ

Happy ba  ขอบคุณค่ะ คุณชลัญธร

จริง ๆ อ่านทั้ง ๕ บันทึกที่คุณชลัญเลือกมานั่นแหละค่ะ  ชอบทุกบันทึก  แต่หากอ้างอิงทั้งหมดคงยาวมาก

ท่านกามนิตหนุ่มขจิต ฝอยทองไวยังกับปรอท  ถ้าจะถอดจริง ๆ ยังมีเวลาอีกเดือนนะคะ  อาจารย์ศิลาเค้าคงยินดีรอมาก ๆ  

อยากอ่าน ๆ ๆ ๆ ๆ ด้วยคนค่ะ  อย่าเอาแต่ แง ๆ ๆ ๆ   สั้น ๆ ก็ยังดี

เชียร์ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ นะคะ

โอ !!!!  พี่อุ้ม ถาวร   ขอบคุณความใส่ใจในความงดงาม  ความอ่อนโยนในจิตใจพี่อุ้มด้วยนะคะ

ขอบคุณมาก ๆ นะคะสำหรับคำชื่นชมและบทสวดมนต์  จากคุณ on time  ยังท่องติดปากได้นะคะบทนี้

ขอบพระคุณความเมตตาตลอดมา  จากคุณป้าใหญ่นาง นงนาท สนธิสุวรรณ  มาก ๆ ค่ะ

ปลื้มนะคะ.....หลานน่ารัก

ขอบคุณคุณตุ๊ก tuknarak  นะคะ.....นักอ่านกัลยาณมิตร

แหม ๆ  เงา่ยาวพาดผ่าน G2K บ่อยขนาดนี้   ไม่อ่านไม่ได้แล้ว

อันนี้อ้างอิงแบบเกรงใจนะคะ คุณครูเงา Wasawat Deemarn  เกรงว่าจะยาวไป

เรียน  อาจารย์ Sila Phu-Chaya  ที่เคารพและคิดถึงเช่นกันค่ะ

๕ ๕ ๕  รอให้อาจารย์มาตาม  ไปแปะ Link มาแล้วนะคะ  (เปล่าค่ะ...เมื่อคืนง่วงก่อน)

อาจารย์ไม่ต้องขออภัยหรอกค่ะ  อ้อสิต้องขออภัยเจ้าของบันทึกที่อ้างอิง....เพราะไม่ได้ทำตาม  "ขนบ"    ไม่ได้อ้างอิงแบบยกข้อเขียนตามต้นฉบับเดิมเป๊ะ


เข้าใจเอาเองว่า...เราก็มีความรู้จากฐานประสบการณ์เดิม  พออ่านบันทึกของกัลยาณมิตรแล้ว  ตัวเราเองมีความคิดใหม่....ผุดบังเกิดขึ้น   ที่คิดว่ารู้เพิ่มขึ้น   หรือแตกต่างจากมุมเดิมที่เราเคยมอง   

นั่นละคะที่อ้อเข้าใจว่า...เราได้เรียนรู้เพิ่มแล้ว   (คนอื่นอาจจะเก่า  แต่นี่มันใหม่สำหรับเรา)


เช่น อ้อเขียนโดยใช้คำ.... ฝันคุด  ทั้ง ๆ ที่ในบันทึก "บนเส้นทางฝัน"  ของคุณชลัญธร  ไม่มีคำนี้เลย    พออ่านบันทึกคุณชลัญจบลง  ได้คิดว่าเราต้องมีความฝัน.....ปกติตัวเองผ่าตัดฟันคุดให้คนไข้เป็นประจำ  และเคยอ่านคำนี้มาจากที่อื่น  เก็บไว้เป็นคลังคำของตัวเอง   พอจะเปรียบเทียบว่า  เราต้องดูแลความฝัน  จึงนึกถึงคำนี้   ดูแลอย่าให้คุดเหมือน...ฟันคุด   ที่ไม่มีโอกาสงอกขึ้นมาเป็นฟันปกติ


เทคนิคการเขียนของอ้อในบันทึกนี้  เป็นการใช้นามธรรมสรุปจากบันทึกของกัลยาณมิตรที่เป็นรูปธรรมน่ะค่ะ  เช่น จากบันทึกที่  ๑๓ - ๑๖  งานที่ทำของแต่ละท่านแตกต่างกัน  แต่สิ่งที่อ้อเห็นว่าเป็นประเด็นร่วม คือ  สร้างสรรค์พัฒนางานด้วยหัวใจผู้ไม่ยอมแพ้   และ  ผสานพลังร่วมเพื่อประโยชน์สาธารณะ

(คิดว่า...หัวใจผู้ไม่ยอมแพ้  ไม่น่าจะสรุปเกินนะคะ   ยิ่งถ้าเอาบันทึกอื่น ๆ  ที่แสดงวิถีชีวิตของเจ้าของบันทึกมาประกอบ    แฮ่ ๆ ส่วนนี้  คือ  แฟนพันธุ์แท้ที่ติดตามอ่านมานานค่ะ)

โอ !!!!  หากจะให้อธิบายที่ไปที่มาของส่วนที่นำมาอ้างอิง   สงสัยต้องเขียนบันทึกต่างหาก......จดหมายเหตุที่มาของ "ทางแห่งความสุข"  


เหอ ๆ ๆ ๆ ๆ   จะหาเวลาได้ไหมเนี่ย

ราตรีสวัสดิ์ค่ะอาจารย์ศิลาที่เคารพ...อีกครา


มาร่วมชื่นชมในการถอดใจบันทึกครับ และขอบคุณมากนะครับที่เขียนถึงผมด้วยครับ

ถอด...ใจ  เลยหรือคะ คุณทิมดาบ ๕ ๕ ๕ ๕

ไม่พลาด...ถอด....ความสุขของสาธารณชน  จากใจหมออนามัยคนดีอยู่แล้วค่ะ 

ขอบคุณนะคะที่เขียนบันทึกอิ่มเอมใจให้อ่านตลอดมา

"ครอบครัว" เป็นจุดเริ่มต้นของความสุข

G2K เป็นจุดเริ่มต้นของการถ่ายทอด-แบ่งปันความสุข

คุณหมออ้อ เป็นหนึ่งในผู้มอบความสุขให้ kunrapee ขอบคุณค่ะ


 .... เป็นคนแก่เก๋  แก่อย่างมีความสุข ....  P'Ple ..... จะพยายามนะคะ .. .... น้องหมออ้อ .....


             

ขอบคุณค่ะkunrapee  วิถีคล้ายกันนะคะ

ชอบความสุขที่ฉายผ่านบันทึกคุณรพีเสมอ  ไม่นับภาพถ่ายสวยงาม  ว่าง ๆ จะ surprise ไปเรียนด้วยนะคะ......ตอนนี้มีแต่กล้องป๊อกแป๊ก ๕ ๕ ๕

ขอบคุณมากค่ะพี่เปิ้นDr. Ple  เชื่อว่าพี่เปิ้นทำได้แน่นอนอยู่แล้ว  ใคร ๆ ก็อยากอยู่ใกล้คนใจดี

คุณหมอจะมาเที่ยวพิมายหรือ ชลัญอยู่เวรที่ รพ.แวะมาเล้ย  OPD เดี๋ยวเลี้ยงเป็ดย่างพิมาย

ไม่ได้ไปเที่ยวหรอกค่ะคุณชลัญธร  จะไปอบรมที่ลำปลายมาศ    ไม่แน่ใจว่าคนขับจะพาผ่านทางไหน    

คงต้องรีบไปให้ถึงบุรีรัมย์   เพื่อไม่ดึกเกินไป    เกรงใจน้องที่อาศัยติดรถไปด้วยน่ะค่ะ  นัด start ขอนแก่นราว ๆ ๔ โมงเย็นครึ่ง ค่ะ

ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ  คราวหน้า ๆ นะคะ  

แวะมาเยี่ยมอ่าน มาดูสิ่งที่ถอดไว้ ...

น่าชื่นชมยั่งนัก สุขสันต์ สุขสันต์

ขอบคุณนะคะ :)

ขออภัย เขียนผิด  ... น่าชื่นชมยิ่งนัก สุขสันต์ สุขสันต์

ขอบคุณค่ะ  สุขสันต์ ๆ เช่นกันนะคะพี่หนูแจ๋ว หนูรี

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท