ความตาย ภาวะใกล้ตาย สื่ออย่างไรให้เข้า(ถึง)ใจ
เชิญสมาชิกร่วมเขียนบันทึกประสบการณ์ในโครงการชุมชนออนไลน์ การจัดการความรู้สุขภาวะระยะท้าย
โดยสมาคมบริบาลผู้ป่วยระยะท้าย สนับสนุนโดย สสส.
ในประเด็นที่ ๑ ประจำเดือน ธันวาคม ๒๕๕๖ - กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗
หัวข้อ
ความตาย ภาวะใกล้ตาย
สื่ออย่างไรให้เข้า(ถึง)ใจ
- ไม่เห็นพี่พยาบาลคนนั้นเขาพูดอะไรเลย แต่ทำไมคนไข้สงบลง
- หมอจะพูดยังไง คนไข้ถึงไม่กลั้นใจตายไปต่อหน้า
- เขียนเรื่องความตายยังไง ให้ขายออก
- ทำสื่อการสอนเรื่องนี้อย่างไร อ้าว..หลับซะแล้ว
- ผู้ดูแลผู้ป่วย นักเขียน นักข่าว ผู้สร้างสื่อ อาสาสมัคร พยาบาล แพทย์ และบุคลากรอื่นๆ เขียนบันทึก ประสบการณ์ที่ประทับใจ กลเม็ดทีเด็ดที่ประสบความสำเร็จ
- ผู้ป่วย ครอบครัว ประชาชนทั่วไป เขียนบันทึก ประสบการณ์ที่ประทับใจ แบบไหนที่ต้องการ
สรุปบันทึก
- สุธีรา พิมพ์รส : รอยยิ้มของพ่อ
- อ้อยทิพย์ เกตุเอม : ไปไหว้พระบนสวรรค์กันนะ
- pa_daeng : ยก เลิก คำ ยินยอม
- เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี : การใช้ภาษาในการดูแลผู้ป่วยระยะท้าย ๑ : มุมมองที่แตกต่าง
- ธนพันธ์ ชูบุญ : ป้ารู้ไหมครับ วันนี้ป้าได้เสริมพลังให้หมอมากเลยนะครับ
- เบญจมาส วงศ์มณีวรรณ : การเตรียมพร้อมเพื่อการจากไปอย่างสงบ
- เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี : การใช้ภาษาในการดูแลผู้ป่วยระยะท้าย ๒ : เจาะคอเจาะท้อง
- เบญจมาส วงศ์มณีวรรณ : ผู้ป่วยปฏิเสธการรักษา
- สมพร สายสิงห์ทอง : วลีเด็ด......เพื่อการจากไปอย่างอบอุ่น
- สมพร สายสิงห์ทอง : คำขอร้อง...ครั้งสุดท้าย
- เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี : แม่.. เรากลับบ้านกันเถอะ
- สมพร สายสิงห์ทอง : ปวด...ระยะสุดท้าย
- pa_daeng : เต็มที่กับชีวิต ก่อนสิ้นลมหายใจ
- ศรัญญา ประทัยเทพ : เรื่องเล่าจากใจหมอมะเร็ง
- กานดาวศรี ตุลาธรรมกิจ : น้องแก้วตอนที่ 1 : บอกได้มั้ย ว่าเกิดอะไรขึ้น
- กานดาวศรี ตุลาธรรมกิจ : น้องแก้วตอนที่ 2 : ทำไมต้องเป็นฉัน
- วีรมลล์ จันทรดี : บันทึกบทสุดท้าย
- วีรมลล์ จันทรดี : ขอเวลาพัก..จากการ.. สู้!!
- วีรมลล์ จันทรดี : ตายไปผมไม่ตกนรก
- วีรมลล์ จันทรดี : จุดจบ จุดเริ่ม จุดเดียวกัน
eBook
Download บทเรียนชุมชนคนทำงาน โครงการจัดการความรู้ สุขภาวะระยะท้าย เล่ม 1
"ความตาย ภาวะใกล้ตาย สื่ออย่างไรให้เข้า(ถึง)ใจ"
ของที่ระลึก
เสื้อยืดสุดชิค Listen&Talk
กติกา: ต้องเขียนเป็นบันทึก ไม่ใช่ความเห็นสั้นๆ บันทึกละ ๑ ตัว
วิธีการเขียนบันทึก
อย่าลืมใส่คำสำคัญ Pal2Know1 สำหรับประเด็นแลกเปลี่ยนเรื่องที่ ๑
จะเขียนบันทึกอย่างไรให้ได้ประโยชน์สูงสุดต่อชุมชน อ่าน
http://www.gotoknow.org/posts/554397
http://www.gotoknow.org/posts/486826
คุณคิดแบบไหน ท้า ทาง ทัก ทั่ว อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมที่
http://www.gotoknow.org/posts/554394
ถ้าสงสัยว่า ทำไมต้อง GotoKnow ไม่เขียนแต่ facebook ก็อ่านที่นี่
http://www.gotoknow.org/posts/405267
http://www.gotoknow.org/posts/513779
เมื่อเขียนบันทึกของตนเองเสร็จแล้ว กรุณาแจ้งให้ผู้ประสานงานโครงการรับทราบที่
email: pal2know.thaps@gmail.com
หรือ share มาที่ facebook: https://www.facebook.com/pal2know
ทางโครงการจะรวบรวมบันทึกและความเห็นของทุกท่าน สังเคราะห์เป็นแก่นความรู้ เพื่อเผยแพร่ต่อไป
ความเห็น (7)
มีผุ็หญิงคนหนึ่ง.เข้ารักษาตัวในโรงพยาบาล และอยู่ริมหน้าต่างของรพ.นั้น มองดูต้นไม้ใน รพ.ที่ใบร่วงลงทุกวัน น้ำตาก็ไหลออกมา ว่าชีวิตของตนก็เหลืออีกไม่มากแล้ว เพราะดูการร่วงของใบไม้ คุณมองเห็นเหตุการณ์นั้นและเฝ้าดูอยู่ ถามผู้หญิงคนนี้ว่า ชีวิตนี้จะอยู่อีกนานแค่ไหน เขาตอบว่าใบไม้ ใบสุดท้ายร่วงลงเมื่อใดชีวิตก็หมดวันนั้น หมอจึงให้ผู้ช่วยไปเอาตะปูตีใบไม้ใบนั้นไม่ให้ร่วงลง ทุกวันผู้หญิงตื่นขึ้นมาก็ยังมองเห็นใบไม้ใบนี้อยู่..จึงเปลี่ยนความคิดว่า..แม้ใบไม้ใบสุดท้ายยังไม่ร่วงชีวิตของเราก็ควรที่จะอยู่ต่อไปได้ไม่สิ้นหวัง..จึงมีกำลังใจที่จะสู้กับชีวิตต่อไป..แล้วก็แข็งแรง..
ขอบคุณค่ะ การสื่อสารนั้นสำคัญยิ่งค่ะ
ขอบคุณมากครับ น่าสนใจมาก
ถ้าจะกรุณาเขียนเป็นบันทึกของตนเอง ให้รายละเอียดมากขึ้น จะเป็นประโยชน์ต่อสมาชิกที่เข้ามาอ่านมากเลยครับ เช่น
- ผู้ป่วยหญิงคนนั้นเป็นโรคอะไรตอนเข้ารักษาในโรงพยาบาลครั้งนั้น
- ผู้ป่วยพูดอะไรมากกว่านั้นหรือเปล่า
- บทสนทนาอื่นๆ ของผู้ป่วยกับคนที่เข้าไปถาม
- มีตอนต่อไปมั้ยครับ
ถ้าเขียนแล้วกรุณาแจ้งผมด้วยนะครับ จะได้นำไปรวบรวมไว้ถอดเป็นบทเรียนต่อไป
ขอชวนอาจารย์มาร่วมเขียนบันทึกด้วยครับ
- ขออนุญาตนำเรื่องเล่าไปนำเสนอ ที่นี่ นะครับ
ขอสมัครเป็นสมาชิกค่ะ เขียนเ่ล่าประสบการณ์ตรง
- ไม่ต้องสมัครสมาชิก สามารถเขียนบันทึกได้เลยครับพี่ ดีใจจังพี่แดงจะเขียนบันทึกให้