ขอเวลาพัก..จากการ.. สู้!!


หลังจากต้องอยู่ในห้องแยกเดี่ยว ปลอดเชื้อเพื่อปลูกถ่ายเซลล์เกิน 100 วัน ซึ่งคนทั่วไปจะอยู่เฉลี่ยแค่ 30-45 วันเท่านั้น เสียงร้องเพลงกังวานใสที่เธอมักจะมอบให้พวกเราเมื่อมาเยี่ยมเริ่มจางหายไป ไม่ช่างพูดช่างคุยเหมือนก่อน 
เธอบอกว่า... เบื่อที่สุด ที่ทุกคนบอกให้สู้ๆ เธอขอเวลาที่จะท้อบ้าง!! ขออนุญาตร้องไห้โดยไม่รู้สึกผิดบ้าง ....ไม่ได้หมายความว่า..จะไม่สู้ แต่พักจากการสู้ เท่านั้นเอง
เธอยังบอกอีกว่า คำพูดต่างๆที่ทุกคนพูดกับเธอนั้น เธอก็เคยพูดกับคนไข้เมื่อครั้งที่ทำหน้าที่พยาบาล แต่ตอนนี้รู้แล้วว่า “การอยู่เป็นเพื่อน การยอมรับและเปิดโอกาสให้เขาร้องไห้บ้าง” เป็นการเยียวยาทางหนึ่ง
หลายครั้งที่เราคิดว่าคำพูดให้กำลังใจเป็นสิ่งที่ผู้ป่วยต้องการ น้อยครั้งเหลือเกินที่เราจะ “ฟัง” และ “ได้ยิน” สิ่งที่เขาต้องการสื่อ

หมายเลขบันทึก: 563881เขียนเมื่อ 14 มีนาคม 2014 16:30 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 มีนาคม 2014 16:30 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

ความแตกต่างของ

- คำพูดให้กำลังใจลอยๆ ที่เรียกว่า มนตรา

เช่น "ทำใจให้สบาย อย่าคิดมาก สู้ๆ เดี๋ยวก็ดีเอง คนอื่นเขายังแย่กว่าเรา"

กับ

- การอยู่เป็นเพื่อน

- การยอมรับ

- การเปิดโอกาสให้เขาร้องไห้บ้าง

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท