สุธีรา พิมพ์รส : รอยยิ้มของพ่อ ตอนที่ 1

ช่วงเช้าหลังนั่งคุยเป็นกำลังใจกับครอบครัวและมีประเด็นสำคัญที่ต้องทำให้ฉันคุยกับครอบครัวค่อนข้างนานคือ 

พ่อบอกว่า "ไม่อยากอุ้ม ไม่อยากผูกพัน"

จากประสบการณ์ที่ฉันเองได้คลุกคลีอยู่ในงาน neonatal  palliative care บ่อยครั้งที่มักจะได้ยินคำพูดนี้จากพ่อเเม่ ในบทบาทของทีม Palliative care อาจารย์หมอศรีเวียงจะสอนฉันว่าเราต้องกระตุ้นให้พ่อเเม่เค้านึกถึงเด็กเป็นศูนย์กลาง ให้นึกถึงว่า อย่างน้อยเค้าได้เกิดมาเป็นลูกเรา ลมหายใจสุดท้ายขอให้ได้อยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นของเเม่ พ่อ การที่พ่อเเม่คิดอย่างนั้นแสดงว่าเค้ากำลังเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง

กุ้งนิ่งไปพักนึงและยิ้มให้เค้า...พร้อมกับบอกว่า คุณ แม่คุณพ่อคะ น้องบุญรอดเค้าเกิดมาเป็นลูกเราแล้ว เค้าคงอยากได้รับความรัก ความอบอุ่นจากพ่อแม่เค้า และพี่ก็เชื่อว่า คุณพ่อคุณแม่ก็ต้องการที่จะมอบสิ่งนี้ให้กับน้องเช่นกัน แต่ความกลัว กลัวรัก กลัวผูกพัน มันคือกำแพงกั้น ที่ทำให้เราไม่กล้า เราต้องทำลายกำแพงนี้ให้ได้นะคะ ในช่วงเวลาสุดท้ายเค้าคงจะมีความสุข ถ้าเค้าได้อยู่ในอ้อมกอดของพ่อและแม่..เราคงไม่อยากเห็นน้องเค้าจากไปอย่างโดดเดี่ยว ..ที่สำคัญเราควรนึกถึงน้องเป็นศูนย์กลาง.ลองคุยกันใหม่นะคะ

เมื่อพูดจบ แม่กับพ่อบอกว่า"จะให้อุ้มตอนไหนคะ" 

ฉันได้เเต่อมยิ้ม ว่าวิชาพยาบาลเด็ก   ลูกศิษย์หมอเด็กใช้ได้ผลเเล้ว 

 

อ่านรายละเอียดเพิ่มเติม ที่ http://www.gotoknow.org/posts/554252

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

...พ่อ่แม่หลายคนเข้าใจผิดถึงเรื่องนี้นะคะ...