• วันพฤหัสบดี ที่ 2 สิงหาคม พ.ศ.2555(ขึ้น15ค่ำเดือน8สองหน)ซึ่งเป็นวันอาสาฬหบูชา ข้าพเจ้าตั้งใจไว้ว่าจะไปทำบุญตักบาตรกับเพื่อนๆที่วัดพระธาตุหนองบัว ข้าพเจ้ากับเพื่อนจึงตื่นขึ้นมาเวลา (05:00 น.)เพื่อที่จะอาบน้ำ แต่งตัวและเตรียมของที่จะไปตักบาตร พอเวลาประมาณ (07:00 น.)ก็เริ่มตักบาตรกันซึ่งข้าพเจ้าก็ได้พบว่ามีคนไปทำบุญตักบาตรกันเยอะมากซึ่งเป็นภาพที่น่าประทับใจมากเพราะคนให้ความสำคัญกับวันนี้เป็นอย่างมาก
• (19:00 น.)ข้าพเจ้ากับเพื่อนก็ได้ขับรถไปที่ทุ่งศรีเมืองเพื่อที่จะไปชมเทียนพรรษาที่เขานำมาตั้งไว้ก่อนที่จะแห่ในวันพรุ่งนี้ ซึ่งกว่าจะไปถึงก็ใช้เวลานานพอสมควรเพราะรถติดมาก พอไปถึงคนก็เยอะมากจริงๆบรรยากาศก็ดูคึกคักมากกว่าวันอื่นๆ

• เช้านี้ ตื่นขึ้นมา (04.30 น.) และเริ่มกิจกรรมประจำวันด้วยการติดตามนักศึกษาที่อยู่ในกระบวนการพัฒนาทักษะการอ่าน การคิดวิเคราะห์สังเคราะห์ และเขียนสื่อความ ผ่าน Weblog "GotoKnow.org" เช่นเคย แต่กว่าจะ เข้าถึง (Access) ได้ก็ใช้เวลานานมาก...เมื่อวานก็เพิ่งไปจ่ายค่าบริการ Internet ผ่าน Aircard มานี่นา ปัญหาอะไรอีกล่ะ...
• ติดตามนักศึกษาแล้วก็มาเขียนอนุทิน ที่ไม่ได้เขียนมานานแล้ว แต่เขียนเสร็จก็เกิดจัดเก็บข้อมูลไม่ได้หลายครั้ง...ทำไงดีล่ะ...ถอยเพื่อตั้งหลัก กลับไปต่อ 'net ใหม่ ลองดูซิจะแก้ปัญหาได้ไหม ถ้าได้ก็จะได้พบเนื้อหาที่ต้องการสื่อ ดังนี้ นะคะ
• สิ่งที่ทำให้เหนื่อยใจก็คือ ปัญหานักศึกษาที่ไม่ยอมแก้ไขในข้อผิดพลาดซึ่งเกิดจากปัญหาการอ่าน ที่เข้ามาอ่านแต่กลับไม่อ่านทั้งหมด ทำให้ไม่ได้รับรู้ข้อผิดพลาดของตน ทั้งที่อาจารย์ได้ชี้ให้เห็นเป็นรายบุคคล อย่าว่าแต่จะ "เรียนรู้จากข้อผิดพลาดของคนอื่น" เลย
• แต่สิ่งที่ทำให้รู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาบ้างก็คือ "การที่สามารถทำในสิ่งที่ทำได้ยากยิ่งคือ การเปลี่ยนความรู้สึกนึกคิดของคน" คือการทำให้นักศึกษาสาขาวิศวกรรมเครือข่าย นรากร พิสิษพุทธิธาดา หันมารักภาษาไทย ภูมิใจในภาษาของชาติ และสัญญาว่า จะรักและใช้ภาษาไทยให้ถูกต้อง ดังที่เขาได้แสดงความเห็นในบันทึกเรื่อง "ภาษาไทย...ภาษาชาติฯ" ความว่า "ในเรื่องภาษาไทย ผมก็ไม่ค่อยใส่ใจมากเท่าไหร่นัก แต่พอมาอ่านบันทึกของอาจารย์ มันทำให้ผมภูมิใจที่เรามีภาษาไทยเป็นภาษาที่เป็นเอกลักษณ์ของความเป็นไทย ทำให้ผมรู้สึกรักในภาษาไทยมากขึ้น ผมจะรักษาและใช้ภาษาไทยให้ถูกต้อง ขอขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆ ครับ"

   ตอนเช้าอาจารย์โทรมาหาให้ไปแนะแนวน้องเกี่ยวกับการเรียนและการใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยอย่างไรให้มีความสุขอย่างที่ผมเป็น  ผมยินดีมากเลยครับที่จะได้ทำหน้าที่นี้  และประโยคที่ต้องการบอกกล่าวเล่าสู่น้องๆ ชั้นปีที่ 1 ว่าบางครั้งความรู้ที่ได้รับก็ไม่ได้เกิดจากห้องเรียนเพียงอย่างเดียว  เพียงแต่เราต้องกล้าที่จะก้าวออกสู่สังคมกว้างเพื่อเปิดโลกทัศน์  และปัญหาที่แท้จริงจะมัวแต่ชมสิ่งสวยงามตามการสร้างบรรยากาศของมหาวิทยาลัยเพียงอย่างเดียวไม่ได้  แต่ก็ไม่ใช่ต้องทิ้งเี้ืีรื่องเรียนไปโดยสิ้นเชิง (เพราะผมจะปิดท้ายด้วยการโชว์ว่าคนทำกิจกรรมก็เรียนไม่แพ้เด็กที่เรียนอย่างเดียวเหมือนกัน แต่เราได้เปรียบที่ประสบการณ์นั่นเอง)

   พอช่วงบ่ายอาจารย์อีกท่านโทรมาหาให้ไปรับทราบเบื้องต้นว่าทางคณะได้ส่งผมเข้าคัดเลือกนิสิตดีเด่น มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ด้านผลการเรียนและกิจกรรมเสริมหลักสูตร  ผลทันตาจริงๆ ครับ 555

เรื่อง หนีสุนัขดันเจอคนโรคจิต

วันพุธที่ 13 เดือนมิถุนายน พ.ศ. 2555 หลังฉันเรียนเสร็จวิชาการรักษาพยาบาลเบื้องต้น 1 เวลาประมาณ 12.00 น. ฉันกับเพื่อนก็ขับรถไปกินข้าวแถว ซอยสุขาอุปถัมถ์ 1 ซึ่งฉันเป็นคนขับรถจักรยานยนต์ส่วนเพื่อนเป็นคนนั่งซ้อนท้ายฉันก็ขับรถมาเรื่อยๆๆมาจนถึงทางเลี้ยวเข้าซอยซึ่งมันจะเป็นทางผ่านแต่ข้างหน้านั้นมีสุนัขพันธุ์ร็อกไวเลอร์สีดำ-น้ำตาลตัวใหญ่มากวิ่งไล่รถที่ขับผ่านฉันจึงชะลอรถและได้ขับรถผ่านผู้ชายคนนึงรูปร่างสูง ผิวคล้ำ  ใส่เสื้อแขนยาว กางเกงขายาวยืนอยู่กับรถจักรยานยนต์ฝั่งตรงกันข้ามกับฉันตอนแรกก็ไม่มีอะไรผิดปกติพอฉันขับรถผ่านไปประมาณ 20 เมตร ฉันก็ต้องเลี้ยวรถกลับเพราะกลัวสุนัขตัวนั้นมากๆมันยืนจ้องหน้าเหมือนรอจะกัด พอขับรถใกล้จะถึงผู้ชายคนนั้นที่ยืนอยู่นั้นเขาได้หันหน้ามาทางฉันกับเพื่อนแล้วโบกมือเรียกเหมือนจะถามอะไรแล้วฉันก็หันไปมองดูซึ่งเขาก็หันหน้ามาเปิดโชว์อวัยวะเพศพร้อมกับทำหน้าหัวเราะพอใจในสิ่งที่ตนเองทำอยู่ พอฉันเห็นฉันตกใจมากรีบสะบัดหน้าหนีแล้วบึงรถไปพร้อมส่งเสียงกรีดร้องตกใจ เพื่อนที่นั่งรถมาด้วยถามด้วยความงงว่าอยู่ดีๆฉันร้องทำไมแล้วก็ถามว่าฉันเห็นอะไรเพราะเพื่อนของฉันมองเห็นแค่เขายิ้มหัวเราะฉันก็เลยบอกเหตุผลเขาไปเพื่อนฉันก็ตกใจเพราะเรามาเรียนอยู่ที่นี่เราก็อยู่ปี 3 เราก็ไม่เคยเจอเรื่องอะไรแบบนี้ หลังจากเหตุการณ์ที่ไม่อยากจะคิดผ่านไปแล้ว ฉันก็ต้องระวังเรื่องไปไหนมาไหนซะแล้วเพราะคนโรคจิตอาจจะยังวนเวียนอยู่บริเวณนั้นอีกก็ได้ เรื่องนี้ทำให้เรารู้ว่าหนีเสือปะจระเข้ชัดๆเลย หนีสุนัขแต่กลับต้องตลึงกลัวคนโรคจิตซะ.............T_T 

วันนี้ตื่นมาเรียนเช้ามาก 08.00 น. ต่อด้วยการเรียนภาพวาดทิวทัศน์ในช่วงบ่าย อาจารย์มีโครงการจะให้ไปทัศนศึกษานอกสถานที่ คือไปเที่ยวเกาะเสม็ด ในช่วงกลางเดือนกรกฏาคม 2555 อาจารย์ยังได้แนะนำโปรแกรมให้อีกอย่างนั่นก็คือ ไปชม ภาพวาด 3 D ที่พัทยา ในงาน Art Paradise ไปดูข้อมูลแล้วน่าสนใจมากค่ะ