การศึกษาไทย…. อิฐก้อนหนึ่ง...ที่แข็งแกร่ง
“ก้อนอิฐที่แข็งแกร่งแต่ละก้อน เมื่อก่อเรียงกันก็จะกลายเป็นกำแพงที่แข็งแรง หันกลับมาสร้างคุณค่าให้แก่ตนเอง ให้เป็นอิฐที่แข็งแกร่งเสียตั้งแต่ตอนนี้ วันข้างหน้าจะได้มีชีวิตที่ทั้งแกร่งและมั่นคง”
คุณวรพันธ์ โลกิตสถาพร ผู้บริหารบริษัทสถาพรบุคส์ ที่หนอนหนังสือทั้งหลายต้องคุ้นเคยเป็นอย่างดี เขียนข้อความข้างต้นไว้ในหนังสือ “ชีวิตเลือกได้”
หากเด็กแต่ละคนคืออิฐแต่ละก้อนที่กล่าวถึง การที่ทำให้อิฐแต่ละก้อนแข็งแกร่งแต่ไม่เปราะไม่แตกร้าวได้ การศึกษาที่จะมีให้จากนี้ไปควรสนับสนุนความความเข้มแข็งความแข็งแกร่งจากภายในเป็นหลักสำคัญ ทุกๆ อย่างที่มีอยู่แล้วจากวิวัฒนาการในด้านการศึกษาที่สร้างสมมาเป็นเวลาหลายสิบปีทั้งจากการเรียนรู้จากชาติตะวันตกและภูมิปัญญาที่มีในท้องถิ่นในภูมิภาคเอเชียตอนนี้มีมากมายหลากหลายรอการนำไปพัฒนาต่อและหยิบใช้ รวมทั้งค่านิยมในสังคมที่มีอยู่ ดีบ้างไม่ดีบ้างปะปนกันไป
ทักษะที่สำคัญที่จะสร้างความต่างแก่นักเรียนนักศึกษาคือคุณค่าภายในจิตใจที่จะมองเห็นสิ่งที่มีให้เกิดคุณค่าและการนำไปใช้อย่างสร้างสรรค์ เพราะสิ่งเดียวกันอาจมองเห็นได้ต่างกันทำให้ความแข็งแกร่งของชีวิตต่างกันไป
...
...
เด็กสองคนเป็นพี่น้องคลานตามกันมาเติบโตในครอบครัวเดียวกันสิ่งแวดล้อมเดียวกัน คนหนึ่งกลายเป็นเด็กวัยรุ่นติดยาโดนตำรวจจับนับครั้งไม่ถ้วน สร้างความวุ่นวายให้ครอบครัวตลอดเวลา อีกคนกลายเป็นนักธุรกิจที่มุ่งมั่น สร้างตัวสร้างบริษัทให้ใหญ่โตเป็นที่นับหน้าถือตาของคนในสังคม ทำไมจึงต่างกันลิบลับ
มีคนถามทั้งสองคนในคำถามเดียวกัน “เพราะอะไรคุณจึงเป็นเช่นนี้” คนที่ติดยาบอก “เพราะพ่อผมเอง พ่อผมก็เคยติดยา ตั้งแต่เด็กผมเห็นพ่อเมายา ทำร้ายน้อง ทำร้ายผม ทำร้ายแม่เสมอ คุณจะให้ผมเป็นอะไรที่ต่างจากที่เคยเห็นมาชั่วชีวิตล่ะ?”
คนที่เป็นหนุ่มนักธุรกิจก็บอกว่า “เพราะพ่อผมเอง พ่อผมก็เคยติดยา ตั้งแต่เด็กผมเห็นพ่อเมายา ทำร้ายพี่ ทำร้ายผม ทำร้ายแม่เสมอ ผมจึงตัดสินใจ…ผมไม่อยากเป็นแบบนั้น….”
ทั้งสองคนมีแรงบันดาลใจจากสิ่งเดียวกัน คนหนึ่งใช้มันไปในด้านลบ อีกคนใช้มันไปในด้านบวก
...
...
จากนี้ไปจนถึงปี 2020 ระบบการศึกษาที่มีอยู่ที่ใช้มาคงจะรื้อและทำใหม่ได้ไม่ง่าย แต่ควรต่อยอดจากสิ่งที่มีโดยการเพิ่มความสำคัญในสิ่งที่สำคัญที่สุดและควรเป็นอันดับแรกใน priority list คือการใช้คุณธรรมนำเทคโนโลยีให้เด็กไทยใช้ชีวิตจากข้างในออกข้างนอก เสริมสร้างความแข็งแกร่งให้ชีวิตด้วยคุณธรรมให้เขาแยกแยะความต่างนี้ได้
ความก้าวหน้าด้านเทคโนโลยี, การเรียนรู้, การใช้ตาม ทำได้โดยใช้เวลาไม่นาน การปลูกฝังความสำคัญด้านคุณธรรมทางด้านจิตใจภายในอย่างจริงจังในแบบที่เคยทำมาก่อน อาจต้องใช้พลังสมองและกำลังใจที่สูงส่งจากผู้ปกครองครูบาอาจารย์และผู้มีส่วนเกี่ยวข้องเหมือนการเดินขึ้นเขาขาขึ้น
คุณธรรมที่ว่าคืออะไร - คงต้องถามคนปั้นอิฐดูค่ะ
ดังทุกครั้งที่เหมือนของเก่านำมาเล่าใหม่ เหมือนสิ่งที่จำเป็นแต่ถูกละเลย เหมือนสิ่งที่ควรทำแต่ลืม แต่ก็โชคดีที่หัวข้อการบันทึกนี้คือการบันทึก “ความฝัน” นะคะ…:)
บี พีระพัฒน์ - อิฐก้อนหนึ่ง
เพลงอิฐก้อนหนึ่ง - ประภาส ชลศรานนท์
ให้ลมมันแรงร้อนพียงใด... ให้มีฝนมากมาย
แดดเกรียมเผาแทบตาย... อย่าไปยอมแพ้
อย่ายอมให้ลมพัดเราไป... อย่ายอมเพราะความง่าย
หยัดยืนสู้ด้วยหัวใจ... ด้วยใจที่รวมกัน
อิฐก้อนหนึ่งซึ่งถูกวางอย่างเดียวดาย
มีความหมายแค่เพียงดินที่คนปั้น
ซ่อนความงาม...ซ่อนความจริง...และความฝัน
อิฐก้อนนั้นคงรอวันเพื่อมีค่า
อิฐหมื่นแสนที่ถูกวางอย่างสร้างสรรค์
อัศจรรย์จึงบันดาลขึ้นตรงหน้า
ก่อกำแพง...สร้างบ้านเรือน...ตึกระฟ้า
แดดลมฝนจะพัดพาไม่มีหวั่น
อิฐก้อนนั้น...ช่วยป้องกันไม่หวั่นเลย
อิฐก้อนนั้น...ช่วยป้องกัน ไม่หวั่นเลย
อิฐก้อนไหน...จะถูกวางไว้อย่างเดิม
อิฐก้อนไหน...จะถูกวางไว้สร้างเมือง
อิฐก้อนไหน...จะถูกวางไว้สร้างเมือง
ความเห็น (39)
เห็นด้วยกับแนวคิดการต่อยอดการศึกษา ด้วยคุณธรรมและหลักแห่งความพอเพียง เพื่อชีวิตที่เป็นสุขแห่งตนและสังคมค่ะ..
ทั้งสองคนมีแรงบันดาลใจจากสิ่งเดียวกัน คนหนึ่งใช้มันไปในด้านลบ อีกคนใช้มันไปในด้านบวก ... คุณปริมเปรียบเทียบได้อย่างเป็นรูปธรรมค่ะ เด็กสองคนนี้ มีจุดต่างที่พลิกให้ชีวิตต่างคือ "การเห็นคุณค่าในตัวเอง" เป็นความแข็งแกร่งภายในของก้อนอิฐ ดังที่คุณปริมว่า ... เด็กไทย มีน้ำใจ มีความอ่อนน้อม เป็นสิ่งดีอยู่แล้ว ทำอย่างไร จะเพิ่มความมั่นใจในคุณค่าตัวเอง พึ่งตัวเอง เป็นภูมิคุ้มกันชีวิต มีผู้ตั้งข้อสังเกต (ถ้าจำไม่ผิด คือ อ.ธีรยุทธ บุญมี) ว่า สังคมไทย ควรเพิ่มการยกย่องคนดีที่เป็นคนเล็กๆในสังคม เพื่อให้เด็กเห็นแบบอย่าง การมีส่วรร่วมของพลเมือง มิฉะนั้น ก็จะหนีระบบอุปถัมภ์ เข้าสู่โลกเสรีลำบาก
เป็นเรื่องยากที่จะพัฒนาการศึกษาไทย.. เราต้องปรับเปลี่ยน สอนให้คิด แค่ตัวอย่างของน้องปริม.. ผู้มีหน้าที่พัฒนา คงต้องคิดให้หนัก.. ๒ คน ๒ เหตุการณ์ ๒ ความคิด (มีอะไรที่แตกต่างมากมาย)
รากฐานของตึกคืออิฐ รากฐานของชีวิตคือการศึกษา ค่ะแวะมาทักทายเช้าๆอากาศสดใสมากๆค่ะ ปริมสบายดีนะคะ
ต้องชมว่า คมคายนะครับ สั้นกระชับ จบได้ในตัว การยกตัวอย่างอิฐนั้นทำให้ผมเห็นภาพและเข้าใจแจ่มเลย
มีเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย...แต่มากมาย...ที่ไปเล่าต่อให้ทิมดาบและเด็กๆ ได้ฉุกคิดจากบันทึกนี้....ก้อนอิฐ...เป็นสัญลักษณ์แห่งการดำรงชีวิตได้อย่างดี...เราสามารถเลือกชีวิตให้จัดวางในตำแหน่งที่มีคุณค่ามากมายที่สุด....ตามใจเราปรารถนาได้...อาจจะสูงสุดบนยอดปราสาทงาม....แต่ถ้าไม่ได้ตามฝัน...ได้เป็นเพียงก้อนอิฐบนพื้นถนน...ใกล้แมกไม้ใบหญ้า..ขอให้ทุกคนอย่าทิ้งจิตวิญญาณของตนเอง...ความงดงามในใจ และแบ่งปันผู้อื่น....ยิ่งเขียนยิ่งเรื่อยเปื่อยนะครับคุณปริม....พักหลังๆ ผมเพียงให้ดอกไม้คุณปริม...ไม่ได้เขียนยาวๆ เลย...แต่ส่งกำลังใจให้เสมอ...ผ่าน...clouds....ขอให้คุณปริมมีความสุขมากๆ นะครับ...
อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณปริม
ขอบคุณนะคะ อ่านบันทึกคุณปริมแล้วได้ข้อคิดเสมอๆ
ปรับปรุงใจ ให้ข้อคิด คิดบวก :)
- มุมมอง ความเชื่อ คุณธรรมนำความรู้ กำลังใจ..
- ขอบคุณข้อคิดดีๆครับ
พ่อพิมพ์ แม่พิมพ์ ที่ดีก็คือ รากฐานที่แท้จริง ของอิฐก้อนนั้นๆ แต่ที่สำคัญกว่าสิ่งใดคือ ในสถาณการณ์ที่คุณธรรมในสังคมไทยนั้นถดถอย พ่อ-แม่พิมพ์หล่อหลอมอิฐก้อนนั้นๆ ด้วยสโลแกนใหม่ :):) " priority list คือการใช้คุณธรรมนำเทคโนโลยี.... " หรือไม่
มุมมองต่างกันสามารถพลิกผันชีวิตของตัวเองให้ขึ้นหรือลงได้
ถึงแม้ว่าจะมาจากพิ้นฐานเดียวกัน....
ชีวิตคนเฮาบ่แน่บ่นอนเนาะเจ้า...
สวัสดีค่ะคุณพี่ใหญ่,
ปริมเพียงแต่คิดว่าพัฒนาการด้านการเรียนการสอนและเทคโนโลยีที่มีมาจนเดี๋ยวนี้ ทำให้เด็กมีความรู้มากขึ้น ไวขึ้น หาความรู้ได้ง่ายขึ้น จึงเป็นโอกาสดีที่จะใช้สิ่งที่มีช่วยให้จิตใจของเด็กมั่นคง แข็งแกร่งขึ้นด้วยความดีด้วยคุณธรรมที่จะเป็นรากฐานสู่การนำไปใช้ในทางที่ดีให้มากขึ้นค่ะ เน้นการกลับมาสู่การพัฒนาภายในให้มากขึ้นค่ะ อย่างที่พี่ใหญ่พูดเพีื่อชีวิตที่เป็นสุขแห่งตนและสังคม ปริมคงเพ้อฝันมากไปใช่ไหมคะเนี่ย...
ขอบคุณค่ะพี่ใหญ่ มีความสุขในบ่ายวันเสาร์ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณหมอ ป.
ขอบคุณมากค่ะ...การเห็นคุณค่าในตัวเอง แยกมุมมองและสร้างคนให้แตกต่างได้ และ resources ที่มีก็จะถูกนำๆไปใช้ต่างกันเพื่อแก้ปัญหาหรือเพื่อสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ น่าคิดนะคะ
หวังว่าคงเป็นไปได้ที่ทั้งผู้ปกครองและระบบการศึกษาจะช่วยเด็กได้ ดั่งที่อาจารย์บอกการชื่นชม ยกย่อง everyday hero ก็เป็นอีกทางหนึ่งที่จะสร้างความมั่นใจนั้น เราคงต้องทำกันให้มากขึ้นค่ะ
ขอบคุณข้อคิดดีดีค่ะ
-
เด็กสองคนเป็นพี่น้องคลานตามกันมา เติบโตในครอบครัวเดียวกันสิ่งแวดล้อมเดียวกัน คนหนึ่งกลายเป็นเด็กวัยรุ่นติดยาโดนตำรวจจับนับครั้งไม่ถ้วน...อีกคนกลายเป็นนักธุรกิจที่มุ่งมั่น สร้างตัวสร้างบริษัทให้ใหญ่โต...มีคนถามทั้งสองคนในคำถามเดียวกัน“เพราะอะไรคุณจึงเป็นเช่นนี้” คนที่ติดยาบอก “เพราะพ่อผมเอง พ่อผมก็เคยติดยา ตั้งแต่เด็กผมเห็นพ่อเมายา...คุณจะให้ผมเป็นอะไรที่ต่างจากที่เคยเห็นมาชั่วชีวิตล่ะ?” คนที่เป็นหนุ่มนักธุรกิจบอกว่า “เพราะพ่อผมเอง ...ตั้งแต่เด็ก ผมเห็นพ่อเมายา ทำร้ายพี่ ทำร้ายผม ทำร้ายแม่เสมอ ผมจึงตัดสินใจ…ผมไม่อยากเป็นแบบนั้น”
-
เป็นตัวอย่างที่ดีมากค่ะ สำหรับคำอธิบายเกี่ยวกับ "ปัจจัยของพฤติกรรมมนุษย์ : ปัจจัยทางสังคมวิทยา และปัจจัยทางจิตวิทยา" และหลักของการศึกษาพฤติกรรมมนุษย์ที่ว่า " สาเหตุอย่างเดียวกันอาจก่อให้เกิดพฤติกรรมต่างกัน"
-
อ.วิจึงขออนุญาตคุณปริม นำบันทึกนี้ ไปใช้เป็นสื่อในการจัดการเรียนรู้ทั้งในรายวิชา "พฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตน" และรายวิชา "จิตวิทยาสำหรับครู" และใช้เป็นตัวอย่างการเขียนบันทึกตามคำสำคัญ "การศึกษาไทย 2020" สำหรับนักศึกษาที่กำลังฝึกเขียนบันทึก หวังว่าคุณปริมคงยินดีที่จะสนับสนุนการศึกษาไทยเช่นเคยนะคะ
-
ขอบคุณ คุณปริมมากค่ะ
ได้ข้อคิดที่ดีมากครับ เรื่องความแตกต่างระหว่างบุตตล จากพฤติกรรมของพี่น้องสองคน
อ่านแล้วชอบมาก สะท้อนหน้าที่คนเป็นอิฐครูนกได้เลย อิฐก้อนหนึ่งซึ่งถูกวางอย่างเดียวดาย
มีความหมายแค่เพียงดินที่คนปั้น
ซ่อนความงาม...ซ่อนความจริง...และความฝัน
อิฐก้อนนั้นคงรอวันเพื่อมีค่า
สวัสดีค่ะพี่หมูจ๋า
รากฐานของตึกคืออิฐ รากฐานของชีวิตคือการศึกษา
คมมากนะคะเนี่ย....;)
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพี่ kunrapee,
ปริมก็คิดว่ามันไม่ง่ายที่จะเกิดขึ้นค่ะ ตกอยู่ในข่ายพูดง่ายแต่ทำยากเพราะมันเป็นเรื่องของจิตใจที่ซับซ้อนค่ะ แต่ยังไงปริมก็ยังเชื่อว่ามันไม่ยากเกินหรอกค่ะหากคิดจะทำจริงๆ เชื่อค่ะ เชื่อในความสามารถของเราค่ะ แบ่งออกเป็นหัวข้อย่อยๆ แล้วลงมือทำ ;)
ฝันดีค่ะ
สวัสดีค่ะคุณเพชร
นักเขียนเก่งๆ ระดับต้นๆของโลกที่ปริมเคยอ่านหนังสือมาเช่นคุณ Seth Godin บอกว่าการเขียนเรื่องหรือหนังสือให้สั้นๆ ทำได้ยากกว่าการเขียนเรื่องยาวๆ หนังสือเล่มหนาหนาค่ะ
สำหรับปริม...เขียนสั้นๆ ง่ายกว่าเพราะหมดพุงที่จะเขียนแล้วค่ะ ;)
ขอบคุณมากค่ะ ;)
สวัสดีค่ะคุณหมออดิเรก
อิฐทุกก้อนมีคุณค่าในตัวเองเสมอค่ะ อยู่ที่ว่าเราจะทำให้มันแข็งแกร่งมากแค่ไหนและนำไปใช้ทำอะไร สร้างสรรค์มากแค่ไหนค่ะ
พ่อแม่ ครูอาจารย์ และผู้เกี่ยวข้องคือคนปั้นอิฐ ที่จะทำให้มันเข้มแข็งค่ะ
อิฐทุกก้อนพร้อมจะทำหน้าที่ของอิฐเสมอค่ะ และหากนำไปสร้างเจดีย์ก็จะกลายเป็นที่กราบไหว้ นำไปสร้างบ้านก็จะเป็นศูนย์รวมแห่งความรัก นำไปสร้างกำแพงก็จะเป็นเกราะอันแข็งแกร่ง .....
ขอบคุณค่ะ
คุณหมอดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ ช่วงนี้
สวัสดีค่ะคุณหนูรี
ของคุณมากค่ะ ปริมดีใจที่คนอ่านมองเห็นข้อติดดีๆค่ะ แต่อย่าคิดตลอดเวลานะคะ อาจารย์ นุ บอกว่าให้หยุดคิดบ้างค่ะ ;)
สุขสันต์คืนวันเสาร์ค่ะ
คนปั้นอิฐ ก็ไม่ทราบเหมือนกันแฮะ 555
เพราะตอนนี้กำลังปั้นขี้เลนอยู่ครับอาจารย์ ;)...
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ธนิตย์
คุณธรรมนำความรู้ หากทำได้พื้นฐานเราจะดีมากๆ เลยนะคะ ความท้าทายของมันคือความยากค่ะเหมือนการเดินขึ้นภูเขาแต่หากขึ้นไปถึงแล้ว วิวสวยๆจะช่วยให้เราหายเหนื่อยได้เลยนะคะ
ขอบคุณค่ะท่านอาจารย์ที่กรุณามาฝากข้อคิดดีดีไว้
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์วิชญธรรม
บางทีแนวคิดนี้อาจต้องเริ่มที่พ่อพิมพ์แม่พิมพ์ก่อนนะคะ ถอยไปตั้งหลักเสียไกลเลยเชียว
ขอบคุณท่านอาจารย์ที่มาร่วมแสดงความคิดเห็นค่ะ ;)
สวัสดีเจ้า krugui,
เจ้า...มีหลายตัวอย่างที่แสดงให้เห็นความต่างนี้ค่ะ
คุณครูสบายดีน่อเจ้า ฝนตกก่อบ้านเฮา...
;)
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์แม่วิไล
ขอบพระคุณท่านอาจารย์ที่ให้เกียรติอ้างอิงถึงบันทึกนี้นะคะ ด้วยความยินดีหากมันจะเป็นประโยชน์ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ ;)
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์แว่นธรรมทอง,
ขอบคุณท่านอาจารย์ที่แวะมาอ่าน มาให้กำลังใจนะคะ ;)
สุขสันต์วันอาทิตย์สบายๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะครูนก,
อิฐของครูนกต้องเป็นอิฐที่แข็งแกร่ง สวยงามรอวันนำไปสร้างเมืองนะคะ
เพราะแม่พิมพ์อย่างครูนกตั้งใจปั้นมันด้วยมือและด้วยใจรักค่ะ
ขอไหว้สาคุณครูค่ะ ;)
อาจารย์ Wasawat คะ,
อาจารย์ถล่มตัวเองอีกตามเคยค่ะ
ที่บอกเดือนนี้ยังไม่มีวันหยุดเลยก็เพราะเพียรปั้นอิฐอยู้ด้วยใจรัก ทุ่มเท และไม่คิดจะเป็นอย่างอื่นมิใช่หรือคะ
ขอเคารพคุณครูด้วยใจค่ะ ;)
ขอขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่านที่แวะมาให้กำลังใจ ชื่นชมอิฐทุกๆก้อนให้เขาเป็นอิฐที่แข็งแกร่ง สร้างคุณค่าให้ตนเองและสังคม และมา เทิดทูน คนปั้นอิฐ พ่อพิมพ์แม่พิมพ์ ทุกท่านค่ะ
สุขสันต์วันหยุดสุดสัปดาห์นะคะ
เราจำเป็นต้องใช้กรอบแนวคิดเหมือนกันนำพา..
แต่อาจแตกต่างในทางวิธีการ
ด้วยเหตุนี้ เรื่องคุณธรรม ฟังดูเหมือนกรอบแนวคิดที่ถูกสร้างเป็นวาทกรรมทุกยุคสมัย
จนดูแสนธรรมดา แต่ก็ยังสำคัญ และจำเป็นต้องซ้ำด้วยวาทกรรมเช่นนี้บ่อยๆ...
ครับ-เราล้วนเป็นองค์ประกอบเล็กๆ ของกันและกัน เป็นองค์ประกอบเล้กๆ ของสังคมเหมือนอิฐแต่ละก้อนๆ...
เห็นด้วยอย่างยิ่งกับอาจารย์แผ่นดินค่ะ
หากจุดหมายคือจุดเดียวกัน เดินจากทิศทางใดก็ยังถึงจุดหมายเช่นกัน เว้นเสียแต่จุดหมายนั้นต้องไม่โยกย้ายไปมาบ่อยๆ คะ
ขอบพระคุณแนวคิดดีดีที่แลกเปลี่ยนค่ะ
แวะส่งต่อกำลังใจคะคุณปริม
ชื่มชมวิธีการยกตัวอย่างเปรียบเทียบ
ให้เห็นภาพชัดเจน ทำให้คิดได้ว่า
ข้ออ้างที่เด็กหลายๆคนใช้เพื่อแก้ตัว ว่าเกิดจากครอบครัวที่
มีปัญหา ส่งผลให้ตนกลายเด็กมีปัญหา ต้องหันหน้าพึ่งยาเสพติด
หรืออีกหลายๆอย่างนั้นไม่เป็นผลคะ อยู่ที่มุมมองทางความคิด
คิดดี คิดบวกมากกว่าคะ ไม่มีใครสมบูรณ์แบบมาตั้งแต่เกิด
แต่เราสามารถเลือกที่จะเป็นได้คะ เลือกที่จะเดินออกมาจาก
จุดที่คิดว่าต่ำสุดหรือแย่สุด หรือเลือกที่จะเดินอยู่ในวังวลนั้นซะเองมากกว่าคะ
สวัสดีค่ะคุณ EGA,
ขอบคุณมากค่ะ เป็นเพียงแนวคิดอย่างที่ท่านอาจารย์แผ่นดินบอกว่าอาจแตกต่างในทางวิธีการ
ปริมเชื่อว่าหากการแก้ปัญหาที่สาเหตุนั้นสำคัญและยั่งยืน เราต้องให้ความสำคัญด้านนี้ค่ะ
ขอบคุณการคิดต่อยอดเพื่อแลกเปลี่ยนค่ะ
มีความสุขในวันทำงานค่ะ
นำบันทึกนี้ไปใช้ประโยชน์ต่อ http://www.gotoknow.org/blogs/posts/493833
ด้วยความยินดีค่ะคุณเพชร
ขอบคุณมากค่ะ :)
คุณธรรมจริยธรรมเป็นเรื่องสำคัญมากในการปลูกฝังไว้ให้เด็กแต่เล็ก ผมเองก็หมั่นบ่มเพาะลูกสาวเรื่องคุณธรรมผ่านนิทาน หนังสือ เรื่องเล่า และเรื่องราวการดำเนินชีวิตในแต่ละวัน ลำพังเพียงรอเรียนรู้ในระบบการศึกษาอาจไม่พอ และจะได้ความรู้ท่องจำมากกว่า ขอบคุณที่ช่วยกันคิดและเสนอแนวทางต่อสังคมครับ
ฟ้าหลังฝน ย่อมสดใสเสมอครับ... สักวันผมจะดีพอ!!!
น้อง ราเชนทร์ จำนงการ คะ
พี่เชื่อว่าน้อง "ดี" ตั้งแต่วินาทีนี้แล้วค่ะ
พี่เอาใจช่วยนะ
:)
สวัสดีค่ะ คุณพ่อน้องซอมพอ,
ดีใจกับน้องซอมพอด้วยค่ะที่คุณพ่อให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ หากโรงเรียนช่วยด้วยก็จะดีมากค่ะ ขอบคุณมากค่ะ