วินัยที่ต้องไม่ละเลยแม้แต่เรื่องเล็กๆ
นักเรียนของครูอ้อยส่วนใหญ่น่ารัก บริสุทธิ์ รักโรงเรียน แต่ด้วยความเป็นเด็กที่ชอบทำอะไรตามใจตัวเอง ไร้กรอบ ไร้ระเบียบ และไร้วินัย
*****
เริ่มที่ตัวเอง ต้องรู้จักการจัดการด้วยตัวเองเสียก่อน แต่ด้วยบริบทและระบบเข้ามาไม่รู้จักหยุดหย่อน บางครั้งก็บั่นทอนความรู้สึกหรือ วินัยที่ชัดเจนลงไปบ้าง
*****
หนังสือเรียน หรือหนังสือยืมเรียนที่โรงเรียนจัดสรรให้ตามโครงการเรียนโดยไม่เสียค่าใช้จ่าย 15ปี ทำให้นักเรียนสับสนเป็นแน่ นั่นเป็นตัวการให้นักเรียนขาดวินัย เรื่องนี้คือ นักเรียนไม่เขียนชื่อที่หนังสือของนักเรียน
*****
*****
เป็นแบบนี้ทุกห้องเรียน เวลาครูอ้อยให้เขียน ให้เรียน ต้องออกแบบการจัดการด้วยตนเองก่อนเสมอ ถึงแม้จะอยู่จะเรียนถึงชั้น ป.4แล้ว แต่นักเรียนก็ยังสับสนกับการดูแลหนังสือเรียนของตนเอง
*****
ครูอ้อยต้อง จัดการให้ นักเรียนเขียนชื่อของตนเอง ชั้นของตนเองไว้ที่ปก แต่บางห้องเรียน ครูประจำชั้นจะเขียน เลขที่ ห้อง ไว้ให้ ครูอ้อยก็จะเข้าใจว่า เลขที่นี้เป็นของใคร
*****
วินัยนี้ ครูต้องจัดการให้กับเขาจริงไหม สับสนกันไปหมด และครูผู้สอนก็ละเลยไปไม่ได้ ต้องกลับมาเริ่มต้นใหม่ เรียกนักเรียนออกมาดูหนังสือของตนเอง ไม่ให้ไปวางทิ้งที่บ้าน หรือ อยู่ในลิ้นชักโต๊ะแล้วบอกว่า.....ลืมไว้ที่บ้าน เพียงเพื่อไม่อยากทำแบบฝึกหัด เท่านั้นเอง
*****
เรื่องเล็กๆๆเพียงแค่นี้ ก็ละเลยไม่ได้จริงไหม....วินัยเรื่องเล็กๆๆ ละเลยจะกลายเป็นเรื่องใหญ่เสมอ
คำสำคัญ (Tags): #ครูอ้อย แซ่เฮ
หมายเลขบันทึก: 493818เขียนเมื่อ 7 กรกฎาคม 2012 01:36 น. ()ความเห็น (5)
เห็นด้วยค่ะพี่ครูอ้อยอย่าทำเรื่องเล็กๆให้เป็นเรื่องใหญ่เดี๋ยวจะวุ่นวายไม่รู้จบค่ะ อิ อิ สวัสดีวันเสาร์นะคะพี่ ทำอะไรทานมื้อเช้าคะ
ต้องเริ่มที่เรื่องเล็กๆนี่แหละค่ะครูอ้อย เพราะมันจะติดเป็นนิสัยไปจนโต.. คุณครูชั้นประถม kunrapee ว่าสำคัญที่สุดค่ะ มีหลายเรื่องมากๆที่จำเป็น จำได้เพราะคุณครูบอก
ขอบคุณมากค่ะ น้องหมูจ๋า หมูจ๋า
ขอบคุณ ครูตาแว่น มากๆค่ะ
ต้องเริ่มที่เรื่องเล็กๆนี่แหละค่ะ วินัยเริ่มที่บ้านสอนลูกหลานให้มีวินัย