คืนนี้นั่งดูละครทาง่อง ๓ เรื่องรักคุณเท่าฟ้า เนื้อเรื่อฝ่ายหญิงเป็นคนชาวอัมพวา ทำให้ผมสนใจติดตามดู ถึงแม้จะเป็นละคร ผมก็ถือว่าผมเป็นคนอัมพวาเหมือนกัน ผมรักบ้านเกิดจะเรียกว่า"ชาตินิยม"ก็ไม่ว่า เมื่อ ๕๐ ปีที่แล้วคนที่จะรู้จัก อัมพวา มีไม่มากนัก ผมเคยเขียนบันทึกในอนุทิน ไว้ถึงอัมพวา ผมบอกว่าผมเป็นคนอัมพวา เขาถามว่าอัมพวา อยู่จังหวัดไหน เพราะอัมพวา มันเป็นบ้านนอก การเดินทาง ไปมาระหว่าง อัมพวา กับกรุงเทพฯ ระยะทางไม่มากเลย แต่ต้อง ลงเรือ ขึ้นรถไฟ สองสามต่อ เริ่มจากบ้านต้องนั่งเรือยนต์ราวหนึ่งชั่วโมงจึงจะถึงแม่กลอง ขึ้นรถไฟจากสถานีแม่กลองถึงสถานีบานแหลม ลงเรือข้ามฟากไปขึ้นรถไฟที่สถานีมหาชัยถึงสถานีรถไฟวงเวียนใหญ่รวมเวลาเดินทางตั้งแต่บ้านจนถึงสถานีรถไฟวงเวียนใหญ่ ใช้เวลาในการเดินทางหนึ่งวันเต็มๆ เปรียบเทียบกับปัจจุบัน เดินทางจากบ้านถึงวงเวียนใหญ่ ไป-กลับในหนึ่งวัน น่าจะได้สัก ๔ เที่ยว ระยะทางเท่าเดิม แต่การเดินทางสะดวกมากขึ้น พาหนะที่ใช้ในการเดินทางไม่ต้องพึงพา รถไฟและเรือเท่านั้น รถยนต์เกือบจอดหน้าบันไดบ้าน ผมจะไปเยี่ยมพี่ และน้องได้ตามใจคิด ขอบคุณที่กาลเวลาทำให้ อัมพวาได้รับการพัฒนาจนเป็นที่รู้จักของคนทั้งประเทศ ไม่น้อยไปกว่า เชียงใหม่ แม่ฮ่องสอน หรือจังหวัดไหนๆที่มีการท่องเที่ยว กลับบ้านอัมพวา ต้องเลือกไม่ไปให้ตรงกับวันหยุด เพราะผู้คนไปเที่ยวมากมายเหลือเกิน ถนนคนเดินก็แน่น ถนนรถก็แน่น ที่จอดรถก็หายาก ผู้คนในท้องถิ่นมีงานทำ มีรายได้ ผิดกับอดีตราวฟ้ากับดิน

พรุ่งนี้จะครบหนึ่งเดือนที่ผมได้ซื้อรถคันใหม่ ดั่งใจที่คิดไว้ก่อนเกษียณอายุราชการ จะซื้อรถคันใหม่เพื่อเป็นรางวัลชีวิตให้กับตนเอง มันเป็นรางวัลของความมานะพยายามมาเกือบทั้งชีวิต เป็นรถป้ายแดงที่ผมซื้อด้วยเงินสด เป็นรถป้ายแดงคันที่สอง สำหรับคันแรกผมมีโอกาสเป็นเจ้าของเมื่อ ๗ ปีที่แล้วโดยเป็นการซื้อด้วยเงินผ่อน เป็นเงินที่ผมได้รับพิเศษในแต่ละเดือน ๆละ ๑๑,๒๐๐ บาท เป็นเงินประจำตำแหน่งที่ผมได้รับและผ่อนส่งเดือนละ ๙,๓๐๐ บาท ผมผ่อนส่งจนครบถ้วนแล้ว จึงคิดซื้อคันใหม่ทดแทนเพราะใช้มาเป็นเวลานาน ถึง ๗ ปี ขึ้นเหนือ ล่องใต้ ขนของ สารพัดจะใช้งาน ขอบคุณความมีมานะพยายามของผม อีกเพียง ๔๗ วัน ผมก็จะพ้นจากหน้าที่ราชการ พรุ่งนี้เช้าผมต้องเดินทางไปดูแลการเข้าค่ายลูกเสือ และเนตรนารีเป็นโอกาสสุดท้ายที่แก่งกระจาน สวัสดีครับ

เมื่อวันที่ ๑๖ กรกฎาคม ๒๕๕๕ ผมได้มอบให้ อ.ศิวพงษ์  รุจนพฤนท์ นำนักเรียน ชั้นนประถมศึกษาปีที่ ๖ จำนวน ๔ คน ไปที่กระทรวงการต่างประเทศ เพื่อร่วมพิธีรับมอบเงินช่วยเหลือโรงเรียนที่ประสบอุทกภัย ปี ๒๕๕๔ ในโครงการยุวฑูตความดี จำนวนเงิน ๘๐๐,๐๐๐ บาท เพื่อปรับปรุงภูมิทัศน์ของโรงเรียน มีโรงเรียนในจังหวัดนนทบุรี จำนวน ๒ โรงเรียน เขต ฯ ๑ คือโรงเรียนวัดสำโรงฯ ได้รับเงินช่วยเหลือตามที่ผมได้จัดทำโครงการปรับปรุงภูมิทัศน์ จำนวน ๘๐๐,๐๐๐ บาท เขต ฯ ๒ คือโรงเรียนวัดตำหนักเหนือ ได้รับเงินช่วยเหลือ ๓๐๐,๐๐๐ บาท ครูและนักเรียนที่ไปร่วมพิธีรับมอบเงินช่วยเหลือดังกล่าวมิได้รับเงินมาเพียงแต่เป็นการจัดพิธีมอบเงินเท่านั้น โดยผู้จัดพิธีได้แจ้งให้ผมทราบโดยขอเอกสารหน้าสมุดเงินฝากของโรงเรียนฯเพื่อจะโอนเงินให้ในภายหลัง ซึ่งทางกระทรวงการต่างประเทศได้แจ้งเป็นเอกสารและมีรายละเอียดเกี่ยวกับการใช้จ่าย จนบัดนี้ วันที่ ๑๓ สิงหาคม ๒๕๕๕ เกือบหนึ่งเดือน ได้ติดต่อสอบถามผู้เกี่ยวข้องได้รับแจ้งว่าผู้ที่จะดำเนินการโอนเงินติดประชุม ไม่อยู่ ผมจึงต้องบันทึกไว้ ณ ที่นี้ว่ายังมิได้รับเงินดังกล่าว การใช้จ่ายเงินในการปรับปรุงภูมิทัศน์นี้ต้องดำเนินการด้วยการประกาศสอบราคา ผมจึงต้องติดตามเพื่อดำเนินการให้แล้วเสร็จ ก่อนที่ผมจะเกษียณอายยุราชการในวันที่ ๑ ตุลาคม ๒๕๕๕ หากผู้รับผิดชอบเรื่องนี้ทราบโปรดกรุณาดำเนินการโอนเงินดังกล่าวให้กับโรงเรียนโดยเร็วด้วยครับ เพื่อจะได้ดำเนินการให้เป็นไปตามวัตถุประสงค์ต่อไป

เมื่อวันศุกร์ที่ ๑๐ สิงหาคม ๒๕๕๕ ได้จัดกิจกรรมเนื่องในวโรกาสวันเฉลิมพระชนมพรรษาสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ เริ่มวางพานพุ่มถวายพระพรของแต่ละชั้นเรียน ตั้งแต่ชั้นอนุบาล (ผม) ผู้อำนวยการวางพานพุ่มเป็นลำดับสุดท้ายหน้าพระฉายาลักษณ์ สมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ แล้วอ่านคำถวายพระพร เสร็จจากการถวายพานพุ่มและถวายพระพรแล้วได้เชิญชวนข้าราชการครู ผู้ปกครองนักเรียน และนักเรียนร่วมใส่บาตรข้าวสารอาหารแห้ง พระภิกษุและสามเณร จำนวน ๑๕ รูป มีผู้ปกครองมาร่วมใส่บาตรจำนวนมากเกินกว่าที่คาดการณ์ไว้ ผมเองก็ได้ร่วมใส่บาตรจำนวน ๑๕ รูป สุดท้ายคุณจารุณีก็นำของที่เตรียมไว้ใส่บาตรร่วมกับผม วันนี้ผมสบายใจมากที่สุดที่ได้มีโอกาสทำบุญตักบาตร สมความประสงค์ เคยมีอาการปวดหัวอยู่บ่อยๆก็ทุเลา คงเกิดจากความสุขที่ได้ทำบุญ เสร็จจากใส่บาตรแล้ว พระครูนนทวีรวัฒน์ เจ้าอาวาสวัดโคนอน มหาสวัสดิ์ ได้มาแสดงธรรมให้กับคณะครู นักเรียน และผู้ปกครอง ท่านยังได้มอบเงินให้นักเรียนที่ร้องเพลงแม่ จำนวน ๕๐๐ บาทผมเองก็มอบให้เด็กนักเรียนที่ร้องเพลง แม่ ร่วมกับท่านอีก ๕๐๐ บาท ก่อนจะจบการแสดงธรรม  ท่านได้มอบเงินอีก ๑,๐๐๐ บาท ให้ครูไปจัดซื้อของกินให้นักเรียนในวันอังคารที่เปิดเรียน เสร็จแล้วผมก็จัดเตรียมอาหารเพื่อถวายฉันฑ์เพลที่ห้องทำงานของผม ขอขอบคุณ จารุณี เรื่องชชัยวุฒิคุณ ที่ดูแลจัดเตรียมสถานที่ จัดเตรียมอาหาร ขอบคุณอาจารย์งามนิตย์  ทองน้อย จัดเตรียมอาหารมาถวาย ขอขอบคุณอาจารย์สาวิทย์  สุขสำราญ ที่ได้จัดเตรียมอาหาร ขอบคุณอาจารย์ณัฐธยาน์  อ่อนมั่น ที่ดูแลการถวายอาหารเพล วันนี้บริษัม ADDA  ก็ได้นำรองเท้าจำนวน ๓๐๐ คู่มามอบให้กับนักเรียน ขออขบคุณ  บริษัท ADDA มา ณ โอกาสนี้ ขอขอบคุณบรรดา ครูอาจารย์ทุกท่านที่ได้ร่วมจัดกิจกรรมวันเฉลิมพระชนมพรรษา สมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี

วันที่ ๑๒ สิงหาคม นี้ก็ถึงวันแม่ประจำปี ๒๕๕๕ อีกวาะหนึ่ง ผมคิดถึงแม่ทุกวัน ๒๑ สิงหาคม ๒๕๕๒ เป็นวันที่แม่จากผมไปชั่วนิรันดร์ แม่ป่วยอยู่นานนับสิบปีสาเหตุจากการที่เส้นเลืดฝอยในสมองแตก แม่ต้องอยู่บ้านไปไหนมาไหนไม่ได้ ผมเองก็ได้แต่เวียนไปเยี่ยมแม่ตลอดเวลา แม่ป่วยหนักต้องส่งโรงพยาบาลแม่กลอง แม่นอนอยู่สองวันก็จากผมไป ถ้าแม่ยังมีชีวิตอยู่ภารกิจของผมในวันแม่ก็คือจัดทำอาหารที่แม่ชอบ เช่นเต้าเจี้ยวหลน ปลาทูทอด และอื่นๆอีกใส่ปิ่นโต ขับรถจากนนทบุรี ไปให้แม่กินให้ทันมื้อกลางวัน เสร็จแล้วก็จะเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ซื้อให้แม่ใหม่ ผ้าถุงก็เป็นลายที่แม่อบ เสื้อก็คอกระเช้า ได้เวลาพอสมควรก็กราบเท้าลาแม่กลับ นี่คือภารกิจพิเศษสำหรับวันแม่ แต่วันอื่นๆก็จะจัดทำให้แม่ตามแต่เหตุการณ์ นอกจากแม่แล้วผมยังต้องซื้อผ้าจูงกระเบน และเสื้อไปฝากป้าพิศ ซึ่งเป็นพี่สาวของแม่เป็นผู้ใหญ่ที่ผมเคารพทุกครั้งที่ไปเยี่ยมแม่ต้องเลยไปบ้านป้าทุกครั้ง ของกินบ้าง ของใช้บ้างนำไปฝาก ทุกวันนี้ตอนเช้าขับรถไปทำงานความรู้สึกที่คิดถึงแม่ทุกครั้งน้ำตาก็จะไหล อดคิดไม่ได้ว่าเวลาที่มีเรื่องไม่สบายใจ ท้อแท้ใจ ก็มักจะไปกอดแม่ ถึงแม้ว่าแม่จะไม่สามารถรับรู้เรื่องงานของผมได้แต่ผมก็รู้สึกสบายใจที่ได้มากอดแม่ เมื่อครั้งที่ยังเป็นเด็กต้องนอนกอดแม่จึงจะหลับ ในโอกาสที่วันแม่จะมาถึง ๑๒ สิงหาคม นี้ เชิญชวนลูกๆทั้งหลายตั้งใจทำความดีให้แม่ ถ้าสามารถทำได้กลับไปกราบเท้าแม่ จัดหาของกินที่แม่ชอบให้แม่ ทำให้แม่มีความสุข แม่มีความสุขเราก็มีความสุขไปด้วย ผมซื้อรถคันใหม่เพิ่งรับรถเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ผมไม่ได้ให้ความสำคัญกับโชคหรือดวง อะไรมากนัก ผมนึกถึงแม่เป็นอันดับแรกถึงแม่จะตายไปแล้วแม่ก็คงรับรู้ ผมตัดชายผ้าถุงแม่ที่ผมเก็บรักษาไว้มาติดที่รถถือเป็นสิริมงคลให้กับผม อย่างดียิ่ง ขอกราบแม่ไว้ตรงนี้

ถวายเทียนพรรษา

วันนี้ตอนเช้าผมรีบไปโรงพยาบาลปทุมธานี ตั้งแต่ตีห้าเพื่อไปพบหมอคลีนนิก นอกเวลาเพราะมีอาการปวดหัวบริเวณท้ายทอยมาหลายวันได้แต่กินยาพาราเพื่อบรรเทาอาการปวด บางวันต้องกินครั้งละ ๒ เม็ด ถึงสามครังจึงบรรเทาได้ ล่าสุดเมื่อวันจันทร์ที่ ๓๐ ก.ค. ปวดหัวอย่างที่อธิบายไว้ต้องกินยาพารา วันอังคารที่ ๓๑ ก.ค. มีเรื่องต้องตัดสินใจเด็ดขาดให้คนออกจากงานอีกทำให้ปวดหัวเพิ่มขึ้น ได้พบหมออธิบายให้หมอทราบถึงอาการ หมอท่านก็พูดคุยดีให้กำลังใจผม เรียกผมว่าพี่ทุกคำ ออกจากห้องตรวจลืมดูชื่อหมอ ขอชมเชยท่านไว้ตรงนี้นะครับ เสร็จจากโรงพยาบาลรีบกลับโรงเรียน เพราะจะต้องนำต้นเทียนไปถวายวัด ตอนอยู่ที่โรงพยาบาลได้โทรศัพท์บอกกับผู้ช่วยสมเพชร ให้ดำเนินการถวายต้นเทียนที่วัดสำโรงไปก่อน เพราะผมคงเดินทางมาไม่ทันแน่ ผมเดินทางมาถึงวัดไทร เพื่อถวายต้นเทียนพรรษา ของคุณครูทุกท่านที่ร่วมถวายต้นเทียนที่วัดสำโรง และวัดไทร โดยเฉพาะคุณศิวพงษ์  รุจนพฤนท์ ที่ดูแลเอาใจใส่กำกับขบวนแห่ต้นเทียน เมื่อปีที่แล้วผมได้จัดให้มีพิธีหล่อเทียนในบริเวณโรงเรียน ก็ประสบความสำเร็จ นักเรียน ผู้ปกครอง ครู ร่วมกันหล่อเทียน เสร็จแล้วตกแต่งต้นเทียนนำไปถวายวัด ทุกคนก็ภาคภูมิใจที่ได้มีส่วนร่วมทำต้นเทียนไปถวายวัด ครับอดีตที่ดีๆเราก็ควรจดจำไว้ และถ้ามีโอกาสทำให้ดีกว่าก็ควรจะทำ ผมเองเหลือเวลาอีกเพียง ๖๑ วันก็พ้นหน้าที่ ผู้อำนวยการโรงเรียน เสียดายที่โอกาสจะทำเช่นนั้นมันไม่มีอีกแล้ว ผมตั้งใจไว้ว่าก่อนที่จะเกษียณอายุราชการจะทำสิ่งดีๆไว้เป็นอนุสรณ์ งานต่อไปก็จะเป็น"วันแม่"

วันนี้เปิดเว็ปฯยากเหลือเกินใช้เวลาเกือบชั่วโมง  ทำให้ไม่อยากเขียนถึงอย่างไรวันนี้มีเรื่องที่จะต้องเขียน เรื่องแรกเมื่อวันเสาร์ที่ ๒๘ ราวหกโมงเย็นผมแวะไปซื้อของใช้ที่ห้างโฮมโปร ติดกับบิ๊กซี(คาร์ฟูร์เดิม)แจ้งวัฒนะ เดินเข้าใช้บริการในห้องน้ำชายเปิดประตูห้องส้วม มองเห็นกระเป๋าแบบคาดเอววางอยู่ ทีแรกคิดว่าใครนำมาวางระเบิดห้างหรือเปล่า ปัสสาวะเสร็จตัดสินใจเปิดซิปกระเป๋าดูภายในปรากฏว่าเป็นธนบัตรใบละหนึงพันบาทห่อด้วยถุงพลาสติกจำนวนมากและอยู่นอกถุงพลาสติกอีกจำนวนหนึ่ง ผมมิได้หยิบออกมานับรูดซิบปิดไว้ตามเดิมแล้วหยิบทั้งกระเป๋าออกมาจากห้องส้วม ขึ้นบันไดเลื่อนไปบนชั้นสองของห้างแจ้งพนักงานประชาสัมพันธ์ให้ประกาศหาเจ้าของกระเป๋า แต่ไม่ได้บอกรายละเอียดรูปร่างของกระเป๋าเพราะไม่ต้องการให้คนที่ไม่ใช่เจ้าของตัวจริงมาแอบอ้าง ให้เบอร์โทรศัพท์และชื่อของผมไว้ ผมเองก็เดินหาซื้อของที่ต้องการอยู่สักพัก ก็ได้รับการติดต่อจากพนักงานของห้าง มีเจ้าของกระเป๋ามาขอรับกระเป๋าคืน ผมได้ซักถามรูปร่างของกระเป๋า และสิ่งของที่อยู่ภายในกระเป๋า เขาตอบได้ถูกต้องตามที่ผมถาม จึงทำให้ผมมั่นใจว่าเขาเป็นเจ้าของกระเป๋า เพราะถ้าไม่ใช่เจ้าของตัวจริงผมก็คงจะยังไม่มอบให้ เขาตอบได้ครบถ้วน ผมได้คืนกระเป๋าให้กับเขาไปและย้ำเตือนให้ระวังอย่าได้เผลอลืมหากคนที่เก็บได้มีความคิดที่แตกต่างจากผม เขาจะไม่ได้รับของคืนจะต้องสูญเสียเงินจำนวนมาก ผมคิดว่าของทั้งหมดที่อยู่ในกระเป๋าใบน้นมันไม่ใช่ของผม จึงไม่คิดที่จะเอามาเป็นของตนเองจึงได้ประกาศหาเจ้าของ เหมือนอย่างที่ผมได้พูดอบรมนักเรียนอยู่เสมอเมื่อเก็บของได้ให้นำมาส่งให้กับครูเพื่อประกาศหาเจ้าของ นักเรียนหลายคนที่เก็บเงินตกหล่นภายในโรงเรียนได้ ก็จะนำมาส่งให้ครูประกาศหาเจ้าของบางครั้งก็มีคนมาแสดงตนรับ บางครั้งก็ไม่มีคนมาแสดงตนรับ สังคมเราควรจะเห็นใจและเอาใจเขามาใส่ใจเราให้มากๆ จะได้อยู่อย่างมีความสุข ถ้าคิดทางบุญ กรรมเราจะได้ไม่ต้องไปใช้หนี้เขาในชาตินี้หรือชาติไหน จะได้หมดแล้วต่อกันไม่พยาบาทอาฆาตจองเวรกันอีก ผมพูดอยู่เสมอว่าการทำดีได้ดี มันไม่น่าจะถูกต้อง การทำดีเพื่อให้เกิดสิ่งดีๆมันน่าจะถูกต้อง เพราะถ้าเราทำดีเพื่อให้ได้ดี มันไม่เสมอไปทำดีแล้วไม่ได้รับผลดีเยอะแยะไป แต่การทำดีมันเกิดผลดีมากกว่า การให้ย่อมมีค่ากว่าการรับ เพียงแค่นี้ผมก็สุขใจที่ได้นำเงินจำนวนนั้นคืนให้เจ้าของ เจ้าของเงินก็ไม่มีความทุกข์ ผมสบายใจครับ เรื่องที่สองผมต้องตัดสินใจให้คนในปกครองของผมออกจากงานในหน้าที่ธุรการ ให้ออกทั้งๆที่รักและเสียใจแต่ผมจำเป็นต้องทำ ทั้งๆที่ผมเหลือเวลาที่จะต้องทำงานอีกเพียง ๖๑ วัน ไม่ของกล่าวถึงสาเหตุเพราะไม่ทำให้อะไรมันดีขึ้นเมื่อผมตัดสินใจไปแล้ว สวัสดีครับ

บ่ายๆจะมีอาการหิวอยากกินขนมหรือไม่ก็เครื่องดื่มร้อนๆเช่นน้ำเต้าหู้ ผมมักจะเดินเตร่ไปทางห้องเรียนอนุบาลซึ่งอยู่ชั้นล่างของอาคาร เดินดูนักเรียนตามห้องต่างๆ สังเกตพฤติกรรมของเด็กนักเรียนแต่ละคน ขณะที่เขายังเล็กอยู่จะสอนง่ายเหมือนกับเราดัดกิ่งไม้เล็ก อยากจะดัดเขาเป็นรูปอะไรดูมันง่าย จะเดินไปทางไหนกจะได้ยินคำว่า"สวัสดีครับท่าน ผอ. สวัสดีคะ ผอ."ผมเห็นเด็กนักเรียนที่น่ารักแล้วมันภูมิใจที่เรามีครูดีๆอบรมสั่งสอนให้เขาเป็นเด็กดีว่านอนสอนง่าย บ่ายสองมองโมงกว่าๆผู้ปกครองก็เริมทะยอยมารับ ลูกหลานที่เรียนอยู่ชั้นอนุบาล ผมมักจะเตร่ไปที่ห้องคุณครูสาวิทย์ประจำเพราะคุณครูมักจะจัดหาของว่างให้ผมรับประทานเป็นประจำ วันนี้ก็ชงน้ำเต้าหู้ร้อนๆและขนมอร่อยๆอีก นี่แหละครับที่ผมเห็นเธอเป็นน้องสาวอีกคนหนึ่งที่ดูแลผมเป็นประจำ ของคุณเครื่องดื่มร้อนๆและขนมอีกด้วย สวัสดีน้องสาว

อีก ๗๒ วันผมก็จะเป็น (น.ก.) ไปไหนๆได้อย่างเสรีไม่ต้องห่วง      และกังวลกับหน้าที่ราชการที่กล่าวถึงนี้ไมใช่เบื่อหรือไม่ชอบแต่เพื่อเตือนตัวเองให้รีบทำงานที่ค้างอยู่ให้แล้วเสร็จ เรียบร้อย จากหน้าที่ไปด้วยความสบายใจและภาคภูมิใจ คิดว่าจะไม่เริ่มงานอะไรอีกแล้ว แต่ด้วยความกรุณาขอระทรวงการต่างประเทศ ได้มอบเงินให้เพื่อปรับปรุงภูมิทัศน์ของโรงเรียนที่ประสบภัยน้ำท่วม           เป็นเงิน ๘๐๐,๐๐๐ บาท (แปดแสนบาท) พูดถึงภัยน้ำท่วมที่เกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้ว โรงเรียนเริ่มมีน้ำไหลบ่าเข้าท่วมภายในโรงเรียนเมื่อวันที่ ๑๓ กันยายน ๒๕๕๔  ซึ่งวันดังกล่าวผมกำลังจะเดินทางไปสัมมนาที่ชะอำ จังหวัดเพชรบุรี ด้วยความเคยชินกับสภาพน้ำท่วมมาหลายสิบปี         ผมเกิดและโตกับแม่น้ำย่อรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น ประกอบกับข่าวสารทางโทรทัศน์ หนังสือพิมพ์มีให้รับรู้เร็ว               ผมประเมินสถานการณ์แล้วแจ้งผู้ปกครองและสั่งปิดเรียนสำหรับนักเรียนอนุบาลตั้งแต่วันที่ ๑๓ กันยายน กำหนดเปิดเรียนวันที่ ๑ พฤศจิกายน แต่สำหรับชั้นประถมฯอยู่ระหว่างการเตรียมตัวเพื่อสอบปลายภาคเรียนที่ ๑ ในที่สุดก็เกิดเป็นมหาอุทกภัยอยู่นานสองเดือนเศษ ปีนี้มีหลายคนกังวลว่าน้ำจะท่วมอีกหรือเปล่า ในความเป็นจริงน้ำฝนที่ตกในจังหวัดเชียงใหม่หรือในภาคเหนือและบริเวณที่อยู่เหนือกรุงเทพทั้งหมดมันจะต้องไหลลงทะเลทั้งสิ้นทางที่จะไหลลงทะเลมันก็ต้องผ่านกรุงเทพฯและจังหวัดในภาคกลางโดยใช้เส้นทางหลักคือแม่น้ำเจ้าพระยา เรามีเขื่อนเก็บน้ำไว้ทางภาคเหนือและภาคกลางหลายเขื่อน เดือนกรกฎาคม ๒๕๕๔ ถึงเดือนกันยายน ๒๕๕๔ เป็นรอยต่อระหว่างรัฐบาลเก่ากับรัฐบาลใหม่ การบริหารน้ำในเขื่อนไม่มีประสิทธิภาพ ตั้งแต่เดือนกรกฎาคม ๒๕๕๔ เป็นต้นมา มีฝนตกมากแต่น้ำในเขื่อนมีอยู่เต็มฝนตกลงมามากขึ้นก็ต้องปล่อยน้ำในเขื่อนให้เร็วที่สุดน้ำที่ปล่อยออกจากเขื่อนทุกเขื่อนมาพร้อมๆกันปริมาณมหาศาล  เป็นหมื่นล้าน ลบม.มันก็ท่วมไปหมดซิครับ วันนี้รัฐบาลบริหารจัดการน้ำในเขื่อนให้อยู่ในปริมาณที่สามารถรับน้ำได้ น้ำมันจะท่วมเหมือนปีที่ผ่านมาได้อย่างไรกันครับ อย่าได้ตื่นตระหนกเลย ผมเองก็ต้องเหนื่อยหลังน้ำลดลงในโรงเรียนที่น้ำท่วมถึงเสียหายมาก แต่ได้รับการช่วยเหลือจากภาคเอกชน และของทางราชการทำให้ผมฟื้นฟูโรงเรียนให้ดี จนดีกว่าเดิม วันนี้ต้องเร่งมือทำงานที่ได้รับเงินมาดังกล่าวให้แล้วเสร็จภายในเวลาที่เหลืออยู่ ๗๒ วัน สุดท้ายขอขอบคุณกระทรวงการต่างประเทศที่ให้เงินผมปรับปรุงภูมิทัศน์ของโรงเรียน สวัสดีครับ

วันนี้ใกล้จะถึงวันที่ ๓๐ กันยายน ๒๕๕๕ เข้าไปเต็มทีแล้ว ที่พูดถึงไม่ใช่บนหรือเบื่ออะไรหรอกครับแต่อยากทำงานที่ยังค้างอยู่ให้เสร็จเรียบร้อย ผมมาดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการโรงเรียนที่นี่เพียงสองปีเศษเท่านั้น วันก่อนก็แต่งตั้งคณะกรรมการตรวจทานเอกสารการจัดซื้อ จัดจ้าง การทำสัญญาจ้างต่างๆตั้งแต่ผมมาดำงตำแหน่ง ถ้าพบข้อผิดพลาดจะได้ดำเนินการให้ถูกต้องตามระเบียบไม่ให้มีปัญหาต้องมาตอบคำถามในภายหลัง ก็ดีครับตรวจแล้วเจอจริงๆเจ้าหน้าที่อาจหลงลืมหรือไม่ก็คิดไม่ถึงว่ามันไม่ถูกต้องสมบูรณ์ สองปีเศษแล้วยังไม่มีเจ้าหน้าที่ตรวจสอบของเขตฯมาดำเนินการเลย รวมทั้งเรื่องอื่นๆด้วย ก่อนที่จะจากไปด้วยเกษียณอายุราชการขอทำงานที่ค้างอยู่อีกสองสามเรื่องให้เสร็จโดยเฉพาะเรื่องการฟื้นฟู้สภาพของโรงเรียนภายหลังจากประสบอุทกภัย เมื่อปีที่แล้วส่งผลให้ต้องทำห้องเรียน ห้องอื่นๆตามมาอีก อุปกรณ์ที่เสียหาย ปัญหาอีกอย่าง สพฐ.แจ้งการไม่ต่อสัญญาจ้างครูอัตราจ้างที่โรงเรียนได้รับงบประมาณ SP 2 มาสองปีแล้วมีครูอัตราจ้างที่จ้างไว้สองคน สิ้นเดือนกันยายน ก็ไม่อาจต่อสัญญาจ้าง ก็หมายความว่าครูอัตราจ้างจากงบประมาณ SP2 ทั้งสองคน ตกงานทันที .........คิดอยู่ว่าจะหาวิธีการช่วยเหลือได้อย่างไร เตรียมห้องเรียนั้น ป.๑ สำหรับนักเรียนเพื่อใช้ TABLET ย้ายห้องเรียนที่เคยอยู่ชั้นล่างพื้นคอนกรีตไปอยู่ชั้นบน ปรับปรุงห้องให้ใหม่ทั้งหมด เพราะป้องกันมิห้นักเรียนเกิดอันตรายจากการใช้ TABLET เพราะต้องมีการเสียบปลั๊กไฟฟ้าหากครูไม่รอบคอบดูแลไม่ทั่วถึงนักเรียนไปเสียบปลั๊กไฟเอง โอกาสเกิดเหตุไฟฟ้าดูดได้ย้ายห้องไปอยู่อาคารชั้นบนเป็นพื้นไม้ โอกาสเกิดอัตรายมีน้อยกว่า แรกครูก็ยังไม่เห็นด้วยเพราะเด็กนักเรียนต้องเดินขึ้นไปเรียชั้นบนแต่พอรู้เหตุผลก็เห็นดีด้วย ระยะนี้ เขตฯพื้นที่ให้ครูผู้สอนเข้ารับการอบรมมากเหลือเกินการเรียนการสอนต้องจัดหาครูเข้าสอนแทน เหตุผลคือผลการประเมินมีคุณภาพด้อยลง จะหาโอกาสอธิบายผลการเรียนที่มันด้อยลง มันมีปัจจัยหลายอย่าง ปัจจัยที่ควบคุมได้ และปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้ ศึกษานิเทศก์คงมีงานมากโอกาสเข้านิเทศครูผู้สอนจึงห่างเหิน ไม่ต่อเนื่อง ไม่มีการเชื่อมโยงทั้งอุปสรรคและปัญหา         ผู้อำนวยการโรงเรียนมิได้นิ่งเฉย หารือครูผู้สอน ครูวิชาการโรงเรียนอยู่บ่อยครั้งจะเรียกว่านิเทศก็ไม่ผิดหรอกครับ ไม่อยากให้นักเรียนที่เราต้องรับผิดชอบเป็นนักเรียนที่มีคุณภาพน้อยกว่าที่อื่นหรือไม่มีคุณภาพ ปัจจัยที่เราควบคุมไม่ได้คือสิ่งแวดล้อมทางบ้าน นักเรียนหลายคนขาดการเอาใจใส่จากทางบ้านให้ต่อเนื่องกับทางโรงเรียน ทุกวันหลังจากเลิกเรียนโดยเฉพาะนักเรียนชั้นต้นๆต้องได้รับการเอาใจใส่จากทางบ้านเพิ่มเติมอีก สวัสดีครับ

เหลือเวลาอีกเพียง ๙๘ วัน ผมก็จะเกษียณอายุราชการ ชีวิตการรับราชการวันี่ได้เข้ารับการปฐมนิเทศข้าราชการที่บรรจุใหม่ เมื่อราวเดือนพฤษภาคม ๒๕๒๐ โดยผู้ว่าราชการจังหวัดนนทบุรี ท่านสุชาติ  พัววิไล ซึ่งดำรงตำแหน่งนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด ในขณะนั้น  ข้าราชการครูประถมศึกษายังสังกัดอยู่กับองค์การบริหารส่วนจังหวัด ได้แยกตัวออกมาเมื่อ พ.ศ. ๒๕๒๓ ประโยคหนึ่งท่านได้กล่าวให้ข้อคิดไว้ว่า ข้าราชการทุกคนที่เริ่มเข้ารับราชการวันนี้เริ่มต้นเงินเดือน เท่ากัน ตำแหน่งเท่ากัน รับราชการไปจนเกษียณอายุราชการ จะรับเงินเดือนไม่เท่ากัน มีตำแหน่งไม่เท่ากัน ข้อคิดนี้เป็นจริงดั่งท่านให้ไว้ เพื่อนผมที่บรรจุเข้ารับราชการหลายคน ไม่ได้อยู่จนเกษียณ ลาออกก่อนเกษียณบ้าง เสียชีวิตก่อนเกษียณบ้าง วันนี้บางคนอยู่ในตำแหน่ง ครู คศ.๒ บ้าง ครู คศ. ๓ บ้าง เป็นรองผู้อำนวยการบ้าง เป็นผู้อำนวยการโรงเรียนบ้าง ข้ามห้วยไปอยู่สำนักปลัดกระทรวง ไปเป็นผู้ช่วยศึกษาธิการอำเภอ ศึกษาธิการอำเภอ สองตำแหน่งหลังนี้ยกเลิกไปหมดแล้ว เป็นจริงดั่งที่ท่านว่าไว้ ผมเริ่มเข้ารับราชการในตำแหน่ง ครู ๑ จะเกษียณอายุราชการในตำแหน่งผู้อำนวยการโรงเรียน วิทยฐานะชำนาญการพิเศษ ขอบคุณท่านผู้ว่าสุชาติ  พัววิไลที่ให้ข้อคิดในวันนั้น

ผมอยากทำอะไรดีๆให้กับตัวเองเท่าที่จะทำได้ในขณะนี้ที่มีเวลาในราชการที่เหลืออยู่อีกไม่มากนัก ๓ เดือนกับ ๑๙ วัน ๑.ขอให้ได้ซื้อรถยนต์คันใหม่เป็นของขวัญให้กับตนเอง ในโอกาสอายุครบ ๖๐ ปีตอนนี้รอนัดส่งมอบรถ  ราวเดือนกรกฎาคม ๕๕   ๒.ขอปลูกบ้านหลังใหม่อีกหนึ่งหลังไว้รองรับบรรดา เพื่อนๆ พี่ น้อง ญาติไปพักผ่อน บ้านที่ตั้ใจปลูกไว้ใช้เวลาสะสมเงิน และเวลาว่างทั้งสิน ๕ ปี ตอนนี้เสร็จเรียบร้อย สิ่งทีสามที่ขอให้ได้ก่อนเกษียณ คือขอซื้ออาวุธปีอีกสองกระบอก วันนี้ได้แล้ว ๑ กระบอกขนาด ๙ มม. เหลืออีก ๑ กระบอก ขนาด .๓๕๗ อยู่ระหว่างดำเนินออกเอกสารอนุญาตการซื้อ ครับนี่คือสิ่งที่ผมเตรียมการก่อนเกษียณอายุราชการ สุดท้ายที่สุดคือกำลังใจใครจะมีให้ผมบ้างหนอ ๑๕ ปีที่ผมตั้งใจทำเพื่อวันที่ ๑ ตุลาคม ๒๕๕๕ วาสนาของผมไม่ค่อยจะดีนักจะได้อะไรสักอย่างต้องฟันฝ่าอุปสรรคอย่างยากลำบากแต่ด้วยความอดทนที่มีอยู่ ได้ผ่านพ้นมาพอสมควร หน้าที่สุดท้ายนี้เป็นเกียรติยศและศักดิ์ศรีขของผมอย่างแท้จริง "หากเราได้ทุกอย่างดั่งใจคิดสิ้นชีวิตจะเอาของก่องไว้ไหน จะได้บ้างเสียบ้างช่างปะไร ของตั้งใจทำความดี เท่านี้พอ"สิ่งที่หวังสิ่งสุดท้ายมันไม่ได้ก็ช่างมันขอทำความมดีให้กับเขาก็แล้วกัน

เมื่อวานกลับมาจากงานบวชที่อำเภอสูงเนิน แล้วเลยไปกราบอนุสาวรีย์ย่าโมที่นครราชสีมา ผมไม่ได้ไปมาสองปีเห็นจะได้ เสร็จจากงานบวชขับรถไปอีก๓๐ กม. ก็ถือว่าไม่ไกลนัก ได้กราบ ย่าโมแล้วสบายใจ นึกอยู่ว่าอยากมากราบท่านอีก เอาเป็นว่าตั้งใจไว้ต้นเดือนสิงหาคมจะไปกราบท่านอีก ได้องค์จำลองของท่านมาบูชามีความสบายใจขึ้นมาก จากความรู้สึกที่ไม่ดีเลยหลังจากได้พบเห็นสิ่งที่ไม่ต้องการพบในชีวิตนี้แต่มันก็ต้องไปเจอจนได้ ได้ไปเข้าห้องน้ำเขาออกแบบไว้ดีจังเลย เป็นอุโมงค์ลงไปใต้ถุนลานเอนกประสงค์มองดูไม่รู้เลยว่าเป็นห้องน้ำถ้าไม่มีป้ายบอกไว้ เดินรอบๆอนุสาวรีย์ ย่าโม ร่วมทำบุญกับคณะที่ตั้งอยู่บริเวณนั้น เสร็จแล้วเดินหาซื้อของฝากให้ พวกทีไม่ได้มาร่วมงานสองสามคน ได้ของครบแล้วก็ให้พรรคพวกที่ติดตามผมไปด้วยอีกสามคน ขึ้นรถกลับผมเองต้องทำหน้าที่ขับรถของตนเองเพราะไม่ต้องการเเหมารถให้เสียค่าใช้จ่ายเพิ่ม ขับรถออกจากลาน อนุสาวรีย์ย่าโมเกือบหกโมงเย็น ได้แวะซื้อตุ๊กตาหินมาประดับที่บ้านสองสามอย่าง แต่ระหว่างทางดูเหมือนสุขภาพกายผมไม่ค่ยดีเลย ปวดท้องมาตลอดทาง ปวดหัวใจอีกต่างหากเจอสิ่งที่ผมเกลี่ยดที่สุดในชีวิต แวะทานอาหารเย็นกันที่สระบุรี เดินทางถึงปากเกร็ดเกือบสี่ทุ่มผู้ที่ไปด้วยอีกสามคนขอให้ผมส่งเขาที่ปากเกร็ดเพื่อเหมาแท๊กซี่กลับเอง ผมก็ตกลงตามข้อเสนอ ภายในต้นเดือนสิงหาคมผมจะหาโอกาสไปกราบ ย่าโมให้ได้เพื่อเป็นสิริมงคลให้กับตัวผมเอง วันนี้สุขภาพกายก็ไม่ดี สุขภาพใจก็พลอยไม่ดีตามไปด้วย สวัสดีครับ

11 มฮา

วนทค

๒ มิถุนายน ๒๕๕๕ วันนี้ครบ ๓๕ ปีของการรับราการของผม เมื่อวันที่ ๒ มิถุนายน ๒๕๒๐ ผมเดินทางลงเรือจากท่าเรือตลาดสดบางบัวทอง ไปโรงเรียนวัดเสนีวงศ์ อำเภอไทรน้อย จังหวัดนนทบุรี พร้อมกับเพื่อนที่สอบบรรจุได้อีกสองคน คือคุณสมพงษ์ คชินทรานนท์ คนนี้อายุมากกว่าผม ๗ ปี อีกคนคือคุณวิโรจน์ ดีวุ่น (คนนี้เสียชีวิตไปเมื่อปีก่อน) เราลงเรือไปพร้อมกันในเรือมีครูอีกหลายคนทั้งที่ไปโรงเรียนวัดเสนีวงศ์ และโรงเรียนอื่นที่เรือผ่าน เตรียมอุปกรณ์เสื้อผ้ามาค้างเพื่อกลับเย็นวันศุกร์เพราะปกติจะไม่มีเรือกลับหลังจากโรงเรียนเลิก ครูใหญ่ นายไพโรจน์  บัวภิบาล ก็ปฐมนิเทศครูใหม่ทั้งสามคนให้เลือกสอนว่าจะสอนชั้นไหนผมถูกบังคับให้สอนชั้น ป.๑ ทั้งๆที่ผมมาจากโรงเรียนที่สอนชั้น มศ.๑-๓ ตกลงครับสอน ป.๑ก็สอน บ้านพักมีหลังเดียวที่เหลือเพื่อนสองคนเขาอยู่กันคนละห้องส่วนผมครูใหญ่ไปฝากไว้กับหลวงพ่อให้อาศัยนอนกุฏิพระที่ว่างไม่มีพระอยู่ ดีครับเช้าขึ้นเดินถือปิ่นโตตามพระไปบิณฑบาตร ได้รู้จักผู้ปกครอง แต่พระเดินเร็วจังเลย แถมเดินตามคันนาและท้องนา ตอข้าวแห้งๆตำเท้าเจ็บจังเลย วันนี้ ครบ ๓๕ ปีแล้วครับ ความรู้สึกต่างกับวันนั้นมากมายเพราะวันนั้คิดถึงวันนี้ ว่าตัวเราจะเกษียณอายุราชการในปี พ.ศ. ๒๕๕๕ คืออีก ๓๕ ปี วันนี้เดินทางมาถึงแล้วครับ เหลืออีกเพียงสามเดือน กับอีก ๒๔ วัน ดีใจครับที่เดินมาจนสุดทาง ขอบคุณผู้มีพระคุณทั้งหลาย

๖ มิถุนายน ๒๕๕๕ วันนี้ครบกำหนด ๓ เดือน ที่หมอนัดไว้ให้ไปตรวจสุขภาพตามปกติ ไปถึงโรงพยาบาลปทุมธานี ราว ๖.๓๐ น. ชั่งน้ำหนัก ๙๐ กก.     วัดความดันโลหิต ปกติ ไปเจาะเลือดเพื่อดูน้ำตาลในเลือด   ผลปรากฏว่าน้ำตาลในเลือดลดลงเหลือเพียง ๘๓ จากครั้งก่อน ๙๗ ลดลงมากสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมามีอาการมึนงงในตอนเช้าทุกวัน กินอาหารก็ได้ไม่มาก นั่งรอเพื่อพบหมอตรวจสุขภาพตั้งแต่ ๐๘.๓๐ น. จนถึงเวลา ๑๐.๓๐ น.  จึงได้รับการเรียกให้เข้าพบหมอเพื่อตรวจ วันนี้คนไข้ไปรับการรักษามีจำนวนมาก หมอบอกว่าครวหน้าให้ไปเจาะเลือดเพื่อตรวจสภาพของตับ และตรวจดูกรดยูริค      ต้องงดอาหารตั้งแต่เวลา ๒๐.๓๐ น. ครั้งต่อไปหมอนัดวันที่ ๕ กันยายน ๒๕๕๕ ไปส่งใบสั่งยาเจ้าหน้าที่เรียกไปชี้แจงการรับยาชื่อ PSEUDOPHEDRINE    ยาชนิดนี้หมอเคยสั่งให้กินครั้งละ ๙๐ เม็ด แต่ครั้งนี้เจ้าหน้าที่แจ้งว่าทางกระทรวงสาธารณสุข กำหนดให้จ่ายยาชนิดนี้ได้ครั้งละ ๓๐ เม็ด เมื่อกินหมดแล้วให้มาพบหมอเพื่อสั่งยาให้ใหม่ ผมดูชื่อยาแล้วก็นึก อ๋อในใจไอ้ยาชนิดนี้นี่เองที่เป็นข่าวการทุจริตของเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลต่างๆที่นำไปสกัดทำเป็นยาบ้ามีข่าวครึกโครมอยู่ระยะหนึ่ง  ทั้งๆที่เป็นยาราคาเม็ดละไม่ถึง ๒ บาท เป็นยาแก้ภูมิแพ้ เป็นอันว่าผมจะต้องมาขอรับยาชนิดนี้อีกครั้งเมื่อยาหมด วันนี้ค่ายารักษาพยาบาลรวมทั้งสิ้น ๙,๙๗๔ บาท เกือบหนึ่งหมื่นบาท ถ้าไม่ได้รับราการคงแย่แน่ๆ เพราะเงินค่ายาตั้งเกือบหมื่นบาทไม่น้อย ลำพังคนจนๆอย่างผมจะทำอย่างไร ขอบคุณความเป็นข้าราชการ       ผมเริ่มเข้ารับการรักษาพยาบาลโรคเบาหวานและความดันโลหิตสูง มาตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๕๑    ค่ายารักษาพยาบาลเริ่มจากหกพันกว่าบาท เพิ่มมากขึ้นจนเป็นหลักหมื่น เสร็จแล้วผมก็กลับเข้าทำงานที่โรงเรียนรหว่างทางขณะขับรถกลับ คุณจารุณี ก็โทรถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง ก็เล่าให้ฟังว่าน้ำตาลมันลดลงมากเลยทำให้มึนงง ต้องขอบคุณที่เธอดูเป็นห่วงผม      ถึงโรงเรียนก็เตรียมแบรนด์และขนมไว้ให้ผม ต้องขอขอบคุณเธอ มีงานที่ต้องเตรียมพรุ่งนี้คณะศึกษานิเทศก์จะเข้านิเทศเรื่องการประกันคุณภาพ ขอบคุณ อ.สมเพชร  ที่เป็นธุระจัดเตรียมเอกสารต่างๆ      ทำให้ผมสบายใจที่เห็นว่าโรงเรียนเตรียมพร้อมรับการนิเทศ ขอขอบคุณทุกท่านที่มีส่วนเตรียมงานนี้

วันนี้เป็นวันพฤหัสบดีที่ ๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๕ ผมได้จัดให้มีพิธีไหว้ครูของนักเรียนประจำปีการศึกษา ๒๕๕๕ อันเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะทำหน้าที่ประธานฯในฐานะที่เป็นผู้อำนวยการโรงเรียน จากนี้ไปกิจกรรมสำคัญต่างๆจะเป็นการจัดเป็นครั้งสุดท้ายสำหรับผม ตอนเช้าได้ทำพิธีเลี้ยงพระเช้า จำนวน ๙ รูป มอบหมายให้ครูแต่ละคนรับผิดชอบการจัดเตรียมของถวายพระ อาทิเช่น ปิ่นโตอาหารสำหรับพระฉันฑ์เพล จำนวน ๙ ชุด ให้ครูแต่ละคนรับผิดชอบจัดทำอาหารใส่ปิ่นโตผมจัดซื้อปิ่นโตให้ สำหรับผมเองจัดซื้อเพิ่มอีก ๑ เถารวมเป็นสองเถา ให้แม่ที่จากไปเมื่อปีก่อน และให้ลูกที่จากไปเมื่อเร็วๆนี้ ชุดสังฆทานจำนวน ๙ ชุดมอบให้ครูแต่ละคนนำไปถวายพระ ปัจจัยเครื่องไทยธรรมมอบให้ครูอีก ๙ คนนำไปถวายพระ การเลี้ยงพระเช้าสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี ผู้ปกครองนักเรียนร่วมทำบุญกับโรงเรียนเท่าไร จะนำมาเล่าในโอกาสต่อไป แต่ได้นำถวายพระไปทั้งหมด เสร็จจากการทำบุญเลี้ยงพระแล้วก็เป็นพิธีไหว้ครูของนักเรียน ได้ให้โอวาทเป็นครั้งสุดท้าย ๒ ข้อ ข้อที่หนึ่งให้นักเรียนมีความกตัญญู คือรู้คุณของครู กตเวทิตา การตอบแทนคุณของครู ข้อที่สองให้นักเรียนทุกคนรักโรงเรียนเหมือนบ้าน รักครูอาจารย์เหมือนพ่อแม่คนที่สอง รับเพื่อนร่วมโรงเรียนเหมือนญาติพี่น้อง สรุปความวันไหว้ครูประจำปีการศึกษา ๒๕๕๕ ไว้ดังนี้

สัปดาห์นี้ก้าวเข้าสู่สัปดาห์ที่สามของการเปิดเรียน        ปีการศึกษา ๒๕๕๕ ภารกิจที่สำคัญยิ่งคือพิธีไหว้ครูของนักเรียน     ประจำปีการศึกษา ๒๕๕๕       ผมได้ประชุมข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษาเมื่อวันที่ ๑๐ พ.ค.๕๕ ได้แจ้งกำหนดการไว้จะทำพิธีไหว้ครูในวันพฤหัสบดีที่ ๓๑ พ.ค. ๒๕๕๕         ครั้งนี้ผมจะทำหน้าที่เป็นประธานในพิธีในฐานะผู้บริหารโรงเรียน เป็นครั้งสุดท้าย ขอเล่าเรื่องการไหว้ครูของนักเรียนในฐานผู้บริหารโรงเรียน ครั้งแรกของผมที่ยังคงอยู่ในความทรงจำเสมอมา   ผมได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งครูใหญ่ที่โรงเรียนสุเหร่ามะสง อำเภอไทรน้อย  จังหวัดนนทบุรี เมื่อวันที่ ๑ พฤษภาคม ๒๕๒๙       เดินทางไปรับหน้าที่ครูใหญ่เมื่อวันจันทร์ที่ ๑๙ พฤษภาคม ๒๕๒๙    เดินทางไปโรงเรียนสุเหร่ามะสงเพียงคนเดียว ไม่มีคณะครูหรือใครตามไปส่ง   โรงเรียนสุเหร่ามะส่งขณะนั้นมีครูเพียง ๓ คน คือคุณรัชฎา  กำลังเดินทางไปโรงเรียนอื่นตามคำสั่งย้าย คุณโชคชัย คุณปิยะ ขณะนั้นมีนักเรียน ราว ๑๒๐ คน ตั้งแต่ชั้นอนุบาลถึงชั้น ป.๖ วันพฤหัสบดีที่ ๒๙ พฤษภาคม ๒๕๕๕ เป็นวันที่กำหนดทำพิธีไหว้ครู      ที่นี่มีนักเรียนที่นับถือศาสนาพุทธและมุสลิม ๕๐:๕๐     ในชีวิตของการเป็นครูครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ทำหน้าที่ประธานในพิธีไหว้ครู ต้องให้โอวาท    รู้สึกตื่นเต้นต้องเตรียมตัวหาเอกสาร หนังสือมาอ่านว่าจะให้โอวาทอย่างไรดี            ไม่มีคอมพิวเตอร์ หรืออินเทอร์เนตให้ค้นคว้าเหมือนปัจจุบัน    ในที่สุดก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ผ่านมา ๒๕ ปี ทำหน้าที่นี้มาจนเข้าใจดีแล้ว ถึงเวลาก็ทำหน้าที่ได้ทันที      วันพฤหัสบดีที่ ๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๕ เป็นการทำหน้าที่ประธานพิธีไหว้ครู    ในฐานะผู้อำนวยการโรงเรียน เป็นครั้งสุดท้าย เพราะวันที่ ๑ ตุลาคม ๒๕๕๕      เป็นวันที่ผมต้องเกษียณอายุราชการ หมดหน้าที่ในฐานะผู้บริหารโรงเรียน ในโอกาสนี้ได้กำหนดให้มีพิธีสงฆ์ในตอนเช้า  ด้วยการทำบุญเลี้ยงพระเช้า ๙ รูป เชิญวนผู้ปกครองนักเรียน  ข้าราชการครูและบุคลากรทุกคนร่วมกันทำบุญถวายอาหารเช้าเพื่อเป็นสิริมงคล        ทั้งครู      นักเรียน โรงเรียนที่ได้รับการปรับปรุงจนสวยงาม     และอุทิศส่วนกุศลให้กับบรรดาเพื่อนครูที่อาวุโสที่ได้ล่วงลับไปแล้ว    ผมขอขอบคุณบรรดาเพื่อนครูที่ร่วมกันทำบุญเลี้ยงพระ      ก่อนที่จะทำพิธีไหว้ครูของนักเรียนตามประเพณี และธรรมเนียมปฏิบัติ    ขออำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คุ้มครองโรงเรียนวัดสำโรงได้โปรดดลบันดาลให้กับครู    นักเรียนที่ตั้งใจร่วมกันทำบุญในครั้งนี้ประสพแต่ความสุขความเจริญยิ่งๆขึ้นไป และถ้าใครไม่ปราถนาดีกับการทำครั้งนี้ก็ขอให้เขามีความสุขเพียงเท่าที่เขาคิดจะทำ สาธุ

วันเสาร์ที่ ๒๖ พ.ค. นี้ผมตั้งใจจะไปกราบหลวงปู่คร่ำที่วัดวังหว้า อำเภอแกลง จังหวัดระยอง ที่วัดนี้ผมศรัทธาในตัวหลวงปู่มานานแล้วตั้งแต่ท่านยังมีชีวิต ผมไม่ใช่นักเลงพระแต่ด้วยความตั้งใจในการทำบุญถวายสังฆทานเป็นประจำ ตั้งแต่ปี ๒๕๒๙ ผมและคุณเล็ก เรามีใจที่ตรงกันอย่างหนึ่งคือชอบตระเวนไปทำบุญตามวัดต่างๆเมื่อมีเวลาว่าง วัดวังหว้าเป็นวัดหนึ่งที่ผมเลี้ยวรถเข้าไปในวัด โดยไม่มีความรู้เลยว่าหลวงปู่คร่ำที่ผมกำลังจะไปถวายสังฆทาน เป็นพระเกจิอาจารย์ อยู่กุฎิไม้ทรงไทยเก่าๆ ได้พบและสนทนากับท่านแล้วมีศรัทธาอย่างยิ่ง ผมจึงหาโอกาสไปทำบุญในวันหยุดกับคุณเล็กเป็นประจำและใช้โอกาสนี้ได้พักผ่อนบ้าง ท่านได้มรณภาพไปหลายปีแล้ว สรีระของท่านยังบรรจุอยู่ในโลงแก้วให้สาธุชนได้กราบไหว้ เกือบสามสิบปีที่ผมกับคุณเล็กร่วมกันทำบุญมาโดยตลอด วันเสาร์นี้ก็ตกลงไว้ว่าจะไปกราบหลวงปู่คร่ำ เพื่อเป็นสิริมงคลในโอกาสครบรอบวันเกิด ๖๐ ปี ของผม เสร็จแล้วจะเลยไปตลาดบ้านเพแวะซื้ออาหารทะเล เพราะไม่ได้ไปนานพอสมควร ช่วงนี้มีงานผลไม้คงได้ซื้อหามาบ้าง

จุดแรกคือพบ จุดจบคือจาก เมื่อมีพบก็ต้องมีพราก เมื่อมีจากก็ต้องมีเจอ เป็นความจริงที่สุดไม่ว่าสิ่งที่เราพบจะรักหรือชัง จะชอบหรือเกลียด วันหนึ่งเราก็ต้องจาก ไม่ว่าจะรักมากเพียงใด จะเกลียดมากเพียงใดวันหนึ่งเราก็ต้องจาก เพียงแต่ว่าจะช้าหรือเร็ว ๓๐ กันยายน ๒๕๕๕ เป็นวันสุดท้ายที่ผมจะต้องจากพวกเขาแล้วไปดำรงชีวิตใหม่ในฐานะประชาชน หมดหน้าที่ถึงเวลาที่ต้องจากกัน เพื่อนฯ คนที่รักเรา คนที่เรารัก จะต้องไปพบกับสิ่งใหม่ที่รออยู่ข้างหน้า อดีตเป็นสิ่งที่ลืมไม่ได้แต่ก็เลิกคิดได้ ถามว่าผมมีสิ่งที่ห่วงใยอยู่บ้างไหม่ ผมมีความห่วงใยอยู่สิ่งหนึ่ง หวังอยู่ในใจให้มันเป็นไปอย่างธรรมชาติที่มันจะเป็นไม่อยากให้มันฝืนธรรมชาติ สิ่งมีชีวิตนี้ถ้าเป็นไปตามครรลองไม่วิปริตผมจะดีใจมาก อยากจะพูดแต่ก็พูดไม่ได้เพราะสิ่งที่ผมรักนี้ผมอยากให้มันเจริญเติบโตเป็นไปเหมือนสามัญชนทั่วไป ผมหวังว่ามันจะต้องดีขึ้นและไม่ผิดธรรมชาติ

หลังจากได้จัดการงานศพลูกชายผมเสร็จเรียบร้อยผมเองก็เริ่มป่วยมีอาการเจ็บหน้าอก หายใจไม่สะดวกมีอาการมึนงงเมื่อตื่นนอนตอนเช้ายังไม่ทราบสาเหตุแต่ก็ทนไปทำงาน ได้อาศัยเพื่อนครูช่วยดูแลจัดหาอาหารให้ แต่ความรู้สึกไม่อยากกินอะไร ใช้นมกล่องเป็นนมถั่วเหลืองในวันหนึ่งๆหลายกล่อง เพราะอาหารอะไรก็ไม่อยากกิน ปกติก่อนนอนก็ต้องกินยาที่หมอให้ไว้สำหรับรักษาโรคประจำตัว คุณณัฐธยาน์  จะคอยถามผมตลอดเวลาที่อยู่ที่โรงเรียนจะหาของให้กิน คุณจารุณี เองก็พยายามจัดหาของกินให้ผม แต่มันก็กินไม่ลง ตั้งแต่วันอาทิตย์ที่ ๒๐ พ.ค. จนถึงเมื่อวาน วันนี้ ๒๔ พ.ค.รู้สึกตัวตอนเช้ามีอาการมึนงงบ้างเล็กน้อย ขับรถไปถึงโรงเรียนราว ๐๘.๐๐ น. คุณณัฐธยาน์  ก็จัดหาอาหารให้ผมแต่เช้า  กินได้บ้างไม่มากนักแต่ก็ดีกว่าวันก่อนๆ ได้ดูงานที่สั่งจ้างปรับปรุงห้องพยาบาลที่ใกล้จะแล้วเสร็จ ห้องนี้เดิมทีเป็นห้องพยาบาลที่รกรุงรังข้าวของจิปาถะเต็มไปหมด หลังจากถูกน้ำท่วมเสียหายก็เลยได้โอกาสขอความอนุเคราะห์ คุณวิทยาซึ่งทางโรงเรียนได้จัดซื้อสิ่งของที่ร้านนี้เป็นประจำให้ช่วยเป็นเจ้าภาพปรับปรุงห้องนี้ วันนี้ผมได้ไปตรวจดูงานเสร็จไปแล้วราว ๙๐% เหลือเวลาอีกเพียงสี่เดือน ผมก็จะพ้นจากหน้าที่ผู้อำนวยการโรงเรียน ขอทำให้โรงเรียนมีความสวยงามเรียบร้อยให้นักเรียนได้ใช้ประโยชน์เต็มร้อย เพราะเมื่อผมพ้นหน้าที่แล้วจะคิดทำมันเป็นไปไม่ได้ ขอทำงานให้มันสะใจไปเลย

วันพฤหัสบดีที่ ๑๗ พฤษภาคม ๒๕๕๕ เป็นวันที่ผมต้องสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตของผมอีกครั้งหนึ่ง เป็นการสูญเสียลูกชายซึ่งเป็นลูกคนเดียวของผม เมื่อเขาเกิดมาผมคิดแต่เพียงว่ามีเขาเพียงคนเดียวก็พอ ขณะนั้นผมทำงานเป็นครูโรงเรียนเอกชน ชื่อโรงเรียนปิ่นนาคอนุสรณ์ อยู่ถนนแจ้งวัฒนะใกล้ๆกับห้าแยกปากเกร็ด เมื่อ ๒๕๑๘ ผมมีเงินเดือนเพียง ๔๕๐ บาท ต้องอาศัยบ้านแม่ภรรยาอยู่ห้องเล็กๆ เรามีฐานะยากจนลูกคนเดียวก็พอเลี้ยงเขาให้ดีก็แล้วกัน ในที่สุดผมก็ต้องสูญเสียลูกไปอย่างไม่มีวันกลับ วันนี้ทำพิธีฌาปนกิจศพลูกชายผมด้วยความอาลัยอย่างยิ่ง โรคภัยไข้เจ็บเป็นเรื่องที่เราไม่อาจหลีกหนีได้ คุณแม่เขาเสียใจมากผมได้แต่ประคองและปลอบใจเขาตลอดเวลา เสร็จจากงานผมก็ป่วยคิดถึงสุขภาพตนเองว่าขณะนี้สุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงแล้ว มาทำงานได้เพื่อนครูที่คอยดูแลเอาใจใส่ ผมขอขอบคุณทุกท่านที่ได้กรุณาสละเวลาไปงานศพลูกชายของผมตั้งแต่ตั้งศพสวดพระอภิธรรมคืนแรกจนถึงวันฌาปนกิจศพ ผมขอกราบขอบพระคุณอีกครั้ง

เมื่อคืนนี้วันที่ ๑๖ พฤษภาคม ๒๕๕๕ เป็นการสวดอภิธรรมศพให้บุตรชายของผมเป็นคืนที่สามคืนสุดท้ายผมได้รับความกรุณาจากท่าน กำจัด  คงหนู ผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาปทุมธานี เขต ๑ พร้อมด้วยภรรยา   คุณแน่งน้อย  คงหนู ข้าราชการครู คศ.๓ โรงเรียนป่าไม้อุทิศ ๙ ท่านไพโรจน์ คลังนุช ท่านอธิชาติ  สวัสดี ผู้อำนวยการโรงเรียนเบญจมราชานุสรณ์ ท่านนิคมแก้วม่วง ผู้อำนวยการโรงเรียนกลาโหมอุทิศ คุณสภาพร  หวังชื่นชม ผู้อำนวยการโรงเรียนวัดโพธิ์ทองบน ท่านสมชาย  ทัดชัง นายกองค์การบริหารส่วนตำบลเกาะเกร็ด พระครูนนทวีรวัฒน์ เจ้าอาวาสวัดโคนอนมหาสวัสดิ์ และอีกหลายท่านที่ผมมิได้กล่าวในที่นี้ผมกราบขอบพระคุณท่านทั้งหลายไว้ ณ  ที่นี้ สำหรับวันนี้ ๑๗ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๕ เวลา ๑๗.๐๐ น. จะได้มีการประชุมเพลิง เป็นอันเสร็จพิธิศพในวาระแรก ในโอกาสต่อไปผมจะได้มาเล่ารายละเอียดอีกครั้ง

เมื่อคืนวันอังคารที่ ๑๕ พฤษภาคม ๒๕๕๕ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา นนทบุรี เขต ๑ โดยท่าน ดร.สุวิทย์  มูลคำ ผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานนทบุรี เขต ๑ และโรงเรียนวัฒนพฤกษา โดย อ.ธีรเดช  วัฒนพฤกษา พร้อมด้วยคณะครูของโรงเรียนวัฒนพฤกษา ร่วมเป็นเจ้าภาพสวดอภิธรรมศพบุตรชายของผม ในคืนนั้นนอกจากที่ได้กล่าวนามมาแล้ว ยังมีผู้มีเกียรติที่เคารพนับถือที่ไปร่วมงานอีก ดังนี้ ท่านไพโรจน์  คลังนุช อดีตผู้อำนวยการโรงเรียนอนุราชประสิทธิ์ รองนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดนนทบุรีคุณธวัช  สวนคล้าย ผู้อำนวยการโรงเรียนอนุบาลปทุมธานี คุณนิทัศน์ วิเชียรเลิศผู้อำนวยการโรงเรียนวัดประชารังสรรค์ ผู้อำนวยการโรงเรียนป่าไม้อุทิศ ๙ ผมได้รับความกรุณาจากท่านทั้งหลายที่ได้กล่าวถึง รวมทั้งผู้ที่มาร่วมงานอีกหลายท่านที่ผมมิได้กล่าวถึง ผมกราบขอบพระคุณที่ท่านได้สละเวลาของท่านมาร่วมงานสวดอภิธรรมศพบุตรชายของผม ผมซาบซึ้งในนำใจของท่านเป็นอย่างยิ่ง ในโอกาสต่อไปผมจะได้พูดถึงคุณงามความดีของท่านทั้งหลาย หากมีการต้อนรับที่บกพร่องผมกราบขออภัยมา ณ ที่นี้ ผมขอขอบคุณอีกครั้งทุกท่านที่ไปร่วมงาน

เมื่อคืนได้จัดพิธีสวดพระอภิธรรมให้กับลูกชายเป็นคืนแรกได้รับความอนุเคราะห์จากญาติ มิตร เพื่อนครูในโรงเรียนวัดสำโรงฯ โรงเรียนวัฒนพฤกษา พวงหรีดเป็นเกียรติงาน จากผู้อำนวยการโรงเรียนไทรม้า คุณปัญญา  เนื่องฤทธิ์        จากโรงเรียนท่าทรายประชาอุปถัมภ์ คุณบำรุงไทยประยูร โรงเรียนวัดเชิงกระบือ โรงเรียนวัดจันทร์ กองการศึกษาเทศบาลเมืองบางกรวย     และอีกหลายโรงเรียน ต้องกราบขอบพระคุณท่านที่กรุณามอบพวงหรีดกับทุกท่านไว้ ณ โอกาสนี้  ผมกำหนดสวดพระอภิธรรมศพเป็นเวลา ๓ คืน คือตั้งแต่คืนวันที่ ๑๔,๑๕และ ๑๖ กำหนดฌาปนกิจศพวันที่ ๑๗ พฤษภาคม ๒๕๕๕ เวลา ๑๗.๐๐ น. ณ เมรุ วัดบ่อ อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี เมื่อคืนโรงเรียนวัดสำโรงฯ เป็นเจ้าภาพในการสวดพระอภิธรรมศพ คืนวันที่ ๑๕ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานนทบุรี เขต ๑ พร้อมด้วยผู้บริหารโรงเรียนในเขต ๑ และคณะครูโรงเรียนวัฒนพฤกษาร่วมเป็นเจ้าภาพในการสวดอภิธรรมศพ และสำหรับคืนวันที่ ๑๖ ซึ่งเป็นคืนสุดท้าย บรรดาญาติผู้ใหญ่ พี่  น้องจะร่วมกันเป็นเจ้าภาพ   ขอขอบคุณมา ณ โอกาสนี้