อนุทิน 112173

คืนนี้นั่งดูละครทาง่อง ๓ เรื่องรักคุณเท่าฟ้า เนื้อเรื่อฝ่ายหญิงเป็นคนชาวอัมพวา ทำให้ผมสนใจติดตามดู ถึงแม้จะเป็นละคร ผมก็ถือว่าผมเป็นคนอัมพวาเหมือนกัน ผมรักบ้านเกิดจะเรียกว่า"ชาตินิยม"ก็ไม่ว่า เมื่อ ๕๐ ปีที่แล้วคนที่จะรู้จัก อัมพวา มีไม่มากนัก ผมเคยเขียนบันทึกในอนุทิน ไว้ถึงอัมพวา ผมบอกว่าผมเป็นคนอัมพวา เขาถามว่าอัมพวา อยู่จังหวัดไหน เพราะอัมพวา มันเป็นบ้านนอก การเดินทาง ไปมาระหว่าง อัมพวา กับกรุงเทพฯ ระยะทางไม่มากเลย แต่ต้อง ลงเรือ ขึ้นรถไฟ สองสามต่อ เริ่มจากบ้านต้องนั่งเรือยนต์ราวหนึ่งชั่วโมงจึงจะถึงแม่กลอง ขึ้นรถไฟจากสถานีแม่กลองถึงสถานีบานแหลม ลงเรือข้ามฟากไปขึ้นรถไฟที่สถานีมหาชัยถึงสถานีรถไฟวงเวียนใหญ่รวมเวลาเดินทางตั้งแต่บ้านจนถึงสถานีรถไฟวงเวียนใหญ่ ใช้เวลาในการเดินทางหนึ่งวันเต็มๆ เปรียบเทียบกับปัจจุบัน เดินทางจากบ้านถึงวงเวียนใหญ่ ไป-กลับในหนึ่งวัน น่าจะได้สัก ๔ เที่ยว ระยะทางเท่าเดิม แต่การเดินทางสะดวกมากขึ้น พาหนะที่ใช้ในการเดินทางไม่ต้องพึงพา รถไฟและเรือเท่านั้น รถยนต์เกือบจอดหน้าบันไดบ้าน ผมจะไปเยี่ยมพี่ และน้องได้ตามใจคิด ขอบคุณที่กาลเวลาทำให้ อัมพวาได้รับการพัฒนาจนเป็นที่รู้จักของคนทั้งประเทศ ไม่น้อยไปกว่า เชียงใหม่ แม่ฮ่องสอน หรือจังหวัดไหนๆที่มีการท่องเที่ยว กลับบ้านอัมพวา ต้องเลือกไม่ไปให้ตรงกับวันหยุด เพราะผู้คนไปเที่ยวมากมายเหลือเกิน ถนนคนเดินก็แน่น ถนนรถก็แน่น ที่จอดรถก็หายาก ผู้คนในท้องถิ่นมีงานทำ มีรายได้ ผิดกับอดีตราวฟ้ากับดิน

พรุ่งนี้จะครบหนึ่งเดือนที่ผมได้ซื้อรถคันใหม่ ดั่งใจที่คิดไว้ก่อนเกษียณอายุราชการ จะซื้อรถคันใหม่เพื่อเป็นรางวัลชีวิตให้กับตนเอง มันเป็นรางวัลของความมานะพยายามมาเกือบทั้งชีวิต เป็นรถป้ายแดงที่ผมซื้อด้วยเงินสด เป็นรถป้ายแดงคันที่สอง สำหรับคันแรกผมมีโอกาสเป็นเจ้าของเมื่อ ๗ ปีที่แล้วโดยเป็นการซื้อด้วยเงินผ่อน เป็นเงินที่ผมได้รับพิเศษในแต่ละเดือน ๆละ ๑๑,๒๐๐ บาท เป็นเงินประจำตำแหน่งที่ผมได้รับและผ่อนส่งเดือนละ ๙,๓๐๐ บาท ผมผ่อนส่งจนครบถ้วนแล้ว จึงคิดซื้อคันใหม่ทดแทนเพราะใช้มาเป็นเวลานาน ถึง ๗ ปี ขึ้นเหนือ ล่องใต้ ขนของ สารพัดจะใช้งาน ขอบคุณความมีมานะพยายามของผม อีกเพียง ๔๗ วัน ผมก็จะพ้นจากหน้าที่ราชการ พรุ่งนี้เช้าผมต้องเดินทางไปดูแลการเข้าค่ายลูกเสือ และเนตรนารีเป็นโอกาสสุดท้ายที่แก่งกระจาน สวัสดีครับ