อนุทิน 111610

วันที่ ๑๒ สิงหาคม นี้ก็ถึงวันแม่ประจำปี ๒๕๕๕ อีกวาะหนึ่ง ผมคิดถึงแม่ทุกวัน ๒๑ สิงหาคม ๒๕๕๒ เป็นวันที่แม่จากผมไปชั่วนิรันดร์ แม่ป่วยอยู่นานนับสิบปีสาเหตุจากการที่เส้นเลืดฝอยในสมองแตก แม่ต้องอยู่บ้านไปไหนมาไหนไม่ได้ ผมเองก็ได้แต่เวียนไปเยี่ยมแม่ตลอดเวลา แม่ป่วยหนักต้องส่งโรงพยาบาลแม่กลอง แม่นอนอยู่สองวันก็จากผมไป ถ้าแม่ยังมีชีวิตอยู่ภารกิจของผมในวันแม่ก็คือจัดทำอาหารที่แม่ชอบ เช่นเต้าเจี้ยวหลน ปลาทูทอด และอื่นๆอีกใส่ปิ่นโต ขับรถจากนนทบุรี ไปให้แม่กินให้ทันมื้อกลางวัน เสร็จแล้วก็จะเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ซื้อให้แม่ใหม่ ผ้าถุงก็เป็นลายที่แม่อบ เสื้อก็คอกระเช้า ได้เวลาพอสมควรก็กราบเท้าลาแม่กลับ นี่คือภารกิจพิเศษสำหรับวันแม่ แต่วันอื่นๆก็จะจัดทำให้แม่ตามแต่เหตุการณ์ นอกจากแม่แล้วผมยังต้องซื้อผ้าจูงกระเบน และเสื้อไปฝากป้าพิศ ซึ่งเป็นพี่สาวของแม่เป็นผู้ใหญ่ที่ผมเคารพทุกครั้งที่ไปเยี่ยมแม่ต้องเลยไปบ้านป้าทุกครั้ง ของกินบ้าง ของใช้บ้างนำไปฝาก ทุกวันนี้ตอนเช้าขับรถไปทำงานความรู้สึกที่คิดถึงแม่ทุกครั้งน้ำตาก็จะไหล อดคิดไม่ได้ว่าเวลาที่มีเรื่องไม่สบายใจ ท้อแท้ใจ ก็มักจะไปกอดแม่ ถึงแม้ว่าแม่จะไม่สามารถรับรู้เรื่องงานของผมได้แต่ผมก็รู้สึกสบายใจที่ได้มากอดแม่ เมื่อครั้งที่ยังเป็นเด็กต้องนอนกอดแม่จึงจะหลับ ในโอกาสที่วันแม่จะมาถึง ๑๒ สิงหาคม นี้ เชิญชวนลูกๆทั้งหลายตั้งใจทำความดีให้แม่ ถ้าสามารถทำได้กลับไปกราบเท้าแม่ จัดหาของกินที่แม่ชอบให้แม่ ทำให้แม่มีความสุข แม่มีความสุขเราก็มีความสุขไปด้วย ผมซื้อรถคันใหม่เพิ่งรับรถเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ผมไม่ได้ให้ความสำคัญกับโชคหรือดวง อะไรมากนัก ผมนึกถึงแม่เป็นอันดับแรกถึงแม่จะตายไปแล้วแม่ก็คงรับรู้ ผมตัดชายผ้าถุงแม่ที่ผมเก็บรักษาไว้มาติดที่รถถือเป็นสิริมงคลให้กับผม อย่างดียิ่ง ขอกราบแม่ไว้ตรงนี้