ผมเขาโรงพยาบาลอ

จากวันนี้อีกสองวันจะเป็นวันลอยกระทงผมไม่ได้ไปลอยกระทงหลายปีแล้ว แต่ก็สนใจไปดูเขาลอยกระทงทุกๆปี ใกล้บ้างไกลบ้าง

เมื่อผมยังเด็กๆรู้สึกตื่นเต้นเมื่อถึงวันลอยกระทง บ้านผมอยู่ริมแม่น้ำแม่กลองใกล้ๆกับอัมพวา ยังไม่มีใครรู้จักอัมพวาเหมือนเดี๋ยวนี้

วัดบางแคใหญ่อยไม่ห่างจากบ้านผมจะมีโอกาสได้ไปเที่ยวที่วัดเขาจัดงานใหญ่ ตอนกลางวันจะมีการทอดกฐิน ตอนเย็นก็จะมีงาน

ตอนเย็นจะมีการแข่งเรือพาย เรือเครื่องติดท้าย สนุกมาก มีครูสนิท เป็นโฆษก ตกกลางคืนมีหนังฉายกลางแจ้ง ผมชอบดูเขาลอย

กระทง โดยเฉพาะเรือโยงที่เขาพ่วงมาหลายๆลำเขาจะเอาตนกล้วยมาหั่นเป็นท่อนๆ แกะเปลือกออกแล้วติดธูป เทียน ลอยลงน้ำ

จำนวนมากๆที่เดี๋ยวนี้โฆษณางานลอยกระทงกาบกล้วยมีมานานแล้วครับมากกว่า ๕๐ ปี

วันนี้การลอยกระทงมีพัฒนาการมากขึ้น ผมขอเสนอแนะการทำกระทงที่ไม่กระทบกับสิ่งแวดล้อมมากนัก ใช้ขันพลาสติกขนาดกว้าง

ประมาณ ๗ นิ้ว - ๑๐ นิ้ว มาตกแต่งกระทงให้สวยงามลอยลงในน้ำ ในแม่น้ำก็ไม้ล่ม หรือคว่ำ ไม่เน่าเสียเหมมือนวัตถุอื่นๆ ในที่สุด

เมื่อมีคนเก็บกระทงนี้ไปก็ยังนำไปใช้ประโยชน์ได้อีก เป็นข้อเสนอแนะง่ายๆครับ

งานอำลาเกษียณอายุราชการที่ อมรพันธ์ รีสอร์ท จังหวัดระยอง ๒๘ กันยายน ๒๕๕๕

เด็กชายคนหนึ่งเกิดขึ้นในบ้านไม้หลังคามุงจาก ริมแม่น้ำแม่กลอง หน้าวัดบางแคใหญ่ มีหมอตำแยเป็นคนทำคลอด

จากบันทึกสมุดเล่มเล็กของ ตาเผื่อ  สุวรรณรัตน์ ได้บันทึกไว้ ดังนี้ เด็กชายกาหลง เกิดปีเถาะ พ.ศ.๒๔๙๕ เดือน ๔

ขึ้น ๑๕ ค่ำ วันจันทร์ เวลา ๕ ทุ่มเศษ บุตรนายฮ้อ นางพับ นี่เป็นบันทึกด้วยลายมือ โดยใช้ดินสอเขียนบันทึกไว้

ที่ท่าเรือหน้าวัดบางแคใหญ่ จะมีเรือแจวรับจ้างอยู่ ๓ ลำ คือลำของตาเผื่อ  สุวรรณรัตน์ ลำของนายพุฒ สุวรรณรัตน์

และลำของนางพับ  สุวรรณรัตน์ ตาเผื่อ จะรับจ้างทั่วๆไปแล้วแต่จะมีคนจ้างไปที่ไกลๆ บางครั้งก็ค้างคืน รับคณะลิเก

ไปเล่นตามงานต่างๆ ตาเผื่อ ยังมีอาชีพอีกอย่างคือเป็นสับปะเหร่อ มีคนเสียชีวิตเมื่อไรต้องเรียกหาตาเผื่อ มีบริการ

นำศพส่งไปที่วัดด้วยเรือของแกเอง ขอเล่าเรื่องของตามเผื่อไว้แค่นี้ก่อน นายพุฒ  สุวรรณรัตน์ เป็นลูกคนที่สอง

ของตามเผื่อ นายพุฒ  สุวรรณรัตน์ เกิดปีจอ พ.ศ. ๒๔๖๕ เดือน ๑๐ ขึ้น ๘ ค่ำ วันพุธ เวลา ๒ ทุ่มเศษ นางผิว

สุวรรณรัตน์ มารดา เป็นบันทึกของตาเผื่อ สุวรรณรัตน์ ที่บันทึกไว้ ผมขอเรียกตามพุฒ ว่าลุงพุฒ  แกจะแจวเรือส่ง

คนข้ามฟากจากท่าวัดบางแคใหญ่ไปฝั่งตรงข้ามซึ่งเป็นท่าเรือ ส.ประดิษฐ์ เพื่อเดินไปตลาดอัมพวา หรือไปตลาด

บางจาก ขยายความ ส.ประดิษฐ์ เขารับจ้างฉายหนังงานต่างๆ รับประดับไฟฟ้าตามงานวัด งานบ้าน มีเครื่องเสียงให้

บริการ บ้านทำเป็นโรงกว้างๆริมน้ำ ก่อนจะนำหนังไปฉายเขาจะต้องลองฉายหนังที่บ้านก่อน หนังไม่มีเสียงมีแต่ภาพ

ใครอยากดูก็พายเรือไปจอดดูได้เขาไม่ว่าอะไร ลุงพุฒ แกชอบดื่มเหล้าทุกเย็นแกก็จะมีอาการ ใครๆก็เกรงกลัว

เพราะแกออกจะเป็นนักเลง เรือยนต์รับจ้างวิ่งผ่านหน้าวัดทุกลำต้องชลอความเร็วไม่ให้คลื่นซัดเข้าฝั่งทำให้เรือ

ที่จอดไว้กระแทก เกิดความเสียหายใครไม่เชื่อจะโดนหนังสติ๊กยิง ลุงพุฒมีความสามารถทำว่าว จุฬา ปักเป้า อีลุ้ม

เก่งมากแกเหลาโครงว่าว ทำว่าวเอง ทำสายป่านเอง ถือว่าเป็นเจ้าพ่อทำว่าวก็ว่าได้ ผมจำได้ว่าว่าวของลุงพุฒ

ขึ้นทุกตัวถ้าเป็นเดี๋ยวนี้ว่าวคุณภาพอย่างนี้น่าจะตัวละเป็นหมื่นบาท ลุงพุฒมีภรรยาชื่อ ฉลวย มีลูกชายสามคน คนโต

ชื่อจ้อย คนที่สองชื่อเล็ก และคนสุดท้ายชชื่อน้อย ทั้งสามคนตายหมดแล้ว ลุงพุฒ เสียชีวิตไปนานแล้วเพราะดื่ม

เหล้ามาก ป้าฉลวยก็เสียชีวิตไปเมื่อปีที่แล้ว

วันนี้ได้นำกระบอกไม้ไผ่ที่ทำเป็นกระปุกออมสินซื้อมาจากตลาดโก้งโค้ง อยุธยา ผมใส่เหรียญไว้จนเต็มก่อนที่ผม

จะเกษียณอายุราชการมันเป็นผลพวงที่ผมตั้งใจที่จะหยอดเหรียญทุกๆวันสุดแท้ว่าในแต่ละวันจะหยอดเท่าไร มัน

เป็นกระปุกออมสินใบหนึ่งในจำนวนหลายใบที่ผมสะสมไว้ ถึงเวลาแล้วที่ผมจะต้องนำเงินที่เก็บสะสมไว้ไปทำ

ประโยชน์ เพราะถ้าให้มันอยู่ในกระปุกมันก็ไม่ต่างอะไรกับเก็บโลหะไว้ในบ้าน วันนี้จึงนำกระปุกใบนี้เปิดออกนับ

เหรียญที่อยู่ภายใน จำนวนดังนี้ครับ

                                      เหรียญสองบาท ชนิดทองเหลือง  ๑๐๓ อัน เป็นเงิน ๒๐๖ บาท

                                      เหรียญสองบาท ชนิดเงิน               ๓๔ อัน เป็นเงิน  ๖๘ บาท

                                      เหรียญห้าบาท                            ๑๑๐ อัน เป็นเงิน ๕๕๐บาท

                                      เหรียญสิบบาท                             ๑๘ อัน เป็นเงิน ๑๘๐ บาท

                                      เหรียญหนึ่งบาท                        ๒๗๗ อัน เป็นเงิน ๒๗๗ บาท

                                      เหรียญห้าสิบสตางค์                        ๑ อัน เป็นเงิน   .๕๐ บาท

                                      รวมเหรียญในกระปุก                  ๕๔๓ อัน เป็นเงิน ๑,๒๘๑.๕๐ บาท

พรุ่งนี้จะเอาไปฝากธนาคารออมสินสมปราถนาของผม

ต้องขอบคุณความคิดที่ผมคิดซื้อที่ดินแปลงหนึ่งขนาด สองร้อยตารางวา เมื่อ พ.ศ. ๒๕๔๐ จากการประกาศขาย

ในหน้าหนังสือพิมพ์ ขณะที่ผมดำรงตำแหน่งอาจารย์ใหญ่โรงเรียนวัดเชิงเลน อำเภอปากเกร็ด นนทบุรี ผมคิดไว้ว่า

ในปี ๒๕๕๕ ผมจะเกษียณอายุราชการ ผมเองยังไม่มีที่ดินเป็นของตนเองเลยสักตารางวาเดียว ผมโทรศัพท์ตาม

ประกาศในหนังสือพิมพ์ให้พาไปดูที่ดินที่ประกาศขาย ซึ่งในขณะนั้นที่ดินมีราคา ค้าขายกันสนุกสนาน พนักงานที่

อยู่สำนักงานก็มาพบผมพร้อมกับรถแท็กซี่ พาผมไปดูที่ดิน ตำบลห้วยคู้ อำเภออู่ทอง ใกล้ๆกับภูเขา ไม่สูงมากนัก

ผมมีความชอบตกลงซื้อที่ดินแปลงนี้ ในราคาหนึ่งแสนหกหมื่นบาท นับว่าราคาแพงอยู่ โดยผ่อนส่งกับธนาคาร

เพียงเดือนละ ๒,๗๐๐ กว่าบาท เป็นที่ดินเปล่าไม่มีต้นไม้เลยสักต้นเดียว ในปีต่อมาผมเริ่มคิดหาหนทางในการปลูก

ต้นไม้ หาจ้างชาวบ้านในละแวกนั้น ชื่อคุณรจนา รับอาสาหาน้ำมารดต้นไม้ โดยตกลงค่าจ้างรดน้ำเดือนละ ๔๐๐

ผมปลูกต้นกล้วยสองสามต้น พอต้นกล้วยโตได้ร่มเงา ผมก็ซื้อต้นสัก ต้น ปีบ ต้นยม มาจากจังหวัดพิษณุโลก นับว่า

เป็นต้นไม้ตนแรกที่ผมปลูกบนพื้นที่แห่งนี้และยังคงอยู่่ โตมากแล้วให้ร่มเงา ผมเพียรพยายามปลูกต้นไม้เพิ่มขึ้น

อาทิต้นมะม่วง ต้นมะเฟือง ต้นขนุน ต้นสะท้อน ต้นไม้ที่กล่าวมาออกลูกให้ผมได้กินทุกต้น ระยะนี้จะได้กินมะม่วง

มากสักหน่อย มะนาว มะกรูด ผมที่ให้ผลกินได้เป็นหลัก

              ผมมักจะใช้เวลาว่างในช่วงวันหยุด เสาร์ อาทิตย์ ขับรถไปกับภรรยา ไปเที่ยวต่างจังหวัด โดยเฉพาะทาง

ภาคเหนือ คือเชียงใหม่ เชียงราย เป็นประจำ วันหนึ่งคุณรจนา ที่ผมจ้างรดน้ำต้นไม้ก็เสนอแนะให้ผมปลูกบ้านไว้

พักผ่อนไม่ต้องใหญ่นัก  ผมก็เห็นด้วยจึงปลูกบ้านหลังหนึ่งมีสองห้อง พร้อมห้องน้ำในบ้าน ปรากฏในรูปตอนบนนี้

ผมใช้บ้านหลังนี้เป็นการพักผ่อนแทนการเดินทางไปต่างจังหวัด อากาศเย็นสบายร่มรื่น

วันนี้เป็นวันพระเสร็จธุระแล้วไปซื้ออาหารสำเร็จรูปไปใส่บาตรพระซึ่งเป็นภารกิจที่ตั้งใจไว้จะไม้ให้ขาดสักวันพระ

ขออุทิศส่วนกุศลที่ได้ใส่บาตรเช้านี้ให้กับแม่พับ สุวรรณรัตน์ นายโสภณ  ปูรณานุนาค(บุตรชายของผม) คุณแม่วิง

ฉิมพิบูลย์ ผู้ที่ผมนับถือเป็นเช่นเดียวกับแม่ บรรพบุรุษนามสกุลสุวรรณรัตน์ ทุกคน นามสกุลปูรณานุนาค ทุกคน

และนายคารม  พวงทอง ลูกน้องเก่าของผมที่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุในโรงเรียน ตลอดจนเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย

ขอได้รับส่วนกุศลพร้อมกันด้วยเถิด

เก็บมะม่วงที่ยังหลงเหลืออยู่อีกหลายลูก สุดแท้แต่ใครต้องการเก็บวางไว้เฉยๆมันก็สุก กินกับข้าวเหนียวมูลอร่อย

มากๆ ส่วนหนึ่งก็นำไปใส่บาตร ต้นไม้ที่ผมตั้ใใจปลูกไว้สิบห้าปี มันออกผลมาหลายปีแล้ว ที่ผ่านมาผมมัวแต่ยุ่งกับ

งานประจำไม่ค่อยมีโอกาสได้กินเท่าใดนักให้คนอื่นเขาเป็นส่วนใหญ่ มาวันนี้มีเวลามากและไม่อยากซื้อของกินอื่นๆ

เลยกินผลไม้ที่ตนเองปลูกไว้ดีกว่า มันภูมิใจดี อีกสามสี่ปีจะได้กินผลไม้จากสวนใหม่ที่ลงมือปลูกมาแล้วตั้งแต่เดือน

ตุลาคม ๕๖ ทุเรียน  ลิ้นจี่ สะท้อน ขนุน  กล้วย  มะนาว  มะปราง วันนี้อากาศไม่ร้อนมากมีเมฆมากแต่ไม่มีฝนตก

สักวันมันก็ต้องตก วันนี้ขอนอนเร็วหน่อยเพราะยังเพลียอยู่ สวัสดีครับ

วันนี้อยู่บ้านสวนตอนเช้าไปปลูกต้นไม้ ต้นชมพู่มะเหมี่ยวที่เพาะไว้ ดูต้นไม้ที่ปลูกไว้ทุกต้นว่าน้ำหยดเป็นปรกติไหม

ระหว่างแนวที่ดินที่ติดต่อกับคนอื่น ได้ปลูกต้นสักไว้ตลอดแนว เมื่อวันวานได้ปลูกไว้ ๒๒ ต้น     คิดไว้ว่าจะปลูกให้

ได้ทั้งสามด้าน เก็บมะม่วงแก้วที่เหลือจากการขายมีเหลืออยู่ราวร้อยกว่าลูก สอยเก็บไว้กินตอนที่มันสุก    กลับเข้า

บ้านทำงานในบ้าน เก็บกวาดใบไม้ที่หล่นตั้งแต่สายๆจนราวบ่ายสามโมงจึงนั่งพัก     เก็บสอยมะม่วงอกร่องที่แก่จัด

เพื่อเตรียมไว้ไปทำบุญวันสงกรานต์ และส่วนหนึ่งก็จะไปให้คุณเล็ก       มีมะม่วงสุกคาต้นอยู่สองสามลูกก็เลยปอก

เปลือกกินซะเลย มันภาคภูมิใจที่ปลูกไว้สิบกว่าปี ที่ผ่านมาไม่ค่อยได้กินเลยสอยเก็บไปให้เขาหมด    ไม่รู้สึกอยาก

จะกิน แต่ตอนนี้ต้องอยู่ประจำหลังจากที่เกษียณอายุราชการแล้ว         ก็ต้องอาศัยผลผลิตที่ตั้งใจทำไว้ด้วยตนเอง

วันนี้ไม่มีใครที่จะคิดถึงเรามากนักเราต้องคิดถึงตัวเอง ช่วยเหลือตัวเอง         อากาศร้อนมากๆแต่อยู่ในสวนมันก็ลด

ความร้อนลงได้มาก  วันนี้ยังคิดถึงแม่ ถ้าอยู่บ้านสวนก็จะทำอาหารให้แม่ทุกวัน ผมได้พบบนกลอนไพเราะจับใจดี

ลูกเจ็บไข้ไม่กินข้าวแม่เฝ้าป้อน

ลูกตัวร้อนแม่เป่าปัดพัดวีให้

ลูกไม่นอนแม่ก็นั่งระวังระไว

แม่เฝ้าไข้ดั่งนางฟ้าพยาบาล

แต่น้ำตามแม่รินไหลเมื่อลูกร้าย

น้ำตามแม่เป็นสายเมื่อลูกหมิ่น

น้ำตามแม่หลั่งลงรดพื้นดิน

เมื่อได้ยินลูกเสเพเณรคุณ

พรุ่งนี้วันที่ ๑๐ มีนาคม เป็นวันคล้ายวันเกิดของผมปีที่ ๖๑ ด้วยความภาคภูมิใจที่มีชีวิตมาถึงวันนี้ได้ จะเล่าเรื่องตัว

ของผมเองพอประมาณในวันนี้ ชื่อเดิมของผมที่คุณตาเผื่อ  สุวรรณรัตน์ ตั้งให้เด็กชายหลง  สุวรรณรัตน์ เกิดวันที่

๑๐ เดือนมีนาคม พ.ศ. ๒๔๙๕          ที่บ้านเลขที่ ๑๖ หมู่ ๗ ตำบลแควอ้อม อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม

ผมเกิดที่บ้านหมอตำแยเป็นคนทำคลอด แม่ผมชื่อนางพับ  สุวรรณรัตน์ ไม่ปรากฏชื่อพ่อ ผมไม่เคยเจอพ่อเลยสัก

ครั้ง ชื่อของคุณตาเผื่อ  จึงปรากฏในทะเบียนบ้านเป็นชื่อบิดา เดี่๋บวจะเล่าให้รู้ที่มาที่ไปของนายพิภพ  ปูรณานุนาค

ถ้าวันนี้แม่ยังมีชีวิตอยู่ผมจะต้องทำกับข้าวที่แม่ชอบ หุงข้าวใส่ปิ่นโตแล้วไปให้แม่กิน ไปกราบเท้าแม่ ขอบคุณที่แม่

ได้เลี้ยงดูผมตั้งแต่เกิดจนเรียนหนังสือจบ ป.๔ พระคุณของแม่ผมไม่เคยลืม ทุกวันนี้เช้าขึ้นผมต้องหุงข้าว ทำกับข้าว

ไปวางให้แม่บนหิ้งแล้วบอกแม่  ผมทำอย่างนี้ทุกวันที่อยู่กับแม่ที่บ้านสวนสุพรรณ

 ที่มาของนายพิภพ  ปูรณานุนาค  เริ่มต้นอย่างนี้ครับ เมื่อผมเรียนอยู่ชั้น ป.๔ พอสอบไล่เสร็จ ลุงเขย นายพนม

ปูรณานุนาค พร้อมด้วยป้า นางสุพิน  ปูรณานุนาค ก็มารับผมเข้ากรุงเทพฯ มาช่วยทำงานบ้านซึ่งทำเป็นร้านค้า

ว่างๆจะเล่าถึงความลำบากของผม  ลุงเขยได้ไปทำการเปลี่ยนชื่อ นามสกุล เปลี่ยนชื่อ บดา มารดา ของผม

ทั้งหมด ในขณะนั้นผมมีอายุประมาณ ๑๑ ขวบ จึงไม่สามารถรับรู้อะไร จากนั้นผมก็กลายเป็นคนอื่นไม่ใช่

เด็กชายหลง  สุวรรณรัตน์อีกแล้ว นี่คือที่มาของชื่อนายพิภพ  ปูรณานุนาค

วันที่ ๑๐ นี้ผมจะอายุครบ ๖๑ ปี ย่างเข้าปีที่ ๖๒ ยังมีความจำดีอยู่ เมื่อปีที่แล้วผมยังรับราชการ ก็จะมีทั้งเพื่อน

คนในบังคับบัญชา มาอวยพรให้ของที่ระลึก วันนี้กลับคืนสู่สามัญคือเป็นอย่างที่ก่อนจะเป็นผู้อำนวยการฯ

ตั้งใจไว้พรุงนี้จะไปทำบุญถวายสังฆทานที่วัดหลวงพ่อบ้านแหลม ตอนเช้าจะใส่บาตรก่อน เพื่ออุทิศให้แม่พับ

ลูกโสภณ  ทีเสียชีวิตไปแล้ว ตลอดจนญาติมิตรคนอื่นๆที่เสียชีวิตไปแล้ว พรุงนี้จะเล่าชีวิตของผมเมื่อย่างก้าว

เข้ามาอยู่กรุงเทพฯ จนสามารถเข้ารับราชการและเกษียณอายุราชการในตำแหน่งผู้อำนวยการโรงเรียนฯ

สวัสดีครับ

ผมมคปญ

ไมได

วันนีี้ตั้ใจจะกินข้าวมื้อเย็นกับน้ำพริกมะม่วง กลับจากดูรดน้ำสวนทั้งสามสวนเสร็จแล้วก็เก็บมะม่วงแก้วที่กำลังติดลูกเต็มต้น เห็นผลไม้ที่ออกลูกแล้วสบายใจ ไปเก็บหัวปลีที่สวนกล้วยได้มาสองหัว จะเอาไปต้มกะทิกินกับน้ำพริก เลยไปเก็บยอดสะเดาเพื่อเอาไปจิ้มกับน้ำพริก ตามด้วยมะระขี้นกที่มันขึ้นเอง เมื่อได้อุปกรณ์ประกอบอาหารครบแล้วผมก็กลับบ้านลงมือทำกับข้าวมื้อเย็น วันนี้จึงเป็นอีกวันหนึ่งที่ผมมีความสุขที่ได้ทำอาหารที่ต้องการ อยู่คนเดียวครับ ความสุขเล็กๆน้อยของข้าราชการบำนาญคนหนึ่ง

ผมได้ซื้อที่ดินไว้แปลงหนึ่งจำนวน 2 ไร่ ราคาไร่ละ 150,000 บาท ขณะที่ซื้อผมไม่มีเงินขอยืม ภรรยาผม 300,000 บาท ก่อนที่ผมจะเกษียณที่ดินแปลงนี้ทำเลดีมากติดถนนคอนกรีต ตั้งใจจะทำสวนเมื่อเกษียณแล้ว        ผมได้กู้เงิน ชพค. สามล้านบาทใช้หนี้สหกรณ์ออมทรัพย์ครูทั้งหมด เพราะดอกเบี้ยสูง เหลือเงินอีกผมซื้อรถยนต์ใหม่อีกหนึ่งตัน เพื่อแทนคันเดินที่ใช้งานมากว่าเจ็ดปี ใช้หนึ้ภรรยาผมที่ขอยืมซื้อที่ดิน     ผมตั้งใจจะซื้อปืน ขนาด 9 มม.อีกกระบอกหนึ่ง ทั้งหมดที่กล่าวมาเป็นของขวัญให้กับตนเทำงานมา 40 ปี จากลูกคนจนไม่มีสมบัติอะไรเลย      ผมเกษียณอายุราชการแล้วลงมีอปลูกต้นไม้ตามที่ได้ตั้งใจไว้ ต้นไม้ที่ปลูก มีทุเรียน ขนุน ลิ้นจี่ สะท้อน มังคุด กล้วยน้ำว้า    มะกรูด มะนาว และอื่นๆอีก ผ่านมาสามเดือนต้นไม่้ที่ปลูกดูมันนเด็มใจที่จะให้ผมมีความสุขกับการทำสวน      ทุกต้นแตกใบอ่อน แสดงถึงการเติบโต มีชาวบ้านถามผมว่าปลูกทุเรียนมันจะออกลูกหรือ    ผมก็บอกเขาไปว่าถ้าเราไม่ปลูกจะรู้ได้อย่างไรว่ามันจะออกลูกไหม ในหมู่บ้านนี้เขาจะทำไร่ข้าวโพด ไร่มัน ไร่อ้อย บ้านใครมีบ่อน้ำของตนเองก็ทำไร่ได้ทั้งปี ถ้าไม่้มีบ่อน้ำของตนเองก็ทำช่วงฤดูฝนทำได้ปีละครั้ง ถ้าผมทำได้สำเร็จต้นไม้ที่ปลูกออกผลจะได้เป็นตัวอย่างให้กับคนในหมู่บ้านหันมาสนใจในการทำพืชสวนบ้าง เพราะเขามีที่ดินกันคนละหลายไร่ แบ่งทำพืชสวนพืชไร่บ้าง    จะทำให้สภาพแวดล้อมดีขึ้น เพราะต้นไม้จะได้ให้ความชุ่มชื้นไม่แห้งแล้ง     เพราะทุกวันนี้พอเก็บเกี่ยวพืชไร่แล้วก็เผาทำลายสิ่งที่เหลือใช้การไม่ได้ สิ่งที่ทำลายสิ่งแวดล้อมอีกอย่างก็คือการใช้สารเคมีในการทำลายต้นหญ้า       วัชพืชต่างๆ มันนำมาซึ่งการทำลายความสมบูรณ์ของดิน และสิ่งแวดล้อม      ในสวนบ้านของผมมีผลไม้ที่ร่วงหล่นมากพอสมควร อาทิเช่น มะเฟือง มะกรูด ชมพู่ ผมนำผลไม้ที่ร่วงดังกล่าวมาทำเป็นปุ๋ยชีวภาพ หมักใส่ถังไว้   แล้วนำน้ำหมักปุ๋ยชีวภาพไปรดต้นไม้ ได้ผลดีครับ พวกหนอนที่ชอบกัดกินใบอ่อนมะกรูดมะนาว หนีไปหมด    วันนี้ผมมีความสุขกับการได้ทำงานที่อยากทำ ในวันหนึ่งๆผ่านไปเร็วเหลือเกินทำงานไม่เสร็จ         ครวหน้าผมจะเล่าผลงานที่ได้ทำมีอีกหลายอย่าง สวัสดีครับ

ขอเชิญชวนไปไหว้พระ

รูปปั้นสมเด็จพุฒาจารย์(โตพรหมรังสี)  ขนาดใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ที่วัดโบสถ์ สามโคก ปทุมธานี 

ประวัติสมเด็จพระพุฒาจารย์(โต พรหมรังสี)

ชาตะ วันพฤหัสบดีที่ 17 เมษายน พ.ศ. 2331 ตรงกับเดือน 5 ขึ้น 12 ค่ำ ปีวอก จ.ศ. 1150 เวลา พระบิณฑบาต 06.45 น. (ย่ำรุ่ง 9 บาท ) มารดาชื่อ งุด เกศ บิดาไม่ปรากฏแน่ชัด(บางแห่ง อ้างว่าเป็นราชวงศ์จักกรี)

บวชเป็นสามเณร เมื่ออายุได้ 13 ปี ณ วัดใหญ่เมืองพิจิตร ต่อมาย้ายมาศึกษาพระปริยัติธรรม ณ เมือง ชัยนาทพออายุได้ 18 ปี ก็ย้ายมาศึกษากับอาจารย์แก้ว วัดบางลำพู กรุงเทพฯ และยังได้ ศึกษาพระปริยัติธรรมกับเสมียนตราด้วง ขุนพรมเสนา ปลัดเสนา ปลัดกรมนุท เสมียนบุญ และพระกระแสร์ต่อมาได้เข้าเฝ้าสมเด็จพระลูกยาเธอเจ้าฟ้ากรมหลวงอดิศร สุนทร พระ บรมโอรสาธิราชให้ทรงโปรดมาอยู่กับสมเด็จพระสังฆราช วัดมหาธาตุ

บวชเป็นพระภิกษุ พอถึง พ.ศ. 2351 อายุ 21 ปี สมเด็จเจ้าฟ้าพระบรมราชโอรสทรงรับภาระบรรพชาเป็น นาคหลวงโดยให้ไปบวชที่วัดตะไกร จังหวัดพิษณุโลก ซึ่งโยมแม่และญาติมีภูมิลำเนาอยู่ที่นั่น แล้วมาประจำอยู่กับพระสังฆราชวัดมหาธาตุต่อไป

เป็นเจ้าอาวาสวัดระฆังฯ เมื่อพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 3 สวรรคตลง เจ้าฟ้าทูลกระหม่อม ซึ่ง บวชตลอดรัชกาลที่ 3 ที่วัดบวรฯ ก็ลาสิขาบทขึ้นเสวยราชย์เป็นรัชกาลที่ 4 แห่งราชวงศ์จัก กรี ก็ได้ทรงมีพระบรมราชโองการให้เป็น "พระธรรมกิตติ" ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัด ระฆัง เมื่อ พ.ศ. 2395 ได้ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสได้ไม่นาน พอถึง พ.ศ. 2397 ก็โปรด เกล้าฯ ให้เป็น "พระเทพกวี" ต่อมาเมื่อ พ.ศ. 2407 ก็โปรดเกล้าฯ ให้เป็น "สมเด็จพระ พุฒาจารย์" ชาวบ้านทั่ว ๆ ไปเรียกกันว่า "สมเด็จพุฒาจารย์โต วัดระฆัง" เรียกไปเรียกมา เหลือเพียง "สมเด็จโต" ในทีสุด ขณะที่โปรดเกล้าฯ เป็นสมเด็จนั้น มีอายุได้ 78 ปี อายุ พรรษาได้ 56 พรรษาแล้ว

มรณภาพ สมเด็จโต จะอาพาธด้วยโรคอะไรไม่ปรากฏ มรณภาพเมื่อวันเสาร์ แรม 2 ค่ำ เดือน 8 (ต้น) ปีวอก จ.ศ. 1234 ตรงกับวันที่ 22 มิถุนายน 2415 เวลาประมาณ 24.00 น.เศษ บนศาลา ใหญ่วัดอินวรวิหาร บางขุนพรหม

สรุป สมเด็จโตมีสิริรวมชนมายุของท่านได้ 85 ปี ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดระฆังโฆสิตาราม ได้ 20 ปี บริบูรณ์ ดำรงฐานันดรศักดิ์ สมเด็จพระพุฒาจารย์โตมาได้ 7 ปี เศษ 65 พรรษา สมเด็จโตทรงถวายความจงรักภักดีต่อพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเปํนที่ยิ่ง ไม่ว่าจะเป็นทางตรงและทางอ้อมทุกประการ 

ที่วัดนี้กำลังก่อสร้างรูปปั้นหลวงพ่อพุทธโสธร  ใหญ่ที่สุดในประเทศ

                                  ประมวลภาพวันอำลาเกษียณอายุราชการ ๒๘ กันยายน ๒๕๕๕ 

ประมวลภาพงานอำลาเกษียณอายุราชการ เมื่อวันที่ ๒๘ กันยายน ๒๕๕๕

ก่อนที่จะปลูกต้นไม้อื่นผมเริ่มปลูกกล้วยน้ำว้าก่อน เพื่อให้ร่มเงากับต้นไม้อื่น กล้วยเจริญเติบโตเร็วในทุกๆสถานที่เพียงแต่ขอให้มีน้รดในระยะแรกให้มันยืนต้นได้ ราวหนึ่งเดือนก็แตกใบออกพรึบ แปดเดือนถึงเก้าเดือนก็ได้กินลูกแล้วผมเคยถามที่เขาวางขายในตลาดเมืองนนทบุรีหวีละ ๑๕-๒๐ บาท น่าตกใจซื้อไม่่ลงของสวนทำไมมันถึงแพงนะ วันนี้เชื่อมกล้วยน้ำว้ากินเกือบหมดเครือเพราะมันสุกเก็บไว้เดี๋ยวมันก็จะเสีย เชื่อมแล้วใส่ตู้เย็นไว้กินได้หลายวัน ไม่ต้องซื้อขนมหวานกิน 

วันนี้จะโหลดภาพปลูกต้นไม้ขึ้นเท่าไรมันก็ไม่ยอมขึ้นเลยเขียนไว้อ่านก็แล้วกัน ตั้งใจจะปลูกต้นไม้ให้ได้วันละไม่น้อยกว่า ๒ ต้น เช้านี้ทำงานบ้านเสร็จแล้วก็ออกไปทำงานที่สวนรดน้ำต้นไม้ที่ปลูกไว้ก่อนหน้านี้ ไม่ว่าจะเป็นทุเรียน ลิ้นจี่ มะนาว รดน้ำได้ครบทุกต้นแล้ว ก็ปลูกต้นมะกรูดที่เพาะชำรอไว้อีกหลายต้น ปลูกได้สองต้น แดดเริ่มร้อน เป็นอันว่าเช้านี้ทำสิ่งที่ตั้งใจไว้คือต้องปลูกต้นไม้อย่างน้อยวันละ ๒ ต้น ทำอย่างนี้ได้ทุกๆวัน สัปดาห์หนึ่งหยุดวันเสาร์และอาทิตย์ก็เหลือ ๕ วัน จะปลูกต้นไม้ได้สัปดาห์ละ ๑๐ ต้นเป็นอย่างน้อย ไม่นานหลอกครับที่ดินสองไร่ของผมต้องเต็มไปด้วยต้นไม้ที่ตั้งใจจะปลูกเอาไว้กินก่อนตาย ผมหวังไว้ว่าอีก ๕ ปี ข้างหน้าผลไม้จะต้องได้กินบ้างละ นอกเหนือจากไม้โตเร็ว เช่นทุเรียน ขนุน ฯลฯ เสร็จจากรดน้ำต้นไม้ ปลูกต้นไม้แล้ว ก็ไปตอนกิ่งมะนาวพันธุ์ทูลเกล้า ลูกใหญ่น้ำมากผิวบาง ไม่มีเมล็ด ตั้งใจจะเป็นผลไม้ที่พอจะทำรายได้ให้กับตัวเองบ้างในระยะเวลาสั้นๆ ถ้าปลูกได้ ๑๐๐ ต้น เก็บลูกขายได้ต้นละ ๑๐ ลูก แต่ละครั้ง ถ้าขายได้ลูกละ ๑ บาท ก็ได้ ๑,๐๐๐ บาท พอแล้วครับข้าราชการหลังเกษียณมีงานทำแก้เหงา

ผมปลูกต้นมะกรูดไว้ที่บ้านสวนราว  ๑๐ ต้น ออกลูกดดกมกไม่ได้ใส่ปุุ๋ยอะไรเลย ช่วงที่ฝนตกหลายๆวันดินชุ่มชื้นดี ลูกมะกรูดร่วงหล่นเก็บไม่ไหวเลย เคยเก็บไปฝากให้พรรคพวก แนะนำให้ใช้ทำเป็นยาสระผมโดยการเอาลูกมะกรูดทั้งลูกหั่นให้เป็นชิ้นเล็กๆแล้วใส่เครื่องปั่นเติมน้ำลงไปหน่อย ปั่นจนละเอียดดีแล้วเวลาอาบน้ำรดน้ำบนหัวจนผมเปียกโชกแล้วเอามะกรูดที่ปั่นแล้วพอกหัวไว้สักครู่ แล้วล้างออกจะรู้สึกเย็นหัว เส้นผมมีกลิ่นมะกรูดไม่ต้องซื้อยาสระผมแพงๆ ผลพลอยได้ที่ผมได้รับจากการปลูกมะกรูดไว้เล่นๆ มีคนทำพริกแกงมาขอซื้อเก็บเองชั่งกิโลได้นับร้อยกิโลกรับๆละ ๓ บาท ได้เงินใช้ ๓๐๐ กว่าบาทดีเหมือนกันนะครับสำหรับคนที่เกษียณอายุราชการอย่างผม

ผ้าป่าที่ชาวป่าคายจัดร่วมถวายพร้อมกับองค์กฐิน

                                เครื่องกฐินที่เตรียมทอดในวันนี้

เมื่อวันที่ ๔ พฤศจิกายน ผมและครอบครัวได้ร่วมกับคณะของชาวเกาะเกร็ดนำกฐินไปทอดที่วัดป่าคาย อำเภอนครไทย จังหวัดพิษณุโลก วัดนี้เจ้าอาวาสเป็นคนเกาะเกร็ด ไปสร้างวัดขึ้นที่นี่ คนเกาะเกร็ดก็มีความยินดีที่จะช่วยกันสร้างโบสถ์ให้แล้วเสร็จ จึงช่วยกันพากันมาทอดกฐินครั้งนี้เป็นครั้งที่สามแล้ว

องค์กฐินที่จัดเตรียมมาทอดในครั้งนี้ได้รับการอนุเคราะห์จัดเตรียมจากร้างแม่แดงบางบัวทอง ขอบคุณเจ้าของร้านที่ให้คำแนะนำตลอดจนการจัดเตรียมสิ่งของต่างๆอย่างครบถ้วน 

gggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggg

วันนี้กว่าจะเข้าเว็ปได้นานแสนเข็ญ

วันนี้ไปซื้อกิ่งพันธุ์ไม้ที่ตั้งใจไว้หาซื้อกิ่งพันธุ์ในละแวกนนทบุรีราคาจะสูงมาก กิ่งมะนาวราคากิ่งละ 60 บาทมันแพงมากเกินไป ผมมีที่ซื้อหากิ่งพันธุ์ราคาถูกได้ จะอยู่แถวๆหนองชะอมจากนครนายกไปปราจีนบุรี ราวๆ13 กิโลเมมตร ที่นี่มีกิ่งพันธุ์หลากหลายชนิด ผมซื้อที่นี่มานานมากกว่า 15 ปี วันนี้ตั้งใจไปซื้อกิ่งพันธุ์ทุเรียนสะท้อน มะนาว มะกรูด ได้กิ่งพันธุ์ที่ต้องการ ทุเรียนหมอนทองต้นละ 40 บาท ถ้าซื้อที่นนทบุรี ราคาไม่ต่ำกว่า150 บาท มะนาวพันธุ์ทูลเกล้ากิ่งละ 25 บาท มะกรูดกิ่งละ 20 บาท ผมซื้อกิ่งพันธุ์ที่ว่าดังกล่าวสมใจปรารถนาถ้าคิดส่วนต่างของราคาที่หาซื้อแถวๆนนทบุรีก็คุ้มค่าน้ำมันรถ ต้นลองกองผมถามซื้อคนขายบอกว่ามีคนมาเหมาไปปลูกที่แม่ฮ่องสอน อยู่ไกลขนาดนี้ยังมาซื้อ วันนี้ผมจึงได้ต้นไม้สมใจปราถนายังมีต้นไม้อื่นๆอีก เช่นลิ้นจึ่ ลำใย ตั้งใจจะปลูกในที่แปลงใหม่ เตรียมที่ไว้เรียบร้อยคิดว่าจะใช้เวลาสัก 5 ปี ก็คงจะเห็นผล ระหว่างนี้จะปลูกมะกรูดกับมะนาวไปพลางก่อน รอบๆพื้นที่เพราะมะกรูดโตเร็วตัดใบขายกิโลกรัมละ 15 บาท คนจนๆอย่างเราภายหลังเกษียณแล้วคงจะมีรายได้พอใช้บ้าง จากนี้ไปผมจะใช้เวลาให้กับตนเองตามใจที่ชอบปลูกต้นไม้ อ่านหนังสือ เรียนต่อมาวิทยาลัย เรียนไม่ให้สมองมันหยุดทำงาน วันนีันำกิ่งพันธุ์ที่ซื้อมาทั้งหมดชำลงเข่งไม้ไผ่เพื่อให้เวลามันตั้งตัวดีเสียก่อนค่อยนำลงปลูก อยู่บ้านได้ทำสิ่งที่ตนรักและชอบสบายใจมากครับ กินน้อยลง ใช้เงินน้อยลง เพราะเงินเดือนที่ได้รับมันลดลงจากเมื่อครั้งยังรับราชการ ผมเตรียมตัวให้กับตัวเองมานานถึง 16 ปี เพื่อนข้าราชการที่ใกล้เกษียณเตรียมตัวไว้ได้แค่ไหนครับ ผมจะบันทึกไว้ในสมุดหมายเหตุคล้ายกับเมื่อครั้งยังรับราชการต้องบันทึกสมุดหมายเหตุรายวัน เอาไว้ดูความก้าวหน้าของตนเองที่ตั้งใจไว้

วันนี้ไปซื้อกิ่งพันธุ์ไม้ที่ตั้งใจไว้หาซื้อกิ่งพันธุ์ในละแวกนนทบุรีราคาจะสูงมาก กิ่งมะนาวราคากิ่งละ 60 บาทมันแพงมากเกินไป ผมมีที่ซื้อหากิ่งพันธุ์ราคาถูกได้ จะอยู่แถวๆหนองชะอมจากนครนายกไปปราจีนบุรี ราวๆ13 กิโลเมมตร ที่นี่มีกิ่งพันธุ์หลากหลายชนิด ผมซื้อที่นี่มานานมากกว่า 15 ปี วันนี้ตั้งใจไปซื้อกิ่งพันธุ์ทุเรียนสะท้อน มะนาว มะกรูด ได้กิ่งพันธุ์ที่ต้องการ ทุเรียนหมอนทองต้นละ 40 บาท ถ้าซื้อที่นนทบุรี ราคาไม่ต่ำกว่า150 บาท มะนาวพันธุ์ทูลเกล้ากิ่งละ 25 บาท มะกรูดกิ่งละ 20 บาท ผมซื้อกิ่งพันธุ์ที่ว่าดังกล่าวสมใจปรารถนาถ้าคิดส่วนต่างของราคาที่หาซื้อแถวๆนนทบุรีก็คุ้มค่าน้ำมันรถ ต้นลองกองผมถามซื้อคนขายบอกว่ามีคนมาเหมาไปปลูกที่แม่ฮ่องสอน อยู่ไกลขนาดนี้ยังมาซื้อ วันนี้ผมจึงได้ต้นไม้สมใจปราถนายังมีต้นไม้อื่นๆอีก เช่นลิ้นจึ่ ลำใย ตั้งใจจะปลูกในที่แปลงใหม่ เตรียมที่ไว้เรียบร้อยคิดว่าจะใช้เวลาสัก 5 ปี ก็คงจะเห็นผล ระหว่างนี้จะปลูกมะกรูดกับมะนาวไปพลางก่อน รอบๆพื้นที่เพราะมะกรูดโตเร็วตัดใบขายกิโลกรัมละ 15 บาท คนจนๆอย่างเราภายหลังเกษียณแล้วคงจะมีรายได้พอใช้บ้าง จากนี้ไปผมจะใช้เวลาให้กับตนเองตามใจที่ชอบปลูกต้นไม้ อ่านหนังสือ เรียนต่อมาวิทยาลัย เรียนไม่ให้สมองมันหยุดทำงาน วันนีันำกิ่งพันธุ์ที่ซื้อมาทั้งหมดชำลงเข่งไม้ไผ่เพื่อให้เวลามันตั้งตัวดีเสียก่อนค่อยนำลงปลูก อยู่บ้านได้ทำสิ่งที่ตนรักและชอบสบายใจมากครับ กินน้อยลง ใช้เงินน้อยลง เพราะเงินเดือนที่ได้รับมันลดลงจากเมื่อครั้งยังรับราชการ ผมเตรียมตัวให้กับตัวเองมานานถึง 16 ปี เพื่อนข้าราชการที่ใกล้เกษียณเตรียมตัวไว้ได้แค่ไหนครับ ผมจะบันทึกไว้ในสมุดหมายเหตุคล้ายกับเมื่อครั้งยังรับราชการต้องบันทึกสมุดหมายเหตุรายวัน เอาไว้ดูความก้าวหน้าของตนเองที่ตั้งใจไว้

ตั้งใจจะเขียนอนุทินก่อนที่จะเกษียณอายุราชการ (๓๐ กันยายน ๒๕๕๕) จนแล้วจนรอดก็ไม่มีทั้งเวลา และจังหวะในการขึ้นเว็ปฯ จะเขียนถึงในช่วงเวลารับราชการเป็นครั้งสุดท้ายและจะไม่เอ่ยถึงอีก ไม่ใช่ว่าโกรธเคืองใครแต่มันหมดเวลาที่จะพูดถึงงานในราชการอีกแล้ว แต่ด้วยเหตุที่ขึ้นเว็ปไม่ได้ เวลาไม่อำนวยเมื่อวันที่ ๒๔ กันยายน ๒๕๕๕ อ.สมเพชร  กิจบุญชู ได้เป็นแม่งานจัดทำบุญเลี้ยงพระ ๙ รูป (เจ้าอาวาสวัดสำโรง ไม่ได้มาในการทำบุญครั้งนี้) ในโอกาสที่ผมเกษียณอายุราชการ ขอขอบคุณบรรดาเพื่อนครูที่นำอาหารร่วมถวายพระ ขอบคุณบรรดาเพื่อนครูที่ตั้งใจร่วมทำบุญในครั้งนี้ ผมมาอยู่ที่โรงเรียนวัดสำโรง ได้ทำบุญเลี้ยงพระในโอกาสต่างๆหลายครั้ง ไม่ว่าจะเป็นเปิดภาคเรียนปีการศึกษาใหม่ วันขึ้นปีใหม่ ผมคิดว่าบรรดาเพื่อนครูที่อาวุโสทั้งหลายที่เคยอยู่รับราชการ ได้เกษียณอายุราชการ หรือได้เสียชีวิตไปแล้ว ตลอดจนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายที่อยู่ในโรงเรียน ได้รับส่วนบุญกุศลที่ผมตั้งใจทำบุญให้ จะได้เป็นสิริมงคลแก่ครู อาจารย์ที่อยู่ในโรงเรียน ปัจจุบัน นักเรียนจะได้อยู่เย็นเป็นสุข ผมได้ทุ่มเทการทำงานให้กับโรงเรียนวัดสำโรงฯอย่างมากเพื่อเป็นโรงเรียนสุดท้ายที่ผมจะรับราชการ สำหรับท่านใดไม่ได้ตั้งใจจะทำความดีให้กับโรงเรียน ก็สุดแท้แต่คนเหล่านั้น ขอขอบคุณเพื่อนครูที่ได้ใส่ใจในการทำบุญครั้งนี้ ผมซื้อโต๊ะบูชาไม้สัก ชนิดหมู่ ๙ ใหม่เอี่ยมเพื่อใช้สำหรับ ตั้งองค์พระที่วางไว้ในที่ต่างให้อยู่ในห้องเป็นห้องะระโดยเอกเทศ ผมจะขึ้นรูปใน FACE BOOK ให้ดูห้องพระและห้องทำงานใหม่ วันที่ ๒๗ กันยายน ๒๕๕๕ ผมได้ให้โอกาสนักเรียนทุกคนได้มากราบอำลา นักเรียนเกือบทุกคนนำดอกไม้ พวงมาลัยมามอบให้   บางคนเขียนข้อความใส่กระดาษ ประดิษฐ์เป็นรูปต่างๆและเขียนข้อความขอขอบใจนักเรียนทุกคนที่มีจิตใจอันเป็นมงคลให้กับผู้อำนวยการฯคนนี้ก่อนที่จะจากไป ขอขอบคุณบรรดาครูอนุบาลสามขวบสังกัดเทศบาลบางกรวยที่มีน้ำจิต น้ำใจมอบสิ่งของเป็นที่ระลึก ก่อนที่จะจากไป ผมรู้สึกว่ายังให้อะไรกับบรรดาเพื่อครูอนุบาลสามขวบน้อยบาก วันนี้ผมเองมีนัดประชุมที่โรงแรมริชมอนด์ ซึ่งจัดโดย สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานนทบุรี เขต ๑ ได้พบเพื่อนผู้บริหารอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้ายก่อนเกษียณฯ เสร็จจากประชุมผมก็มีนัดรับเลี้ยงอาหารตอนบ่ายกับพวกพ้องสองสามคน มี อ.ณัฐธยาน์  อ.นวพร อ.จารุณี และก็นิพนธ์ รุ่งขึ้นวันที่ ๒๘ กันยายน ๒๕๕๕ ผมไปถึงโรงเรียนแต่เช้าก่อนใครๆ เพราะวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ผมจะมาโรงเรียน ผมตรงไปที่ห้องพระกราบบูชาพระขอพรและบอกกล่าวเจ้าที่ฯ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายขอกราบลาไปตั้งแต่วันนี้เพราะหมดหน้าที่ ผมไปนั่งที่โต๊ะทำงานเป็นครั้งสุดท้ายกราบลาโต๊ะที่ผมทำหน้าที่ผู้อำนวยการโรงเรียนมาสองปีหกเดือน วันเวลาไม่มากแต่ผมก็รักและผูกพัน หมดเวลาและหมดหน้าที่จริงๆ เสร็จแล้วผมก็ออกเดินทางไประยอง ซึ่งเพื่อนครู ได้จัดเลี้ยงอำลาให้ผมที่อมรพันธ์วิลลา บรรยากาศเย็นวันนี้ มีเพื่อนครูไปร่วมงานกันโดยพร้อมเพรียงมีเพียงบางท่านที่ไม่ได้ร่วมเดินทางไปด้วย คือ ๑.อ.อรสุดา ๒.อ.อรพรรณ ๓.อ.จันทร์ธิดา ๔.อ.ศิวพงษ์ ๕. อ.จินดา สองท่านสุดท้ายจะเกษียณในปีหน้า (๒๕๕๖) พี่กัญญา อดีตผู้อำนวยการโรงเรียนวัดบางรักน้อย ซึ่งเกษียณไปก่อนผมสองปี ขับรถจากบ้าที่ที่ อำเภอปักธงชัย มาร่วมงานกับผมทำอาหารที่ผมชอบมาให้ด้วยสองอย่าง ผัดเผ็ดกบ และผัดเผ็ดปลาไหล พร้อมเครื่องดื่มอีกสองลัง ผมต้องกราบขอบพระคุณไว้ ณ โอกาสนี้ ผมถือโอกาสไปกราบสรีระของหลวงปู่คร่ำ วัดวังหว้าก่อนที่จะเข้าที่พักเพื่อร่วมงานด้วยความศรัทธามาหลายปีก่อนที่ท่านจะมรณภาพ ผมไประยองเมื่อใดจะต้องขับรถไปกราบท่านทุกครั้ง กลับถึงที่พัก ขอบคุณ อ.ณัฐธยาน์ ที่ดูแลจัดที่พักให้ผมเป็นอย่างดี วันนี้ผมตามใจทุกคน อ.สาวิทย์ บอกว่าให้ผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ เธอซื้อเสื้อยืดสีน้ำทะเลให้เป็นของขวัญ และก็กำชับให้ผมต้องใส่เสื้อตัวใหม่ให้ได้ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็เข้าร่วมงาน ฝีมือของ อ.ฐิติกรณ์ ในการออกแบบฉากสวยงามมาก เริ่มด้วยการกล่าวนำของ อ.สมเพชร กล่าวความในใจที่ทำงานร่วมกันมาสองปีหกเดือน กล่าวขอบคุณที่ผมพิจารณาให้เลื่อนขั้นเงินเดือนสองขั้น ข้าราชการครูทุกท่าน ครูอัตราจ้างทุกคน ได้กล่าวความในใจของแต่ละคน ผมขอบคุณในมิตรไมตรีที่มีให้ผม จากนั้นก็ทำพิธีรดน้ำตามประเพณี คุณจารุณีทำหน้าที่ส่งน้ำสำหรับรด จนทุกคนรดน้ำหมดแล้ว จารุณี เป็นคนสุดท้าย จากนั้นก็แต่ละคนนำของขวัญมามอบให้คนละชิ้นแตกต่างกันไป ผมจะจดจำภาพวันนี้ไปจนชีวิตจะหาไม่ ผมตั้งใจทำแก้วน้ำสกรีนภาพของแต่ละคนในท่าทางที่แตกต่างกันไป ซึ่งเป็นภาพจากสถานที่ต่างๆที่เราเคยร่วมกันไปพักผ่อน หรือกิจกรรมที่ทำในโรงเรียน ทุกคนจึงไดของที่ระลึกจากผมไปไม่เหมือนกัน ผมได้มีโอกาสพูดถึงความรู้สึกต่างๆที่มาอยู่ทำงานร่วมกันสองปีกับหกเดือน ได้รับความร่วมมือจากเพื่อนครูทุกคนที่อยู่ในที่นี้เป็นอย่างดี ผมไดพูดถึงประวัติชีวิตของตนเองจากคนบ้านนอกก้าวมาสู่ความเป็นครูและไต่เต้าจนได้เป็นผู้อำนวยการโรงเรียนฯ มีทั้งที่ประสบความสำเร็จและไม่ประนบความสำเร็จ อุปสรรคในชีวิตการทำงาน เส้นทางเดินที่ได้เดินทางมาถึงวันนี้ การสังสรรค์ในค่ำคืนนี้เป็นไปด้วยความสนุกสนาน ผมขอบคุณทุกคนที่มีมิตรไมตรีต่อผม จากนี้ไปผมก็หมดหน้าที่ คงเหลือไว้แต่ความทรงจำดีๆ ขอให้ทุกคนมีแต่ความสุขความเจริญทั้งชีวิตตนเองและครอบครัว สิ่งดีๆความรู้สึกดีๆที่ผมให้กับใครไว้ขอให้เก็บรักษาไว้ให้ดี ด้วยความรัก สวัสดี

นับจากวันนี้ อีก ๓๘ วันผมก็จะพ้นจากหน้าที่ผู้อำนวยการโรงเรียนวัดสำโรงฯและพ้นจากการเป็นข้าราชการประจำ ไปเป็นข้าราชการบำนาญ นับจากวันที่เริ่มรับราชการ เมื่อวันที่ ๒ มิถุนายน ๒๕๒๐ เป็นเวลา ๓๕  ปี ชีวิตที่อยู่ในราชการเริ่มตั้งแต่ข้าราชการต่ำสุด ระดับ ๑ วุฒิการศึกษา พ.กศ. มีคนที่รู้จักและเข้าใจไม่กี่คน วุฒิพ.กศ. เป็นวุฒิทางการศึกษาเทียบเท่ากับวุฒิ ป.กศ. ผู้ที่จะได้รับวุฒิ พ.กศ.จะเป็นผู้ที่ทำหน้าที่สอนในสถานศึกษาแต่ไม่มีวุฒิทางการศึกษา คุรุสภาจะเปิดให้สมัครสอบ ผู้ที่จะสอบผ่านได้รับวุฒิ พ.กศ.จะต้องสอบผ่าน ๕ ชุดวิชาในระดับ พ.กศ.จะมีวิชาบังคับอยู่ ๒ ชุดวิชา คือชุดวิชาครู และชุดวิชาภาษาไทยและเลือกสอบชุดวิชาอื่นๆอีก ๓ ชุดวิชาก็จะครบได้รับประกาศนียบัตรพิเศษการศึกษา เทียบเท่ากับประกาศนียบัตรวิชาการศึกษาซึ่งเป็นผู้ที่เรียนในวิทยาลัยครู ผมเริ่มรับราชการด้วยเงินเดือน ๑,๐๘๐ บาทผ่านมา ๓๕ ปี เงินเดือน และระดับได้ผ่านมาทุกระดับ จาก๑เป็น๒,๓,๔,๕,๖,๗และปัจจุบันระดับ ๘ เครื่องราชอิสริยาภรณ์ ทช.ทุติยาภรณ์ช้างเผือก สูงสุดสำหรับข้าราชการระดับ ๘ ที่จะได้รับ เครื่องราชอิสริยาภรณ์ที่ผมไม่ได้รับ ผมต้องเสียใจกับตนเองที่พลาดโอกาสคือเหรียญจักรพรรดิมาลา       สำหรับข้าราชการที่รับราชการมาครบ ๒๕ ปี สาเหตุจะเล่าให้ทราบต่อไป