อนุทิน 115436

ตั้งใจจะเขียนอนุทินก่อนที่จะเกษียณอายุราชการ (๓๐ กันยายน ๒๕๕๕) จนแล้วจนรอดก็ไม่มีทั้งเวลา และจังหวะในการขึ้นเว็ปฯ จะเขียนถึงในช่วงเวลารับราชการเป็นครั้งสุดท้ายและจะไม่เอ่ยถึงอีก ไม่ใช่ว่าโกรธเคืองใครแต่มันหมดเวลาที่จะพูดถึงงานในราชการอีกแล้ว แต่ด้วยเหตุที่ขึ้นเว็ปไม่ได้ เวลาไม่อำนวยเมื่อวันที่ ๒๔ กันยายน ๒๕๕๕ อ.สมเพชร  กิจบุญชู ได้เป็นแม่งานจัดทำบุญเลี้ยงพระ ๙ รูป (เจ้าอาวาสวัดสำโรง ไม่ได้มาในการทำบุญครั้งนี้) ในโอกาสที่ผมเกษียณอายุราชการ ขอขอบคุณบรรดาเพื่อนครูที่นำอาหารร่วมถวายพระ ขอบคุณบรรดาเพื่อนครูที่ตั้งใจร่วมทำบุญในครั้งนี้ ผมมาอยู่ที่โรงเรียนวัดสำโรง ได้ทำบุญเลี้ยงพระในโอกาสต่างๆหลายครั้ง ไม่ว่าจะเป็นเปิดภาคเรียนปีการศึกษาใหม่ วันขึ้นปีใหม่ ผมคิดว่าบรรดาเพื่อนครูที่อาวุโสทั้งหลายที่เคยอยู่รับราชการ ได้เกษียณอายุราชการ หรือได้เสียชีวิตไปแล้ว ตลอดจนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายที่อยู่ในโรงเรียน ได้รับส่วนบุญกุศลที่ผมตั้งใจทำบุญให้ จะได้เป็นสิริมงคลแก่ครู อาจารย์ที่อยู่ในโรงเรียน ปัจจุบัน นักเรียนจะได้อยู่เย็นเป็นสุข ผมได้ทุ่มเทการทำงานให้กับโรงเรียนวัดสำโรงฯอย่างมากเพื่อเป็นโรงเรียนสุดท้ายที่ผมจะรับราชการ สำหรับท่านใดไม่ได้ตั้งใจจะทำความดีให้กับโรงเรียน ก็สุดแท้แต่คนเหล่านั้น ขอขอบคุณเพื่อนครูที่ได้ใส่ใจในการทำบุญครั้งนี้ ผมซื้อโต๊ะบูชาไม้สัก ชนิดหมู่ ๙ ใหม่เอี่ยมเพื่อใช้สำหรับ ตั้งองค์พระที่วางไว้ในที่ต่างให้อยู่ในห้องเป็นห้องะระโดยเอกเทศ ผมจะขึ้นรูปใน FACE BOOK ให้ดูห้องพระและห้องทำงานใหม่ วันที่ ๒๗ กันยายน ๒๕๕๕ ผมได้ให้โอกาสนักเรียนทุกคนได้มากราบอำลา นักเรียนเกือบทุกคนนำดอกไม้ พวงมาลัยมามอบให้   บางคนเขียนข้อความใส่กระดาษ ประดิษฐ์เป็นรูปต่างๆและเขียนข้อความขอขอบใจนักเรียนทุกคนที่มีจิตใจอันเป็นมงคลให้กับผู้อำนวยการฯคนนี้ก่อนที่จะจากไป ขอขอบคุณบรรดาครูอนุบาลสามขวบสังกัดเทศบาลบางกรวยที่มีน้ำจิต น้ำใจมอบสิ่งของเป็นที่ระลึก ก่อนที่จะจากไป ผมรู้สึกว่ายังให้อะไรกับบรรดาเพื่อครูอนุบาลสามขวบน้อยบาก วันนี้ผมเองมีนัดประชุมที่โรงแรมริชมอนด์ ซึ่งจัดโดย สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานนทบุรี เขต ๑ ได้พบเพื่อนผู้บริหารอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้ายก่อนเกษียณฯ เสร็จจากประชุมผมก็มีนัดรับเลี้ยงอาหารตอนบ่ายกับพวกพ้องสองสามคน มี อ.ณัฐธยาน์  อ.นวพร อ.จารุณี และก็นิพนธ์ รุ่งขึ้นวันที่ ๒๘ กันยายน ๒๕๕๕ ผมไปถึงโรงเรียนแต่เช้าก่อนใครๆ เพราะวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ผมจะมาโรงเรียน ผมตรงไปที่ห้องพระกราบบูชาพระขอพรและบอกกล่าวเจ้าที่ฯ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายขอกราบลาไปตั้งแต่วันนี้เพราะหมดหน้าที่ ผมไปนั่งที่โต๊ะทำงานเป็นครั้งสุดท้ายกราบลาโต๊ะที่ผมทำหน้าที่ผู้อำนวยการโรงเรียนมาสองปีหกเดือน วันเวลาไม่มากแต่ผมก็รักและผูกพัน หมดเวลาและหมดหน้าที่จริงๆ เสร็จแล้วผมก็ออกเดินทางไประยอง ซึ่งเพื่อนครู ได้จัดเลี้ยงอำลาให้ผมที่อมรพันธ์วิลลา บรรยากาศเย็นวันนี้ มีเพื่อนครูไปร่วมงานกันโดยพร้อมเพรียงมีเพียงบางท่านที่ไม่ได้ร่วมเดินทางไปด้วย คือ ๑.อ.อรสุดา ๒.อ.อรพรรณ ๓.อ.จันทร์ธิดา ๔.อ.ศิวพงษ์ ๕. อ.จินดา สองท่านสุดท้ายจะเกษียณในปีหน้า (๒๕๕๖) พี่กัญญา อดีตผู้อำนวยการโรงเรียนวัดบางรักน้อย ซึ่งเกษียณไปก่อนผมสองปี ขับรถจากบ้าที่ที่ อำเภอปักธงชัย มาร่วมงานกับผมทำอาหารที่ผมชอบมาให้ด้วยสองอย่าง ผัดเผ็ดกบ และผัดเผ็ดปลาไหล พร้อมเครื่องดื่มอีกสองลัง ผมต้องกราบขอบพระคุณไว้ ณ โอกาสนี้ ผมถือโอกาสไปกราบสรีระของหลวงปู่คร่ำ วัดวังหว้าก่อนที่จะเข้าที่พักเพื่อร่วมงานด้วยความศรัทธามาหลายปีก่อนที่ท่านจะมรณภาพ ผมไประยองเมื่อใดจะต้องขับรถไปกราบท่านทุกครั้ง กลับถึงที่พัก ขอบคุณ อ.ณัฐธยาน์ ที่ดูแลจัดที่พักให้ผมเป็นอย่างดี วันนี้ผมตามใจทุกคน อ.สาวิทย์ บอกว่าให้ผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ เธอซื้อเสื้อยืดสีน้ำทะเลให้เป็นของขวัญ และก็กำชับให้ผมต้องใส่เสื้อตัวใหม่ให้ได้ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็เข้าร่วมงาน ฝีมือของ อ.ฐิติกรณ์ ในการออกแบบฉากสวยงามมาก เริ่มด้วยการกล่าวนำของ อ.สมเพชร กล่าวความในใจที่ทำงานร่วมกันมาสองปีหกเดือน กล่าวขอบคุณที่ผมพิจารณาให้เลื่อนขั้นเงินเดือนสองขั้น ข้าราชการครูทุกท่าน ครูอัตราจ้างทุกคน ได้กล่าวความในใจของแต่ละคน ผมขอบคุณในมิตรไมตรีที่มีให้ผม จากนั้นก็ทำพิธีรดน้ำตามประเพณี คุณจารุณีทำหน้าที่ส่งน้ำสำหรับรด จนทุกคนรดน้ำหมดแล้ว จารุณี เป็นคนสุดท้าย จากนั้นก็แต่ละคนนำของขวัญมามอบให้คนละชิ้นแตกต่างกันไป ผมจะจดจำภาพวันนี้ไปจนชีวิตจะหาไม่ ผมตั้งใจทำแก้วน้ำสกรีนภาพของแต่ละคนในท่าทางที่แตกต่างกันไป ซึ่งเป็นภาพจากสถานที่ต่างๆที่เราเคยร่วมกันไปพักผ่อน หรือกิจกรรมที่ทำในโรงเรียน ทุกคนจึงไดของที่ระลึกจากผมไปไม่เหมือนกัน ผมได้มีโอกาสพูดถึงความรู้สึกต่างๆที่มาอยู่ทำงานร่วมกันสองปีกับหกเดือน ได้รับความร่วมมือจากเพื่อนครูทุกคนที่อยู่ในที่นี้เป็นอย่างดี ผมไดพูดถึงประวัติชีวิตของตนเองจากคนบ้านนอกก้าวมาสู่ความเป็นครูและไต่เต้าจนได้เป็นผู้อำนวยการโรงเรียนฯ มีทั้งที่ประสบความสำเร็จและไม่ประนบความสำเร็จ อุปสรรคในชีวิตการทำงาน เส้นทางเดินที่ได้เดินทางมาถึงวันนี้ การสังสรรค์ในค่ำคืนนี้เป็นไปด้วยความสนุกสนาน ผมขอบคุณทุกคนที่มีมิตรไมตรีต่อผม จากนี้ไปผมก็หมดหน้าที่ คงเหลือไว้แต่ความทรงจำดีๆ ขอให้ทุกคนมีแต่ความสุขความเจริญทั้งชีวิตตนเองและครอบครัว สิ่งดีๆความรู้สึกดีๆที่ผมให้กับใครไว้ขอให้เก็บรักษาไว้ให้ดี ด้วยความรัก สวัสดี