อนุทิน 108568

วันพฤหัสบดีที่ ๑๗ พฤษภาคม ๒๕๕๕ เป็นวันที่ผมต้องสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตของผมอีกครั้งหนึ่ง เป็นการสูญเสียลูกชายซึ่งเป็นลูกคนเดียวของผม เมื่อเขาเกิดมาผมคิดแต่เพียงว่ามีเขาเพียงคนเดียวก็พอ ขณะนั้นผมทำงานเป็นครูโรงเรียนเอกชน ชื่อโรงเรียนปิ่นนาคอนุสรณ์ อยู่ถนนแจ้งวัฒนะใกล้ๆกับห้าแยกปากเกร็ด เมื่อ ๒๕๑๘ ผมมีเงินเดือนเพียง ๔๕๐ บาท ต้องอาศัยบ้านแม่ภรรยาอยู่ห้องเล็กๆ เรามีฐานะยากจนลูกคนเดียวก็พอเลี้ยงเขาให้ดีก็แล้วกัน ในที่สุดผมก็ต้องสูญเสียลูกไปอย่างไม่มีวันกลับ วันนี้ทำพิธีฌาปนกิจศพลูกชายผมด้วยความอาลัยอย่างยิ่ง โรคภัยไข้เจ็บเป็นเรื่องที่เราไม่อาจหลีกหนีได้ คุณแม่เขาเสียใจมากผมได้แต่ประคองและปลอบใจเขาตลอดเวลา เสร็จจากงานผมก็ป่วยคิดถึงสุขภาพตนเองว่าขณะนี้สุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงแล้ว มาทำงานได้เพื่อนครูที่คอยดูแลเอาใจใส่ ผมขอขอบคุณทุกท่านที่ได้กรุณาสละเวลาไปงานศพลูกชายของผมตั้งแต่ตั้งศพสวดพระอภิธรรมคืนแรกจนถึงวันฌาปนกิจศพ ผมขอกราบขอบพระคุณอีกครั้ง

[น้ำครึ่งแก้ว]

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ

[kwancha]

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ อาจารย์ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ