อนุทิน 108581

จุดแรกคือพบ จุดจบคือจาก เมื่อมีพบก็ต้องมีพราก เมื่อมีจากก็ต้องมีเจอ เป็นความจริงที่สุดไม่ว่าสิ่งที่เราพบจะรักหรือชัง จะชอบหรือเกลียด วันหนึ่งเราก็ต้องจาก ไม่ว่าจะรักมากเพียงใด จะเกลียดมากเพียงใดวันหนึ่งเราก็ต้องจาก เพียงแต่ว่าจะช้าหรือเร็ว ๓๐ กันยายน ๒๕๕๕ เป็นวันสุดท้ายที่ผมจะต้องจากพวกเขาแล้วไปดำรงชีวิตใหม่ในฐานะประชาชน หมดหน้าที่ถึงเวลาที่ต้องจากกัน เพื่อนฯ คนที่รักเรา คนที่เรารัก จะต้องไปพบกับสิ่งใหม่ที่รออยู่ข้างหน้า อดีตเป็นสิ่งที่ลืมไม่ได้แต่ก็เลิกคิดได้ ถามว่าผมมีสิ่งที่ห่วงใยอยู่บ้างไหม่ ผมมีความห่วงใยอยู่สิ่งหนึ่ง หวังอยู่ในใจให้มันเป็นไปอย่างธรรมชาติที่มันจะเป็นไม่อยากให้มันฝืนธรรมชาติ สิ่งมีชีวิตนี้ถ้าเป็นไปตามครรลองไม่วิปริตผมจะดีใจมาก อยากจะพูดแต่ก็พูดไม่ได้เพราะสิ่งที่ผมรักนี้ผมอยากให้มันเจริญเติบโตเป็นไปเหมือนสามัญชนทั่วไป ผมหวังว่ามันจะต้องดีขึ้นและไม่ผิดธรรมชาติ