ประสบการณ์และความประทับใจที่ได้ไปสัมภาษณ์ชาวต่าง

      เมื่อวันที่ 2 สิงหาคม 2555 เวลา 12.00 น. บริเวณ พิพิธพัณฑสถานแห่งชาติ สืบเนื่องจากท่าน อ.วิไล ได้สั่งงานให้ไปสัมภาษณ์ชาวต่างชาติ โดยแบ่งเป็นกลุ่ม กลุ่มละ 4 คน 

       สำหรับความประทับใจของดิฉันก็คือ น้ำใจที่ชาวต่างชาติเสียสละเวลาให้เราได้สัมภาษณ์ ความสามัคคีในกลุ่มของเรา อีกทั้งยังช่วยให้เรากล้าและมั่นใจที่จะพูดภาษาอังกฤษกับชาวต่างชาติ ทำให้เราได้ฝึกภาษาการออกเสียงเพราะถ้าออกเสียงไม่ถูกต้อง จะทำให้การสื่อความหมายนั้นผิดเพี้ยนไปหรือเขาอาจจะฟังเราพูดไม่รู้เรื่องก็ได้

       ถึงแม้การไปทำงานของกลุ่มเราอาจจะมีอุปสรรคอยู่บ้างแต่การทำงานของเราก็ผ่านพ้นไปด้วยดี ก็ต้องขอขอบพระคุณ อ.วิไล แพงศรี ด้วยนะคะที่ทำให้ดิฉันมีประสบการณ์นอกห้องเรียนดีๆแบบนี้ ซึ่งดิฉันอาจจะหาไม่ได้เลยถ้าเรียนแต่ในห้องเรียน ขอบคุณคะ

ประสบการณ์และความรู้สึกจากการไปสนทนากับชาวต่างชาติ

                วันที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2555 เวลา 19.00 น.ที่ผ่านมา ข้าพเจ้าและเพื่อนๆได้ไปสัมภาษณ์ชาวต่างชาติ ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ จังหวัดอุบลราชธานี ในช่วงงาน The Wax Festival Ubon เป็นประสบการณ์ที่ข้าพเจ้าประทับใจมาก

                ข้าพเจ้าและเพื่อนๆ เดินหาชาวต่างชาติภายในงาน The Wax Festival Ubon โดยภายในงานมีการจัดกิจกรรมผลงานการแกะสลักเทียนพรรษาจากช่างฝีมือหลายคน มีการแสดงดนตรี การออกร้านขายของ และเต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่เดินชมงาน

                มันเป็นประสบการณ์ที่น่าตื่นเต้นมากเพราะกลุ่มของข้าพเจ้าได้วิ่งตามชาวต่างชาติ 2-3 คน เพื่อไปขอสัมภาษณ์แต่แล้วก็ได้รับคำตอบว่าไม่ว่าง ข้าพเจ้าและเพื่อนในกลุ่มก็เกิดอาการท้อ แต่เราก็ไม่ยอมแพ้เดินหาไปเรื่อยๆ และก็พบกับชาวต่างชาติคนหนึ่งที่กลุ่มของข้าพเจ้าไปสัมภาษณ์มาเธอเป็นคนที่สวย น่ารัก และมีอัธยาศัยดีมาก เธอชื่อ “ไจแอน” เป็นชาวอเมริกัน เธอเพิ่งมาอุบลราชธานีเป็นครั้งแรก เพราะว่ามีพี่ชายที่มีภรรยาอยู่ที่จังหวัดอุบลราชธานี เธอมีความรู้สึกประทับใจในความสวยงามของงานแห่เทียน   เป็นความภูมิใจมากที่ได้ไปพูดกับชาวต่างชาติแล้วเขาฟังออกว่าข้าพเจ้าต้องการสื่อสารอะไร  ประสบการณ์ในครั้งนี้มันทำให้ข้าพเจ้ากล้าที่จะสนทนากับชาวต่างชาติ และทำให้ข้าพเจ้ารู้ว่าข้าพเจ้าก็สามารถสื่อสารให้ชาวต่างชาติเข้าใจได้เช่นกัน

                ต้องขอขอบคุณ ผศ.วิไล แพงศรี มากๆค่ะที่มอบหมายงานในครั้งนี้ให้ข้าพเจ้าได้ไปสัมภาษณ์ชาวต่างชาติเพราะเป็นงานที่ได้ทั้งประสบการณ์และได้ฝึกความกล้าแสดงออกในเวลาเดียวกันด้วย

ประสบการณ์ที่ตื่นเต้น

         วันที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2555 เวลา 19.00 น. ที่ผ่านมาข้าพเจ้าและเพื่อนๆในกลุ่มได้ไปสัมภาษณ์ชาวต่างชาติที่มาเยี่ยมชมงานแห่เทียนพรรษา ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ จังหวัดอุบลราชธานี ในช่วงงาน The Wax Festival Ubon ภายในบริเวณงานได้มีการจัดผลงานการแกะสลักเทียนพรรษาจากช่างฝีมือแต่ละประเทศ มีการแสดงดนตรีและการออกร้านขายของมากมาย
         กลุ่มของข้าพเจ้าได้เดินชมงานไปเรื่อยๆเพื่อรอสัมภาษณ์ชาวต่างชาติ แต่ก็ทำให้กลุ่มข้าพเจ้าเริ่มท้อ เพราะไปขอสัมภาษณ์ชาวต่างชาติที่แกะสลักเทียนแต่ก็ได้คำตอบว่ารีบไปงานต่อที่วิทยาลัยอาชีวศึกษาอุบลราชธานีถ้าอยากสัมภาษณ์ก็ตามไปที่วิทยาลัยอาชีวศึกษาอุบลราชธานี กลุ่มของข้าพเจ้าเดินไปรอบๆงานได้พบชาวต่างชาติชื่อ ไจแอน เป็นชาวอเมริกัน มาอุบลราชธานีเป็นครั้งแรก เพราะว่ามีพี่ชายที่มีภรรยาอยู่ที่อุบลราชธานี ข้าพเจ้ารู้สึกตื่นเต้นจนพูดไม่ถูก ประโยคที่เตรียมก็ลืม
          จากประสบการณ์ที่ได้ไปสัมภาษณ์ชาวต่างชาติ ขอขอบคุณ ผศ. วิไล แพงศรี ที่ได้มอบหมายงานให้ข้าพเจ้าไปทำแต่เพื่อช่วยให้เจ้ากล้าพูดกับชาวต่างชาติมากขึ้น

ประสบการณ์สนทนากับชาวต่างชาติ

     เมื่อวันที่ 1 สิงหาคม พ.ศ 2555 เวลาประมาณ 18:30 น ดิฉันและเพื่อนๆในกลุ่มพากันมาสัมภาษณ์ชาวต่างชาติที่มาเที่ยวชมงานประเพณีแห่เทียนเข้าพรรษาของชาวจังหวัอุบลราชธานี ซึ่งจัดขึ้นที่บริเวณทุ่งศรีเมือง เรียกได้ว่าเป็นจุดเด่นและเป็นที่รู้จักของคนทั่วไปหากพูดถึงประเพณีแห่เทียน โดยภายในงานมีการจัดกิจกรรมผลงานการแกะสลักเทียนพรรษาจากช่างฝีมือหลายคน มีการแสดงดนตรีและการออกร้านขายของมากมาย

     กลุ่มของดิฉันมีโอกาสขอสัมภาษณ์คุณโอม  กั๊ทตริ เป็นชาวเนปาลเจ้าของผลงานชื่อ "สงบ" การสัมภาษณ์ครั้งนี้แม้ว่าดิฉันและเพื่อนๆจะพูดติดๆขัดๆเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างแต่คุณโอม  กั๊ทตริท่านก็พยายามที่จะฟังและทำความเข้าใจในคำถามของเราและตอบคำถามอย่างเป็นกันเองพร้อมทั้งยังให้เกียรติถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกับกลุ่มของเรา ดิฉันรู้สึกประทับใจในความเป็นกันเองและไม่ถือตัวของคุณโอม กั๊ทตริเป็นอย่างมากนับว่าเป็นการสัมภาษณ์ที่คุ้มค่ามากแต่ด้วยเวลาของคุณโอม  กั๊ทตริมีไม่มากและอุปสรรค์ในการสัมภาษณ์คือมีเสียงดนตรีและเสียงเพลงดังอยู่เป็นระยะๆทำให้การสนทนาครั้งนี้ได้ยินบ้างไม่ได้ยินบ้าง

     จากการไปสัมภาษณ์ชาวต่างชาติครั้งนี้ทำให้ดิฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมอาจารย์ทุกท่านต้องคอยเน้นย้ำในเรื่องของภาษาโดยเฉพาะภาษาอังกฤษก็เพราะว่าเป็นภาษาที่คนส่วนใหญ่ใช้สื่อสารกัน เราถามเค้า เค้าตอบกลับมาได้แต่พอเค้าถามมาเรากลับฟังไม่ออกและตอบคำถามไม่ได้ ได้แต่ยิ้มให้อย่างเดียว การไปสัมภาษณ์ครั้งนี้ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่คุ้มค่าและมีประโยชน์มากทำให้ดิฉันอยากที่จะพัฒนาตนเองทางด้านภาษาให้ดีขึ้น

            เช้าวันที่ 18 มกราคม 2555 นี้ ผู้เขียนมีแรงจูงใจที่ทำให้ต้องเขียนอนุทิน ซึ่งปกติไม่ค่อยได้เขียน แรงจูงใจที่ว่า เกิดจากการได้พบกับปรากฏการณ์ที่ผู้เขียนมองว่า "เป็นเรื่องแปลก" เพราะผู้เขียนได้เขียนบันทึกใน GotoKnow.org มาจน ณ วันนี้เข้าเดือนที่ 11 ยังไม่เห็นบันทึกไหนที่มีกัลยาณมิตรเข้ามาอ่านมากเช่นนี้

       ในรอบ 11 เดือนเศษ ผู้เขียนได้สร้าง Blog 5 Blogs เขียนบันทึกมารวม 14 เรื่อง เฉลี่ยประมาณเดือนละ 2 เรื่อง 1) "Pridetoknow" ใช้แลกเปลี่ยนเรียนรู้เกี่ยวกับการทำเกษตรแบบพอเพียง เขียนบันทึกมา 7 เรื่อง เรื่องที่มีคนอ่านมากที่สุด 7 เดือนมีคนอ่าน 618 คน 2) Learntoknow ใช้แลกเปลี่ยนเรียนรู้เกี่ยวกับแนวคิดและประสบการณ์ในการจัดการศึกษา เขียนบันทึกมา 3 เรื่อง เรื่องที่มีคนอ่านมากที่สุด 5 เดือนมีคนอ่าน 1,108 คน  3) Mantoknow ซึ่งเพิ่งสร้างได้เดือนเดียว ใช้แลกเปลี่ยนเรียนรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมของมนุษย์ เขียนบันทึกมา 2 เรื่อง เรื่องที่มีคนอ่านมากที่สุด 1 เดือนมีคนอ่าน 585 คน 4) Let's Learn English by the Situation Together ใช้แลกเปลี่ยนเรียนรู้เกี่ยวกับการเรียนรู้ภาษาอังกฤษตามสถานการณ์ เขียนบันทึกมา 4 เรื่อง เรื่องที่มีคนอ่านมากที่สุด 21 วันมีคนอ่าน 527 คน และ 5) Goaltoknow ใช้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ตามแรงบันดาลใจทางสังคม ก่อนนี้เขียนบันทึกมา 7 เรื่อง เรื่องที่มีคนอ่านมากที่สุด 9 เดือนมีคนอ่าน 1,135 คน ซึ่งเป็นบันทึกของผู้เขียนที่มีคนอ่านมากที่สุด เป็นเรื่องที่เขียนจากแรงบันดาลใจที่มีเหตุการณ์นักเรียนม.6 ที่ร้อยเอ็ดฆ่าตัวตาย

       และในบันทึกเรื่องที่ 8 ใน Blog "Goaltoknow" ซึ่งลงยังไม่ครบ 3 วันดี คือเรื่อง "เด็กวอนสอนผู้ใหญ่ : วันเด็ก/วันครู ปี 2555" ลง 15 มกราคม 2555 เวลา 10.31 น. เมื่อวานนี้ช่วงบ่ายผู้เขียนเห็นมีคนอ่านสองร้อยกว่า พอหัวค่ำเห็นคนอ่านเพิ่มเป็นห้าร้อยกว่า ผู้เขียนรู้สึกประหลาดใจและไม่แน่ใจว่าระบบบันทึกข้อมูลคลาดเคลื่อนหรือเปล่า เพราะไม่เคยเห็นบันทึกไหนของผู้เขียนที่มีคนอ่านเพิ่มเร็วขนาดนี้ ยิ่งพอผู้เขียนลุกขึ้นมาเช้าวันนี้ เวลาประมาณ 05.10 น. ซึ่งยังไม่ครบ 3 วันดี พบว่ามีผู้อ่านมากถึง 2,621 คน ทำให้ผู้เขียนยิ่งงงใหญ่ ว่าเป็นไปได้อย่างไร หวังว่าคงจะไม่เกิดจากระบบ Error นะคะ ถ้าเป็นข้อมูลจริง ก็ต้องขอขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่าน ที่กรุณาเข้ามาอ่าน ผู้เขียนคงต้องบันทึกเหตุการณ์นี้ไว้ เพื่อเป็นกำลังใจในการเขียนบันทึกเพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับกัลยาณมิตรผู้มีไมตรีจิต ต่อๆ ไปค่ะ               

         เมื่อตัดสินใจที่จะเขียนบันทึกเกี่ยวกับ “มนุษยสัมพันธ์” เป็นเรื่องแรก ใน Blog “Mantoknow” ซึ่งจะลงเย็นวันนี้ ผู้เขียนได้ลองเข้าไปทำแบบทดสอบ “Human Relations Test” ทางอินเทอร์เน็ต ซึ่งมีคำถามในเรื่องต่างๆ 10 ข้อหลายๆ ข้อก็ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวกับมนุษยสัมพันธ์ ซึ่งเป็นลักษณะของคำถามทางจิตวิทยา ผู้เขียนได้ตอบ (ส่วนที่พิมพ์ตัวหนา) ดังนี้

1. When do you feel you best? in the morning ที่เลือกตอบว่ารู้สึกดีที่สุดในตอนเช้า เพราะบางวันที่ผู้เขียนอาจรู้สึกหดหู่ หมดพลัง (ซึ่งเกิดขึ้นน้อยครั้งมาก) แต่พอตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ ความรู้สึกสดชื่น เต็มไปด้วยพลัง จะกลับมาเหมือนดังเดิม

 2. You usually walk fairly fast, with long steps.

3. When talking to people you touch or push the person to whom you are talking.

4. When relaxing, you sit with your legs stretched out or straight. (ถามแม้กระทั่งท่านั่งยามผ่อนคลาย) 

5. When something really amuses you, you react with a laugh, but not a loud one.

6. When you go to a party or social gathering, you make a quiet entrance, looking around for someone you know.

 7. You're working very hard, concentrating hard, and you're interrupted. I welcome the break.

 8. Which of the following colors do you like most? ถามสีที่ชอบ ซึ่งผู้เขียนตอบว่าชอบสีเขียว (จากตัวเลือก Red or Orange, Yellow or Light Blue, Green, Dark Blue or Purple, White, Brown or Gray)

9. When you are in bed at night, in those last few moments before going to sleep, you lie on your side, slightly curled. (ถามแม้กระทั่งท่านอน) 

10. You often dream that you are … you usually have dreamless sleep ตัวเลือกมี falling, fighting or struggling, searching for something or somebody, flying or floating, you usually have dreamless sleep, your dreams are always pleasant (และถามแม้กระทั่งความฝันซึ่งผู้เขียนตอบว่าปกติจะไม่ฝัน เพราะผู้เขียนจะนอนน้อย นอนคืนละ 4-5 ชั่วโมงแต่จะหลับสนิท หลับลึกจึงไม่ค่อยได้ฝัน และจะตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่น แต่บางครั้งที่ฝันจะตื่นขึ้นมาด้วยความอ่อนเพลีย)

   เมื่อตอบเสร็จ เขาก็ให้แจ้งอายุ และ e-mail address ชั่วอึดใจ ผู้เขียนได้รับรายงานผลว่า Wilai Phaengsri, people see you as fresh, lively, charming & amusing. (วิไล คนมองคุณว่า คุณเป็นคนสดชื่น มีชีวิตชีวา มีเสน่ห์ และมีอารมณ์ขัน 

   They see you as practical, and always interesting; someone who's constantly in the center of attention, but sufficiently well-balanced not to let it go to their head. They also see you as kind, considerate, and understanding; someone who'll always cheer them up and help them out.

เว็บที่ทำแบบทดสอบ :  http://www.3smartcubes.com/pages/tests/humanrelations/humanrelations_report.asp?from=signup

• จากวันที่ 22-26 สิงหาคม 2555 คงต้องขับรถอุบลฯ-ยโสธร และยโสธร-อุบลฯ ตามลำพัง เป็นว่าเล่น เพราะต้องเดินทางไปช่วยงานฌาปนกิจศพน้องสะใภ้ที่ อ.เมือง ยโสธร และกลับไปทำงานที่อุบลฯ
• สายๆ วันนี้ขับรถจากยโสธรมาอุบลฯ ช่วงอำเภอเขื่องใน-อุบลฯ รู้สึกง่วงแต่ก็พักไม่ได้ พยายามฝืนเพราะมีงานด่วนรออยู่ที่มหาวิทยาลัย มีอาการเกือบหลับในไป 3 ครั้ง รถแฉลบออกทางขวานิดๆ แต่ก็รู้สึกตัว (ที่ยังกล้าขับอยู่ก็เพราะรถวิ่งทางเดียว ไม่มีรถสวนเลยไม่เกรงว่าจะสร้างปัญหาให้รถสวน และก็คิดว่าไม่น่าจะสร้างปัญหาให้รถที่ขับตามหลังมา เพราะมีสองเลน เราเองขับเร็วเลยวิ่งเลนขวา ถ้ามีรถที่ขับตามหลังมาใกล้ๆ และขับเร็วก็จะหลีกทางให้ โดยให้สัญญาณแล้วเปลี่ยนไปขับเลนซ้าย
• ตอนที่รถทำท่าแฉลบทั้ง 3 ครั้งจะอยู่ในช่วงที่วิ่งเลนขวาและไม่มีรถตามมาใกล้ๆ  ทั้ง 3 ครั้งรถทำท่าจะแฉลบลงร่องที่กั้นระหว่างถนนอีกด้าน ถ้ามีปัญหาจริงก็คงเป็นอันตรายกับตนเอง ไม่เป็นอันตรายกับคนอื่น แต่ก็โล่งอกที่ถึงเป้าหมายโดยปลอดภัย
• คืนนี้ก็คงต้องนอนน้อย เพราะต้องพิมพ์เอกสารประวัติ และจัดทำไฟล์ภาพส่งงานประชาสัมพันธ์เช้าพรุ่งนี้ เพื่อจัดทำหนังสือเกษียณอายุราชการ และตรวจงานวิชาจิตวิทยาสำหรับครู ซึ่งมีตารางสอนพรุ่งนี้ 08.00-11.20 น.  ตอนบ่ายต้องทำเรื่องเบิกค่าวัสดุฝึก ซึ่งเป็นวันสุดท้ายที่คณะให้ทำเรื่องเบิก แล้วเย็นๆ ก็ต้องขับรถไปยโสธรอีก เที่ยวนี้ดีหน่อยจะมีคนนั่งไปเป็นเพื่อน

• เช้านี้ ตื่นขึ้นมา (04.30 น.) และเริ่มกิจกรรมประจำวันด้วยการติดตามนักศึกษาที่อยู่ในกระบวนการพัฒนาทักษะการอ่าน การคิดวิเคราะห์สังเคราะห์ และเขียนสื่อความ ผ่าน Weblog "GotoKnow.org" เช่นเคย แต่กว่าจะ เข้าถึง (Access) ได้ก็ใช้เวลานานมาก...เมื่อวานก็เพิ่งไปจ่ายค่าบริการ Internet ผ่าน Aircard มานี่นา ปัญหาอะไรอีกล่ะ...
• ติดตามนักศึกษาแล้วก็มาเขียนอนุทิน ที่ไม่ได้เขียนมานานแล้ว แต่เขียนเสร็จก็เกิดจัดเก็บข้อมูลไม่ได้หลายครั้ง...ทำไงดีล่ะ...ถอยเพื่อตั้งหลัก กลับไปต่อ 'net ใหม่ ลองดูซิจะแก้ปัญหาได้ไหม ถ้าได้ก็จะได้พบเนื้อหาที่ต้องการสื่อ ดังนี้ นะคะ
• สิ่งที่ทำให้เหนื่อยใจก็คือ ปัญหานักศึกษาที่ไม่ยอมแก้ไขในข้อผิดพลาดซึ่งเกิดจากปัญหาการอ่าน ที่เข้ามาอ่านแต่กลับไม่อ่านทั้งหมด ทำให้ไม่ได้รับรู้ข้อผิดพลาดของตน ทั้งที่อาจารย์ได้ชี้ให้เห็นเป็นรายบุคคล อย่าว่าแต่จะ "เรียนรู้จากข้อผิดพลาดของคนอื่น" เลย
• แต่สิ่งที่ทำให้รู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาบ้างก็คือ "การที่สามารถทำในสิ่งที่ทำได้ยากยิ่งคือ การเปลี่ยนความรู้สึกนึกคิดของคน" คือการทำให้นักศึกษาสาขาวิศวกรรมเครือข่าย นรากร พิสิษพุทธิธาดา หันมารักภาษาไทย ภูมิใจในภาษาของชาติ และสัญญาว่า จะรักและใช้ภาษาไทยให้ถูกต้อง ดังที่เขาได้แสดงความเห็นในบันทึกเรื่อง "ภาษาไทย...ภาษาชาติฯ" ความว่า "ในเรื่องภาษาไทย ผมก็ไม่ค่อยใส่ใจมากเท่าไหร่นัก แต่พอมาอ่านบันทึกของอาจารย์ มันทำให้ผมภูมิใจที่เรามีภาษาไทยเป็นภาษาที่เป็นเอกลักษณ์ของความเป็นไทย ทำให้ผมรู้สึกรักในภาษาไทยมากขึ้น ผมจะรักษาและใช้ภาษาไทยให้ถูกต้อง ขอขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆ ครับ"