the cliff, the dip, the dead-end - หน้าผา หลุมบ่อ หรือทางตัน

เรียบเรียงจาก the dip – Seth Gordin

ความเชื่อที่ว่าคนที่ถอยไม่ใช่ผู้ชนะและผู้ชนะไม่มีวันถอย อาจใช้ไม่ได้เสมอไป คนที่ประสบความสำเร็จไม่ใช่คนที่มุทะลุเดินดุ่มไปข้างหน้าอย่างเดียว แต่คือคนที่รู้จักปล่อยในสิ่งที่ควรปล่อย รู้จักถอยให้ถูกเวลา

หากตรงหน้าคือหน้าผา ก้าวต่อไปคือการจมดิ่งทั้งในด้านร่างกายและจิตใจ เช่นการเดินทางสวนทางกับความเชื่อและความดีของตัวเอง สิ่งที่ดีที่สุดคือการหยุดแล้วเดินกลับไป เพื่อหาหนทางใหม่ให้ชีวิต

หากตรงหน้าคือทางตัน ก้าวต่อไปมีแต่จะเสียเวลา เสียพลังงาน การหยุดแล้วเดินกลับไปหาหนทางใหม่ จะช่วยให้เราได้ในสิ่งที่ดีกว่า พระบรมศาสดาก็ยังได้ทรงตัดสินพระทัยล้มเลิกการบำเพ็ญทุกรกิริยา เมื่อทรงเห็นว่าไม่ใช่หนทางสู่การตรัสรู้ แล้วทรงเริ่มหาวิธีใหม่

หากตรงหน้าคือหลุมบ่อที่ไม่ลึกจนเกินไปและหนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล คำพูดที่ว่า Never Give Up! คงเป็นคำพูดที่ดีที่สุดที่จะนำมาใช้

คนที่หันหลังกลับจากหน้าผาและทางตันมาเริ่มต้นใหม่ไม่ใช่คนที่ล้มเหลว แต่คือคนที่ฉลาดและกล้าพอ คนที่กล้าหันหลังกลับไม่ใช่คนขี้แพ้เพราะเขายังมีความหวัง ยังมีไฟฝันที่จะหาหนทางใหม่เพื่อก้าวเดินต่อ แต่ในทางกลับกันคนที่ใช้ชีวิตอย่างหมดอาลัยตายอยากเดินเข้าหาทางตัน ทำให้เสียเวลา เสียพลังงานโดยเปล่าประโยชน์นั่นต่างหากคือผู้แพ้

คนที่หันหลังกลับไปเริ่มต้นใหม่หลังจากเจอหน้าผา ทางตัน และคนที่เดินออกจากหลุมบ่อได้อย่างมั่นคงคือคนที่สามารถเดินไปสู่ความสำเร็จ ไปสู่ความเป็นที่หนึ่งได้ แต่คนที่อยู่กับที่ไม่ว่าจะบนหน้าผา ที่ทางตันหรือในหลุมบ่อคือคนที่ยอมแพ้ตัวเอง
 

ปัญหาคือมิตร

วันหนึ่งวัวแก่ตัวหนึ่งเกิดตกลงไปในบ่อน้ำแห้งเก่า ชาวนาได้ยินเสียงวัวร้องเรียกอยู่ในบ่อน้ำจึงวิ่งไปดู หลังจากที่ประเมินสถานารณ์ดูอย่างถี่ถ้วนแล้วเขาก็รู้ว่าทั้งวัวแก่และบ่อน้ำเก่าก็ไม่มีประโยชน์ใดสำหรับเขาอีกต่อไป ถึงแม้เขาจะรู้สึกสงสารวัวตัวนั้นอยู่บ้าง แต่สิ่งที่เขาทำในตอนนั้นคืิอร้องเรียกให้เพื่อนบ้านมาเพื่อขอแรงให้เพื่ิอนบ้านช่วยกันถมดินฝังวัวตัวนั้นในบ่อน้ำนั้นเสียเพื่อให้วัวตัวนั้นพ้นความทรมานที่ประสบอยู่

ในตอนแรกวัวเฒ่าก็ตกตระหนื่นและกระวนกระวายไม่น้อย แต่เมื่อชาวนาและเพื่อนบ้านเขาใช้พลั่วตักดินโยนใส่หลังมัน มันก็นึกอะไรบางอย่างได้ ทุกครั้งที่ดินตกบนหลังมัน มันก็จะส่ายตัวให้ดินตกพื้นแล้วเหยียบมันลง นี่คือสิ่งที่วัวแก่ตัวนั้นเพียรทำ ครั้งแล้วครั้งเล่าที่กลุ่มชาวนาตักดินโยนลงไปที่ตัวมัน วัวตัวนั้นก็จะส่ายตัวแล้วยกเท้าเหยียบทุกครั้งโดยไม่ย่อท้อ ส่ายตัวแล้วเหยียบมันไว้ๆๆๆๆ วัวแก่ให้กำลังใจตัวเอง ไม่ว่าดินในแต่ละพลั่วที่โยนลงไปจะทำให้มันเจ็บหลังมากแค่ไหน หรือสถานการณ์ที่สุดแสนจะตึงเครียดเมื่อรู้ว่าตนกำลังจะถูกฝังทั้งเป็น วัวแก่ก็ต่อสู้กับเหตุการณ์ที่เลวร้ายนั้นด้วยความคิดที่ว่ามันต้องส่ายตัวแล้วเหยี่ยบมันไว้

คุณคงจะเดาได้ว่าในที่สุด วัวแก่ตัวนั้นก็สามารถก้าวออกจากบ่อน้ำที่เกือบจะเป็นหลุมฝังตัวมันได้ ดินที่ใช้กลบตัวมันกลับกลายเป็นพื้นให้มันเหยียบย่ำขึ้นมาเพื่อเอาตัวรอด ก็เพราะการควบคุมสถานการณ์ที่เลวร้ายด้วยสติและความไม่ย่อท้อ

ปมปัญหาที่ทับโถมเข้ามาในระหว่างการทำงาน จะกลายเป็นประสบการณ์ที่ดีให้เราก้าวขึ้นไปสู่ที่สูงได้ หากเราจะค่อยๆ แก้ปมนั้นไปทีละเปลาะ เหยียบมันไว้เป็นบทเรียนโดยไม่หวาดหวั่น ท่ามกลางสถานการณ์ที่จวนตัวเช่นนั้น เราต้องทำตัวให้เป็นมิตรกับปัญหาพร้อมๆ กับเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดให้ตัวเอง

ยิ้มรับหลากปัญหาที่จะถาโถมเข้ามาในสัปดาห์นี้นะคะ

ด้วยความนอบน้อม,

ปริม ทัดบุปผา 

ที่มาของเรื่อง http://www.motivationalwellbeing.com/motivational-stories-5.html

ตะเกียกตะกาย

วันหนึ่งครูสอนชีววิทยากำลังสอนนักเรียนเกี่ยวกับเรื่องวงจรชีวิตของผีเสื้อ ครูได้เตรียมผีเสื้อในช่วงต่างๆ ของชีวิตมาแสดงให้นักเรียนดู ตั้งแต่ในช่วงที่ยังเป็นไข่ เป็นหนอนผีเสื้อ ดักแด้ และผีเสื้อสวยงาม เขาบอกนักเรียนว่าในอีกสองสามชั่วโมงจากนี้จะมีผีเสื้อพยายามออกมาจากดักแด้ ให้ทุกคนตั้งใจสังเกตให้ดี แต่ว่าห้ามนักเรียนหยิบจับผีเสื้อเป็นอันขาด

นักเรียนต่างเฝ้าดูปรากฎการณ์นั้นอย่างตื่นเต้น และแล้วก็มีผีเสื้อตัวหนึ่งกำลังตะเกียกตะกายออกมาจากดักแด้ ด้วยความสงสาร เด็กชายคนหนึ่งจึงตัดสินใจฝ่าฝืนคำสั่งของครู เขาช่วยฉีกเปิดเปลือกของดักแด้ออกอย่างเบามือเพื่อหวังให้ผีเสื้อออกมาได้ง่ายขึ้น ผีเสื้ออกมาจากดักแด้ได้ด้วยลำตัวที่พองโตแต่ปีกลีบไม่แผ่กว้าง และผีเสื้อตัวนั้นก็ได้แต่เดินไปมาตามพื้นและไม่เคยบินได้อีกเลย

เมื่อครูกลับมารับรู้รื่องราวที่เกิดขึ้น ครูจึงสอนให้นักเรียนรู้ว่าการยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือผีเสื้อในครั้งนี้ก็เท่ากับว่าเรายื่นมือเข้าไปทำร้ายมัน มันเป็นกฏของธรรมชาติที่กำหนดให้การตะเกียกตะกายออกจากดักแด้ด้วยรอยแตกที่คับแคบนั้น จะเป็นการรีดน้ำจากลำตัวไปสู่ปีก ให้ปีกได้แผ่ขยายอวดความงดงามงามต่อโลก และช่วยให้มันบินได้ เมื่อกระบวนการนี้เสร็จสิ้นลง

ในบางครั้งการตะเกียกตะกายต่อสู้คือสิ่งที่จำเป็นยิ่งในชีวิต การมีชีวิตที่สะดวกสบายจนเกินไปอาจทำให้หัวใจเรากลายเป็นอัมพาต เราอาจจะไม่แข็งแกร่งและอาจบินไม่ได้เลยชั่วชีวิต 

ความยากลำบากจะทำให้สิ่งที่เราได้มามีคุณค่ามากขึ้น ในบางครั้งเราอาจทำร้ายคนที่เรารักโดยไม่ตั้งใจ เพราะเราไม่ยอมให้เขาเผชิญความยากลำบากเพื่อเป็นการสร้างความแข็งแกร่งให้เขา

มีความสุขในการตะเกียกตะกายเพื่อความเข้มแข็งในชีวิตที่เหลือนะคะ...

ยิ่งสูงส่ง ยิ่งอ่อนน้อม...

นานมาแล้วมีชายคนหนึ่งขี่ม้าผ่านมาทางที่กลุ่มทหารกำลังขนซุงกันอยู่ พลทหารต่างทำงานกันอย่างเหน็ดเหนื่อย พยายามเลื่อนซุงแต่ยังไม่สำเร็จ นายสิบทหารยืนมองลูกน้องที่ขนซุงอยู่อย่างวางท่า ชายคนขี่ม้าจึงถามนายสิบทหารว่าทำไมจึงไม่ช่วยเขาเหล่านั้น นายสิบทหารตอบอย่างภาคภูมิว่า ผมเป็นนายสิบทหาร ผมออกคำสั่งให้คนพวกนั่นทำ นั่นคือหน้าที่ของผม

ชายคนขี่ม้าจึงลงจากหลังม้าแล้วมัดม้าไว้กับต้นไม้ ก่อนจะไปช่วยพลทหารเหล่านั้นอีกแรง ด้วยแรงที่เพิ่มขึ้น พวกเขาจึงย้ายซุงท่อนใหญ่ได้สำเร็จ พลทหารต่างเข้ามาจับมือขอบคุณชายคนขี่ม้า เขาจูงม้าออกมาอย่างเงียบๆ ไปหยุดที่นายสิบคนนั้นที่ยังยืนกร่างอยู่แล้วบอกว่า "คราวต่อไปหากลูกน้องของนายต้องการความช่วยเหลือให้เรียกผู้บัญชาการทหารสูงสุดมาช่วยได้ ผมว่างสำหรับลูกน้องเสมอ" 

หลังจากที่ชายคนขี่ม้าจากไป พลทหารและนายสิบทหารเพิ่งรู้ว่าเขาชื่อ จอร์จ วอชิงตัน.. ประธานาธิบดีคนแรกของสหรัฐอเมริกา

ความก้าวหน้าและความถ่อมตนเดินคู่เคียงกันไปเสมอในการทำงานกับคนกลุ่มใหญ่

มีความสุขในการทำงาน....นะคะ

ความท้าทาย....สิ่งที่ทำให้ชีวิตมีชีวายิ่งขึ้น....

คนญี่ปุ่นชอบทานปลาดิบเป็นชีวิตจิตใจ ปลาที่จะนำมาทำปลาดิบนั้นเป็นที่รู้กันดีว่าจะต้องสด เมื่อปลาในแถบใกล้ฝั่งมีจำนวนลดลง และจำนวนประชากรที่เพิ่มขึ้น ชาวประมงจึงต้องออกไปหาปลาไกลออกไปกว่าเดิม ยิ่งไกลมากเท่าไหร่ก็ยิ่งต้องใช้เวลามากขึ้นในการกลับถึงฝั่ง ปลาจึงตายและไม่สด ชาวญี่ปุ่นไม่ชอบรสชาติปลาแบบนี้ 

เพื่อแก้ปัญหา ชาวประมงจึงทำการติดตั้งตู้แช่แข็ง ปลาที่จับได้จะถูกแช่แข็งทันทีเพื่อรักษาความสดใหม่ของปลา ตู้แช่แข็งช่วยให้ชาวประมงเดินเรือได้หลายวันกว่าจะกลับเข้าฝั่ง แต่ทว่าชาวญี่ปุ่นก็ยังสามารถแยกแยะได้ระหว่างปลาสดและปลาแช่แข็ง พวกเขาไม่ชอบปลาที่แช่แข็ง ดังนั้นราคาปลาแช่แข็งจึงตกลงมาก

ชาวประมงจึงเปลี่ยนกลยุทธใหม่ จากการติดตั้งตู้แช่แข็งมาเป็นติดตั้งตู้ปลา โดยนำเอาปลาที่จับได้ขังไว้ในตู้ปลา ปลาจึงยังไม่ตาย แต่เมื่อเวลาผ่านไปหลายวันเข้า ปลาที่อยู่ในตู้ก็เริ่มเหนื่อยล้าและไม่เคลื่อนไหวแม้จะยังมีชีวิตอยู่ก็ตาม ลิ้นอันประณีตของชาวญี่ปุ่นก็ยังอุตสาห์แยกแยะระหว่างปลาสดกับปลาที่ถูกขังไว้ได้ เพราะการที่มันไม่เคลื่อนไหวอยู่หลายวัน มันสูญเสียรสชาติของปลาสด ชาวญี่ปุ่นชอบรสชาติของปลาที่มีชีวิตชีวา ไม่ใช่ปลาที่หดหู่รอวันตาย

คุณคิดว่าชาวประมงจะแก้ปัญหานี้ได้อย่างไร?

ชาวประมงพยายามเอาใจลูกค้าให้ได้ปลาที่มีรสชาติสดใหม่อยู่เสมอด้วยการจับปลาใส่ในตู้ปลาขนาดใหญ่ใต้ท้องเรือดังเดิม ทีนี้เขาก็เอาปลาฉลามตัวเล็กๆ ใส่ลงไปในตู้ปลาด้วย ปลาฉลามจะกินปลาที่อยู่ในตู้บ้าง แต่ปลาที่เหลือส่วนใหญ่ก็จะพยายามแหวกว่ายหนีปลาฉลามไปมา และยังอยู่ในสภาพที่มีชีวิตชีวา (และรสชาติดีเหมือนปลาสดที่เพิ่งจับมาใหม่ๆ) 

ปลาพวกนั้นมีชีวิตชีวาเพราะอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ท้าทาย 

บางทีชีวิตคนเราก็เป็นอย่างนั้น เมื่อถึงจุดจุดหนึ่งที่คุณมีพร้อมกว่าที่เคยมี ไม่ว่าจะเป็นมีครอบครัวที่อบอุ่น มีหน้าที่การงานที่ดี หมดหนี้สิน คุณอาจจะหมดไฟ คุณไม่อยากทำงานหนักอีกต่อไป เหมือนปลาที่อยู่ในตู้...

ทางออกนั้นง่ายกว่าที่คิด ดังที่ L. Ron Hubbard กล่าวไว้ "น่าแปลกที่คนเรากลับมีชีวิตชีวา เมื่ออยู่ในสภาพแวดล้อมที่ท้าทาย"

เมื่อเผชิญหน้ากับความท้าทาย คุณอาจพบว่าคุณเป็นคนอดทน และมีความสามารถ คุณจะสนุกไปกับปัญหาดีดี หากปัญหาของคุณมีขนาดพอดีๆ คุณสามารถแก้ปัญหาได้ตลอด คุณจะมีความสุข 

คุณคิดถึงสิ่งที่ท้าทาย คุณมีพละกำลังขึ้นมา คุณตื่นเต้นที่จะได้ทดสอบวิธีแก้ปัญหา คุณสนุกไปกับมา และรู้สึกมีชีวิตชีวา

แทนที่จะวิ่งหนีความท้าทาย คุณอาจกระโดดเข้าไปหา เอาชนะมันให้ได้ และมีความสุขกับเกมนี้

หากปัญหานั้นใหญ่ยิ่งก็อย่าเพิ่งท้อถอย ความผิดหวังอาจทำให้คุณเหนื่อย ดังนั้นจึงต้องจัดการบริหารใหม่ มองหาแรงบันดาลใจใหม่ มองหาความรู้เพิ่ม มองหาคนช่วยอีกแรง

หากคุณถึงจุดที่อิ่มตัวก็สร้างจุดหมายใหม่ที่ใหญ่กว่าเดิม เมื่อคุณมีฐานะทางการเงินเพียงพอสำหรับตัวเอง ก็ตั้งจุดมุ่งหวังขอความเพียงพอสำหรับกลุ่มคนที่ใหญ่ขึ้น ในสังคม หรือเพื่อนมนุษย์อื่น

อย่าเพียงสร้างความสำเร็จแล้วยืนอยู่ในนั้น คุณมีความสามารถ มีทักษะ มีทรัพยากรที่จะสร้างความต่างได้ ลองปล่อยปลาฉลามลงในตู้ของคุณ แล้วลองดูว่าคุณจะก้าวไปได้ไกลอีกมากเท่าไหร่...

:)

เพื่อนใจดีคนหนึ่งใจดีส่งบทความนี้มาให้...

จึงขอนำมาแบ่งปันค่ะ...

มีความสุขกับความท้าทายในสัปดาห์ใหม่นะคะ

ประสบการณ์และความประทับใจที่ได้ไปสัมภาษณ์ชาวต่าง

      เมื่อวันที่ 2 สิงหาคม 2555 เวลา 12.00 น. บริเวณ พิพิธพัณฑสถานแห่งชาติ สืบเนื่องจากท่าน อ.วิไล ได้สั่งงานให้ไปสัมภาษณ์ชาวต่างชาติ โดยแบ่งเป็นกลุ่ม กลุ่มละ 4 คน 

       สำหรับความประทับใจของดิฉันก็คือ น้ำใจที่ชาวต่างชาติเสียสละเวลาให้เราได้สัมภาษณ์ ความสามัคคีในกลุ่มของเรา อีกทั้งยังช่วยให้เรากล้าและมั่นใจที่จะพูดภาษาอังกฤษกับชาวต่างชาติ ทำให้เราได้ฝึกภาษาการออกเสียงเพราะถ้าออกเสียงไม่ถูกต้อง จะทำให้การสื่อความหมายนั้นผิดเพี้ยนไปหรือเขาอาจจะฟังเราพูดไม่รู้เรื่องก็ได้

       ถึงแม้การไปทำงานของกลุ่มเราอาจจะมีอุปสรรคอยู่บ้างแต่การทำงานของเราก็ผ่านพ้นไปด้วยดี ก็ต้องขอขอบพระคุณ อ.วิไล แพงศรี ด้วยนะคะที่ทำให้ดิฉันมีประสบการณ์นอกห้องเรียนดีๆแบบนี้ ซึ่งดิฉันอาจจะหาไม่ได้เลยถ้าเรียนแต่ในห้องเรียน ขอบคุณคะ

ประสบการณ์และความรู้สึกนึกคิดจากการไปสนทนากับชาวต่างชาติ

   การสนทนากับชาวต่างชาติ

  จากที่ดิฉันได้ไปสนทนากับชาวต่างชาติที่ประเพณีงานแห่เทียนเข้าพรรษาที่ทุ่งศรีเมือง จ.อุบลราชธานี ในวันที่ 2 สิงหาคม 2555 เวลา 17.00 น. ดิฉันมีความตื่นเต้นมากๆที่ได้ไปพูดคุยกับชาวต่างชาติ และได้รู้ว่าเขามาจากประเทศไหน มาที่อุบลครั้งที่เท่าไหร่ และประทับใจอะไรในงานครั้งนี้ ดิฉันได้ไปสนทนากับชาวต่างชาติแล้วมีความรู้สึกว่าได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆที่ยังไม่เคยรู้และประทับใจกับการไปสนทนาในครั้งนี้มาก และอยากให้มีการจัดกิจกรรมนอกห้องเรียนแบบนี้อีก