ความสุขของผู้อื่นเกิดจากการที่เราเป็นความสุข พวกเขาแค่สัมผัสกับเราจึงได้รับความสุขไป แต่เมื่อใดที่เรามีเพียงความสุขก็ไม่สามารถแบ่งผู้อื่นและเก็บไว้เองได้ด้วย เพราะเมื่อมี มันก็ย่อมมีเวลาที่หมด ทั้งหมดเป็นเพียงภาษาโปรดใช้สติในการพิจารณาเลือกรับ

ออกจาก "ฮา" จะเห็น "เฮา" คือ "ฮา" แปลว่า "ฉัน" และ "เฮา" ก็คือ "เรา" การออกจาก "ฮา" คือการออกจากตัวตนเอง ความคิด แบบนั้น แบบนี้ เหมาะสม ไม่ควร การตัดสินใดๆกับโลกภายนอก ยึดและปกป้องตนเองจากอะไรก็ตามเอาไว้ ที่เชิญชวนออกจากตัวตนก็เพื่อจะได้เห็นโลกใบใหญ่นี้ "เรา" คือมวลมนุษยชาติ ญาติพี่น้องร่วมโลกใบนี้ ออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างกับจิตใจพวกเขา ความร้อน หงุดหงิด โมโห กล่าวโทษ เป็นทุกข์เพราะติดตัวตนเมื่อออกจากตนเองความคิดตนเองแล้ว ลองมองหาการลงมือกระทำอะไรสักอย่างเพื่อสิ่งรอบข้างให้มันสงบ สุข สบายๆดูสิ เดี๋ยวตัวตนที่ชื่อ "ฮา" ที่เป็นส่วนหนึ่งของ "เฮา" จะเกิดความสงบสุขเอง...ออกฮามาเป็นเฮา อย่าเอาแต่งกๆเค็มๆกับกฏเกณฑ์ของชีวิตตนเองสะที ลองนะครับ

เมื่อเห็นว่าตัวเรามีกฏกติกา ข้อตกลงบางอย่างในพื้นที่ชีวิตของเรา ดังนั้นเมื่อเรามีทุกคนก็ย่อมมี และเมื่อใดที่เราเข้าไปในพื้นที่ของผู้อื่นเราย่อมต้องเคารพกฏกติกา ข้อตกลง ในพื้นที่ของเขา และเมื่อใดเรายึดถือเอาข้อตกลงของเราเป็นใหญ่เป็นฝ่ายถูกต้องก็เหมือนการลุกล้ำพื้นที่ของเขาด้วยการไม่ได้รับอนุญาติ จึงอาจจะเป็นเหตุให้เกิดความคัดแย้ง ไม่เข้าใจกัน เพราะต่างฝ่ายต่างยึดถือในข้อตกลงของพื้นที่ของตนเอง แต่เมื่อเราเริ่มมองว่าต่างฝ่ายต่างมีข้อตกลงของตนเองดังนั้นเราสามารถที่จะสื่อสารลด ละ ย่อมรับข้อตกลงบางอย่างของผู้อื่นได้ แล้วถอยออกมาจากข้อตกลงเก่าๆเดิมๆเหล่านั้น เมื่อนั้นถึงจะเกิดเสรีภาพ อิสระอย่างแท้จริง ต้องการให้เกิดความสร้างสรรค์ต้องปล่อยวางข้อตกลง ข้อจำกัดเดิมเดิมๆออกไป ต้องการผลประโยชน์ทั้งสองฝ่ายก็ต้องปล่อยว่างข้อตกลงในพื้นที่ของตนเองจึงจะเกิดพื้นที่ใหม่ที่ใหญ่กว่าเดิมได้ ให้พื้นที่ของเราเป็นพื้นที่เปล่า ว่างๆจะดีกว่าไหม?เพื่อที่เราจะได้สร้างอะไรหรือรับพื้นที่ใหม่ๆอะไรๆอีกมากมายอย่าสร้างข้อจำกัดของพื้นที่ตัวเองด้วยการสร้าง กฏกติกา ข้อตกลงให้พื้นที่ของตนเอง กลับมาจุดเริ่มต้นของอิสระภาพที่ตัวเอง…