วันศุกร์แห่งชาติ...

วันนี้เหนื่อยเหลือเกินกับภาระกิจ...ธุรกิจพันล้าน..โครงการธนาคารความดี

555 คนส่งขยะเข้าร่วมเยอะจริง ๆ

ว้าเหนื่อย...

พรุ่งนี้ก้อได้ชาร์จแบตเตอรี่กันอีกแล้ว

รอรับวันใหม่ที่สดใสและพร้อมที่จะเริ่มงาน

เหนื่อยกะเค้าเป็นเหมือนกันนะเนี่ยะ

เดินทางหมื่อลี้สำคัญอยู่ที่ก้าวแรก

ปลอบใจตัวเองก่อนเพราะเหนื่อยจึงก้าวมาไกล

 เพราะให้จึงได้ทุกสิ่ง

บางครั้งในบางเรื่องราวละเอียดอ่อน

ในวันหนึ่ง...ครูหยินอยากจ้างน้องน้องครู...ซึ่งทำหน้าที่เป็นครูจ้างภายในโรงเรียน

สอนงานคอมพิวเตอร์ มีรายได้ไม่มากมายนัก...ครูหยินจึงอยากช่วยให้เขามีรายได้

เห็นเขารับจ้างพิมพ์งานทั่วไป....จึงมอหมายงานไปให้...

1  สัปดาห์ผ่านไป...น้องส่งข้อมูลผ่านเฟสมาให้ครูหยินในวันที่ 29  สิงหาคม 

ครูหยินรับงานเสร็จจึงนำเงินค่าจ้างไปให้...แต่ไม่เจอตัวน้องครูกนกสินี

จึงฝากไว้กับเพื่อนร่วมงาน.....

ตอนเย็นของวันพุธ 4  กันยายน 56  

น้องจึงบอกครูหยินมาทางเฟสว่าดังนี้

และเราพบกันในวันนี้ น้องจึงพยายามอธิบายให้ฟังของคนอื่นรับได้

แต่ถ้าเป็นของครอบครัวครูหยินมิอาจรับเงินได้เพราะทำด้วยใจ

ใส่ความศรัทธา....ความรู้สึกดีงาม..และความเป็นมิตรภาพที่เรามีต่อกัน

น้องครูจึงไม่รับเงิน....ทั้งนี้และทั้งนั้นครูหยินได้ฝากงานชิ้นใหม่ไปให้อีกแล้ว

ก่อนท่ีจะรู้ว่าน้องไม่คิดเงิน

บทเรียนหนึ่งสอนให้ครูหยินรู้ว่ามิตรภาพมิอาจหาซื้อได้

ความดีเท่านั้น...ที่ซื้อใจ ให้ผูกพันธ์..ที่จะรัก...เอื้ออาทร เข้าใจต่อกัน

อย่างน้อย ครูหยินก้อมีความสุขในความคิด..ที่น้องมีให้ครูหยินตลอดมา

หน้า 29 ในรายงานของ WEF  หรือ World Economic Forum (http://www3.weforum.org/docs/WEF_GlobalCompetitivenessReport_2012-13.pdf) ที่กำลังโด่งดังอยู่ในขณะนี้ระบุออกมาว่าประเทศไทยมีการนำเอาเทคโนโลยีสารสนเทศมาใช้ได้อย่างไม่ค่อยมีประสิทธิภาพค่ะ

ในหน่วยงานภาครัฐต่างๆ เช่น มหาวิทยาลัย โรงพยาบาล โรงเรียน หากสามารถทำให้การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ออนไลน์ใน GotoKnow เป็นส่วนหนึ่งของการปฏิบัติงานได้ จะทำให้ประเทศไทยเกิดการนำเทคโนโลยีสารสนเทศไปใช้เพื่อการจัดการความรู้ (Knowledge Management) ที่จะนำไปสู่องค์กรแห่งการเรียนรู้ (Learning Organization) ได้อย่างกว้างขวางทีเดียวค่ะ

แนะนำการใช้ GotoKnow สำหรับองค์กร หน่วยงาน และกลุ่มชุมชน

คอมเก่าแก่(พอๆกับคนใช้)ที่บ้านถึงจุดที่ใช้งานไม่ได้แล้ว แบกมาที่ทำงานให้ IT จัดการให้

และช่วงนี้งานเยอะมาก เลยแว็บเข้ามาเรียนรู้ ในช่วงเบรค ช่วงพัก

บันทึกเลยห่างหายไปบ้าง

ด้วยความคิดถึง....

เช้า...ได้ติดตามสามสาว...ไปดูกรรมวิธีการทำแกงมัสมั่น...ที่เธอนัดมาทำแก้บนที่ทำให้กลุ่มเธอชนะเลิศเป็นตัวแทน สพม.สงขลา ๑๖ ไปแข่งต่อระดับภาคที่พัทลุง......ครูทำไม่เป็นค่ะ ครูสาคร นันทะชินกับครูอนงค์ ต้องปลื้มกับศิษย์กลุ่มนี้แน่นอน
สาย....ฟังเด็ก ม.ต้น ขับขานประสานเพลง "เธอที่รัก" ได้อย่างสวยงาม มีมิติทำให้ครูคิดถึงเพลงนี้แล้วสิ

 นี้คือภารกิจของครูหน่วยเบื้องหลังค่ะ

วันนี้ได้ฤกษ์เริ่มทำ version ใหม่ของ Learners.in.th หลังจากปล่อยไว้นาน ที่จริงให้ freelancers ทำส่วน backend ไว้ตั้งนานแล้ว แต่ส่วน frontend ต้องทำเอง เพราะระหว่างเขียนโปรแกรมเองกับเขียน specs ให้คนอื่นทำ เขียน specs จะใช้เวลาเขียนนานกว่าแล้วส่งกลับไปกลับมากว่าจะได้ตรงใจอีกก็หลายรอบ โดยปกติใช้เวลาสามสี่เท่าของการทำเอง

งานบางอย่างถ้าทำเองใช้เวลาน้อยกว่าสั่งให้คนอื่นทำให้ทำเอง วิธีนี้ใช้ได้สำหรับซอฟต์แวร์ที่ไม่ใหญ่มากนัก แต่ถ้าใหญ่มากๆ ทำอย่างนี้ไม่ได้

ฝึกตน...เพื่อการมิตรที่ดี

• เมื่อวาน คุยกับเพื่อนซี้รุ่นน้อง ซึ่งเตรียมตัวเป็นคุณแม่ ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า

• เธออยากไปบำเพ็ญสมาธิ ภาวนา ส่งคลื่นพลังดีๆให้กับลูกน้อย

• เสนอไปสองแห่ง สามวันกับสิบวัน อาจจะคนละแนว คนละวิธีการ แต่เป้าหมายเดียวกัน

• และเธอยังเตรียมตัว ในส่วนการเปิดโลกกว้าง ด้วยการสั่งซื้อคอมพิวเตอร์มือสองมาเรียนรู้

• ความรักที่ยิ่งใหญ่... หัวใจของความเป็นแม่... ช่างมีพลังมหัศจรรย์แท้

• ขอให้บุญรักษา และนำพาเธอกับลูกน้อย ก้าวสู่ทิศทางที่เจริญยิ่งๆขึ้นไปด้วยเถิด สาธุ

(วันนี้ ช่างมาส่งชิงช้าไม้สำหรับเด็กน้อยสองอัน และเดินเรื่องให้เจ้าหน้าที่อสม.ติดต่อเจ้าของที่มุมสามแยกข้างบ้าน

เพื่อทำสนามเด็กเล่น สนามกีฬาเล็กๆ... น่าจะผ่าน เพราะที่รกร้างว่างเปล่า ไม่ได้ใช้เป็นสิบๆปีแล้ว)

            ๗ กันยายน ๒๕๕๖

| อนุทิน ... ๔๙๖๕ |

"แลกเปลี่ยนมุมมอง"

การแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับกัลยาณมิตรเป็นเรื่องสำคัญ
ที่จะทำให้เราได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนมุมมองที่เรามี
เพื่อต่อยอดความรู้ ประสบการณ์ ความคิด

ไม่มีใครรู้อะไรทั้งหมดที่มีอยู่ในโลก

การพูดคุยจึงเป็นเรื่องที่ไ่ด้มาซึ่งความรู้
จากที่เราไม่รู้มากที่สุด

อีกอย่างที่จะได้มาซึ่งความรู้ คือ การอ่าน

หากเป็นคนที่ตั้งคำถามไม่เก่ง สังเกตไม่ได้
การอ่านเป็นทางเลือกสำคัญที่เดียว

โลกไม่ได้มีแต่แง่ดีงามเท่านั้น
ด้านมืดที่เรามองไม่เห็นก็มีเช่นกัน

อยู่ที่เราจะยอมรับสิ่งต่าง ๆ เหล่านั้นได้ดีแค่ไหน

เค้าถึงบอกว่า คนที่เก่ง คือ คนที่มองเห็นความสุขในความทุกข์ได้
มากกว่าคนทั่วไปที่มองเห็นแต่ความทุกข์กว่าในความทุกข์เท่านั้นเอง ;)...

"บ้าน"

หน้าบ้านซ่อมเสร็จแล้วเมื่อวาน

วันนี้เช้าออกไปส่งขนม

กลับมาล้างบ้าน เอาเศษปูนออกแล้วขัดถู

ปูนหล่นลงในบ่อปลา ...ในนั้นมีปลาหางนกยูง ที่เลี้ยงมานาน

อนิจจา ... เมา ตาย ยกบ่อเลย 

เราคิดไม่ถึง จึงไม่ได้ตักขึ้นมาใส่อ่างอื่นไว้

อีกอย่างช่วงนั้น ยุ่งๆอยู่แต่ในครัว เร่งทำกล้วยส่งลูกค้า

วันนี้จึงต้องเคลียบ่อปลาเช่นกัน

อโหสิให้ฉันด้วยหนอ เจ้าปลาน้อย:(

วันนี้ มาทำงานเต็มวัน เป้าหมาย อินวอยส์ต่างจังหวัดต้องหมด แต่ 5โมงเย็นยังเหลืออีกร้อยกว่า แจ้งเด็กๆต่อ 2 ทุ่ม

สู้ สู้..

พรุ่งนี้ ต่อ บิลกรุงเทพฯ อีก วัน...

เฮ้อ...เหนื่อย

๗/๐๙/๒๕๕๖

อนุทิน  ๒๘.

“เข้าเมือง”

วันนี้เดินทางเข้าเมืองอุตรดิตถ์ตั้งแต่เช้า เพื่อไปซื้อเครื่องเขียน สินค้าไอทีนิดหน่อย และที่สำคัญได้ไปหาหมอคลินิก เพื่อตรวจร่างกาย ก่อนที่หมอจะมาไปหากินข้าวที่ ตลาดสด “คุณนาย”  บริเวณรอบตลาดสดเป็นร้านขายขนมแห้ง แปลกใจ ไม่น่าเชื่อว่า ร้านอาหารตามสั่ง จะมาแทรกอยู่กับร้านขายขนมแห้งได้ โดยทำความสะอาด และทำกระโจมสังกะสีดูดอากาศที่ทำกับข้าวขึ้นด้านบน ที่ทำกับข้าวอยู่ด้านหน้าร้านซึ่งดูคับแคบมาก แต่ความคับแคบก็ทำให้ผู้ทำหมุนตัวหยิบจับอุปกรณ์ต่าง ๆ ได้อย่างสะดวก ไม่ต้องเดินไปเดินมา ร้านนี้ผู้ขายเป็นหญิงวัยกลางคนขึ้นไปแล้ว อายุคงจะประมาณ ๕๕-๖๐ ปี ช่วยกันทำอยู่ ๓ คน คนละหน้าที่

กินข้าวจานด่วนเสร็จแล้ว ก็กลับมาหาหมอที่คลีนิกอีกรอบ  นั่งรอหมอไปด้วยดูลมหายใจไปด้วยเกือบจะหลับแล้ว กว่าหมอจะมาก็ปาเข้าไป ๓๐ นาที ช่วงที่รอคิวอยู่นั้นเป็นคิวของชายสูงวัยคนหนึ่ง เข้าไปหาหมอตรวจสักพักก็เดินออกมา ภรรยาหมอคนจ่ายยาเรียกให้ไปรับยา  แต่คนที่ไปรับกลับเป็นชายหนุ่มร่างบอบบางคนหนึ่ง ประคองคนที่มาตรวจเข้าไปรับยา พร้อมกับฟังภรรยาหมอบรรยายว่า ยาแต่ละอย่างกินอย่างไร ก่อนอาหาร หลังอาหารหรือก่อนนอน พยักหน้ารับแทนคนป่วย พร้อมกันนั้นก็ควักกระเป๋าสตางค์ออกมา เปิดกระเป๋าหยิบเงินมาจ่ายค่ายาให้กับภรรยาหมอ  จากนั้นก็ประคองคนป่วยเดินออกจากคลินิกไป  ซึ่งผมนั่งมองอยู่ตลอดเวลา ทำให้รู้สึกประทับใจในความเป็น “ลูก” ที่ปฏิบัติต่อ “พ่อ” ได้เป็นอย่างดี(ตามที่ผมคิดเอาเอง)

ได้ไปซื้อเครื่องเขียนที่ร้านศรีพงษ์กรุ๊ป แล้วไปซื้อบัตรเติมเงินของดีแท็กที่สี่แยกทางไปลับแล ไม่แน่ใจว่าชื่ออะไร หลังมหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ อยากจะเข้าไปดูงานไอทีที่ราชภัฏแต่คนข้าง ๆ แย้งว่าคนมันเยอะรถมันติด เพราะวันนี้จะมีคณะครูหลายโรงเรียนพานักเรียนมาแข่งขันอะไรกันต่าง ๆ มากมาย จากนั้นไปที่เทสโกโลตัส  เห็นความเปลี่ยนแปลงของเทสโก มีการขยายพื้นที่ แยกร้านอาหารออกไปด้านนอกจากที่เดิม มีร้านดัง ๆ ที่คุ้นหูคุ้นตาทางทีวีอยู่ภายในบริเวณโรงอาหารอย่างมาก  ที่นี่ซื้อของนิดหน่อย แต่ก็หยิบแล้วหยิบอีก เลือกแล้วเลือกอีกกว่าจะตัดสินใจซื้อได้ เพราะคำนึงถึงเรื่อง “คุณค่าแท้” “คุณค่าเทียม” นี่แหละ

ขากลับออกจากเมืองมา มีรถกระบะโตโยคันหนึ่ง “สีขาว”  แต่เขาเขียนติดด้านท้ายว่า “รถคันนี้สีน้ำเงิน” ยังคุยกับคนข้าง ๆ ว่า ถ้าฝรั่งเขาอ่านกับเรา โดยเราบอกว่า “ดีสอีสเออะบลูคาร์” เขาจะตอบว่าอย่างไร คนข้าง ๆ ตอบว่า “โน่ ดีสอีสเออะไวท์คาร์” คุยกันเล่น ๆ อย่างสนุกสนาน ผมก็ว่า “แล่วฝรั่งเขาจะเข้าใจ๋ว่าจ๊ะใดน๊อง?” คนข้าง ๆ ตอบเล่น ๆ ว่า “เขากะบ่อว่าเฮาง่าวกะปี่” จากนั้นก็ขับเข้าปั้มลงไปยิงกระต่ายซื้อกาแฟ ขนมที่สะดวกซื้อ แล้วก็กลับมาบ้าน มาเปิดร้านเช็คของขายของอีกพักใหญ่ วันนี้ได้เรียนรู้อะไรหลาย ๆ อย่างที่บรรยายไม่หมด

บันทึก นิทานธรรม

" จอมเบ่ง "

เป็นเรื่องราว เพื่อให้ทุกองคาพยพในสังคม จักได้ประสานร่วมพลังเอามาฝากให้เกิดสัมมาสติ... มิฉะนั้น ประเทศไทย อัน คือ แผ่นดินธรรม แผ่นดินทอง จักคว่ำลง ฯ ได้ ดัง นิทาน...

นานมามากแล้ว จนไม่รู้ว่าเริ่มแรกตั้งแต่เมื่อไหร่ เป็นสมัยที่เกิดฝนตกหนักจนน้ำนี้ท่วมโลก สัตว์ทั้งหลายนั้นก็หนีตายจากน้ำท่วมกันยกใหญ่ ยังมีอึ่งอ่างตัวหนึ่งว่ายน้ำมาเจอกะลาใบหนึ่งลอยตุ๊บป่องกลางน้ำมันจึงคว้าแล้วขึ้นไปอยู่ในกะลานั้น 

ซักพักก็มี กิ้งกืออีกตัวหนึ่งว่ายน้ำมาอีกก็ขอขึ้นมาอยู่ในกะลาด้วยเพราะว่าเหนื่อยกับการว่ายน้ำแล้ว ทั้งสองก็อยู่บนกะลานั้นลอยไป เรื่อยๆ 

ซักพักก็มีหิ่งห้อยตัวหนึ่งบินมาด้วยความเหนื่อยหาที่เกาะไม่ได้ก็บินมาเจอกะลาใบนี้ก็ขอเกาะอยู่ด้วย สัตว์ทั้งสามตัวนั้นก็อยู่ในกะลาลอยตามน้ำไปเรื่อยๆ

ผ่านไปหลายวันแล้วน้ำก็ยังไม่ลดระดับลงซักทีแถมว่าหาแผ่นดินไม่ได้ สัตว์ทั้งสามตัวนั้นก็อยู่ในกะลาคุยกันไปเรื่อยๆ หลายวันผ่านไป จนในคืนหนึ่งเจ้าหิ่งห้อยก็เปล่งแสงที่ก้นของมันและโอ้อวดตัวเองกับเพื่อสัตว์อีกสองตัวว่า...

“ นี่... พวกเจ้านะตัวใหญ่ซะเปล่าไฟในตัวก็ไม่มี ต้องอย่างข้าสิ ตัวเล็กมีไฟให้แสงสว่าง ถ้าพวกเจ้านี้ไม่มีข้าละก็ กลางคืนเจ้าคงไม่เห็นอะไรแล้ว ข้านี่แหละเจ๋งสุดๆ ในกะลาใบนี้ ฮ่าๆๆๆ ” 

เจ้าอึ่งอ่างได้ฟังดังนั้นก็เคืองในใจตนที่โดนสัตว์เล็กกระจ่อยร่อยมาดูถูกมันจึงกล่าวขึ้นมาว่า... “ ฮึ... เจ้าหิ่งห้อยตัวเล็ก ในกะลาใบนี้นะข้าสิใหญ่ที่สุด ”

เจ้าอึ่งอ่างไม่กล่าวเฉยๆ และได้พองตัวเองขึ้นจนเกือบเต็มกะลา ทำให้กะลาที่ลอยเหนือน้ำโคลงไปเคลงมา เจ้ากิ้งกือก็กลัวจะน้อยหน้าผู้อื่นมันจึงคุยทับเพื่อนสัตว์อีกสองตัวว่า...

“ ฮึ....ในกะลานี้ข้าสิที่แน่ที่สุด เพราะว่า..ข้านี้ยาวที่สุดตั้งแต่หัวถึงหางยาวจากขอบกะลาข้างหนึ่งไปถึงอีกข้างหนึ่ง ”

มันก็ไม่ว่าเปล่า มันก็ยึดตัวเองออกไปแข่งความแน่ของคนเองในกะลาใบน้อยใบนั้น สัตว์แต่ละตัวก็คุยทับถมกับไปเรื่อยพร้อมกับทำตามที่ตนคุยเอาไว้ด้วย ทำให้กะลานั้นโอนเอนไปมาเรื่อยๆ พร้อมกับโดนคลื่นซัดอีกจึงทำให้กะลาที่สัตว์ทั้งสามนั้น อยู่คว่ำและจมลง สัตว์ทั้งสามนั้นไม่ทันได้ตั้งตัวก็จมน้ำตายไปหมดทั้งสามตัว

ก็ขอให้นักเบ่งทั้งหลายรู้ด้วยว่า อันการเบ่งทับกันโดไม่ทำอะไรนี้ไม่เข้าท่า คือ จะทำอะไรนั้นมัวแต่คุยโอ้อวด อวดเก่งอยู่นั้นโดยไม่ทำอะไรนั้นมันไม่ทำให้เจริญไปได้ ดูเอา เจ้าสัตว์ทั้งสามตัวนี้เป็นแบบอย่างว่าเป็นอย่างไร ?

นิทานอีสปเคยกล่าวเอาไว้ว่า...

จงพอใจในวาสนาของท่าน เรามิอาจเป็นเลิศในทุกสิ่งได้ คนไม่พอใจในตัวเองจะเป็นทุกข์ตลอดไป...

.....นานมาแล้วมีกบตัวหนึ่งอาศัยใกล้กุฎิพระ

ตอนเช้าเห็นพระบิณฑบาตได้อาหารมาอย่างสบายทุกวัน เจ้ากบก็ปรารถนาอยากเป็นพระกับเขาบ้าง คงจะดีนะ ต่อมาเมื่อพระฉันเสร็จก็เอาข้าวสุกโปรยให้ไก่กิน เจ้ากบก็คิด เป็นไก่ดีกว่าไม่ต้องออกแรงเลย ไม่อยากเป็นพระอีกแล้ว ขณะนั้นเอง หมาตัวหนึ่งแย่งไก่กินอาหาร ไก่กลัวหมามากจึงหนีเอาตัวรอดอย่างน่าอนาถ เจ้ากบก็คิด เป็นหมาดีกว่าดูเป็นวีรบุรุษดี ไม่อยากเป็นไก่แล้ว มีชายคนหนึ่งเห็นเข้าจึงเอาไม้ไล่ตีหมา จนหมาวิ่งหนีร้องลั่นไป เจ้ากบจึงคิดว่าทำไมเราไม่เกิดเป็นคนหนอ สามารถขับไล่หมาไปได้ จากนั้นเอง ชายผู้นี้ ก็มานั่งริมสระน้ำ แล้วเจ้าแมลงวันก็บินมาตอมจนชายผู้นั้นรำคาญ และลุกหนี พร้อมบ่นว่า "รำคาญแมลงวันจริงโว้ย" เจ้ากบได้ยินเสียงดังนั้น ก็นึกคิดว่าเกิดเป็นแมลงวันดีกว่านะ เพราะเก่งมากจนทำให้คนรำคาญได้ บังเอิญแมลงวันบินมาเกาะที่จมูก มันจึงแลบลิ้นแผลบกินแมลงวัน เจ้ากบจึงค้นพบสัจธรรมอันยิ่งใหญ่ ว่า เป็นอะไรก็ไม่ดีเท่าตัวเราเอง ความทุกข์จึงเกิดจากความไม่รู้จักพอใจในสิ่งที่ตนเองมีอยู่ " เราแทบไม่คิดว่า เรามีอะไรบ้าง แต่เราคิดเพียงว่า เราขาดอะไรบ้างเท่านั้น "

ฉันเป็นกบ อบ...อบ ในกะลา
ภูมิใจว่า..ตัวเองช่างยิ่งใหญ่
มาวันหนึ่งแล้วกะลาก็พลิกไป
ความภูมิใจสลายลงในพลิบตา

จากที่เคยคิดว่า..ตัว ยิ่งใหญ่
หลงภูมิใจอย่างโง่เขลาเบา สุดกังขา
แท้ที่จริงโลกนี้กว้าง ด้วยเปิดปัญญา
ทั่วโลกา โดยแท้ จะหาใคร...ใหญ่จริงไม่มี ฯ

ลุ่มหลงสิ่งใดในโลกหล้า
แสวงหาสิ่งใดในโลกฝัน
ทั้งลาภยศสรรเสริญเพลินผูกพัน
ผ่านคืนวันรอประหารสะท้านทรวง

เจ้าหน้าที่เร่งรัดยากขัดเขิน
ปล่อยสัตว์เดินกัดกายน่าเป็นห่วง (ความเจ็บ)
ตัดอวัยวะเสื่อมทรุดเกินหยุดท้วง (ความแก่)
เพชฌฆาตแทงจ้วงล่วงชีวัน (ความตาย) 

กำแพงคุกสามชั้นอย่าหวั่นไหว 
สู้ด้วยไตรสิกขาสกัดกั้น
เข็นกงล้อธรรมาวุธรุดประจัญ
เพื่อห้ำหั่นก้าวล่วงบ่วงอัตตา

ธรรมทิพย์
๗ กันยายน ๒๕๕๖

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=11738

• อ่านเรื่องนักโทษประหาร ของ อาจารย์แสง  จันทร์งาม  อดคิดถึงนักโทษประหารทุกคนบนโลกใบนี้ไม่ได้เพราะหลงเพลิน
  จึงประมาทมัวเมาในชีวิต

รักแท้ มีสุขเสมอไม่ว่าคนที่รักอยู่กับเราหรือกับใคร

| อนุทิน ... ๔๙๖๗ |

"ตัวอย่างการสอนให้เด็กคิด"

บันทึกจากหนังสือ ... "ตัวอย่างการสอนให้เด็กรู้จักคิดต่างมุม" ... (ยังหายใจ ต้องไม่แ้พ้ : หนุ่มเมืองจันท์)

การสอนให้ "คิดต่างมุม" จะทำให้เขาเข้าใจคนอื่นดียิ่งขึ้น
และติดแน่นทนนานกว่าการสอนแบบท่องจำ
เพราะการท่องจำนั้นอาจพูดได้ แต่ไม่เข้าใจ

http://www.gotoknow.org/posts/547643

นำนักเรียนปลูกกล้วยเสริมพลัง แซมด้วยแฝกรอบๆ   จะได้เจริญเติบโตไปพร้อมกับนักเรียนและการศึกษาของชาติ

วันนี้สำนักงานทรัพยากรน้ำภาค 8 เชิญประชุม เพื่อคัดเลือกเป็นกรรมการลุ่มน้ำทะเลสาบสงขลา ที่โรงแรมพาราไดส์หาดใหญ่ 

ตอนเย็นต้องขึ้นไปประชุมเตรียมความพร้อมการจัดงานเกษียณให้ลูกจ้างกระทรวงสาธารณสุขทั่วประเทศ  ที่จังหวัดสุพรรณบุรี โรงแรมคุ้มสุพรรณ .ในวันที่ 7 กันยายน2556 นี้...แต่เส้นทางสัญจร ม็อบปิดหลายสายแล้ว คงต้องไปทางอากาศหรือไปทางน้ำ  อย่างไรก็ต้องไป เพราะเป็นอะไรต้องเป็นให้จริง .......กรรมการสมาคมลูกจ้างกระทรวงสาธารณสุขแห่งประเทศไทย พบกันที่สุพรรณแน่นอน

พักสายตา

กับธรรมชาติ  ใบไม้สีเขียว

พักใจ ตั้งสติกับลมหายใจเข้า ออก 

รับรู้และขอบคุณ

อรุณสวัสดิ์ในวันฝนตก... ดูแลรักษ์สุขภาพกายใจนะครับ

๕/๐๙/๒๕๕๖

อนุทิน ๒๕.

เมื่อวานเวลาประมาณ ๑๙.๓๐ น. ตอนหัวคำ ไม่สามารถเข้าเว็บโกทูโนว์ได้ หน้าหน้าเว็บแจ้งและฟ้องในลักษณะว่า ที่เราทำงานอยู่นี้คือ ประเทศไทย  ตรงกลางคือประเทศสิงคโปร์ และที่โกทูโนว์อยู่นั้นมีสัญลักษณ์เหมือนกล่องฮาร์ดดิสก์ถูกกากบาทด้วยสีแดง บ่งบอกเหมือนกับว่า ระบบโกทูโนล่มหรืออะไรประมาณนี้ (ลืมก๊อปปี้ภาพเอาไว้) พอถึงเวลา ๒๐.๐๐ น.ก็ทำการปิดร้านปิดเครื่องที่ตนเองเล่นอยู่ คุยกับแม่นิดหน่อย วันนี้แม่ทายากันยุงกลิ่นฉุนมาก จนทำให้รู้สึกว่า แสบจมูก เกือบจาม(เป็นภูมิแพ้) แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรให้แม่รู้สึกเคืองใจหรอก เพียงแต่เก็บความรู้สึกไว้เงียบ ๆ คนเดียวเท่านั้น กลัวแม่น้อยใจ สักพักก็ขอตัวกลับบ้านแม่ยาย

เช้านี้ตอนสายได้ยินเสียงเปิดประตูสังกะสีหลังบ้านโครมคราม แม่ตะโกนถามว่า "หนานกิ๋นเข้าแล้วก่า?" ผมตอบว่า "ยัง บ่อได้กิ๋นเตื่อ" แล้วถามต่อว่า "แม่ฮยะหยัง?"  แม่ตอบว่า "เอายำไก่มาหื้อ" ผมก็พูดว่า "ต่าบลึ๊ ๆ ขอบคุณ ๆ หลาย ๆ ครับ" จากนั้นก็เงียบกันไป

มาคิดดูว่า "ความจริงที่เรากำลังหาเงินอยู่นี้ เงินไม่อาจจะทำให้เราอิ่มได้ สัมผัสได้โดยตรงเลย  แต่ ข้าว ต่างหากที่ทำให้เราอิ่มท้องและมีความสุขสัมผัสได้โดยตรง" ว่าแล้วก็ไปกิน "ยำไก่" ก่อน เดี๋ยวจะเย็นเสียหมด

ลาภปากอีกแล้ววันนี้...

วันนี้(4/9/56) น้องเพียงพอขอให้ผมเล่าเรื่องราวตำนานรัก "วังบัวบาน" ให้ฟัง ผมเลยจัดให้ตามคำขอ
หลังจากเล่าให้ฟังเสร็จแล้ว จากนั้นผมก็ร้องเพลง "อดีตรักวังบัวบาน" ให้เธอฟังเป็นของแถมอีกด้วย
ทำให้เธอรู้สึกเคลิ้มและเห็นภาพอย่างชัดเจนเลยทีเดียว  555