วันนี้ตั้งใจจะเขียนบันทึกสักบันทึกครับ แต่ก็ไม่รู้จะเขียนบันทึกอะไร กว่าจะเริ่มต้นเขียนได้ก็ตั้งท่าอยู่นานเลยครับ ทำให้พบความจริงสำหรับตัวเองข้อหนึ่งครับว่า การไม่เขียนบันทึกต่อเนื่อง ทำให้ตัวเราเกิดอาการ "ไม่รู้จะเขียนอะไร" และที่สำคัญพอเริ่มต้นได้ก็ "เขียนไม่ค่อยลื่น" นะครับ...
สำหรับผมแล้วการเขียนบันทึกต่อเนื่องทุก ๆ วัน ทำให้เราเขียนบันทึกได้คล่องนะครับ เพราะก่อนหน้าที่ค่อนข้างเขียนบันทึกเกือบทุกวัน แต่มาช่วงนี้มีเรื่องยุ่ง ๆ ที่ต้องทำเยอะหน่อย เลยไม่ได้เขียนต่อเนื่อง วันนี้เลยดูเหมือนจะเขียนบันทึกแบบฝืด ๆ หน่อยครับ...
เคยอ่านหนังสือเจอครับ เขาบอกว่า การที่เราทำอะไรต่อเนื่องกันครบ 21 วัน ในวันที่ 22 เราไม่ต้องฝืนหรือต้องพยายามที่จะทำมัน มันจะเป็นของมันโดยอัตโนมัติครับ ผมก็ลองนำมาใช้กับตัวเองในการฝึกการตื่นนอนในตอนเช้า และมันก็ได้ผลอย่างนั้นจริง ๆ ครับ...
แล้วก็มีอีกอย่างที่สังเกตุได้นะครับว่า เรายิ่งเขียนบันทึกบ่อย เรากลับยิ่งมีเรื่องที่จะเขียนมากขึ้น แต่พอเราไม่ค่อยได้เขียน เรากลับไม่รู้ว่าจะเขียนเรื่องอะไรนะครับ ผมว่าการเขียนเป็นทักษะอย่างหนึ่งที่ต้องอาศัยการฝึกฝนและการทำอย่างสม่ำเสมอนะครับถึงจะทำได้ดี...
พูดถึง "ความต่อเนื่อง" ไม่ใช่แค่เรื่องของการเขียนบันทึกนะครับ แม้เรื่องอื่น ๆ ในชีวิตของเรา หากเราทำอย่างต่อเนื่องและสม่ำเสมอ ผลลัพธ์ที่ได้ย่อมดีกว่าแบบทำบ้าง หยุดบ้างนะครับ ต่อไปผมคงต้องพยายามที่จะ "ต่อเนื่อง" และ "สม่ำเสมอ" กับทุกเรื่องที่ทำมากกว่านี้แล้วหล่ะครับ...
แหะๆคุณ Mr.Direct
เทียนน้อยมีแต่ขี้เกียจอย่างต่อเนื่องไม่ดีเลยนะคะ ^_^ ขอบคุณค่ะ
ครับ...คุณเทียนน้อย
ขำ ๆ ครับ...
หากมอกในแง่บวกนะครับ เรามีความ "ต่อเนื่อง" เป็นทุนเดิม แค่เปลี่ยนจากความ "ขี้เกียจ" เป็น "ขยัน" แค่นี้ก็สบายแล้วครับ...
ขอบคุณมากครับผม...
สวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ะพี่
ขอบคุณอ่านและแนวคิดดีๆ นะค่ะ
สำหรับสี่นั้นอาจจะแปลกอยู่นิดหน่อยค่ะ
ช่วงที่ผ่านมาไม่สามารถเขียนได้อย่างต่อเนื่องเพราะไม่รู้ว่าจะเขียนอะไร แต่ช่วงนี้เหมือนหาตัวเองเจอค่ะว่าอะไรทำให้มีความสุข บันทึกจึงมาอย่างต่อเนื่อง แต่ไม่ใช่บันทึกที่มีสาระมากมายอะไรนะค่ะ เป็นบันทึกที่คอยเก็บเกี่ยวแนวคิดดีๆ จาก comment ของสมาชิกท่านอื่นๆ มากกว่าค่ะ
รู้สึกเหมือนบางครั้งเห็นแก่ตัว แต่ก็ยากจะถอนตัวจากการเขียนบันทึกลักษณะนี้แล้วสิค่ะ เพราะนี่คือพลังขับเคลื่อนให้สี่มีความสุขกับสิ่งที่กำลังทำค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สลามน้องดิเรก "โหมเราหลบมาแลพลังงานในชุมชนภาคใต้กันดีหวา" ที่บันทึกวอญ่าครับ
อาจเขียนไม่ต่อเนื่อง และยังคงอ่านบันทึกบังเสมอนะครับ
ครับ...พี่คิม
ผมก็เชื่อครับ...
เพราะพิสูจน์กับตัวเองมาแล้วครับผม...
ขอบคุณมากครับ...
ครับ...น้องสี่
สำหรับการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ บางครั้งเราก็เป็นผู้ให้ และบางครั้งเราก็เป็นผู้รับนะครับ...
หลาย ๆ ครั้งพี่ก็ได้รับแนวคิดดี ๆ เพิ่มเติมจาก comment ของคนอื่น ๆ ที่มา comment ไว้ในบันทึกเราเหมือนกันครับ...
ขอบคุณครับผม...
สลามครับ...บังหีม
ไว้จะตามไปอ่านครับผม...
ขอบคุณมากครับ...
ครับ...เด๊ะ
ขอบคุณมากครับที่ติดตามอ่าน...
จะพยายามเขียนให้ต่อเนื่องครับผม...
ขอบคุณมากครับ...
ล้อเล่น...คลายเครียดค่ะ
ครับ...คุณ pis.ratana
สำหรับผมสงสัยคงต้องเปลี่ยนทั้งหมึกทั้งยี่ห้อปากกาครับ...
วันนี้วันดีว่าจะเริ่มอีกบันทึกครับผม...
ขอบคุณมากครับ...
ครับ...คุณศิลา
ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ทักทายกันเลยนะครับ...
สบายดีนะครับผม...
ผมว่าการพยายามทำอะไรให้ต่อเนื่องถือเป็นการฝึกฝนตัวเราด้วยนะครับ...
ขอบคุณมากครับผม...
เห็นด้วยนะ
จะนำไปใช้ดูบ้าง โดยเฉพาะการตื่นนอนตอนเช้าจ้า
แม้เรื่องอื่น ๆ ในชีวิตของเรา หากเราทำอย่างต่อเนื่องและสม่ำเสมอ ผลลัพธ์ที่ได้ย่อมดีกว่าแบบทำบ้าง หยุดบ้างนะครับ
เห็นด้วยค่ะ
แต่เอ ถ้าทำทุกเรื่องแล้วมันจะไม่เหนื่อยมากไปเหรอคะ?
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณนายตรง
เห็นด้วยหลายๆ ประเด็นค่ะ
การตื่นนอนตอนเช้าตรู่ เดี๋ยวนี้คุ้นชินค่ะ แต่น้องเค้าบอกว่า เป็นเพราะวัย พี่
5 5 .... เอ ก็น่าคิดนะคะ เพราะสังเกตดูคนที่ตื่นเช้าๆ มักจะเป็นรุ่นเดอะ ท่านสว. เป็นต้น
มาคลายเครียด ทักทาย หลังจากห่างหายไปนานเช่นกันค่ะ ... สม่ำเสมอ เพื่อ ยั่งยืน ขอบคุณค่ะ
ครับ...คุณ peeterpan
ลองนำไปใช้ดูนะครับ...
โดยเฉพาะการตื่นนอนตอนเช้า ดีต่อสุขภาพด้วยนะครับ...
ขอบคุณครับผม...
ครับ...คุณณัชชา
ผมหมายถึงทุกเรื่องที่เราตั้งใจทำนะครับ...
หากเรามีความตั้งใจบวกกับความต่อเนื่องและสม่ำเสมอ...
ความสำเร็จย่อมเป็นของเราได้ในสักวันนะครับ...
ขอบคุณครับผม...
ครับ...คุณปู
ไม่ได้ทักทายกันนานเลยนะครับ...
ผมเห็นด้วยครับว่าการตื่นเช้านอกจากการฝึกฝนแล้ว วัยก็มีส่วนเยอะนะครับ...
ขอบคุณมากครับผม...