มันเป็นเพียงดอกไม้..ดอกหนึ่ง..ที่..ขอมอบให้ กับ..วิญญาณ..ของหมา..ตัวหนึ่ง..กับทหารสองคน..ที่ต้องตาย..เพราะ..ระเบิดที่ยะลา..มันเป็นความตายที่..ถูกหยิบยื่นให้..โดยที่เขาไม่มีความผิด..และ..ณที่นั้น..ยังมีผู้..ต้องตาย..อย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่..อีกมากมาย..หลาย..ผู้คน...(ในฐานะ..คนธรรมดาๆ..อยากจะถาม..ผู้รู้ทั้งหลาย..ว่า..ควรจะ..ทำให้เหมือนเดิม..หรืออย่างน้อย..ก็มีคำว่าเริ่มต้น....ว่า..เราควรจะอยู่กันอย่างสันติสุข..ซ้ะที.."ชีวิตนี้..สั้น..นัก"...จัก..เข่นฆ่า..กันไป..ทำไม...สุดท้ายก็.."ตาย"..เหมือนกัน)