พักสมอง…ท่องเที่ยวงาน “เกษตรอีสานใต้ : เกษตรไทยสู่อาเซียน”

ช่วงนี้ เหตุการณ์บ้านเมืองพาให้เครียด เลยจะยังไม่ลงตอนจบของ ซีรีส์ "การพัฒนาคุณภาพการศึกษาขั้นพื้นฐาน" …วันเสาร์ดีๆ วันที่ ๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๖ นี้ จะขอเชิญชวนกัลยาณมิตรไป "พักสมอง…ท่องเที่ยวงาน เกษตรอีสานใต้ : เกษตรไทยสู่อาเซียน" กันนะคะ

             ช่วงนี้ เหตุการณ์บ้านเมืองพาให้เครียด อีกสองสามวันค่อยต่อตอนจบของซีรีส์ "การพัฒนาคุณภาพการศึกษาขั้นพื้นฐาน" ดีกว่า วันนี้ เสาร์ที่ ๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๖ เป็นวันหยุดราชการ แต่เกษตรกรอย่าง "ไอดิน-กลิ่นไม้" ไม่มีวันหยุด สักครู่จะต้องจัดเตรียมต้นเงินไปร่วมงานกฐินของหมู่บ้าน ซึ่งจัดในวันที่ ๙-๑๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๖ จากนั้นจะต้องโทรฯ ถามเพื่อนที่เป็นศิษย์เก่าวิทยาลัยครูอุบลฯ ป.กศ.สูงรุ่นที่สำเร็จการศึกษาในปีการศึกษา ๒๕๑๓ เพราะจะต้องนำเงินของรุ่นไปสมทบงานกฐินของมหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี ที่จัดในช่วงวันเดียวกันกับหมู่บ้าน โดยสมาคมศิษย์เก่าและ ฯลฯ เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้แก่ผู้บริหาร และอาจารย์ของสถาบันที่เสียชีวิตไปแล้ว เริ่มตั้งแต่ก่อตั้งสถาบันมาจนปัจจุบัน

          เมื่อวันจันทร์ที่ ๔ และวันพฤหัสบดีที่ ๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๖ "ไอดิน-กลิ่นไม้" ได้มีโอกาสไปเที่ยว   "งานเกษตรอีสานใต้" ที่มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ซึ่งตั้งอยู่ห่างจาก "ฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้" เพียงประมาณ ๑๒ กิโลเมตร ในอาณาเขตกว่า ๕,๐๐๐ ไร่ จึงขอถือโอกาสพา "กัลยาณมิตร GotoKnow" ไป "พักสมอง…ท่องเที่ยวงาน เกษตรอีสานใต้ : เกษตรไทยสู่อาเซียน" ...ตามไอดินฯ มานะคะ (ขอเชิญชมภาพที่เก็บมาจากงาน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นภาพที่ถ่ายในวันที่ ๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๖ ค่ะ) 

                 "ซุ้มบวบ" ในวันที่ ๔ พ.ย. มีสภาพดีกว่าในภาพบนซึ่งถ่ายในวันที่ ๗ พ.ย.ด้านหน้าของ "ซุ้มบวบ" (ในงานใช้คำว่า อุโมงค์ แต่ผู้เขียนใช้คำว่า "ซุ้ม" แทน เพราะพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน ให้ความหมายของคำว่า "อุโมงค์" ว่า "ทางใต้ดิน, ช่องหรือทางที่ขุดลงไปใต้ดินหรือในภูเขา") มีนิทรรศการให้ความรู้เกี่ยวกับประชาคมอาเซียน เช่น คำขวัญประชาคม ตราแผ่นดินประเทศสมาชิก และอื่นๆ ไอดินฯ ชอบความคิดสร้างสรรค์ของคนต้นคิดนำชื่อประเทศมาเรียงกันทำให้ตัวอักษรของทั้ง ๑๐ ประเทศอ่านในแนวตั้งได้ว่า "LOVE AND PEACE" 

                        

                                                (http://blog.eduzones.com/tonsungsook/98044) 

 

                                                   (http://www.site.rmutt.ac.th/ASEAN/?p=375)

            สำหรับคุณลักษณะเด็กไทยในประชาคมอาเซียน และดอกไม้ประจำชาติสมาชิกอาเซียน ภาพที่ถ่ายจากนิทรรศการอ่านข้อความได้ไม่ชัด เลยใช้ภาพจาก Internet แทน ขอขอบคุณแหล่งอ้างอิงทั้งสองด้วยนะคะ 

 

          ก่อนนี้ผจก.ฟาร์มไอดินฯ ได้ขายไก่งวงไปรุ่นสุดท้ายและคิดอยากจะเลี้ยงสัตว์ปีกอีก ไอดินฯ เสนอว่าน่าจะเลี้ยง "ไก่ดำ" พอดีไปเห็นนิทรรศการของ "ภูเขาฟาร์ม" ในงาน ที่มีไก่ดำจัดแสดงพร้อมแจกเอกสารเกี่ยวกับการเลี้ยงไก่ดำด้วย...ไอดินฯ จะหาเวลาไปดูงานที่ฟาร์มดังกล่าว ส่วนแพะแกะที่นำมาจัดแสดงเป็นของสาขาสัตวศาสตร์ ...ไอดินฯ เขียนข้อความในภาพว่า "แกะลายม้าลาย" จริงๆ แล้วต้องเป็น "แพะลายม้าลาย" ต้องขออภัยในความผิดพลาด ด้วยนะคะ

             ถ้าไอดินฯ เป็นครูในสถานศึกษาขั้นพื้นฐานที่รับผิดชอบวิชาการงานอาชีพ หรือเป็นครูอาจารย์ที่สอนในสถาบันการศึกษาสายอาชีพ เช่น วิทยาลัยเกษตรกรรม วิทยาลัยการอาชีพ วิทยาลัยอาชีวศึกษา รวมถึงคณะสาขาในสถาบันอุดมศึกษาที่เปิดสอนหลักสูตรด้านเกษตรกรรม  จะ "จัดการเรียนรู้เพื่อเตรียมพร้อมนักเรียนนักศึกษาสู่ประชาคมอาเซียน" โดยการมอบหมายงานให้นักเรียนนักศึกษา เข้าไปศึกษาหาความรู้ในงานแบบเจาะลึก (ไม่เพียงให้รายงานแบบกว้างๆ ว่า ในงานได้ให้ความรู้เกี่ยวกับประเทศอาเซียนในเรื่องใดบ้าง ซึ่งสามารถสืบค้นได้ทาง Internet อยู่แล้ว) ตัวอย่างเช่น การศึกษานิทรรศการของกรมประมงในหัวเรื่อง "สถานการณ์การผลิตและการตลาดปลาสวายโลก" ซึ่งได้ให้สารสนเทศ (Information) ไว้อย่างน่าสนใจว่า ในปี ๒๕๕๕ ประเทศเวียดนามเป็นผู้ส่งออกปลาสวายรายใหญ่ที่สุดในโลก โดยส่งออกคิดเป็นร้อยละ ๙๐ ของการส่งออกปลาสวายโลก (ในชื่อทางการค้าว่า "ปลาดอลลี่") จุดอ่อนของไทยในการแข่งขันการส่งออกปลาสวายคือ ปัญหาคุณภาพน้ำที่ใช้เลี้ยงปลาสวาย และปัญหาผลผลิตปลาสวายที่มีกลิ่นโคลน เนื้อมีสีเหลือง มีไขมันมาก ทำให้ไม่เป็นที่ต้องการของตลาดโลกซึ่งนิยมปลาสวายที่มีเนื้อสีขาว มีไขมันน้อย และให้ข้อมูลเกี่ยวกับการนำปลาไปแปรรูปเพื่อให้เก็บไว้ได้นานเป็นปี เช่น "การทำเค็มบักนัด" ภูมิปัญญาชาวบ้านในจังหวัดอุบลฯ แล้วนำสารสนเทศที่ได้ไปอภิปรายเชิงวิเคราะห์ สังเคราะห์ในห้องเรียน

               ในขณะที่ไอดินฯ กลับจากถ่ายภาพนิทรรศการของ "กรมวิชาการเกษตร" รถนำเที่ยวผ่านมาพอดีเลยวิ่งไปถ่ายภาพจากด้านหน้ารถ พอรถคล้อยหลังและจอดให้คนลง รีบตัดสินใจก้าวขึ้นรถ ดูซิเขาจะพาไปที่ไหนบ้าง เผื่อจะพาไปในที่ๆ ตัวเองยังไม่ได้ไป ...(วันที่ ๗ พ.ย. ผู้จัดการฟาร์มไอดินฯ ขับรถอกจากฟาร์มไปที่งานแต่เช้า เพราะต้องการไปดูสองหนุ่มที่ฟาร์มส่งเข้ารับการอบรมการกรีดยาง ซึ่งเริ่มตั้งแต่วันที่ ๑ พ.ย. วันที่ ๗ พ.ย. อบรมเป็นวันสุดท้ายซึ่งจะมีการมอบเกียรติบัตรด้วย สำหรับไอดินฯ ขับรถอีกคันไปที่งานประมาณ ๑๔.๐๐ น. การอบรมจะเลิกประมาณ ๑๖.๐๐ น. ตอนขึ้นรถนำเที่ยวเวลาประมาณ ๑๕.๒๐ น. ยังพอมีเวลากลับมาทันการมอบเกียรติบัตร อยากถ่ายภาพไว้ให้สองหนุ่มเก็บไว้เป็นที่ระลึก ผจก.ฟาร์มจัดการเรื่องถ่ายภาพไม่ได้ เพราะทั้งถ่ายไม่ทัน ถ่ายเอียง และชอบทะเลาะกับกล้อง)

                  ไอดินฯ ไม่ได้เข้าชมกิจกรรมการประกวดจัดสวนถาด...ขอขอบคุณภาพกิจกรรมประกวดจัดสวนถาดจาก http://www.agri.ubu.ac.th/kasetday/ และ https://www.facebook.com/SouthIsaanAgriculturalFair ภาพล่างซ้าย ผจก.ฟาร์มไอดินฯ คนที่สองจากซ้าย ถ่ายภาพกับสองหนุ่มที่ฟาร์มส่งเข้ารับการอบรม หนุ่มแรกคนซ้ายสุด "บุญเพ็ง" เกียรติบัตรใส่ชื่อผิดเป็น "บุญหลาย" ชื่อ "บุญเพ็ง" ดีกว่าเพราะ "เพ็ง" เป็นภาษาอีสานแปลว่า "เต็ม" เหมือนกับคำว่า "เพ็ญ"...หนุ่มคนที่สอง "สว่าง" อยู่กับฟาร์มไอดินฯ มานานมาก คนขวาสุด คือ รองผู้อำนวยการ "สำนักงานกองทุนสงเคราะห์การทำสวนยาง (สกย.) จังหวัดอุบลฯ" เป็นผู้มอบเกียรติบัตรให้กับผู้เข้ารับการอบรมฯ (ผู้เขียนคิดว่าน่าจะใช้คำว่า "วุฒิบัตร" มากกว่า "เกียรติบัตร") 

               ไอดินฯ อยากทำซุ้มปลูกน้ำเต้าแบบที่ปลูกแสดงในงานเกษตรปี ๒๕๕๔ ซึ่งปีนั้นได้ซื้อเมล็ดพันธุ์น้ำเต้าจากนักศึกษาไปปลูกด้วย (นับเมล็ดดขาย ๔ เมล็ด ๑๐ บาท) แต่ไม่ได้กินผล ทั้งที่เถาน้ำเต้าก็ดูเจริญเติบโตดี แต่พอมีลูกไม่นานจะร่วงทิ้งหมด ปีนี้เลยซื้อแบบซองสำเร็จไปลองปลูกดู ตื่นเต้นดีใจที่เห็นตะลิงปลิง (ที่ไอดินฯ ดายหญ้าโคนต้นแล้วใส่ปุ๋ยและใช้หญ้าแห้งคลุมโคนต้น ออกผล) เลยถ่ายภาพมาอวดค่ะ

            "มะดัน" ซื้อไปปลูกแทนต้นเก่าที่ตาย "มะยมแดง" ไปค้นข้อมูลใน Internet ปรากฏว่า เป็นชนิดเดียวกันกับ "เชอรี่สเปน" ที่ปลูกไว้นานแล้วซึ่งก็ออกดอกออกผลตลอด สำหรับชวนชม มีแล้วหลายกระถางหลายสายพันธุ์ แต่เลือกซื้อเพิ่มในสายพันธุ์ที่ยังไม่มี สำหรับ "น้อยโหน่ง" ในช่วงที่เรียนระดับประถมศึกษา หลังบ้านของไอดินฯ มีน้อยโหน่งอยู่ต้นหนึ่ง การแสวงหาต้นไม้ที่เคยได้พบเห็นในอดีตครั้งยังใช้ชีวิตอยู่กับแม่ เป็นสิ่งหนึ่งที่ไอดินฯ ทำ เพื่อเป็นการรำลึกถึงความสุขในวัยเด็ก และทำให้คิดถึงภาพเก่าๆ คราวที่อยู่กับแม่ น้อยโหน่งต้นในภาพ คนรู้จักในหมู่บ้านใกล้ฟาร์มให้มาตั้งแต่ต้นยังสูงไม่ถึงฟุต พอโตออกผลให้ดูประมาณ ๓ รุ่น แล้วก็กิ่งแห้งไปทีละกิ่งสองกิ่ง ในที่สุดก็ตาย เลยต้องหาไปปลูกใหม่ จากการสืบค้นใน Internet วิกิพีเดียให้ข้อมูลสรุปได้ว่า น้อยโหน่ง (อังกฤษ: Custard-apple, Bullock's-heart) อยู่ในวงศ์กระดังงา สกุลเดียวกับน้อยหน่า มีดอกคล้ายดอกน้อยหน่าแต่ผลมีขนาดโตกว่า เปลือกบางแต่เหนียว ค่อนข้างเรียบ ไม่นูนเป็นตา ๆ สีเขียวจาง ๆ ปนสีแดงเรื่อ ๆ ความสูงของลำต้นประมาณ 5-8 เมตร ปลูกได้ในดินทั่วไป เนื้อในผลหนาสีขาว รสชาติหวานแต่ไม่เท่าน้อยหน่า มีเมล็ดมาก มีคุณค่าทางอาหาร คือ วิตามินเอมากกว่าน้อยหน่า นอกจากนี้แล้วยังมีสรรพคุณทางยา คือ ผลทั้งดิบและสุกแก้ท้องร่วง โรคบิด โรคซาง ลมจุกเสียด แก้พยาธิในท้อง และพยาธิผิวหนัง, รากใช้แก้เหงือกบวม รักษาโรคเรื้อน เปลือกและต้นแก้บิด ท้องเสีย เป็นยาห้ามเลือดและสมานแผล, ใบใช้ฆ่าพยาธิผิวหนัง แก้บวมและฟกช้ำ เมล็ดใช้เป็นยาสมานแผล ทั้งผลดิบและใบสดยังสามารถใช้ต้มเอาน้ำทำเป็นสีย้อมผ้าให้สีดำและสีน้ำเงินที่สวยงามและติดทนนานอีกด้วย ทั้งน้อยโหน่งและน้อยหน่า มิใช่พืชพื้นเมืองของไทยหรือภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แต่เป็นพืชพื้นเมืองของภูมิภาคอเมริกากลาง เชื่อว่าถูกเข้านำมาครั้งแรกในสมัยอยุธยา

             การเสาะแสวงหาไม้แปลกๆ ไปปลูกที่ฟาร์ม เป็นอีกงานหนึ่งของไอดินฯ ตามโครงการ "ศูนย์เรียนรู้ฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้" หลังจากซื้อต้นพันธุ์ "ฝรั่งลูกแดง" ในงาน ได้สืบค้นข้อมูลจาก Internet พบแหล่งข้อมูลแหล่งเดียวจากหนังสือพิมพ์เดลินิวส์ ออนไลน์ วันพุธที่ 30 มกราคม 2556 อ่านแล้วสรุปความได้ว่า "แดงบางกอก" เป็นฝรั่งสายพันธุ์ลูกผสมที่คุณดำรงศักดิ์ วิรยศิริ  ต.วังชมภู อ.เมือง จ.เพชรบูรณ์ โทร.0-5677-1430 พัฒนาขึ้น โดยเริ่มจากซื้อฝรั่งประดับที่นำมาจากประเทศฟิลิปปินส์ แล้วทำการพัฒนาสายพันธุ์เรื่อยมาจนได้พันธุ์ “ทับทิมสยาม” หลังจากนั้นได้นำพันธุ์ทับทิมสยามเป็นต้นแม่ ไปผสมกับพันธุ์แป้นสีทองที่เป็นต้นพ่อ ได้ลูกผสมที่มีต้น, ใบ, ดอกและสีของผลจากต้นแม่ คือสีแดงทั้งหมด หลังใบมีสีแดงน้ำตาล, ส่วนของหน้าใบมีสีเขียวออกดำ ดอกมีสีแดงอมชมพูสวยงามมาก ลำต้นสีแดง ขณะที่ติดผลอ่อนสีของผลมีสีน้ำตาลดำและเมื่อผลแก่สีของผลจะจางลงเป็นสีน้ำตาลแดง ผลแก่มีลักษณะทรงผลคล้ายกับฝรั่งเวียดนาม เนื้อมีสีแดงรสชาติหวานและกรอบ เป็นฝรั่งที่ให้ผลดกไม่แพ้สายพันธุ์อื่น คุณดำรงศักดิ์ บอกว่า ฝรั่งแดงลูกผสมพันธุ์ใหม่ล่าสุด ที่ใช้เวลานานกว่า 30 ปีในการพัฒนา (ไม่ทราบว่า ได้มีการจดสิทธิบัตรกับกรมทรัพย์สินทางปัญญาไหม) มีทรงผลออกกลม เนื้อมีสีแดง รสชาติหวานกรอบ อร่อยมาก ทับทิมสยามต้นใหม่ล่าสุด ผลที่ใหญ่สุดหนักถึง 1 กิโลกรัม เนื้อกรอบ แข็ง, หนา รสชาติหวาน เนื้อละเอียดไม่ฝาด อร่อยมาก (http://www.dailynews.co.th/Content.do?contentId=8343) ...ที่ไอดินฯ ซื้อไปปลูกเป็นเพราะเห็นเป็นไม้แปลกและยังไม่มีปลูกที่ฟาร์มไอดินฯ พอได้รู้ข้อมูลดังกล่าวแล้ว ยิ่งมีแรงกระตุ้นที่จะปลูกจนเห็นผล เพื่อพิสูจน์ว่า ผลฝรั่งจะเป็นเช่นที่ผู้พัฒนาพันธุ์ได้บรรยายสรรพคุณไว้ไหม ถ้ากัลยาณมิตรท่านใดมีความรู้และประสบการณ์ในการปลูกฝรั่งลูกสีแดง กรุณาแลกเปลี่ยนในบันทึกนี้ด้วยนะคะ 

                "แก่นตะวัน" เป็นอีกอย่างที่ไอดินฯ ซื้อจากงาน คนขายเขียนป้ายบอกราคา ก.ก. ละ ๒๕๐ บาท ช่วงโปรโมทลด ๒๐๐ แต่ต่อได้ ๑๘๐ บาท (ภายหลังดูใน Internet บอก ก.ก.ละ ๑๕๐ บาท) สัมภาษณ์หนุ่มที่ขาย บอกว่าจบวิศวกรอุตสาหการจาก ม.อุบลฯ เคยทำงานเป็นวิศกรในโรงงาน แต่กลับบ้านมาดูแลแม่ที่เป็นเบาหวาน โดยใช้แก่นตะวันเป็นอาหาร เลยปลูกขายด้วย ข้อมูลจาก Internet สรุปได้ว่า แก่นตะวัน  หรือ ทานตะวันหัว (Jerusalem artichoke หรือ sunchoke) เป็นพืชดอกในตระกูลทานตะวัน มีถิ่นกำเนิดในทวีปอเมริกาเหนือ เป็นพืชล้มลุก มีหัวสะสมอาหาร ดอกคล้ายดอกทานตะวันหรือบัวตอง  สถานีวิจัยเพชรบูรณ์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ให้นิยามว่า "แก่นตะวัน ไม้ดอกประดับบ้าน พืชอาหารสมุนไพร" และระบุสรรพคุณของแก่นตะวัน ว่า ๑) ลดความเสี่ยงจากการเป็นโรคเบาหวาน โรคหัวใจ โรความดันโลหิตสูง และลดไขมันในเลือด ๒)  ขับปัสสาวะ สร้างภูมิคุ้มกันโรค ๓) ช่วยเจริญอาหารกระตุ้นการหลั่งของน้ำดี ๔) ช่วยป้องกันโรคอ้วน คนนิยมใช้ส่วนหัวของแก่นตะวันเป็นอาหารประเภทผัก หัวสดมีรสชาติคล้ายแห้ว นำไปประกอบอาหารคาวหวานได้หลายอย่าง ในหัวเป็นแหล่งสะสมของอินนูลิน (inulin) ซึ่งเป็นอาหารเยื่อใยไม่ถูกย่อยในกระเพาะอาหาร และลำไส้เล็ก อาหารจึงอยู่ในระบบทางเดินอาหารเป็นเวลานาน ทำให้ไม่มีความรู้สึกหิว จึงกินอาหารได้น้อยลง

            "งานเกษตรอีสานใต้ : เกษตรไทยสู่อาเซียน" ยังมีอีกสองวันนะคะ จะจัดไปถึงวันอาทิตย์ที่ ๑๐ พฤศจิกายน ถ้ากัลยาณมิตรอยู่ไม่ไกลเกินไป อยากให้ไปเที่ยวงานดีๆ นี้ ซึ่งนอกจากจะมีนิทรรศการของหน่วยงานต่างๆ ที่มีเอกสารแจกฟรีแล้ว ยังมีสินค้าจำหน่ายมากมายทั้งผลิตผลทางการเกษตร เครื่องจักรเครื่องกลและวัสดุอุปกรณ์การเกษตร เสื้อผ้า อาหาร ฯลฯ ที่นำมาให้ชมในบันทึกนี้เป็นเพียงส่วนน้อย ถ้าพลาดงานนี้แล้วต้องรอไปอีกปีนะคะ...ไอดินฯ เองยังชมงานไม่จุใจเลย อาจจะไปปิดงานวันพรุ่งนี้ เพราะเล็ง "พวงโกเมน" กับ "พวงหยก" ไว้ แต่ยังไม่ได้ซื้อเพราะมืดก่อน

            ...และแล้วไอดินฯ ก็ไม่ได้ไปปิด "งานเกษตรอีสานใต้" ตามที่ใจต้องการ เพราะไปไม่ไหว หมดแรงจากการทำต้นกฐินคนเดียวตั้งแต่เช้าวันที่ ๙ พ.ย. (ผจก.ฟาร์มฯ มอบตะกร้าแบ๊งค์ไว้ให้จัดทำต้นกฐิน แล้วก็ไปอยู่ที่งานตลอด พอไอดินฯ จะทำต้นกฐินพบว่า มีแบ๊งค์ ๒๐ เป็นฟ่อน แบ๊งค์ ๑๐๐ เป็นส่วนน้อย แบ๊ง ๕๐๐ และแบ๊งค์ ๑๐๐๐ อย่างละ ๒-๓ ใบ ซึ่งถ้านำไปจัดต้นกฐินคงต้องทำไม่ต่ำกว่า ๓ ต้นถึงจะหมดแบ๊งค์ที่มี และทำตลอดวันก็คงไม่เสร็จ เลยต้องนำแบ็งค์ ๒๐ ทั้งหมดไปแลกแบ๊งค์ ๑๐๐ และแบ๊งค์ ๕๐๐ แล้วก็ทำได้เสร็จภายใน ๑๔.๓๐ น. โดยไม่พักทานข้าวกลางวัน) และการร่วมงานทอดกฐินในเช้าถึงบ่ายวันที่ ๑๐ พ.ย. ผจก.ฟาร์มไอดินฯ นำต้นกฐินของฟาร์มไปรอที่ป้ายสำนักสงฆ์ แต่ไอดินฯ เดินไปพร้อมขบวนแห่เพื่อถ่ายภาพกิจกรรม ซึ่งจะนำไปอัดและมอบผู้นำหมู่บ้านจัดนิทรรศการที่ศาลากลางบ้านในภายหลัง (ทำเช่นนี้ในทุกกิจกรรมของหมู่บ้าน โดยใช้เงินส่วนตัว ภาพที่ผู้นำถ่ายเองส่วนใหญ่จะใช้ไม่ได้ อย่างเช่นขอให้ถ่ายให้เห็นภาพไอดินฯ ในขบวนแห่พอเปิดดูเห็นไอดินฯเสี้ยวเดียว) กฐินนำไปทอดที่สำนักสงฆ์ติดกับ "สวนยางพาราฟาร์มไอดินฯ" ที่ผจก.ฟาร์มไอดินฯ เสนอความคิดในการสร้างเพราะหมู่บ้านยังไม่มีวัด และได้ซื้อที่ ๗ ไร่สมทบเพื่อก่อสร้างในปี ๒๕๕๒)