อนุทินที่ ๑๑๐๑

ทุกนาที…ด้วยการฝึกฝนจิตด้วยการทำสมาธิจิต…ของตัวเราเอง…ฝึกสมาธิเพื่อให้จิตสงบ…เพียงแค่ให้รู้ปัจจุบัน และรู้จักตัวเองให้ได้ และให้เป็น…เรียนรู้ด้วยกฎธรรมชาติ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

วัน เวลา ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เหลือเวลาอีกเพียง สองวัน ปี ๒๕๖๕ ก็จะผ่านไปแล้ว ปีนี้เป็นปีที่ “หนักสุด ๆ “สำหรับคุณมะเดื่อ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องครอบครัว ลูกหลานบริวาร ทั้งหลายที่มีแต่เรื่องราวให้คุณมะเดื่อจะต้องปรับแก้ไข ทั้งโรคภัยไข้เจ็บของคนในครอบครัว ที่ทำให้คุณมะเดื่อจะต้องเข้า ๆ ออก ๆ โรงพยาบาลตั้งแต่เดือนมกราคม ๒๕๖๕ จนถึง ณ วันนี้ คือ ๒๙ ธันวาคม ๒๕๖๕ … อีกทั้ง การเตรียมวางอนาคตสำหรับคนในครอบครัว ที่ดูเหมือนจะเป็นไปได้ดี แต่…ทำให้คุณมะเดื่อต้องเหนื่อยทั้งตัว เหนื่อยทั้งใจ จน………….ต้องบอกตรง ๆ ว่า ทั้งชีวิต คุณมะเดื่อเคยพบกับความลำบากยากเข็นตลอดมา แต่…ก็ไม่เท่ากับปัญหาที่พบในปีนี้…. หวังว่า ๒๕๖๖ ที่กำลังจะเข้ามาแทนที่ในอีก ๒ วันข้างหน้า คงจะเป็นปีที่คุณมะเดื่อได้ทำในสิ่งที่ตนเองต้องการ และทำเพื่อตัวเอง ดังที่ตั้งใจไว้ตลอดมานะ………คิดถึงทุก ๆ คน คิดถึง โกทูโน บ้านอันอบอุ่นหลังนี้เสมอ

………………คุณมะเดื่อ…………. ๒๙ ธันวาคม ๒๕๖๕

เขียน … ที่บ้าน

“…

กันดาร คือ สินทรัพย์

[ธนา เธียรอัจฉริยะ จากหนังสือ “ความลับของฟ้า”]

…”

๑ มกราคม ๒๕๖๖

ตีสาม สามสิบเก้า

เขียน … ที่บ้าน

“…

ยิ่งเอากำลังออก ยิ่งได้กำลังกลับ

ยิ่งไม่รู้ ยิ่งรู้

ยิ่งไม่รู้ ยิ่งไม่กลัว

ยิ่งไม่มีประสบการณ์ ยิ่งแตกต่าง

ยิ่งไม่มี ยิ่งสร้างสรรค์

ยิ่งล้มเหลว ยิ่งเรียนรู้

ยิ่งวิกฤต ยิ่งมีโอกาส

ยิ่งเข้าใจเขา เรายิ่งได้

ยิ่งให้ ยิ่งได้

ยิ่งพอ ยิ่งสุข

ยิ่งมีวินัย ยิ่งเป็นอิสระ

[ธนา เธียรอัจฉริยะ จากหนังสือ “ความลับของฟ้า”]

…”

๑ มกราคม ๒๕๖๖

ตีสาม สี่สิบสาม

เขียน … ที่บ้าน

“…

อากาศคืนนี้เสมือนหนาวกว่าทุกวัน ลมหนาวพัดแรงขึ้น

ที่ราบ ย่อมไม่สามารถนำไปเปรียบเทียบกับ ที่สูง ได้

แต่หากที่ราบยังรู้สึกถึงความหนาว ที่สูงคงไม่ต้องพูดถึง

หนาวพอดี ๆ ก็สบาย หนาวเกินไปก็อาจจะทำให้ร่างกายปรับตัวไม่ทัน

แต่ฤดูหนาวสำหรับคนที่เคยอาศัยอยู่ในเมืองที่แทบไม่ได้สัมผัสมัน

คือ ฤดูแห่งความฝันและการโปรดปรานที่สุด

…”

๒ มกราคม ๒๕๖๖

ตีหนึ่ง ห้าสิบเจ็ด

ผลงานการปลูกผักในปีที่ผ่านมา ต้องถือว่าสอบผ่านอย่างฉลุย เพราะเก็บกินแทบไม่ทัน ปีใหม่ ๒๕๖๖ รับประกันคุณภาพได้เลยว่า…ผัก..ทั้งหลายจะมารวมตัวกัน ณ โคกหนองนาแห่งนี้ ที่มีไฟแห่งความฝัน ที่จะสร้างสรรค์สิ่งแวดล้อมให้น่าอยู่น่าอาศัยพักพิงร่างกายและจิตใจ

ชอบฟังเรื่องราวที่มีสาระแบบที่ GotoKnow ทั้งหมดเลยครับ…วิโรจน์ ครับ

พื้นที่ทำนาในโรงเรียนมีไม่มาก แต่ต้องการให้นักเรียนมีกิจกรรม และเห็นกระบวนการทำนา กว่าจะมาเป็นต้นข้าว และเมล็ดข้าว มีที่มาที่ไปอย่างไร ถือเป็นแหล่งเรียนรู้ที่มีคุณค่าที่ควรอนุรักษ์ไว้

อนุทินที่ ๑๐๑๗

ในช่วงนี้…ฉันเห็นถึงการเรียนรู้ของลูกชายทั้งสองคน คนโต เรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องของผลงานทางวิชาการ สำหรับเจ้าคนเล็ก จบด้านอิเล็กทรอนิกส์ นายนำวัสดุมาดัดแปลงเกี่ยวกับการทำถ่านอัดแท่ง…แม่บุษได้เพียงมองเห็นถึงความแตกต่างของเจ้าตัวโต และตัวเล็ก เจ้าตัวโตทำเกี่ยวกับนวัตกรรม ปริวรรตตำรายาจากภาษาโบราณ มาแปลเป็นภาษาไทยปัจจุบัน ส่วนเจ้าตัวเล็ก ทำเรื่องนวัตกรรมทางด้านถ่านอัดแท่ง มีคุณประโยชน์ คือ ถ่านจะไหม้หมด มีเพียงแต่ขี้เถ้าเท่านั้น พวกนายช่างคิดประดิษฐ์เป็นนวัตกรรมในยุคปัจจุบัน นี่คือ การเรียนรู้ในยุคนี้ลูก

เรียนรู้…ด้วยตัวของพวกเราเอง

ขัดล้างผนังห้องน้ำของนักเรียน มองดูสดใสมากขึ้น ตัดแต่งต้นไม้ด้านหน้า เก็บกวาดให้ดูสอาดตา ปลูกไม้ประดับเพิ่มเติม เสร็จเรียบร้อย…ฝนตกลงมา ทำให้รู้สึกหายเหนื่อย

พาสามสาว…ไปหาหมอ เพื่อทำหมัน เสร็จเรียบร้อย จึงมีอาการอิดโรย ง่วง ซึม ถึงบ้านกินน้ำแล้วก็นอนแบบสลบไสล คืนนี้คงเมายาไปสักพัก ตื่นขึ้นมามีแรง คงจะซนและวิ่งเล่นได้เหมือนเดิม

ครบ ๒๔ ชั่วโมง ของสาวสาวสาว…ที่ผ่านการทำหมัน ท่าทางจะฟื้นไข้เป็นที่เรียบร้อย กินข้าวกินน้ำได้ หน้าตาสดใสไม่ซึมเซาเหมือนเมื่อวาน กลับมาสู่สีสันความเบิกบานของบ้านในสวนได้เหมือนเดิม