| อนุทิน ... ๔๔๐๖ |

"ความรัก"

"พ่อ" โทรมาเตือนว่า พรุ่งนี้วันเกิดแม่
อย่าลืมซื้อเค้ก เป่าเทียนให้แม่ด้วย

"พ่อ" ใช้ีชีวิตร่วมกับ "แม่" มา ๔๑ ปี แล้ว

"พ่อ" ยังรัก "แม่" เสมอ ;)...

| อนุทิน ... ๔๔๐๗ |

"ครู"

"... ครูเป็นอาชีพหนึ่งที่มีแนวโน้มว่าจะหมดไป เพราะชุดความรู้แทบทุกอย่างสามารถค้นหาได้ง่าย ๆ จากคอมพิวเตอร์หรืออินเทอร์เน็ต แต่ในทางกลับกัน ถ้ายิ่งวิทยาการและเทคโนโลยีก้าวล้ำเพียงใด การโหยหาด้านจิตวิญญาณจะยิ่งมากขึ้น และนั่นจึงเป็นโอกาสของครู เพราะจะมีเพียงมนุษย์เท่านั้นที่จะสอนความเป็นมนุษย์ได้ ..."

วิเชียร ไชยบัง
ครูใหญ่โรงเรียนลำปลายมาศพัฒนา

แต่งตัวสวย ร่ำรวยเท่ห์ เก๋ไก๋นัก

ใจเรารัก สมัครใคร่  ในเธอฉัน

เธอลาไป ด้วยการงาน เมื่อวานวัน

แล้วก็พลัน ตื่นขึ้นมา ว่าฝัน..เอย.

น้องสาวทำให้.. ขอบคุณมากมาย

ข้าพเจ้ามองว่ามันคือ ความสูญเปล่า

หากว่าการเกิดมาครั้งนี้ไม่ลงมือสู่การเรียนรู้ผ่านการปฏิบัติอันนำไปสู่การได้รับคำตอบต่อการเกิด

...

เย็นนี้(14/6/56) จะเดินทางไปทัศนศึกษาแถวๆ พัทยา-บางแสน ชลบุรี กับคณะของชมรมกำนัน/ผู้ใหญ่บ้านตำบลห้วยทราย  อ.สันกำแพง จ.เชียงใหม่  ทำให้ช่วงวันที่ 15-17 มิ.ย.นี้  ผมต้องห่างหายไปจาก Gotoknow โดยปริยาย

ห่างไปแค่ 3 วัน คงไม่เป็นไร  แต่ถ้าหากนานกว่านั้น  ผมคงลงแดงตายแน่ๆ เลยอ่ะ   555

14-06-2556

อรุณสวัสดิ์วันฟ้าสดใส 

• ได้เวลากลับเข้าถ้ำก่อนหนา
• ท่องเมืองมาหลายวัน ...คิดถึงแล้วหนอ!
• ...
• เมื่อกี้ไปไปรษณีย์ส่งบางสิ่งบางอย่างเล็กๆน้อยๆ
• จำนวน 4 กล่อง ...(สันนาเม็ง1 ,ห้วยทราย1 ,ช้างเผือก1,หายยา1)
• ส่งไปให้แทนคำขอบคุณ...ด้วยมิตรไมตรีที่ดีต่อกัน
• วันอังคาร หรือวันพุธ ก็คงจะถึง นะคะ
• ....
• สุขสันต์นะคะ :)
• ...

ปลูกป่ากับอุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน

        กับ โครงการเพาะเมล็ดพันธุ์วันพ่อ ปลูกต่อวันแม่ ดูแลวันสมเด็จย่า ในพื้นที่ป่าแก่งกระจาน

ในวันที่ ๑๓ มิถุนายน ๒๕๕๖ คณะครู กศน.อำเภอแก่งกระจาน ได้นำนักศึกษาเข้าร่วม "โครงการเพาะเมล็ดพันธุ์วันพ่อ ปลูกต่อวันแม่ ดูแลวันสมเด็จย่า ในพื้นที่ป่าแก่งกระจาน" ณ อุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน

ในครั้งนี้เราได้มีการสำรวจต้นไม้ที่เราได้ปลูกไปเมื่อปีที่แล้วว่าได้ตายไปกี่ต้น โดยมีการแบ่งเป็นทีมสำรวจ

โดยมีเจ้าหน้าที่อุทยานเป็นผู้นำทีมสำรวจ เมื่อเราทราบว่าต้าไม้ในพื้นที่เราขาดไปกี่ต้น เราก็จะลงมือปลูกตามต้นไม้ที่ตายไป

การปลูกป่าในครั้งนี้เรามีครูแก้ม (ครูเกล้ากนก ฉ่ำมะนา) เป็นผู้นำทีมงานไป

ในทีมงานครั้งนี้จะประกอบไปด้วย ครูก้อย (ครูเบญจมาศ มิ่งแม้น) ครูต๋อม (ครูวาสนา ต้นแจง) ครูกุ้ง (ครูขนิษฐา ตรีรัตนปรีชา)  ครูภูมิ  (ครูสหภูมิ  กมภคาม) ครูเอ (ครูสิทธิชัย  เอมดี) และผู้เขียน ครูไผ่ (ครูธนาธิป  บุตรเพชร) และนักศึกษาจาก กศน.ตำบลต่างๆ ในอำเภอแก่งกระจาน คือ กศน.ตำบลแก่งกระจาน กศน.ตำบลสองพี่น้อง กศน.ตำบลวังจันทร์  ในการร่วมโครงการครั้งนี้สิ่งที่ตัวผู้เขียนมองเห็นคือ ความเสียสละเวลา ความร่วมมือร่วมใจ ความมีน้ำใจ ทั้งจากนักศึกษาและบุคคลทั่วไปในงานนี้

เมื่อพวกเราทำการปลูกต้นไม้ใส่ปุ๋ยเป็นที่เรียบร้อย เราก็ได้รับข้าวห่อแสนอร่อยและเป็นการอนุรักษ์ธรรมชาติอีกด้วย

ต้องขอขอบคุณ สำหรับภาพสวยๆจาก ครูก้อย และ ครูแก้ม ที่อนุเคราะห์ภาพภ่ายมาให้เราชมในครั้งนี้

นางสาวธนาธิป  บุตรเพชร    รายงาน

"เมื่อเขาหาว่าฉันไม่บาย"

• เหตุเกิดที่ศูนย์ไปรษณีย์ฯเมื่อเช้านี้
• ...
• ตรงนี้เป็นศูนย์ฯ แต่มีบริการรับส่งด้วย (ฉันไปใช้บริการที่นี่เสมอ)
• น้องเจ้าหน้าที่วันนี้อยู่คนเดียว 
• เขาบอกฉันว่า ... "ผมเข้าไปด้านในก่อนครับแป๊บเดียว"
• ฉันนั่งแพ็คของอยู่ที่โต๊ะให้บริการของไปรษณีย์
• ...


• มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา ...ฉันจึงบอกว่า เจ้าหน้าที่เข้าไปด้านใน รอสัครู่
• สักพักมีผู้ชาย หนวดเท่ เดินเข้ามา ...ถามฉันว่า จ่ายค่าปรับคิดเท่าไหร่
• ฉันบอก "เจ้าหน้าที่อยู่ด้านในรอก่อนค่ะ"...
• สักพัก ...เขาก็ถามใหม่คำถามเดิม
• ฉันบอก "ไม่ทราบต้องถามเจ้าหน้าที่"
• แล้วเขาก็ลุกขึ้นจากโต๊ะ ท่าที หัวเสีย แล้วพูดว่า ..."คนไม่บาย ถามไรไม่รู้เรื่องสักอย่าง"
• แล้วก็เปิดประตูออกไป ... ฉันกับผู้หญิงอีกคน มองหน้ากัน งง งง 
• "ใครไม่บายกันแน่"
• *** ภาคแปล "ภาษาใต้" ... คนไม่บาย = คนบ้า  (คนไม่ปกติ)
• ....
• เล่าให้อ่านเล่นๆ แบบ ขำ ขำ  ;)

| อนุทิน ... ๔๔๐๘ |

"HBD"

ก่อนออกจากบ้านวันนี้

หอมแก้มแม่ ๒ ฟอด

สุขสันต์วันเกิดแม่ ;)...

ความรู้สึก ความสบายใจของพ่อแม่
สำคัญมากสำหรับลูก

ทำสิ่งใดได้ก็ต้องรีบทำ

| อนุทิน ... ๔๔๐๙ |

"คนตามยุคสมัย"

ทำงานในมหาวิทยาลัยมาเกือบ ๑๐ ปี
เห็นความเปลี่ยนแปลงอะไรมากมาย
ที่เป็นไปตามยุคสมัย

ผู้บริหารมหาวิทยาลัยเปลี่ยน
ผู้บริหารคณะเปลี่ยน
ผู้แทนอาจารย์เปลี่ยน

อาจารย์เด็กจากคณะ วจก. ได้รับเลือกเป็นตัวแทนคณาจารย์
มองเห็นการพยายามต่อสู้ทางความคิดของเขา
กับผู้บริหาร

การอุทธรณ์การขึ้นเงินเดือนของพนักงานมหาวิทยาลัย

หากเป็นเรื่องที่ถูกต้องก็ทำได้เลย
แต่สิ่งที่เห็น คือ ข้อมูลไม่แน่นและยังไม่เป็นจริงแท้
ทำใหู้ถูกผู้บริหารตีตกกลับมา

ประชุมมหาวิทยาลัยตะกี้
ก็เห็นขึ้นแก้ต่าง
แต่ ... ไม่ค่อยขึ้นเท่าไหร่

คิดถึงตัวเองตอนสมัยหนุ่ม ๆ
ไม่ก้าวร้าวมากเท่านี้
ข้อมูลไม่แน่นจะไม่ขึ้นพูด

ตอนนี้อีกวัยหนึ่งแล้ว

"ปล่้อยวาง" และ "ตถาตา" ไปแล้ว ;)...

| อนุทิน ... ๔๓๖๐ |

"ร่วมโครงการฯ ถวายสมเด็จพระเทพฯ"

คณะฯ ส่งชื่อผมไปเป็นผู้ควบคุมทีมนักศึกษาไปอบรมการใช้ eDLTV ให้กับโรงเรียนที่ไม่ผ่านการประเมินคุณภาพในเชียงใหม่ ๓ โรงเรียน ผมน่าจะได้ไปโรงเรียนวัดป่าแดด มีครู ๑๑ คน นักเรียน ๒๐๐ คน

เป็นโครงการจัดทำเนื้อหา ระบบ e-Learning ของการศึกษาทางไกลผ่านดาวเทียม เฉลิมพระเกียรติเนื่องในโอกาสมหามงคล เฉลิมพระชนมพรรษา ๘๐ พรรษา ๕ ธันวาคม ๒๕๕๐ (โครงการ eDLTV)

ทำถวายสมเด็จพระเทพฯ ครับ ...

เว็บไซต์หลักที่ใช้ ... http://edltv.dlf.ac.th

แต่ทางโครงการจะนำ External Hard Disk 2TB ที่บรรจุคลิปการสอนทั้งหมดไปมอบให้โรงเรียนดังกล่าวด้วย

ช่วงเช้าอบรมครู ช่วงบ่ายทำกิจกรรมนันทนาการกับเด็ก และให้นักศึกษาทำหนังสั้นประกวดด้วย

| อนุทิน ... ๔๓๖๖ |

"พี่หนูรี"

พี่หนูรี ... เดินทางถึง "กองบิน ๔๑ เชียงใหม่" แล้ว
รอเวลาเดินทางไปน้ำพุร้อนสันกำแพง

กัลยาณมิตรท่านใดอยากพบตัวเป็น ๆ เรียนเชิญครับ ;)...

เด็กๆ มีความหมาย..เช่นดาว

| อนุทิน ... ๔๓๕๔ |

"คิด+ยึด"

...

อย่าไปคิด "ความสำเร็จ" คือจุดหมาย
อย่าไปคิด "จุดสุดท้าย" ที่หมายถึง
อย่าไปคิด "ของรางวัล" ฝันคะนึง
อย่าไปคิด "ความติดตรึง" ที่ในใจ

อย่าไปยึด "รูปลักษณ์" ที่เปลือกนอก
อย่าไปยึด "ความกลิ้งกลอก" ว่าสดใส
อย่าไปยึด "ทรัพย์สิน" เป็นฉันใด
อย่าไปยึด "หัวใจ" ใครเขามา ;)...

...

บ้านปลายดง ณ หางดอย, เชียงใหม่

๕ มิถุนายน ๒๕๕๖

| อนุทิน ... ๔๓๕๓ |

"คือธงชัย"

...

อุปสรรคที่ขวางทางอยู่ตรงหน้า
เท่าภูเขาเหล่ากาก็ไม่หวั่น
หนึ่่งสมองสองมือถือโรมรัน
ใฝ่ประจัญต่อสู้เพื่ออยู่ยง

เมื่อนึกถึงความดีงามตามที่เป็น
ความร้อนเย็นหนาวเหน็บเก็บเป็นผง
จงเชื่อมั่นศรัทธาพาปลดปลง
สร้างจิตใจมั่นคงคือธงชัย

...

บ้านปลายดง ณ หางดอย, เชียงใหม่

๕ มิถุนายน ๒๕๕๖

ไม่กล้าพูด

           ลูกศิษย์ คนหนึ่งเดินทางมาจากจังหวัดน่าน เป็นเด็กชาวเขา  ตอนแรกผู้เขียนไม่ทราบ  จนเพื่อนของเธอพามาพบที่ห้องทำงาน และได้คุยกัน เพื่อนบอกว่าเขาไม่กล้าพูด เขาอายเพราะพูดไม่ค่อยชัด  ผู้เขียนคุยกับเขา บอกว่าคุยกันได้นะ มีอะไรจะเล่าขอให้เปิดใจ  เขาจึงเริ่มเล่าให้ฟังว่าตามพี่ชายมา พี่ชายมาบวชเรียนอยู่ที่วัดหลวง  บ้านผมอยู่บนดอยที่จังหวัดน่าน  ใช้เวลาเดินทางลงจากดอยเป็นเวลานาน  ผู้เขียนถามว่ามาไกล ๆอย่างนี้ คงคิดถึงบ้านแย่เลย ทำไมหนูไม่ไปเรียนใกล้ ๆบ้าน ในจังหวัดของตัวเอง  จะได้ดูแลพ่อ แม่ด้วย  เขานิ่งฟัง ...หลังจากนั้นเมื่อเปิดเทอมใหม่มา  ผู้เขียนก็ไม่ได้พบหน้าเด็กคนนี้อีกเลย ...แสดงว่าคงย้ายกลับไปอยู่บ้านเดิมแล้ว...ภาษาไม่ได้เป็นอุปสรรคในการสื่อสาร ถ้าเราพร้อมจะเปิดใจรับฟัง

                                                                                                                        อังคาร ๑๔ พฤษภาคม ๒๕๕๖