หลายสิ่งหลายอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของผม
แน่นอนที่สุด มันจะมีรูปแบบเดียว นั่นก็คือ เกิดขึ้น – ตั้งอยู่ – ดับไป
ซึ่งผมคิดอยู่เสมอว่า ถ้าการตั้งอยู่ของมัน ไม่เกิด “บุญ” ผมก็จะจัดการดับมันทันที เพราะผมยังมีชีวิตธรรมดา ๆ จึงทำให้เวียนว่ายกับความสุขและทุกข์ หลายครั้งต้องปล่อยวางมันบ้าง
และชีวิตของผม “ตั้งอยู่เวลาเดียว” เวลาเดียวของผม
ต้องจำเป็นต้องมองสิ่งต่าง ๆ ในทางบวก ครับ
ผมพร่ำพรรณนามายืดยาว และขอขอบคุณที่ท่านเข้ามาอ่านถึงบรรทัดนี้ ผมไม่อยาก “ซ่อน” ความรู้สึกเหล่าไว้
ที่มีต่อทุกท่านที่เข้ามาอ่าน
เพราะผมไม่แน่ใจว่า
ผมจะ “ลืมเลือนจนหาความรู้สึกเหล่านั้นไม่เจอ”
ในวันข้างหน้าของผม