.ใจเจ้าเอย

ใจเจ้าเอย

กระต่ายใต้เงาจันทร์

จันทร์เจ้าเอ๋ยจันทร์นวลกระจ่างฟ้า
เหมือนมนตราพราวแสงกระจ่างใส
ความคิดถึงจึงเดินทางตามแสงไป
จันทร์ในใจมีใครเคียงหรือเพียงเงา

เมฆเคลื่อนคล้อยลมขานรับกับกิ่งสน
หวิวไหวจนก้องกังวานผ่านความเหงา
กลิ่นจำปีที่ปลายผมหอมบางเบา
ในวันเหงาเงียบสงบอย่างเดียวดาย

หริ่งเรไรแว่วกังวานหวานอ่อนนุ่ม
เยือกเย็นทุ้มแว่วเสียงสำเนียงสาย
หยดน้ำค้างพรมพร่างทอประกาย
บนดอกไม้ไหวชูช่ออ้อล้อลม

ระริกไหวกระไรหนอใต้คืนค่ำ
ความคิดถึงยิ่งลึกล้ำเกินใจข่ม
ยิ้มหน้าชื่นหน่วยน้ำตาพร่าเกลื่อนพรม
ใจตรอมตรมช่างอ่อนล้าน้ำตาพรู

ฝืนใจคิดแม้อยากถามในความห่วง
ใจทั้งดวงแตกสลายให้อดสู
น้ำตาพรมปนน้ำค้างไหลพร่างพรู
ใครเล่าเอยจะรับรู้ว่าเดียวดาย

กี่วันล่วงกี่คืนลับกับอ้างว้าง
ปนรอยทางซึมแทรกแยกไม่หาย
ใจร้าวรอนปวดแปลบแทบมลาย
เวิ้งว้างเปล่าข้างกายไร้ใครเคียง