ความสุขในเดือนธันวาคม 2555

"เดือนธันวาคม"  แหล่งข่าวระบุว่า เป็นเดือนที่ ดัชนีความสุขของคนไทยมีค่าสูงสุด

"วันพ่อแห่งชาติ"  วันที่ 5 ธันวาคม ของทุกปี เป็นเหตุปัจจัยของความสุขที่สำคัญที่สุด (ภาพเหตุการณ์ในวันที่ 5 ธันวาคม ที่ผ่านมาเมื่อวานนี้ คงเป็นเครื่องบ่งชี้ความสุขของคนไทย โดยไม่จำเป็นต้องอธิบายขยายความ) นอกจากนั้นก็จะมีวันส่งท้ายปีเก่า และอื่นๆ

ผู้เขียนเอง เป็นคนที่เกิดในช่วงปลายของเดือนธันวาคม มีความสุขอะไรบ้างในเดือนนี้ ของปีนี้

วันที่ 1 ธันวาคม สุขที่ได้เดินทางไปพบปะและพักกับครอบครัวของพี่สาวคนโต ที่ จ.ยโสธร พร้อมด้วยนำของฝากจากยุโรปไปมอบให้

วันที่ 2 ธันวาคม (กิจกรรมเยอะมาก เริ่มจาก 04.00-22.00 น.) สุขที่ได้ไปช่วยงานบุญ 100 วัน น้องสะใภ้ที่ อ.ค้อวัง ได้เห็นต้นมะกอกสูงใหญ่และลูกหล่นเกลื่อนพื้น ได้เห็นทุ่งนาและบัวแดงริมทาง ได้ขับรถพาพี่สาวทั้งสองคนไปทำบุญที่วัดพระพุทธบาทยโสธร อ.มหาชนะชัย ได้ขับรถรับส่งพี่สาวคนโตที่ จ.ยโสธร และพี่สาวคนติดกันที่ จ.อุบลฯ ได้มอบของฝากจากยุโรปให้น้องชายคนเล็ก และมอบสมุด 30 เล่มพร้อม ส.ค.ส.ปฏิทินปี 2556 (ทำเอง) ให้น้องชายนำไปเป็นของรางวัลในกิจกรรมวันพ่อแห่งชาติ (น้องเป็นครูสอนสังคมศึกษาในโรงเรียนมัธยมศึกษา จ.ยโสธร) และสุขที่ได้ฟังการสนทนาธรรมทางโทรศัพท์เป็นเวลาประมาณ 1 ชั่วโมงจากลูกสาวคนโตซึ่งเป็นนักปฏิบัติธรรมคนหนึ่ง

วันที่ 3 ธันวาคม สุขที่ได้ปลูกและดูแลต้นไม้ พืชผักที่บ้านเรือนขวัญ

วันที่ 4 ธันวาคม สุขที่ได้เดินทางเข้าฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้ และสุขที่ทราบว่า ลูกสาวได้เดินทางไปจับจองที่นั่งที่บริเวณลานพระบรมมหาราชวังตั้งแต่เวลาประมาณ 23.00 น. เพื่อรอแสดงความจงรักภักดีต่อพ่อหลวงในวันรุ่งขึ้น วันที่ 5 ธันวาคม

วันที่ 5 ธันวาคมสุขที่ได้ดูแลต้นไม้ใบหญ้าที่ฟาร์ม ปิติสุขที่ได้รับชมการถ่ายทอดงานพระราชพิธีวันพ่อแห่งชาติ และได้เห็นพสกนิกรจำนวนมากมายมหาศาล ที่ได้แสดงออกถึงความสำนึกในพระมากรุณาธิคุณของพ่อหลวงของชาติ

วันที่ 6 ธันวาคม สุขที่ได้อ่านบันทึกใน ฺBlog "รักในหลวง" ของอาจารย์ Wasawat Deemarn ซึ่งเป็นบันทึกที่แทนใจยายไอดินได้เป็นอย่างดี

สุขที่ได้รู้จักสมาชิก GotoKnow ที่เพิ่งเป็นสมาชิกเมื่อ 1 ธันวาคม 2555 คุณครูวิทวัส อันตาผล จากตำบลบ่อแสน อำเภอทับปุด จังหวัดพังงา ที่จบการศึกษาระดับปริญญาตรี ในสาขาวิชาภาษาอังกฤษ จากคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต  ที่มีรางวัลและความภาคภูมิใจ ได้แก่

2554 นักศึกษารางวัลพระราชทาน (ชมเชยระดับภาคใต้) /สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา

2554 ผู้นำนักศึกษาดีเด่น 2554 /รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ

2554 นายกสโมสรนักศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต

2552 ยุวชนประชาธิปไตย เครือข่ายแห่งรัฐสภา

2551 สภาเด็กและเยาวชนจังหวัดพังงา

เป็นเรื่องแปลกที่ตอนเย็นวันที่ 5 ธันวาคม ที่ยายไอดินขับรถเข้าเมือง ได้รับฟังรายการวิทยุสภา สนทนาสัมภาษณ์ ตัวแทนเยาวชนจากสภาเด็กและเยาวชนจังหวัดสมุทรสงครามหรือสมุทรสาครไม่แน่ใจ

ดูจากบันทึกล่าสุดของคุณวิทวัสแล้ว บ่งชี้ว่า ประเทศไทยจะมีคุณครูน้ำดีที่จะทำหน้าที่วิศวกรสังคมได้อย่างมีคุณภาพ อีกคนหนึ่ง เป็นความหวังของประเทศไทย ที่ทำให้ยายไอดินครูเกษียณได้สุขใจในวันนี้ วันที่ 6 ธันวาคม

"อยากเก็บงานเขียนดีๆ ไว้อ่าน และบอกผ่านไปยังผู้ที่สนใจ"

     หลังจากที่ผู้เขียนได้อ่านบันทึกของ "คุณสามสัก" เรื่อง "๔๖.ปู....นางฟ้าผู้อารี หรือนักฆ่านัยตาหวาน ????" ที่สร้างในวันที่ 9 กันยายน 2555 (http://www.gotoknow.org/blogs/posts/501708) ผู้เขียนได้แสดงความเห็นไว้ ดังนี้

    • อ่านบันทึกนี้ในเวลาที่ควรนอน ตอนเกือบตีสองหลังตรวจงานนักศึกษา

• ชอบบันทึกนี้มากๆ เลยค่ะ

• อ่านแล้วได้ความรู้ว่า ต้นที่ขึ้นเยอะมากที่ฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้และถอนทิ้งประจำเรียกว่า "ต้นสาบแมว" เคยถ่ายรูปตอนที่เขาขึ้นเต็มสวนกล้วยและออกดอกเต็มสวยเหมือนกันค่ะ

• ได้รู้จัก "แมงมุมปู (Flower Crab Spider)" ซึ่งรู้สึกว่าจะไม่พบแถวฟาร์มไอดินฯ และได้เรียนรู้เกี่ยวกับการหาอาหารของแมงมุมดังกล่าว

• ได้เรียนรู้ว่า คุณสามสักมีความรู้เกี่ยวกับแมลงศัตรูพืชเป็นอย่างดี เป็นคนละเอียดอ่อน ช่างคิด และมีความคิดลึกซึ้ง จะเห็นได้จากการนำวิถีชีวิตของสัตว์มาเปรียบเทียบกับคนไทย ที่อยากให้คนไทยทั้งประเทศได้อ่านอย่างมีสติตระหนักรู้ จะได้ไม่หลงระเริงดังเช่นผึ้งที่หลงใหลในความงามและน้ำหวานของดอกสาบแมว

• "คุณสามสัก" ทิ้งท้ายในบันทึกดังกล่าว ไว้ดังนี้   

  เฮ้อ..ช่างแสนเวทนาแมงมุมปูวัยเด็กและสงสารผึ้งตัวนั้นจริงๆ.......พอๆ กับการสงสารตัวเอง สงสารอนาคตของลูกหลานไทย .. ที่ถูกภาครัฐ กำลังเพาะบ่มพฤติกรรม "รอแลกแจกแถม อย่างไม่เห็นคุณค่า...ถูกหลอนให้หลงใหลได้ปลื้มกับความสุข ความสบายภายใต้นโยบายประชานิยมที่ขาดความสมเหตุสมผลที่ดี ฟุ้งเฟ้อ ฟุ่มเฟือยเกินความจำเป็น มากยิ่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง จนเป็นอุปสรรคสำคัญต่อการพัฒนาทางการเมืองและทางเศรษฐกิจของประเทศในระยะยาว..เพราะรายได้ของประเทศ ได้ถูกนำเอามาใช้เพื่อเอาอกเอาใจประชาชน ให้ได้มาซึ่งคะแนนเสียง..จนกระเป๋าของชาติฉีกขาดอย่างต่อเนื่องยาวนาน ..

  เมื่อไม่มีก็ต้องกู้ ..หนี้เก่าเมื่อปี ๒๕๕๔ จำนวน ๔.๒๘ ล้านล้านบาท มาปีนี้ คงมีหนี้สะสมไม่น้อยกว่า ๕ ล้านล้านบาท.. ในขณะที่ทรัพยากรชาติ ก็ถูกล้าง ถูกผลาญ..ควบคู่ไปกับการเพิ่มขึ้นของหนี้สินภาคครัวเรือน จาก ๘ หมื่นบาทเศษ เป็น ๑๓๖,๕๖๒ บาทต่อครัวเรือน ในเวลาเพียงไม่กี่ปี..

  คนไทย จึงไม่ต่างกับผึ้งที่ถูกหลอนให้หลงระเริงกับความหวานและความสวยงามของดอกสาบแมว.รอเวลาที่จะถึงกาลเสื่อมถอย..แตกดับ...

  ในขณะที่ลาว พม่า เวียตนาม (เวียดนาม).. ซุ่มซ่อนลับคมเขี้ยวทางปัญญาให้แก่พลเมือง ให้รู้จักตนเองและก้าวเท่าทันโลกอย่างมั่นคง..พร้อมที่จะแซงพี่ไทย..ที่หลงระเริงความหวาน จนจะเป็นโรคเบาหวาน..ได้อย่างไม่ยากเย็น...

• ถ้อยคำทิ้งท้ายของ "คุณสามสัก" ดังที่ยกมา ตรงใจผู้เขียนยิ่งนัก ที่รู้สึกนึกคิดเยี่ยงเดียวกัน ด้วยความห่วงใยใน "หายนะของชาติ" แต่ไม่อาจเขียนออกมาเป็นถ้อยคำ เมื่อได้พบกับงานเขียน "ค่าล้ำ" จึงขอนำมาบอกต่อ ขอให้คนไทยได้นำมาคิดไตร่ตรองกันดู จะปล่อยให้บ้านเมืองก้าวไปสู่หายนะเช่นนี้หรือไฉน...

   

 วันที่2เดือนสิงหาคม 2555เวลา 19.00น. ประสบการณ์ที่ได้ไปสัมภาษณ์กับชาวต่างชาติ 

  ที่ทุ่งศรีเมือง  ณ ลานศาลหลักเมือง  จังหวัดอุบลราชธานี  โดยข้าพเจ้าได้ไปสัมภาษณ์ Mr.Jane  เป็นชาวอเมริกา  มาเที่ยวจังหวัดอุบลเป็นครั้งแรก  จากข้อมูลการสัมภาษณ์  Mr.Jane  รู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้มาเที่ยวประเทศไทย  โดยเฉพาะงานแห่เทียนที่จังหวัดอุบล  โดยเขาคิดว่างานเทียนที่นี่สวยงาม และรู้สึกสนุกที่ได้ดูสิ่งต่างๆในงานแห่เทียน เขาชอบเมืองไทยมาก  อีกสองวัน  ก็จะเดินทางไปเที่ยวที่จังหวัดมหาสารคาม เขามาพักที่  UBON  HOTEL  ได้ประมาณ 2 อาทิตย์แล้ว เขาได้ไปเที่ยวสถานที่ต่างๆในจังหวัดอุบล ไม่ว่าจะเป็น อุทยานแห่งชาติภูจองนายอย และเขายังบอกอีกว่าอาจจะอยู่เมืองไทยอีกหลายเดือนอยู่เหมือนกัน  เพราะสถานที่ท่องเที่ยวเยอะมาก

  จากประสบการณ์ที่ได้พูดคุยกับชาวต่างชาติในครั้งนี้  ทำให้รู้สึกตื่นเต้นมากและประโยคที่ข้าพเจ้าได้พูดคือ  Have you long been in  Thailand ?

เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้สร้างความมั่นใจกับตัวเองได้มาก  และไม่อายที่จะพูดกับชาวต่างชาติอีกต่อไป 

วันที่ 2เดือนสิงหาคม 2555 เวลา. 10.00-12.00 น.ที่พิพิธภัณฑ์จังหวัดอุบลราชธานี ได้ไปสํมภาษณ์ชาวต่างชาติในงานแห่เทียนของชาวจังหวัดอุบลราชธานี รู้สึกตื่นเต้นและประทับใจเป็นอย่างมากที่ได้พูดคุย. เขาเป็นชาวอเมริกัน. ชื่อ มาร์ค. มาอยู่เมืองไทยได้9 ปี. มาร์คบอกว่า เมืองไทยน่าอยู่ คนไทยน่ารัก. เขามาอุบลราชธานีเป็นครั้งแรก. เขาชื่นชอบงานแห่งเทียน เพราะเป็นประเพณีที่สวยงาม น่าสนใจและดีใจที่ได้มาจังหวัดอุบลราชธานี เขายังบอกอีกว่าชอบผู้หญิงไทย เพราะผู้หญิงไทยเอาใจเก่ง

เมื่อวันที่ 2เดือนสิงหาคม 2555 เวลา. 10.00-12.00 น. ดิฉันได้ไปสํมภาษณ์ชาวต่างชาติในงานแห่เทียนของชาวจังหวัดอุบลราชธานี ณ พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ. ดิฉันรู้สึกตื่นเต้นและประทับใจเป็นอย่างมากที่ได้พูดคุย เขาเป็นชาวอเมริกัน. ชื่อ มาร์ค. มาอยู่เมืองไทยได้9 ปี. มาร์คบอกว่า เมืองไทยน่าอยู่ คนไทยน่ารัก. เขามาอุบลราชธานีเป็นครั้งแรก. เขาชื่นชอบงานแห่งเทียน เพราะเป็นประเพณีที่สวยงาม น่าสนใจและดีใจที่ได้มาจังหวัดอุบลราชธานี เขายังบอกอีกว่าชอบผู้หญิงไทย

จากการที่ได้ไปสนทนากับชาวต่างชาติ  ผมมีความรู้สึกตื่นเต้นมากตอนแรกเพราะผมไม่เคยได้ไปสนทนากับชาวต่างชาติ ซึ่งครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้สนทนา ซึ่งชาวต่างชาติก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ผมมีความประทับใจมากกับการที่ได้ไปสนทนากับชาวต่างชาติในครั้งนี้