การจัดการเรียนรู้ผ่าน Weblog "GotoKnow.Org"
ในบันทึกเรื่อง "รางวัล สรอ. ขอความรู้ : บอกเล่าการนำเทคโนโลยีสารสนเทศมาใช้ในชั้นเรียน"
(http://www.gotoknow.org/blogs/posts/502635) "ดร.จันทวรรณ ปิยะวัฒน์
" ได้เชิญชวนให้สมาชิก "GotoKnow.org" เขียนบอกเล่าถึงการนำเทคโนโลยีสารสนเทศมาใช้ในชั้นเรียนใน 9 ประเด็น ผู้เขียนจึงขอเล่าถึงประสบการณ์ของตน ในการจัดการเรียนรู้ใน "รายวิชา 9012102 พฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตน (Human Behaviors and Self Development) 3(3-0-6) ผ่าน Weblog "GotoKnow.org" ดังนี้
1., 2. ระดับชั้นที่สอน และจำนวนผู้เรียนในชั้น ในภาคเรียนที่ 1/2555 ฝ่ายหลักสูตรและแผนการเรียน มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี ได้จัดตารางเรียน "วิชาพฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตน" ระดับปริญญาตรี เป็น Section 01, 02, 03, และ 04 โดยระบุชื่อผู้เขียนเป็นผู้สอนใน Section 02-04 รวม 3 Sections และมีนักศึกษาชั้นปีที่ 2-4 (ส่วนใหญ่เป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 3) จากทุกคณะ ไปลงทะเบียน Online เรียนใน Section 02, 03 และ 04 Section ละ 47-50 คน (ระบบ Lock ให้ลงทะเบียนได้ Section ละไม่เกิน 50 คน)
3. เทคโนโลยีสารสนเทศที่นำมาใช้ ใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ผ่าน Weblog “GotoKnow.org” โดยผู้สอนจะเขียนบันทึกใน Blog ต่างๆ จำนวน 4 Blogs ในแต่ละช่วงเวลา (รวมทั้งภาคเรียน 10 บันทึก) เพื่อเป็นแหล่งเรียนรู้สำหรับนักศึกษา และเป็นช่องทางในการสื่อสารระหว่างอาจารย์กับนักศึกษา และนักศึกษากับอาจารย์
4. บทบาทความรับผิดชอบของอาจารย์ผู้สอน (ทั้งทางออนไลน์และในชั้นเรียน) คือ การทำหน้าที่เป็น "วิทยากรกระบวนการเรียนรู้"หรือ "ผู้อำนวยความสะดวกในการเรียนรู้ให้กับผู้เรียน" (Learning Facilitator) ได้แก่ 1) เป็นผู้ประสานงาน (Coordinator) 2) เป็นผู้กระตุ้น (Catalyst) 3) เป็นผู้สังเกตการณ์ (Observer) 4) เป็นผู้สร้างบรรยากาศ (Climate Setter) 5) เป็นผู้ช่วยการสื่อสาร(Communicator Enabler) และ 6) เป็นพี่เลี้ยงในการเรียนรู้ (Learning Coach) ทั้งนี้ ได้เน้นให้ผู้เรียน "เรียนรู้วิธีเรียน (Learn How to Learn)" ตามความเชื่อที่ว่า "สอนวิธีตกปลาดีกว่าให้ปลา (Give me a fish and I will eat for a day. Teach me to fish and I will eat for a lifetime.)" และ เน้นให้นักศึกษาได้เรียนรู้ด้วยการลงมือปฏิบัติจริง ตามแนวคิด "When I do, I understand." ของขงจื๊อ (Confucius) และตาม"ปีรามิดการเรียนรู้ (Learning Piramid)" ที่แสดงว่า การเรียนรู้ด้วยการปฏิบัติกิจกรรม (Practice Doing) จะทำให้ผู้เรียนยังคงประสบการณ์การเรียนรู้เอาไว้ ได้ถึง 75 %
การจัดการรียนรู้ เริ่มจากให้นักศึกษาทุกคน สมัครเป็นสมาชิก GotoKnow.org โดยมีข้อกำหนดดังนี้ คือ ชื่อที่ใช้ใน GotoKnow ให้ระบุ Section ตามด้วยชื่อและนามสกุล เช่น 02 ชฎารัตน์ ปุระมาปัด 03 รณชัย ทองน้อย 04 พวงผกา สากุลา ในประวัติย่อให้ระบุหมู่เรียน สาขาวิชาที่เรียนเป็นภาษาไทยและภาษาอังกฤษ คณะ และคติในการดำเนินชีวิต ดังตัวอย่าง
เมื่อได้รับเลขที่สมาชิกแล้ว ให้เขียนรหัสในภาพประจำตัว โดยแถวบนให้ระบุ Section ชื่อ เลขที่สมาชิก GotoKnow 4 ตัวท้าย (สองตัวแรก คือ 17 เหมือนกันทุกคน) แถวล่างระบุอักษรย่อสาขาและชั้นปี ดังตัวอย่าง
รหัส 04 พวงผกา 0379 CH3 อ่านได้ว่า พวงผกาเรียนใน Section 04 เป็นสมาชิก GotoKnow (GTK) ลำดับที่ 170379 (สมัครสมาชิกเป็นคนแรก) สาขาวิชาสาธารณสุขชุมชน (Community Health) ชั้นปีที่ 3, 04 เมทนี 0384 NE2 อ่านได้ว่า เมทนีเเรียนใน Section 04 เป็นสมาชิก GTK ลำดับที่ 170384 สาขาวิชาวิศวกรรมเครือข่าย (Networking Engineering) ชั้นปีที่ 2 และ 03 รณชัย 0882 IMT3 อ่านได้ว่า รณชัย เรียนใน Section 03 เป็นสมาชิก GTK ลำดับที่ 170882 สาขาวิชาเทคโนโลยีการจัดการอุตสาหกรรม (Industrial Management Technology) ชั้นปีที่ 3 เป็นต้น
หลังจากนักศึกษาสมัครสมาชิก GotoKnow แล้ว ก็ให้นักศึกษาเข้าไปเรียนรู้ด้วยการอ่านบันทึกต่างๆ ตามที่อาจารย์ชี้แนะ และตามความสนใจของนักศึกษาแต่ละคน ในขอบข่ายของวิชาที่เรียน และฝึกการเขียนแสดงความเห็น เขียนอนุทิน และเขียนบันทึก ซึ่งเป็นการพัฒนาที่สอดคล้องกับ "ลักษณะบัณฑิตที่พึงประสงค์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี" ได้แก่ ใฝ่รู้ใฝ่เรียนและพัฒนากระบวนการเรียนรู้ตลอดชีวิต มีทักษะการใช้ภาษาไทย ภาษาอังกฤษ และคอมพิวเตอร์ในการศึกษาค้นคว้าองค์ความรู้ ที่เป็นประโยชน์ต่อประสบการณ์ชีวิต และมีทักษะการคิด การทำภาพประกอบหัวสมุด ได้กำหนดให้ทำได้ 2 แบบ ดังตัวอย่างภาพบนเป็นภาพที่อาจารย์ออกแบบไว้ แล้วให้นักศึกษานำภาพประจำตัวไปต่อท้าย และตั้งชื่อหัวสมุดว่า งานเขียนของ....ตามด้วยรหัสบุคคล ส่วนภาพล่าง นักศึกษาแต่งภาพเองตามความพอใจ โดยให้เขียนชื่อหัวสมุดว่า "บันทึก (งานเขียน) ของฉัน" หรือจะใช้ภาพภูเขาที่ GotoKnow ทำไว้ให้ก็ได้
ในการเขียนบันทึกนั้น ผู้สอนได้เชิญชวนให้นักศึกษาเขียนบันทึก ตามโครงการสรอ.ขอความรู้ ซึ่งนับเป็นโอกาสอันดีในการพัฒนาทั้งทักษะการอ่าน การคิดวิเคราะห์ สังเคราะห์ และเขียนสื่อความ (อ่านและวิเคราะห์โจทย์ อ่านและวิเคราะห์/สังเคราะห์ตัวอย่างงานเขียนของผู้เขียนอื่นๆ แล้วคิดวิเคราะห์/สังเคราะห์เพื่อเขียนสื่อความคิดในงานเขียนของตน) ซึ่งเป็นการเขียนที่จูงใจให้เขียนได้ดี เพราะมีโอกาสได้รับรางวัล และก็มีนักศึกษาที่ได้รับรางวัลด้วย
5., 6. การกระตุ้นการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ของผู้เรียน และการติดตามการเรียนรู้ของผู้เรียน (ทั้งทางออนไลน์และในชั้นเรียน) ผู้เขียนได้กระตุ้นการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ของผู้เรียน และได้ติดตามให้คำแนะนำและประเมินงานเขียนของนักศึกษา ใน GotoKnow ทั้งการเขียนแสดงความเห็น เขียนอนุทิน และเขียนบันทึก และนำงานเขียนของนักศึกษา ทั้งที่ทำได้ดี และที่ยังต้องปรับปรุง ไปเป็นกรณีศึกษาให้พื่อนๆ ได้เรียนรู้ โดยนำไปยกตัวอย่างในบันทึกต่างๆ และในชั้นเรียน ให้ Link เพื่อให้นักศึกษาตามเข้าไปศึกษาออนไลน์ได้ตามความสะดวก บางครั้งก็ให้เพื่อนที่ทำได้ดี ให้คำแนะนำเพื่อนๆ แทนอาจารย์ ซึ่งก็ได้รับความสนใจเป็นอย่างดี การให้นักศึกษาออกไปเล่าประสบการณ์การพัฒนาการอ่าน การเขียนของตน ก็ได้รับความสนใจจากเพื่อนๆ เช่นกัน
นักศึกษาสาขาวิชาคณิตศาสตร์ ชั้นปีที่ 2 ที่มีการพัฒนาทักษะการเขียน จากระดับปรับปรุงเป็นระดับดีเยี่ยม เล่าประสบการณ์การนำแรงบันดาลใจจากการอ่านบันทึกใน GotoKnow ไปสู่การเขียนของตน ให้เพื่อนฟัง
7. ประโยชน์ที่ได้รับจากการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในชั้นเรียน การจัดการเรียนรู้ผ่าน Weblog มีประโยชน์ดังนี้ คือ 1) ทำให้นักศึกษาสามารถเข้าไปเรียนรู้จาก Blog ของอาจารย์ ของเพื่อนๆ และของสมาชิก GotoKnow ท่านอื่นๆ ได้ทุกเวลา/สถานที่ ตามความสะดวกของแต่ละคน และจะศึกษาซ้ำกี่ครั้งก็ได้ 2) การสื่อสารระหว่างนักศึกษาและอาจารย์ จะทำให้มองเห็นภาพบรรยากาศในการจัดการเรียนรู้ของอาจารย์ การเรียนรู้ของผู้เรียน และสัมพันธภาพระหว่างนักศึกษากับอาจารย์ได้เป็นอย่างดี ดังตัวอย่างที่ "04 นรากร พิสิษพุฒิธาดา
" นักศึกษาชั้นปีที่ 2 สาขาวิชาวิศวกรรมเครือข่าย ได้แสดงความเห็นหลังสิ้นสุดการเรียนรู้ในรายวิชา ไว้ว่า "...ยังมีอีกช่องทาง ที่จะติดตามความเคลื่อนไหวของอาจารย์ได้ คือ www.gotoknow.org ขอขอบคุณเว็บแห่งการเรียนรู้นี้จริงๆ ไม่เพียงแต่เป็นแหล่งความรู้และแสดงความคิดเห็น แต่ยังเป็นศูนย์กลางระหว่างอาจารย์กับนักศึกษา ที่จะสามารถสื่อสารกันต่อไปได้" 3) การมีส่วนร่วมของนักศึกษาทั้งการอ่านงานเขียนต่างๆ ใน GotoKnow (ซึ่งอาจารย์รับรู้ได้จากร่องรอยการให้ดอกไม้ การเขียนแสดงความเห็น และการกรอกข้อมูลในใบงานในชั้นเรียน) และการผลิตงานเขียนของตนเองใน GotoKnow ช่วยให้ผู้สอนประเมินความใฝ่รู้ใฝ่เรียน และพัฒนาการของผู้เรียนได้ 4) การจัดการเรียนรู้เป็นระบบเปิด ก่อให้เกิดการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างนักศึกษาด้วยกัน และทำให้สมาชิก GotoKnow ท่านอื่นๆ มีโอกาสรับรู้ และสามารถเข้าไปมีส่วนร่วมในกระบวนการจัดการเรียนรู้ได้
8. ปัญหาและอุปสรรคที่เกิดขึ้น จากการจัดการเรียนรู้ผ่าน Weblog การมีนักศึกษาที่จะต้องติดตามเป็นจำนวนมาก ทำให้ผู้สอนต้องใช้เวลามากในการติดตาม จนมีเวลานอนพักผ่อนคืนละประมาณ 4 ชั่วโมงเท่านั้น ยิ่งนักศึกษาส่วนใหญ่ไม่ยอมอ่านคำชี้แจงให้เข้าใจและปฏิบัติให้ถูกต้อง ตามข้อกำหนดและเวลาที่ระบุไว้ ทำให้ต้องเสียเวลาแนะนำเป็นรายบุคคล โดยที่คนอื่นๆ ก็ไม่ยอมเรียนรู้จากข้อผิดพลาดของเพื่อน จึงสร้างความเหน็ดเหนื่อยให้ผู้สอนได้มากทีเดียว อนึ่ง ยังพบว่า มีนักศึกษาส่วนหนึ่งที่ไม่คุ้นกับการจัดการเรียนรู้ผ่าน Weblog และไม่มีการปรับตัว สมัครสมาชิก GotoKnow แล้วก็ไม่ได้ติดตามเรียนรู้ผ่าน Blog รอมาเรียนในชั้นเรียนในแบบที่คุ้นเคยอย่างเดียว นับเป็นอุปสรรคต่อการเรียนรู้ของนักศึกษากลุ่มดังกล่าว ทั้งที่รายวิชาพฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตน กำหนดคาบเวลาเรียนในชั้นไว้สัปดาห์ละ 3 คาบ ศึกษาด้วยตนเองสัปดาห์ละ 6 คาบซึ่งอาจารย์บอกกับนักศึกษาว่า ให้ใช้เวลาเรียนรู้ด้วยตนเองผ่าน Weblog สัปดาห์ละประมาณ 4 คาบ ดังความเห็นที่ "04 มณีนุช ดอนแก้ว 
" นักศึกษาชั้นปีที่ 3 สาขาวิชาภาษาไทย ได้แสดงใน Blog เมื่อวันที่ 23 กันยายน ความว่า "สวัสดีค่ะอาจารย์ วิชาพฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตน ที่หนูได้เรียนกับอาจารย์ซึ่งเป็นวิชาที่พัฒนาทั้ง การพูด การฟัง การอ่าน และการเขียน ทั้งภาษาไทย และภาษาอังกฤษ รวมไปถึงการพัฒนาการใช้ IT อีกด้วย หนูยอมรับจริงๆ ว่าช่วงเรียนแรกๆ หนูท้อกับวิชานี้มาก เพราะคิดว่ามันยุ่งยากเกินไป แต่พอหนูเริ่มเรียนไปเรื่อยๆ ก็รู้ว่า วิชานี้ช่วยใช้เราได้พัฒนาตนจริงๆ และก็ไม่ยากเกินกำลังของเรา ขอบคุณอาจารย์มากๆ นะคะ ที่ช่วยอบรมสั่งสอน และพยายามกระตุ้นให้พวกหนูให้มีความพยายามที่จะพัฒนาตนอย่างจริงจัง และหนูจะพยายามนำสิ่งที่อาจารย์สอน ไปปรับใช้ในชีวิตประจำวันให้ได้มากที่สุด"
ในการจัดการเรียนรู้ผ่าน Weblog "GotoKnow" นั้น สิ่งที่ผู้เขียนประทับใจที่สุด ก็คือ น้ำใจจากกัลยาณมิตร GotoKnow ที่ได้เข้ามาเป็นกำลังใจให้กับทั้งนักศึกษาและอาจารย์ และหลายท่านได้กรุณาแสดงความเห็น/ให้คำแนะนำที่มีคุณค่า ทั้งด้านจิตใจและด้านการเรียนรู้ แก่นักศึกษาและอาจารย์ประจำวิชา (ขออภัยที่ไม่สามารถนำภาพและความเห็นของกัลยาณมิตร มาแสดงได้ทั้งหมด)
ตัวอย่างเช่นเมื่อ "02 ปวิณา แพงทรัพย์
" ได้เขียนอนุทิน "ประสบการณ์และความรู้สึกนึกคิดจากการไปสนทนากับชาวต่างชาติ" ความว่า "...ก่อนวันสัมภาษณ์ : ข้าพเจ้าตื่นเต้นมาก...ครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ข้าพเจ้าจะได้พูดคุยกับชาวต่างชาติ ไม่รู้จะต้องพูดอย่างไรให้ชาวต่างชาติเข้าใจ กลัวจะพูดไปแล้วเขาจะฟังไม่รู้เรื่อง กลัวว่า ถ้าหากเขาถามกลับมาจะตอบว่าอย่างไรดี... ขณะสัมภาษณ์ : ข้าพเจ้าและเพื่อนอีก 3 คนไปที่ทุ่งศรีเมือง ...ระหว่างเดินนั้นก็เจอชาวต่างชาติหลายคน แต่ยังไม่กล้าเข้าไปทักทาย กลัวก็กลัว ตื่นเต้นก็ตื่นเต้น ความรู้สึกก็บอกว่ากล้าๆหน่อย ...จากนั้นข้าพเจ้าและเพื่อนๆ ก็เดินเข้าไปทักทายจนได้ ในขณะที่พูดคุยอยู่นั้น ข้าพเจ้าตื่นเต้นมากๆ จนลืมว่าต้องพูดว่าอะไร ...แต่ข้าพเจ้าก็ตั้งสติแล้วพูดอย่างที่เตรียมเอาไว้ แต่ไม่รู้ว่าพูดถูกหรือเปล่า สำเนียงเป็นอย่างไรบ้าง กลัวมากๆ และแล้วทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี หลังสัมภาษณ์ : ...ข้าพเจ้ารู้สึกโล่งใจมากๆ พอมาคิดย้อนกลับไป ข้าพเจ้าก็รู้สึกว่า ข้าพเจ้าควรไปปรับปรุงอีกมาก เขาคงงงและไม่ค่อยเข้าใจที่พวกเราพูดเท่าไหร่ หลังจากวันนีั้น ข้าพเจ้าคิดว่าต้องเรียนรู้ภาษาอังกฤษเป็นเรื่องเป็นราวเสียที" "ดร.โอ๋-อโณ" ก็ได้เข้าไปให้คำแนะนำเมื่อวันที่ 6 สิงหาคม 2555 ความว่า "พยายามอีกหลายๆรอบ โดยเรียนรู้จากครั้งก่อนๆ หนูก็จะสามารถพูดคุยได้อย่างเป็นธรรมชาติในที่สุดนะคะ" ในวันที่ 9 สิงหาคม ได้เข้าไปแสดงความเห็นในอนุทินของ "02 ชฎารัตน์ ปุระมาปัด" ความว่า "เขียนบรรยายได้ดีแล้วค่ะ แต่ขนาดภาพใหญ่ไปหน่อยนะคะ หนูน่าจะย่อขนาดก่อนที่จะโหลดขึ้น G2K นะคะ" และในวันที่ 28 สิงหาคม ไปให้คำแนะนำในอนุทินของ "04 จิรารัตน์ อินธิเดช" ความว่า "ถ้าจะให้ได้เรียนรู้แบบที่เพื่อนๆ ก็ได้เรียนรู้ด้วย น่าจะเขียนคำตอบเป็นภาษาอังกฤษที่เราได้ยินมาจากชาวต่างชาติที่เราคุยด้วย โดยไม่ต้องแปลจะยิ่งดีนะคะ เพราะ 'ฝรั่ง' แต่ละชาติเขาก็มีวิธีการพูดภาษาอังกฤษ (ซึ่งอาจไม่ใช่ภาษาแรกของเขาเหมือนกัน) ที่หลากหลายด้วยนะคะ เอามาเปรียบเทียบกับคำที่พวกเราถูกสอนให้พูดดูซิว่า เหมือนหรือต่างกันอย่างไร ชาติไหนเป็นอย่างไร เหมือนและต่างกันตรงไหน" เป็นต้น
เมื่อ "03 สุกัญญา แก้วภักดี" เขียนบันทึกตามคำสำคัญ "แม่" "Dr. PLe
" ก็ได้เข้าไปแสดงความเห็นในวันที่ 29 สิงหาคม พร้อมด้วยประโยคภาษาอังกฤษให้ได้เรียนรู้ ความว่า "แม่คือผู้เสียสละทุกสิ่งทุกอย่าง...ให้แก่ลูกๆ "รักแม่...กอดแม่บ่อยๆๆ นะคะ" A hug is an amazing thing .... It's just the perfect way to show the love we're feeling but can't find the words to say. (อ้อมกอดเป็นสิ่งมหัศจรรย์...เป็นหนทางที่วิเศษสุด..นำแสดงกิจความรัก..ที่ไม่สามารถบอกได้เป็นคำพูด)
"คุณ sr" ได้แสดงความเห็นในบันทึกของผู้เขียน ในวันที่ 7 สิงหาคม 2555 ความว่า "Now I understand why people respect ผศ วิไล as a mother. The metriculous care and time she has given to everyone in her charge are more than called for in her duty. This is clearly an infinite expression of mother-love.
To a true teacher, Salute.
และได้แสดงความเห็นเมื่อวันที่ 30 สิงหาคม ในบันทึก "การเรียนรู้ภาษาอังกฤษ" ของ "03 สุกัญญา แก้วหลวง" ความว่า "I like the way you put it "...ไม่ต้องอายเพราะนั่นคือครูสอนภาษานอกห้องเรียนของเรา...". If everybody can see this point, learning a language is easy! ;-)
And you are right we often hear words like 'leter' or 'lay-tar' (in writing 'later'), 'gi-lad' or 'ga-lad' (in writing 'glad'), 'Can call me' or 'You can call me'...Let's go for 'live language' instead of 'book talk' ;-)
สำหรับ "คุณโตนี่ ฟาง" ก็ ได้แสดงความเห็นเมื่อวันที่ 29 สิงหาคม ในอนุทินที่เขียนเกี่ยวกับการไปสนทนากับชาวต่างชาติ ของ บัญชร ศรีวินัย ความว่า "เป็นการฝึกที่ดีมาก..เวลาพูดอย่ากลัวว่าจะผิดเพราะยังไงๆ..คนต่างชาติเขาจะพยายามเข้าใจเราอยู่แล้ว..ถ้าอ่านเรื่องที่ผมนำลงในบล๊อก ผมจำไม่ได้แล้วว่าชื่อเรื่องอะไร ตอนหนึ่งที่เมียเช่าพูดกับสามี.ทหารอเมริกัน. โดยนัดไปพบกันก่อนไปร้านค้า..See you at this..ชี้ไปที่ข้อศอกของเธอ..พี่แกยังไปถูกเลยครับ..โดยไปเจอกันที่โค้ง. ก่อนถึงร้านค้า." และท่านยังได้แสดงความเห็นไว้ในบันทึกเรื่อง "มาสื่อสารเป็นภาษาอังกฤษกันเถอะ" ความว่า "อยากบอกว่า..น่าอิจฉาลูกศิษย์ทั้งหลาย..ที่มีอาจารย์ที่ดีเช่นนี้..สนใจให้มากๆ นะครับ เพราะผมเพิ่งอ่านมาว่า..คนไทยอาจจะสู้พม่าไม่ได้ หลังจากเปิดเป็นเออีซี..ผมเองคงไม่สามารถไปสู้กับใครได้สะดวกแล้ว ...นอกจากคอยเชียร์อยู่ข้างหลังหลัง ...Keep on learning.."
ความเห็น (88)
หนูต้องขอขอบคุณ อ.วิไล แพงศรี มากนะคะ ที่ท่านได้ให้ความรู้ คำแนะนำดีๆ และยังได้รับประสบการณ์ดีๆอีกมากมายในการเรียนวิชาพฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตนกับ อ.วิไล อีกมาก นับว่าตัวเองโชคดีจริงๆค่ะ
หนูขอให้ อ.วิไล แพงศรี มีแต่ความสุขมากๆนะคะ อาจารย์อย่าลืมพักผ่อนบ้างนะคะ เป็นห่วงอาจารย์วิไลค่ะ
เป็นกระบวนการเรียนที่ "เจ๋ง" มาก ๆ ครับ อาจารย์ ;)...
ชื่นชมค่ะ..เป็นแบบอย่างที่ดีของครูเพื่อศิษย์ที่สนับสนุนการเรียนทางออนไลน์อย่างมีส่วนร่วมในเชิงรุกจริงๆ..ให้กำลังใจนะคะ
ขอบคุณสำหรับ ปฎิทินสวยๆ น่ารักมากนะครับ อาจารย์อุส่าทำแจกเป็นที่ระลึก ทำให้อดคิดถึงอาจารย์ไม่ได้เลย
แต่ยังไงก็ตามยังมีอีกช่องทางที่จะติดตามความเคลื่อนไหวของอาจารย์ได้ คือ www.gotoknow.org ขอขอบคุณเว็บแห่งการเรียนรู้นี้จริงๆ ไม่เพียงแต่เป็นแหล่งความรู้และแสดงความคิดเห็นแต่ยังเป็น ศูนย์กลางระหว่างอาจารย์กับนักศึกษาที่จะสามารถสื่อสารกันต่อไปได้
อาจารย์รักษาสุขภาพด้วยนะครับ จะได้เขียนบันทึกดีๆให้ผมได้ติดตามกันต่อไป
-
ขอบคุณ "อาจารย์ Wasawat Deemarn
" มากนะคะ ที่ให้กำลังใจว่า เป็นกระบวนการเรียนที่ 'เจ๋ง' นับเป็นเกียรติจริงๆ ค่ะ ที่อาจารย์ทางเทคโนโลยีการศึกษาได้ให้กำลังใจด้วยถ้อยคำดังกล่าว จริงๆแล้วก็ค่อนข้างกังวลนะคะ เพราะสิ่งที่ทำไปนั้น ค่อนข้างจะเป็นเรื่องของการลองผิดลองถูก มีแต่ใจที่ต้องการให้สิ่งนั้นสิ่งนี้เกิดขึ้น แต่ขาดทักษะและองค์ความรู้เชิงวิชาการ เกรงเหมือนกันว่านักเทคโนโลยีการศึกษาจะมองว่าไร้รูปแบบ เมื่อท่านให้การยอมรับ จึงรู้สึกคลายกังวลและขอบคุณจริงๆ ค่ะ -
อ.วิยังรู้สึกประทับใจไม่ลืมที่ อาจารย์ได้เข้าไปช่วยชี้คำที่เขียนผิดในบันทึกภาษาไทยภาษาชาติฯ ซึ่งอ.วิบอกว่า "น่ารักมากและนับเป็นความคิดสร้างสรรค์ของอาจารย์ทีเดียวที่ใช้คำว่า "สงสัยเป็นญาติกับ..." เพราะเป็นถ้อยคำที่ "มีภาพพจน์เห็นเป็นรูปธรรม" มากกว่าใช้คำว่า "การเขียนผิดอันเกิดจากการเทียบคำผิด" อ.วิขออนุญาตนำไปใช้ด้วยนะคะ อีกสามคำที่ อ.วิเห็นเขียนผิดกันบ่อย คือ คำว่า "ผูกพัน" ที่เขียนผิดเป็น"ผูกพันธ์" เพราะเข้าใจผิดว่าเป็นญาติกับคำว่า"สัมพันธ์"คำว่า"อนุญาต"ที่เขียนผิดเป็น "อนุญาติ"เพราะเข้าใจผิดว่าเป็นญาติกับคำว่า"ญาติ"และคำว่า"ถั่วพู"ที่เขียนผิดเป็น "ถั่วพลู"เพราะเข้าใจผิดว่าเป็นญาติกับคำว่า"พลู"...
ขอขอบคุณ อ.วิไล แพงศรีมากนะครับที่ได้ให้ฝึกการเรียนรู้จากภายนอก และภายในห้องเรียนทำให้ผมได้เรียนรู้การทำงานต่าง ๆ ได้เพิ่มมาขึ้นกว่าเดิม เรียนรู้การเขียนงานต่าง ๆ ทำให้ประสบการณ์ในการเขียนเพิ่มขึ้น ถึงจะเรียนวิชาพฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตนจบแล้วก็จะเอาความรู้ที่ได้ไปต่อยอดการเรียนรู้ต่อไปครับ
ขอบพระคุณจริงๆ ค่ะ ในความเมตตา ที่ "พี่ใหญ่
" มีให้กับน้องและลูกศิษย์เสมอมา
-
ขอบใจ "อรดี
" ที่เป็นห่วงสุขภาพของอาจารย์ ขอบใจ "นรากร
" ที่บอกว่า "ขอบคุณสำหรับ ปฎิทินสวยๆ น่ารักมากนะครับ อาจารย์อุส่า (อุตส่าห์) ทำแจกเป็นที่ระลึก (ก็อาจารย์รักเมตตา และปรารถนาดีต่อพวกเราทุกคนนี่นา ไม่ว่าอาจารย์จะบ่นว่ากันยังไงก็ตาม) ทำให้อดคิดถึงอาจารย์ไม่ได้เลย แต่ยังไงก็ตาม ยังมีอีกช่องทางที่จะติดตามความเคลื่อนไหวของอาจารย์ได้ คือ (ทาง) www.gotoknow.org ขอขอบคุณเว็บแห่งการเรียนรู้นี้จริงๆ ไม่เพียงแต่เป็นแหล่งความรู้และแสดงความคิดเห็นแต่ยังเป็น ศูนย์กลางระหว่างอาจารย์กับนักศึกษาที่จะสามารถสื่อสารกันต่อไปได้" และขอบใจ "บัญชร
" ที่บอกว่า "...ถึงจะเรียนวิชาพฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตนจบแล้ว ก็จะเอาความรู้ที่ได้ไปต่อยอดการเรียนรู้ต่อไปครับ" อาจารย์มีความสุขมากจากการแวะมาพูดคุยของพวกเธอทั้ง 3 ...ดีใจที่นรากรไม่ขัดใจที่อาจารย์บ่นในวันสอบว่า เข้าสอบสายและมีปัญหาไม่บันทึกการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ และดีใจที่นรากรยังมีใจที่จะติดตามอาจารย์ต่อไป
-
อาจารย์ครับผมเข้าไปเขียนบันทึกและอนุทินเพิ่มเติมแล้วนะครับ อาจารย์ช่วยแวะเข้าไปให้ดอกไม้และให้กำลังใจด้วยนะครับ.
ผมขอสัญญาว่าถึงผมจะเรียนวิชาพฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตนจบแล้ว. ผู้เรียนวิชาจบ ย่อมได้รับเกียรติ ผู้ฝึกตนเองด้วยจริยธรรม ย่อมได้พบสันติ ซึ่งเป็นเกียรติแก่ผมอย่างยิ่งที่ได้เรียนกับอาจารย์ ผมจะไม่ลืม Weblog http://www.gotoknow.org เว็บที่ให้การเรียนรู้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด ผมจะเขามาดูเขียนบันทึกและอนูทิน และจะค่อยติดตามเพื่อให้กำลังใจอาจารย์ผ่านช่องทางนี้ตลอดไป ในการเรียนวิชานี้มันก็ทำให้ผมรู้แล้วว่าในการพัฒนาตนมันไม่จำเป็นต้องพัฒนาอยู่ในห้องเรียนห้องแคบๆเพียงอย่างเดียวแต่การพัฒนาตนสามารถพัฒนาได้ทุกหนทุกแห่งตราบใดที่เรายังมีรมหายใจอยู่เราก็ยังไม่หยุดเรียนรู้และพัฒนา (เพราะมีครูจึงมีคนที่พ้นทุกข์ เพราะมีครูจึงมีสุขเกษมศรี เพราะมีครูจึงมีค่าน่ายินดี เพราะมีครูเราจึงมีชีวิตงาม)โดยท่าน ว.วชิรเมธี
ขยายผลต่อไปนะคะ
- อาจารย์แม่ครับ
- ละเอียดและชัดเจนเห็นภาพได้ทั้งหมด
- อ่านแล้วมีความสุขมากๆครับ
ขอบพระคุณอ.วิมากๆค่ะที่เขียนบรรยายได้ละเอียดละออ ทุกกระบวนการ รับรู้ได้ถึงความทุ่มเทสุดใจในการสั่งสอนลูกศิษย์และความใส่ใจในสิ่งที่พวกเราช่วยกันดูแลลูกศิษย์ของอาจารย์ สำหรับโอ๋แล้ว ทุกคนที่เข้ามาใน GotoKnow คือกัลยาณมิตรที่เรามีโอกาสแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันด้วยความเคารพ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม หากเรารู้จักการให้และการรับที่พอเหมาะพอดี ทุกคนก็จะมีความสุข
ขอบคุณบันทึกนี้ที่อ่านแล้วทำให้มีความสุขมากค่ะ
มาบอกความในใจค่ะว่า อาจารย์เป็นต้นแบบของ "ครูคือแม่" ค่ะ
ขอบคุณอาจารย์วิไล แพงศรี มากนะคะ ที่ได้ให้ความรู้ในเรื่องต่างๆ เช่น การพูดคุยภาษาอังกฤษ การศึกษาค้นคว้าใน Gotoknow และให้ความรู้ในวิชาพฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตน และหนูจะนำความรู้ที่อาจารย์ได้ให้ไปใช้ให้เกิดประโยชน์และจะนำไปพัฒนาตนเองให้มีความรู้ให้มากขึ้น
และขอขอบพระคุณที่อาจารย์ได้แจกปฏิทินให้นักศึกษาที่เรียนกับอาจารย์ทุกคน และขอให้อาจารย์มีสุขภาพแข็งแรงมีความสุขกับการดำเนินชีวิต ขอบคุณค่ะ
อาจารย์ครับผมได้ไปเขียนบันทึก และอนุทินเสร็จแล้วนะครับ อาจารย์อย่าลืมไปตรวจงานของผมนะครับ และผมขอขอบคุณ สำหรับปฏิทิน ส.ค.ส. 2556 ครับและขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆ ที่อาจารย์ได้บอกผม และได้กำซับให้ผมเรียบทำงานให้เสร็จคัรบ
อาจารย์ค่ะหนูได้เขียนอนุทินเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ และหนูขอขอบพระคุณอาจรย์เป็นอย่างสูงด้วยค่ะที่ได้มอบความรู้ที่ดีและสร้างกิจกรรมดีๆอย่างเช่นการได้ไปสนทนากับชาวต่างชาติซึ่งเป็นกิจกรรมที่น่าประทับใจมากเลยค่ะและหนูประทับใจในรายวิชาพฤติกรรมนุษย์มากเพราะมีสาระที่ดีมากมายและอาจารย์ก็สร้างบรรยากาศในการเรียนดีมากเลยค่ะซึ่งเป็นการกระตุ้นให้น่าเรียนมีความรับผิดชอบต่องานและยังเป็นการทำให้ได้ฝึกการเขียนบันทึกในเรื่องต่างๆมากมายและหนูได้รับประสบการณ์จากวิชานี้เป็นอย่างมากด้วยค่ะ
ขอขอบคุณอาจารย์วิไล แพงศรี จากความรู้สึกภายในใจของหนูค่ะ เป็นกำลังใจให้อาจารย์นะค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ หนูต้องขอขอบคุณอาจารย์มากนะค่ะ ที่อาจารย์ได้ให้ความรู้ และประสบการณ์ในการเรียนรายวิชาพฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตน ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการเรียนรายวิชาอื่นๆและในการทำงานได้อย่างมากมายเลยค่ะ สุดท้ายนี้หนูขอให้ อาจารย์วิไล แพงศรี มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง และมีความสุขมากๆนะคะ
ขอมอบกลอนนี้ให้อาจารย์นะคะ
เป็นแสงเทียนที่ส่องแสงทางปัญญา
พร้อมนำพาความรู้มาให้แตกฉาน
จนเติบใหญ่จากเด็กน้อยเมื่อวันวาน
ขอกราบกรานน้อมรำลึกถึงพระคุณ
สวัสดีครับอาจารย์ ผมขอขอบคุณอาจารย์มากครับที่ให้ความรู้ และทักษะการใช้ IT และในงานวันนี้อาจารย์ร้องเพลงเพราะมากครับ สุดท้ายนี้ขอขอบคุณสมุดบันทึกและสิ่งดีๆที่อาจารย์มอบให้ครับ
- ขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่านมากนะคะ ที่กรุณาเข้ามาให้กำลังใจและทักทายพูดคุย รวมทั้งนักศึกษาทุกคนด้วยค่ะ จะขอตอบรายบุคคลภายหลังนะคะ
- สัปดาห์นี้ค่อนข้างเหนื่อยมากค่ะ ทั้งคุมสอบ ไปร่วมฟังสวดอภิธรรมและร่วมงานฌาปนกิจศพ วันศุกร์ที่ 28 กันยายน กลางวันคุมสอบ บ่ายไปจัดหา-เตรียมของชำร่วย กลางคืนก็ไปร่วมงาน "เกษมสันต์ วันเกษียณ" ที่มหาวิทยาลัยจัดค่ะ
- วันที่ 29 กันยายน ดูแลพี่สาวคนโตที่เดินทางจากยโสธรไปร่วมงาน และส่งกลับค่ะ ตอนบ่ายถึงเย็นไปทำบุญและทำวัตรเย็นกับลูกๆ ที่วัดป่าใหญ่ค่ะ
ขอบคุณอาจารย์มากนะคะที่ให้ความรู้แก่หนูมากมาย ขอให้อาจารย์มีแต่ความสุขกาย สุขใจ รักษาสุขภาพให้ดี หนูเรียนกับอาจารย์รู้สึกสนุกมาก ๆและได้แสดงออกมาก ๆ เป็นตัวของตัวเองมาก ๆไม่กดดันในการเรียนค่ะ
ขอขอบพระคุณท่าน อ.ผศ.วิไล แพงศรี มากๆ นะคะสำหรับสิ่งดีๆที่มอบให้กับนักศึกษามาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นทักษะในด้านการเรียนและการดำรงชีวิต หนูจะนำสิ่งที่ได้เรียนรู้จากอาจารย์ไปพัฒนาในด้านต่างๆให้ได้มากที่สุดค่ะ ขอให้อาจารย์มีความสุขมากๆ มีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงนะคะ
ขอบคุณอาจารย์มากๆเลยนะครับ ที่มอบความรู้ให้กับนักศึกษาทุกคน ผมสัญญาว่าผมจะนำความรู้ทั้งหมดทั้งมวลที่อาจารย์ได้มอบให้ไปใช้ให้เกิดประโชยน์ในทางที่ดีครับ ผมขอให้อาจารย์มีความสุข สุขภาพร่างกายแข็งแรงมากๆนะครับ
-
ไปร่วมงาน "เกษมสันต์ วันเกษียณ" อาจารย์ดีใจมากค่ะที่เจอลูกศิษย์ที่ได้เรียนด้วยในภาคเรียนนี้ "ธานินทร์ พรหมขันธ์
" Section 02 สาขาวิชาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ชั้นปีที่ 3 อาจารย์อัดภาพให้ด้วยนะคะ แต่ไม่รู้จะมอบให้ได้อย่างไร -
อาจารย์ขอบใจธานินทร์มากนะคะ ที่มีน้ำใจช่วยอาจารย์ยกข้าวของ ทั้งตอนเข้าไปในงานและตอนเลิกงาน
-
และขอบใจที่ชมว่า "อาจารย์ร้องเพลงเพราะมาก" จริงๆ แล้วเป็นการร้องที่ไม่ได้เรื่องที่สุดที่อาจารย์เคยร้องมา ธานินทร์ก็คงเห็นนะคะว่า การร้องของอาจารย์ไม่อยู่ในรายการ แต่อาจารย์ที่เกษียณไปก่อนไปขอที่หน้าเวทีให้อาจารย์ร้องเพลง "ปาหนัน" แล้ววงดนตรีก็ไม่มีโน้ตเพลงดังกล่าว จึงเล่นไปแบบด้นๆ อาจารย์ก็เลยต้องร้องแบบด้นๆ ตามไปด้วย กลัวคนฟังรำคาญเหมือนกันค่ะ เพราะรายการช่วงนั้นดูจะยืดเยื้อไปหน่อย
-
ดอกไม้ที่ธานินทร์นำมาประกอบความเห็น สวยสดใสมากค่ะ เข้าใจเลือกนะคะดอกไม้สีเีดียวกันกับเสื้ออาจารย์เลย
-
ลูกสาวของอาจารย์อยากไปทำบุญที่วัดป่าใหญ่ แต่ไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามา เลยต้องใส่เสื้อผ้าแม่
รักษาสุขภาพนะครับอาจารย์
หลังจากหนูได้เรียนวิชาพฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตน ทำให้หนูได้ความรู้หลาย ๆ อย่าง โดยจะนำความรู้ที่ได้รับ ไปปรับใช้กับสิ่งต่างๆ ไ่ม่ว่าจะเป็นชีวิตประจำวัน หรือเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เจอ ช่วงนี้อากาศเริ่มหนาวแล้ว อาจารย์ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะค๊ะ
สุดท้ายขอบคุณอาจารย์วิไล สำหรับสิ่งต่าง ๆ ที่มอบให้ตลอด 1 เทอม นี้ค๊ะ
อาจารย์ครับ ^ ^ ปิดเทอม แล้วรอเกรด ออก อย่าทำงานกับเกรดนักศึกษาจนลืมดูแลตัวเองนะครับ อากาศหนาวแล้ว วันศุกร์พวกผม จะไป เที่ยวภูกระดึงกัน ว่าง ๆ จะเอา ข้อมูลการเที่ยวครั้งนี้มาลง gotoknow ให้อาจารย์ได้ดูนะครับ
นอกเรื่องนิดๆ ^ ^ เข้าเรื่อง ดีกว่า
ขอบคุณสำหรับความรู้ที่ได้รับ ตลอด 1 เทอม นะครับ GE วิชานี้เป็นวิชาสุดท้ายของผมและเพื่อนด้วย โดย ความรู้ แม้ผมได้ไม้ถึง 100 % แต่ก็ จะ นำสิ่งที่ได้ ไปพัฒนาตัวเอง ให้เป็นคนที่ดีขึ้น ไม่ว่าจะเป็นด้าน ใด
หวังว่าอาจารย์จะดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ^ ^
สวัสดีครับ ผศ.วิไล ผมเข้าบล๊อคท่านช้าไปหน่อย....ดีใจที่ท่านเดินทางถึงกิโลเมตรที่ ๖๐ แล้ว......ต่อไปนี้ท่านไม่ต้องเหนื่อยมากแล้ว...อยากจะให้ผู้มีอำนาจในการต่ออายุราชการต่ออายุราชการให้ท่าน หรือจ้างเป็นอาจารย์พิเศษ แต่ถ้าผมเป็น ผศ.วิ ก็จะตอบว่า "ไม่" เราเอาเวลาไปดูแลฟาร์มไอดินกลิ่นไม้จะมีความสุขมากกว่า.......ดีใจแทนลูกศิษย์ของอาจารย์แม่ที่มีครูดีเช่นนี้....ดูแลสุขภาพบ้างนะอาจารย์วิ......
-
ขอบคุณ "คุณ tuknarak
" มากนะคะ ที่เข้ามาให้้กำลังใจ อ.วิ ทั้งในช่วงของการจัดการเรียนรู้ และช่วงรายงานประสบการณ์การจัดการเรียนรู้ -
ที่แนะนำให้ อ.วิขยายผล คงจะไม่มีโอกาสแล้วล่ะค่ะ เพราะ อ.วิได้ร่วมงาน "เกษมสันต์ วันเกษียณ"ที่มหาวิทยาลัยจัดให้ไปเรียบร้อยแล้วค่ะ คงทำได้เพียงแค่ให้การศึกษาตามอัธยาศัย (Informal Education) โดยใช้ GotoKnow เป็นสื่อกลางค่ะ
- ขอบอก "ลูกขจิต
" ว่า วันนี้อาจารย์แม่ไม่ต้องไปเซ็นชื่อทำงานแล้ว แต่งานยังอีกเพียบ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตรวจงานค้างใน GTK ทำและส่งผลการเรียน รวมทั้งงานของนักศึกษาฝึกประสบการณ์ปี 4 และปี 5 ค่ะ - วันนี้อาจารย์แม่เพิ่งไปรับเลี้ยงมื้อกลางวัน จากน้องกลุ่มจิตวิทยามาเป็นชุดสุดท้ายค่ะ (เลื่อนมาจากวันที่ 27 ก.ย. เพราะเป็นวันที่ลูกๆ เดินทางถึงอุบลฯ และเป็นวันที่ต้องไปร่วมงานฌาปนกิจศพด้วย) และเพิ่งส่งลูกๆ กลับกทม. ก่อนออกไปรับเลี้ยงค่ะ
- อาจารย์แม่รู้สึกอบอุ่นใจมากในช่วงกิจกรรมสำหรับผู้เกษียณ ไม่คิดว่าอาจารย์ที่เคยสอนเรามา อาจารย์ที่เกษียณฯไปก่อนแล้ว และอาจารย์รุ่นหลังที่ยังปฏิบัติงานอยู่ จะแสดงน้ำใจกับเรามากเช่นนี้ รวมทั้งอบอุ่นใจที่มีพี่ๆ และลูกไปร่วมงานด้วย (ส่วนน้องชายคนเล็กที่เพิ่งสูญเสียภรรยาไป ติดไปสอบเลยไปร่วมงานไม่ได้ และน้องที่เป็นพระภิกษุก็ไม่ได้นิมนต์ให้ไปร่วมงานค่ะ)
- วันนี้ตกลงนัดหมายกับกลุ่มจิตวิทยา และกลุ่มอื่นๆ ในคณะที่จะไปทานข้าวเที่ยงที่ฟาร์มไอดินฯ และร้องคาราโอเกะกัน ในวันที่ 28 ตุลาคม หลังอาจารย์แม่กลับจากทัวร์ฝรั่งเศส อิตาลี สวิทเซอร์แลนด์ 14-21 ต.ค. 55 ค่ะ
- สำหรับความอบอุ่นใจ ที่ลูกขจิตมีให้อาจารย์แม่เสมอมา ก็เป็นสิ่งที่อาจารย์แม่ประทับใจมิรู้ลืมเช่นกันค่ะ
-
ขอบคุณ "ดร.โอ๋-อโณ
" มากจริงๆ ค่ะ ที่มีแต่สิ่งดีๆ ให้ อ.วิ ได้ชื่นชม เป็นต้นว่า เมื่อเห็นคนรอบข้างทำสิ่งดีๆ ก็เชิดชูให้เป็นที่รับรู้ นับเป็นการสร้างขวัญกำลังใจให้กับผู้ปฏิบัติงานได้เป็นอย่างดี พบเห็นแหล่งเรียนรู้ภาษาอังกฤษที่น่าสนใจ ก็เผยแพร่ให้กัลยาณมิตรได้รับทราบ เข้าไปเรียนรู้/นำไปใช้ในการจัดการเรียนรู้ เห็น อ.วิ มีนักศึกษามากมายจนติดตามดูแลแนะนำไม่ทันการณ์ ก็ยื่นมือเข้ามาให้ความช่วยเหลือ ซึ่งเป็นน้ำใจที่ อ.วิ รู้สึกซาบซึ้งใจจริงๆ ค่ะ -
สิ่งดีๆ ที่ "ดร.โอ๋ฯ"ได้ทำให้ดูนั้น ไปกันได้ดีทีเดียว กับบันทึกล่าสุดของเธอ ที่ได้ให้ข้อคิดเกี่ยวกับการสอนอนุชนด้วยการ "ทำให้เห็นแบบอย่าง" แทนการสอนด้วยวาจา ซึ่ง อ.วิได้เข้าไปให้การสนับสนุนด้วยข้อคิดข้างล่างนี้
-
ขอบคุณ "คุณแสงแห่งความดี
" มากนะคะ ที่แวะมาให้กำลังใจและแนะนำให้ อ.วิ รักษาสุขภาพ
- ยอมรับค่ะ ว่า งานราชการภาคเรียน 1/2555 หนักที่สุด เฉพาะงานจัดการเรียนรู้ผ่าน Weblog นี่ก็ทำให้ต้องใช้เวลาเฉลี่ยแล้ววันละประมาณ 7 ชั่วโมงอยู่กับจอ Notebook (ไม่รวมเวลาที่ใช้จัดการเรียนรู้ในห้องเรียน และการนิเทศการสอน) ทำให้การกินการนอนไม่เป็นเวลาและพักผ่อนไม่เพียงพอ จนร่างกายสู้ไม่ไหวค่ะ
- หลังเคลียร์งานแล้วคงมีโอกาสออกกำลังกาย (ทำงานฟาร์ม) และมีเวลาพักผ่อนมากขึ้นค่ะ
-
ขอบคุณ "ป๋าเด
" มากนะคะที่กรุณาเข้ามาให้กำลังใจ ท่านบอกว่า "มาช้าไปหน่อย..." มาช้าดีกว่าไม่มา (Better late than never.) นะคะ
- ไหนท่านบอกว่า "ดีใจที่ อ.วิเดินทางถึงกิโลเมตรที่ ๖๐ แล้ว...ต่อไปจะไม่ต้องเหนื่อยมากแล้ว..." แล้วทำไมยังอยากจะให้ผู้มีอำนาจในการต่ออายุราชการ ต่ออายุราชการให้อ.วิ หรือจ้าง อ.วิเป็นอาจารย์พิเศษอยู่อีกล่ะคะ (ผู้มีอำนาจก็คือ อธิการบดีที่รำวงคู่กับอ.วิไงคะ)
- แล้วก็บอกว่า "ถ้าเป็น อ..วิ ก็จะตอบว่า 'ไม่' เอาเวลาไปดูแลฟาร์มไอดินกลิ่นไม้จะมีความสุขมากกว่า"...เป็นคำตอบที่ถูกต้อง! แล้วค่ะ เพราะ อ.วิ ได้แสดงเจตนารมณ์ไว้ในภาพที่ 19 ในหนังสือ "เกษมสันต์ วันเกษียณ" แล้วว่า ชีวิตหลังเกษียณจะไปทำการเกษตรแบบพอเพียง
- ขอบคุณมากนะคะ สำหรับปิยวาจา ".......ดีใจแทนลูกศิษอาจารย์แม่ ที่มีครูดีเช่นนี้..." และความห่วงใยที่บอกให้ดูแลสุขภาพบ้าง
ต้องขอบคุณอาจารย์วิไล แพงศรี มากนะคะ ที่ได้ประเมินในบันทึกของดิฉัน
- อ.วิขอขอบคุณกัลยาณมิตร GotoKnow ทั้ง 8 ท่านเป็นอย่างยิ่ง ที่กรุณาแวะมามอบดอกไม้ ให้กำลังใจ
-
-
ขอบคุณ "ดร.จันทวรรณ ปิยะวัฒน์
" มากนะคะ ที่แวะมามอบดอกไม้และบอกความในใจว่า อ.วิเป็นต้นแบบของ "ครูคือแม่"
- จริงๆ แล้ว อ.วิก็รู้สึกกับลูกศิษย์ทุกคนราวกับพวกเขาเป็นลูกหลานแท้ๆ ของตัวเอง มีความเมตตาและปรารถนาดี อยากให้พวกเขาได้พัฒนาศักยภาพของตน เพื่อประโยชน์ที่จะได้รับทั้งในปัจจุบันและในวันข้างหน้า เมื่อเห็นใครมีความใส่ใจในการพัฒนาตนเองก็ชื่นใจ และเห็นใครไม่ค่อยใส่ใจก็เป็นห่วงเป็นใย ส่วนใหญ่พวกเขาก็เป็นเด็กดี และมีความเข้าใจในสิ่งที่อ.วิต้องการให้เกิดกับพวกเขา
- และขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง ที่อนุญาตและสนับสนุนให้อ.วิจัดการเรียนรู้ผ่าน GotoKnow ทั้งอ.วิและลูกศิษย์รู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจไมตรีของ "ดร.จันทวรรณ" และทีมงาน GotoKnow จริงๆ ค่ะ ที่ได้ให้บริการด้านการศึกษาที่มีคุณค่ายิ่ง ทั้งด้านการเรียนรู้ และด้านสัมพันธภาพระหว่างนักศึกษากับอาจารย์
- "
" อาจารย์ตรวจงานให้ครบแล้ว แต่หนูต้องเข้าไปดูและแสดงความขอบคุณท่านต่างๆ และเพื่อนที่เข้าไปให้กำลังใจ และแสดงความเห็นด้วยนะคะ
-งานของอาจารย์แม่คงยังไม่เสร็จเรียบร้อยดีใช่ไหม....ตรวจงานนักศึกษา....และออกเกรดให้นักศึกษาเทอมนี้......ดูอย่างไรอาจารย์แม่ก็มีความกังวลในจิตใจ...งาน"เกษมสันต์ วันเกษียณ" ในภาพท่านไม่มีรอยยิ้มเลยสักภาพ ...รำวงก็ไม่ยิ้มดูเหมือนมีความกังวลใจ........ท่านทำใจได้แล้ว ผมเองก็เหมือนกันในวันสถาบันจัดงานให้...เออเรามันหมดหน้าที่แล้วนะ...แต่เราก็ได้ชื่อว่าเป็นช้าราชการตลอดไป..."ข้าราชการบำนาญ" ไงครับ
- ดีใจแทนอาจารย์แม่
- ที่ได้พักผ่อนบ้าง
- รอดูรายการนี้
- ทัวร์ฝรั่งเศส อิตาลี สวิทเซอร์แลนด์ 14-21 ต.ค. 55
- เข้าใจว่าอาจารย์แม่คงมีความสุขกับการทำสวน
- ต้นไม้ในสวนอาจารย์แม่งามมากๆ
- รู้สึกว่า "ป๋าเด" จะคิดมากไปหน่อยนะคะ ที่เห็นหน้า อ.วิไม่ยิ้ม จริงๆ แล้ว งาน "เกษมสันต์ วันเกษียณ" อ.วิ มีความสุขมากค่ะ ด้วยน้ำใจที่ได้รับจากฝ่ายต่างๆ เกินคาด ความอบอุ่นที่พี่ๆ และลูกมาร่วม/ช่วยงาน การมองเห็นสิ่งที่อ.วิทุ่มเทด้านการพัฒนานักศึกษามาตลอด ทั้งการปฏิรูปการเรียนรู้และการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษให้กับนักศึกษา จากคำให้สัมภาษณ์ของคณบดีที่นำเสนอเป็นวีดิทัศน์
- อ.วิรู้สึกโล่งและไม่มีอะไรติดค้างในใจ เพราะได้ทุ่มเทให้กับงานราขการมาตลอด และเมื่อถึงเวลาที่จะได้ไปทำในอีกสิ่งหนึ่งที่เป็นความสนใจ คือ การรวบรวมพันธุ์ไม้และการทำการเกษตรแบบพอเพียง ก็รู้สึกว่าเป็นความท้าทาย อีกอย่างก็คือสงสารพ่อใหญ่สอที่รอมาตั้งแต่ปี 2547 จะได้มีเวลาให้แกบ้าง เพราะที่ผ่านมาถูกบ่นมาตลอดว่า ให้เวลาไปกับงานราชการทั้งหมด ไม่ยอมแบ่งเวลาให้แกเลย
- รูปที่ยิ้มจะอยู่ในช่วงต้นๆ ที่มีการมอบของที่ระลึกจากบุคคลและส่วนงาน แต่เป็นกล้องอื่นเพราะตอนนั้นลูกชายยังจัดของชำร่วยอีกส่วนหนึ่งไม่เสร็จ เลยเข้าไปในงานช้าและได้ถ่ายรูปในช่วงพิธีการ อีกอย่างช่วงงานจะเหนื่อยมาก นอนคืนละไม่กี่ชั่วโมง วันงานก็ตื่นตี 4 ช่วงเช้าไปจัดการอาหารมื้อเช้าให้พี่ๆ ที่บ้านพี่สาวอีกคน แล้วกลับมาจัดการให้ลูกๆ แล้วออกไปคุมสอบ ถึงเที่ยง บ่ายก็ไปจัดหาของชำร่วยเพิ่มเติม จนถึงเวลางานไม่ได้พักเลยค่ะ ภาพที่ยิ้มในกล้องลูกก็มีอยู่บ้างนะคะ
- เขียนบันทึกอีกทีก็อาจเป็นเรื่องในฟาร์มที่ห่างเหินมานานนั่นแหละค่ะ"ลูกขจิต"เวลาอาจารย์แม่เข้าฟาร์มรู้สึกมีความสุขมาก เพราะเป็นคนชอบต้นไม้ใบหญ้าเป็นชีวิตจิตใจ ต้นราชาไข่มุก (Beauty Berry) ที่อาจารย์แม่ย้ายจากกระถางลงดินแทนต้นพุดสามสีที่ตายไป ก็กำลังงาม แต่ทิ้งฟาร์มมานานไม่รู้จะป็นยังไงบ้าง
- และเรื่องต่อไปก็คงเป็นบันทึกเกียวกับเรื่องไปทัวร์ยุโรปนั่นแหลค่ะ
- ช่วงนี้ยังงานหนักอยู่เลยค่ะ ช่วงเย็นก็นำกระเช้าผลไม้ไปเยี่ยมอาจารย์ที่เคยสอนตอนอาจารย์แม่เรียนป.กศ.สูงที่วิทยาลัยครูอุบลฯ 2 รายค่ะ
- ขอบคุณลูกขจิตมากนะคะ ที่แวะมาคุยกับอาจารย์แม่อีกครั้ง
- อาจารย์ชื่นชม "มนัส สารบุญ
" ที่ได้เข้าไปอ่านงานเขียนดีๆ ของท่าน ว.วชิรเมธี แล้วเกิดการเรียนรู้ด้านค่านิยม และได้นำงานเขียนที่ได้อ่านไปประกอบการเขียนบันทึกและการแสดงความเห็นได้อย่างลงตัว เช่น ที่บอกว่า "... ผมขอสัญญาว่าถึงผมจะเรียนวิชาพฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตนจบแล้ว (ผู้เรียนวิชาจบ ย่อมได้รับเกียรติ ผู้ฝึกตนเองด้วยจริยธรรม ย่อมได้พบสันติ) ซึ่งเป็นเกียรติแก่ผมอย่างยิ่งที่ได้เรียนกับอาจารย์ ผมจะไม่ลืม Weblog http://www.gotoknow.org เว็บที่ให้การเรียนรู้อย่างไม่มีที่สิ้นสุดผมจะเขา (เข้า) มาดูเขียนบันทึกและอนูทิน (อนุทิน) และจะค่อย (คอย) ติดตามเพื่อให้กำลังใจอาจารย์ผ่านช่องทางนี้ตลอดไป ในการเรียนวิชานี้มันก็ทำให้ผมรู้แล้วว่าในการพัฒนาตนมันไม่จำเป็นต้องพัฒนาอยู่ในห้องเรียนห้องแคบๆเพียงอย่างเดียว แต่การพัฒนาตนสามารถพัฒนาได้ทุกหนทุกแห่งตราบใดที่เรายังมีรม (ลม) หายใจอยู่เราก็ยังไม่หยุดเรียนรู้และพัฒนา (เพราะมีครูจึงมีคนที่พ้นทุกข์ เพราะมีครูจึงมีสุขเกษมศรี เพราะมีครูจึงมีค่าน่ายินดี เพราะมีครูเราจึงมีชีวิตงาม)โดยท่าน ว.วชิรเมธี - และอาจารย์ชื่นชมในสิ่งที่มนัสแสดงต่อแม่ในช่วงวันแม่ (อาจารย์เข้าไปประเมินแล้ว แต่มีปัญหาการจัดเก็บ จะเข้าไปประเมินใหม่)
- อาจารย์ตอบมนัสในบันทึกนี้มาแล้ว 2 ครั้งตั้งแต่เมื่อวาน แต่มีปัญหาจัดเก็บข้อมูลไม่ได้ อาจารย์ต้องนำ Notebook ไปให้ร้านซ่อมดู วันนี้ก็กลับมามีปัญหาเหมือนเดิมอีก ต้องเข้าร้านซ่อมรอบสอง
- มนัสเรียนปี 2 พัฒนาการอ่าน การคิด การเขียนและ IT ได้ในระดับนี้ ก็น่าพอใจแล้ว เสียดายว่า บางครั้งไม่ได้เข้าเรียน ทำให้ทำกิจกรรมที่ประเมินให้คะแนน ไม่ครบ
- อาจารย์เชื่อว่า การมีจิตสำนึกที่ดีของมนัส จะทำให้มนัสประสบความสำเร็จด้วยดีทั้งในปัจจุบันและอนาคต ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
- อาจารย์ประเมินงานให้ "" "
" "
" และ "
" ครบแล้วนะคะ ขอบใจทุกคนที่เข้ามาให้กำลังใจและพูดคุยกับอาจารย์ อาจารย์ดีใจที่สุมิตราแสดงเจตคติที่ดีต่อการเรียนกับอาจารย์ โดยบอกว่า "...หนูขอขอบพระคุณอาจรย์เป็นอย่างสูงด้วยค่ะที่ได้มอบความรู้ที่ดีและสร้างกิจกรรมดีๆ อย่างเช่นการได้ไปสนทนากับชาวต่างชาติซึ่งเป็นกิจกรรมที่น่าประทับใจมากเลยค่ะ และหนูประทับใจในรายวิชาพฤติกรรมนุษย์มากเพราะมีสาระที่ดีมากมาย และอาจารย์ก็สร้างบรรยากาศในการเรียนดีมากเลยค่ะ ซึ่งเป็นการกระตุ้นให้น่าเรียน มีความรับผิดชอบต่องานและยังเป็นการทำให้ได้ฝึกการเขียนบันทึกในเรื่องต่างๆ มากมายและหนูได้รับประสบการณ์จากวิชานี้เป็นอย่างมากด้วยค่ะ" แต่อย่าลืมเข้าไปดูที่อาจารย์แก้คำผิดให้ในงานเขียนต่างๆ ของหนูนะคะ ทั้งภาษาไทยและอังกฤษ - จริงๆ แล้วอาจารย์ยังทำได้น้อยกว่าที่ตั้งใจจะทำมากเลย เช่น การเรียนรู้เรื่องพฤติกรรมของคนจากวีดิทัศน์ที่อาจารย์บันทึกไว้มากมาย และการฝึกพูดภาษาไทย และยังมีข้อบกพร่องหลายเรื่อง ซึ่งก็ต้องขอโทษนักศึกษาด้วยในข้อบกพร่องต่างๆ
สวัสดีค่ะมาเยี่ยมอ่านสาระที่น่าชื่นชมในการแบ่งปันและเอาประสบการณ์มาฝากขอเรียนรู้ค่ะ
-
ขอบใจ "แสงสุวรรณ
" และ "ชฎารัตน์
" มากนะคะ ที่แวะมาให้กำลังใจอาจารย์ และบอกถึงประโยชน์ที่ได้รับจากการเรียน เธอทั้งสองตั้งใจเรียนอย่างสม่ำเสมอตั้งแต่ชั่วโมงแรกจนถึงชั่วโมงสุดท้าย และเอาใจใส่ปฏิบัติกิจกรรมทุกอย่างในรายวิชาอย่างมีคุณภาพ เป็นแบบอย่างของการเป็นนักศึกษาที่ดีที่อาจารย์ชื่นชม อาจารย์หวังว่า เธอทั้งสองจะยังคงความมีคุณภาพไปตลอด และขอให้สำเร็จการศึกษาอย่างภาคภูมิ เป็นความภูมิใจของตนเอง ครูบาอาจารย์ ครอบครัว และมหาวิทยาลัย อาจารย์ซาบซึ้งใจในบทร้อยกรองของชฏารัตน์มาก มาลัยกรก็สวยสดใสจริงๆ อาจารย์ได้นำความเห็นของชฏารัตน์ลงในภาพประกอบประวัติของอาจารย์ ในหนังสือ "เกษมสันต์ วันเกษียณ" เป็นภาพที่ ๑๘ ด้วยนะคะ
-
ขอบคุณ "krutoom
" มากนะคะที่แวะมา เมื่อกี๊ อ.วิ ก็ไปเยี่ยมที่ ฺBlog ของหนูมา อ่าน 2 บันทึกและ 1 อนุทิน ทราบว่าไม่ได้ปิดภาคเรียนเลย คงเหนื่อยแย่เลยนะคะ อาจารย์ Wasawat บอกว่า ครูไทยทำงานหนักที่สุด ก็จริงๆ นั่นแหละค่ะ แต่เราก็เต็มใจนะคะ เพื่อเด็ก/เยาวชน และประเทศชาติ
- อ.วิชื่นชมโครงงานต่างๆ ที่หนูพาเด็กทำและสนใจดอกไม้ในภาพ ไม่เคยเห็นขอทราบชื่อด้วยนะคะ เผื่อจะตามล่าหาไปปลูกที่ "ฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้" ขอบคุณมากค่ะ
-
ขอบใจ "สุกัญญา แก้วหลวง
" ที่แสดงเจตคติในการเรียนว่า"ขอบคุณอาจารย์มากนะคะที่ให้ความรู้แก่หนูมากมาย...หนูเรียนกับอาจารย์รู้สึกสนุกมากๆ และได้แสดงออกมากๆ เป็นตัวของตัวเองมากๆ ไม่กดดันในการเรียนค่ะ" ซึ่งก็เท่ากับเป็นการสะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างบุคคล เพราะบางคนก็รู้สึกกดดันท้อถอยจนขอถอน/ขอยกเลิกรายวิชาไปก็มี ถือว่าเป็นการวัด "AQ (Adversity Qvotient) : ความสามารถในการเผชิญปัญหาและอุปสรรค"ไปด้วยในตัว -
อาจารย์ชื่นชมข้อความทิ้งท้ายในบันทึกตามคำสำคัญ "แม่" ของหนู ความว่า "...จงมองกลับมาด้านหลัง ยังมีแม่ที่รอเราอยู่ เวลาผิดหวังเสียใจ เชื่อไหม คนที่อยู่กับคุณเสมอก็คือพ่อแม่และครอบครัว" อยากให้หนุ่มสาวทุกคนจำและนำข้อคิดของหนูไปใช้
-
อีกอย่างที่ชื่นชม ก็คือ การมีส่วนร่วมตอบคำถามและแสดงความคิดเห็นในชั้นเรียน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความใส่ใจในการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษ จากที่ได้เข้าไปศึกษาใน Web. แล้วนำไปสู่การเขียนบันทึก "เรียนรู้ภาษาอังกฤษ (http://www.gotoknow.org/blogs/posts/500674) และได้เสนอความคิดไว้ดีมาก ว่า "...จำไว้ว่าถ้าเจอคนต่างชาติ หรือ ที่บ้านเราเรียกว่าฝรั่งที่เดินต้าง (ตาม) ท้องถนน ไม่ต้องอาย เพราะนั่นคือครูสอนภาษานอกห้องเรียนของเรา"
-
แต่เสียดายว่า กลุ่มของหนู ช่วงหลังหัวหน้ากลุ่มหายตัว หนูซึ่งเป็นรองหัวหน้าเลยต้องทำหน้าที่แทน และหนูใส่รหัสสาขาไม่ถูกต้องจนแล้วจนรอด สาขาวิชา "ศิลปกรรม (Fine and Applied Art)" อาจารย์บอกว่า รหัสย่อคือ FAA แต่หนูก็เขียน AP บ้าง FA บ้าง อีกอย่างในชั่วโมงสุดท้ายซึ่งเป็นวันสำคัญที่สุดอีกวันหนึ่ง เพราะอาจารย์นัดสรุปบทเรียน และแนะการเตรียมตัวทำข้อสอบปลายภาค 90 ข้อ หนูก็ไม่ได้เข้า
-
ขอขอบพระคุณอาจารย์มากนะครับที่เข้ามาให้กำลังใจผม คำชมของอาจารย์ทุกคำชมผมจะเก็บไว้ในใจ เพื่อเป็นแรงบันดาลใจให้ผมได้พัฒนาตนให้ประสบความสำเร็จให้มากที่สุดครับ.
-
ขอบใจ "จิรารัตน์
" ที่มาคุยกับอาจารย์ หนูเป็นคนหนึ่งที่อาจารย์ชื่นชม ดังที่ได้ยกเป็นกรณีศึกษา ในบันทึก "เรียนรู้เพื่อนรอบข้างฯ " ว่า "จิรารัตน์เป็นนักศึกษาที่ใส่ใจในการทำกิจกรรมตามที่ได้รับมอบมาย และตั้งใจในการทำเพื่อให้ได้ผลงานที่ดี" -
บันทึกภาษาอังกฤษที่หนูเพิ่มเติมมาได้รับการปรับคะแนนจาก 20 เป็น 33 นะคะ บันทึกแล้วก็ควรนำไปใช้ถึงจะจำได้และเป็นประโยชน์อย่างแท้จริง อย่างเช่น การแสดงความยินดีในความสำเร็จว่า Congratulations on your Success! การตอบรับการแสดงความขอบคุณว่า You’re welcome.; My pleasure. ; Don’t mention it. ; Not at all. ; Any time. (ยินดีเสมอ) การบอกให้ทำตัวตามสบายว่า Take your time. ความรู้ที่หนูบันทึกมาว่า คำว่า "เภสัชกร" นั้น คนอเมริกันเรียกว่า "druggist" ส่วนคนอังกฤษเรียกว่า "Chemist" "Pharmacist"... ตอนที่อาจารย์ไปเรียนที่ Australia อาจารย์ก็เห็นร้านขายยาใช้คำว่า "Chemist" เพราะที่ออสเตรเลียใช้ภาษาอังกฤษแบบอังกฤษ (British English) ค่ะ
- ตอนนี้ "ปฐมพงศ์
" คงอยู่ที่ภูกระดึงสินะคะ เห็นว่าจะไปเที่ยว 5 ต.ค. (หรือว่ากลับมาแล้ว) อาจารย์เคยปีนภูกระดึงปี 2514 ค่ะ ช่วงที่กำลังเรียนปริญญาตรี เป็นกลุ่มแรกที่ปีนถึงด้วย - ขอบใจที่ปฐมพงศ์ได้ช่วยทุกครั้ง เวลาอาจารย์มีปัญหา Notebook ในชั้นเรียน การใช้ Audio Visual Media ที่ตึกบัณฑิตวิทยาลัยที่เป็นห้องเรียนของเราก็มีปัญหามาก Projector ก็มีปัญหา ระบบเสียงก็มีปัญหา แถมไม่มีอุปกรณ์ให้ ต้องหิ้วไปเองพะรุงพะรังถุงเบ้อเร่อ
- อาจารย์เห็นปฐมพงศ์ทำหน้าที่หัวหน้ากลุ่มด้วยความแข็งขันมาตลอด แต่ในชั่วโมงสุดท้ายซึ่งเป็นวันสำคัญที่สุดอีกวันหนึ่ง เพราะเป็นวันประเมินสมาชิกในกลุ่ม อีกทั้งอาจารย์นัดสรุปบทเรียน และแนะการเตรียมตัวทำข้อสอบปลายภาค 90 ข้อ ปฐมพงศ์และสมาชิกอีก 3 คนในกลุ่มกลับไม่ได้เข้าชั้น
- งานบันทึกการเรียนรู้ภาษาอังกฤษเป็นเวลา 2 เดือนซึ่งต้องใส่ในแฟ้มรายงานการพัฒนาตนคิดคะแนน 35 คะแนน ปฐมพงศ์ไม่ได้ทำเลยนะคะ มีแค่กรอกใบงานซึ่งมีคะแนนเต็มเพียง 5 คะแนน และอาจารย์ก็แจ้งแล้วว่า ต้องได้ 20 ขึ้นไปจากคะแนนเต็ม 40 ถึงจะถือว่าผ่าน จะให้อาจารย์ประเมินไปเลยหรือว่าจะให้อาจารย์ให้ "I" ไว้ก่อน (ระบบส่งผลการเรียน Online ล่ม มหาวิทยาลัยเลยขยายเวลาส่งให้ถึงวันที่ 10 กันยายน)
- ในวันที่ 24 ก.ย. ซึ่งเป็นวันสอบอาจารย์ก็แจ้งนักศึกษาในบันทึกที่แล้วว่า ผลการตรวจแฟ้มรายงานการพัฒนาตนพบว่า นักศึกษาส่วนใหญ่ไม่ผ่านคะแนนบันทึกการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ และถ้าต้องการบันทึกเพิ่มเติมเพื่อให้ผ่าน ก็ให้ส่งเพิ่มได้ถึงวันศุกร์ที่ 28 กันยายนโดยอาจารย์บอกเกณฑ์การคิดคะแนนให้ทราบซ้ำอีกครั้งในบันทึกดังกล่าว แต่ก็มีเพียง Sect.04 ที่ส่งเพิ่มแทบทุกคน
- กลุ่ม ๔ มีนักศึกษาปี 4 อยู่ 2 คนที่คงจะไม่ผ่าน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สุดาภรณ์ที่ไม่มีหลักฐานอะไรใน Gotoknow เลย (คะแนนดิบ 60 คะแนน) ไม่มีบันทึกการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ 45 คะแนน ส่วนอรวรรณก็มีอนุทินเพียงเรื่องเดียว ไม่มีคะแนนเขียนบันทึกและการทำหัวสมุดรวม 45 คะแนน
- "
" อาจารย์ไม่รู้จะช่วยหนูยังไงนะคะ เพราะหนูไม่มีชื่อร่วมกิจกรรมทั้งกลุ่มถาวรที่ประเมินตลอดภาคเรียน และกลุ่มย่อย 4 คนพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษ ซึ่งมีคะแนนรวม 40 % จาก 100 % งานใน GotoKnow ซึ่งยืดเวลาให้ Sect.04 เป็นครั้งสุดท้ายถึง 28 กันยายน 24.00 น. หนูก็ทำหลังกำหนดและไม่ครบ รายงานการพัฒนาตนก็ไม่มี
...อาจารย์ครับงานผม "ส่งตามที่อาจารย์ยื่นเวลาให้แล้ว" แต่ผม"ยังไม่ได้รับการประเมินให้คะแนน" จากอาจารย์เลยครับ ผม"เกรงว่าจะมีผลต่อเกรดผมและคะแนน รบกวนอาจารย์ช่วยประเมินด้วย" นะครับ ขอบพระคุณครับ...
I read this and felt a big lump choking my chest. A true teacher with her passion gave more time to "some" of her students so they can earn some academic merit. And this is what she got in return. "Hey you, where is my reward?"
I have no doubt, prof Wilai will apologize and give marks as it is in her righteous heart to do such virtuous thing. But I am choking for her and for myself -- how could my children be that selfish!
-
"
" ไม่ต้องกังวลเรื่องการประเมินงานของนักศึกษานะคะ อาจารย์รักษาสิทธิ์ผู้เรียนเต็มที่อยู่แล้ว อาจารย์มีหลักฐานทั้งเป็นกลุ่มและรายบุคคล ทั้งที่เป็นหลักฐานเอกสาร เป็นภาพนิ่ง เป็นคลิปวิดีโอ เป็นแฟ้มรายงานการพัฒนาตน และเป็นข้อมูลใน GotoKnow ที่จะนำมาประเมิน คงไม่มีใครประเมินรอบด้านแบบนี้หรอก ดังตัวอย่างภาพที่อาจารย์ถ่ายจากคลิปวิดีโอการบอกรหัสเป็นรายบุคคลของกลุ่ม ๑ และพันธ์ทิพย์เป็นตัวแทนการตอบคำถามคลิปการสัมภาษณ์ชาวตะวันตกของกลุ่มพันธุ์ทิพย์ภาพไม่ชัด แต่ได้ยินเสียงพูดชัดเจนดี ในคู่มือการเรียนรู้และในตอนเตรียมบทสนทนาอาจารย์ก็บอกแล้วว่า คำถาม Where are you come from? นั้นผิด ต้องถามว่า Where are you from? หรือ Where do you come from? บทสัมภาษณ์ที่เขียนส่งอาจารย์ก็เขียนได้ถูกต้อง แต่พอไปสัมภาษณ์จริง มณีนุชกลับใช้คำถามที่ผิดว่า Where are you come from?
• ที่อาจารย์ไม่ได้แสดงการประเมินใน GotoKnow เพราะช่วงเข้าฟาร์มจะใช้ Internet ไม่ได้ บางคนอาจารย์ก็ประเมินจากงานที่ Save ไว้แล้ว จึงไม่มีหลักฐานการประเมินใน GotoKnow สำหรับงานเขียนของพันธ์ทิพย์ และการบันทึกย้อนหลังการเรียนรู้ภาษาอังกฤษอาจารย์ประเมินให้แล้วค่ะ
- Dear "Khun SR
",
I truly appreciate your expression of sympathy on what one of my students reacted to me in order to call for his right. It' s said that, Thai people always call for their rights while being passive in their duties. Hence, I understand what my immature student has done.
Nothing to show my gratitude to your merciful heart and teaching me English beside a photo of flowers and dragron fruit from my farm.
Yours Faithfully.
Thank You Prof Wilai
Last month I went quite close to seeing you in Ubon, but a "gastro" problem out end to many things. [My gut micro-fora really did not take on native Thai micro-fora too well. I had a gastro every single week in my 4 week tour of the country. Sigh! Not much fun going places with tissues or nappies in underpants ;-) ] But I intend to collect my flowers and dragon fruits ;-)
นึกถึงวันเรียนวันสุดท้าย ใจหายเหมือนกันครับ "คิดถึงอาจารย์วิไล" มากๆเลยครับ GoToKnow ก็ไม่ค่อยได้เข้ามาดูเลยครับ แต่ยังไงก็จะมาแอบส่องดูBlogของอาจารย์และก็แอบให้ดอกไม้อาจารย์ตลอดไปครับ
...ขออนุญาตนะครับ...
อาจารย์ ยังไม่เข้าไปตรวจงานไห้ผมเลยครับบบบ
ชื่นชมกับการจัดการเรียนรู้ให้กับผู้เรียนได้รับประสบการณ์ตรง ปฏิบัติจริง สุดยอดมากครับ รับรองลูกศิษย์ของอาจารย์ เมื่อสำเร็จออกไป ล้นด้วยคุณภาพแน่นอนครับ เพราะเคยเห็นนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพ (ฝึกสอน) ให้เขียนบันทึก เขียนไม่ได้เลยครับ หรือเขียนแผนการจัดการเรียนรู้ ใช้คำเชื่อม ไม่ถูก อ่านไม่รู้เรื่อง...สวัสดีครับอาจารย์
-
อ.วิ รู้สึกซาบซึ้งใจ และขอขอบพระคุณกัลยาณมิตร GotoKnow " คุณ SR
" ที่ได้ช่วย อ.วิ จัดการเรียนรู้สำหรับนักศึกษาใน GotoKnow ด้านภาษาอังกฤษ และ"ท่านแว่นธรรมทอง
" ที่ได้ช่วย อ.วิ จัดการเรียนรู้สำหรับนักศึกษาใน GotoKnow ด้านภาษาไทยKhun SR, my apology for very late response. I' m so surprised and excited knowing that you went quite close to seeing me in Ubon, last month. Your gastro every single week in 4 week tour of the country interests me so much. I' ll discuss about that and your wonderful intend to collect flowers and dragon fruits, later (after my trip to Italy, Switzerland and France during 14-21 October 2012). Thanks so much for everthing.
ท่านแว่นธรรมทองคะ ขอบพระคุณมากค่ะ สำหรับปิยวาจา"ชื่นชมกับการจัดการเรียนรู้ให้กับผู้เรียนได้รับประสบการณ์ตรง ปฏิบัติจริง สุดยอดมากครับ รับรองลูกศิษย์ของอาจารย์ เมื่อสำเร็จออกไป ล้นด้วยคุณภาพแน่นอนครับ..."
มันเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการพัฒนาเท่านั้นค่ะ อ.วิ ทำได้สำเร็จกับนักศึกษาส่วนหนึ่ง ในการสร้างความตระหนักในความสำคัญของภาษาไทย ในฐานะที่เป็นภาษาของชาติ เป็นเครื่องมือในการเรียนรู้ตลอดชีวิต และเป็นเครื่องมือในการทำงานและการสื่อสารในชีวิตประจำวัน และการพัฒนาทักษะทางภาษาของพวกเขาในการเขียนสื่อความ
ด้านทักษะทางภาษาในการเขียนสื่อความนั้น นักศึกษาแต่ละคนยังต้องมีการพัฒนาต่อๆ ไปอีกมากค่ะ ไม่อาจสรุปว่ามีคุณภาพล้น แค่มีในระดับหนึ่งก็พอใจแล้วค่ะ และด้วยความหวังว่า จะเป็นแรงบันดาลใจให้พวกเขาพัฒนาต่อๆ ไปค่ะ
- ขอบใจ "ราเชนทร์
" กับข้อความ "นึกถึงวันเรียนวันสุดท้าย ใจหายเหมือนกันครับ 'คิดถึงอาจารย์วิไล' มากๆ เลยครับ..." ซึ่งทำให้อาจารย์มีความสุข ที่ได้ทราบว่า ยังมีนักศึกษาที่คิดถึงอาจารย์อยู่บ้าง ไม่ใช่มีแต่คนที่ถอนหายใจว่า เฮ้อ! สิ้นสุดเสียทีกับการเรียนที่เครียด กดดัน - "
" การตรวจงานเขียนของเพชรนั้น อาจารย์ตรวจจากงานที่ Save ไว้ จึงไม่ปรากฏให้เห็นใน GotoKnow แต่ก็ได้เข้าไปแสดงคะแนนใน GotoKnow ให้แล้ว และขอบอกว่า สาขาวิศวกรรมเครือข่ายนั้น ภาษาอังกฤษคือ "Networking Engineering" หนุ่มสาขานี้ 6 คน มี "นรากร" คนเดียวที่แก้ไขตามที่อาจารย์บอกหลายครั้ง - อาจารย์ขอแจ้งผลการประเมินวิชาพฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตน บางส่วนดังนี้ (Range : พิสัยของคะแนน 40-85 คือผู้ที่ได้คะแนนต่ำสุด ได้ 40 % ผู้ที่ได้คะแนนสูง ได้ 85 % ไม่รวมผู้ติด I ที่มีคะแนนรวมอยู่ในช่วง 20-30 %
- Section 02 มีผู้ได้รับผลการเรียน A จำนวน 4 คน คิดเป็นประมาณ 12 % ของผู้เรียนทั้งชั้น
- Section 03 มีผู้ได้รับผลการเรียน A จำนวน 6 คน คิดเป็นประมาณ 12 % ของผู้เรียนทั้งชั้น
- Section 04 มีผู้ได้รับผลการเรียน A จำนวน 7 คน คิดเป็นประมาณ 19 % ของผู้เรียนทั้งชั้น
- Section 02, 03, 04 มีผู้ได้รับผลการเรียน A รวม 17 คน จาก จำนวนทั้งสิ้น 119 คนที่ได้รับการประเมิน (ผู้ได้ A คิดเป็น 14 % ของผู้เรียน)
- การประเมินดังกล่าว ตัดสินจากคะแนนการประเมินรวมทั้งสิ้น 26 รายการ และขอบอกใบ้ว่า ผู้ที่ได้ A คือผู้ที่มีคะแนนดีทั้งงานใน GotoKnow งานบันทึกการเรียนรู้ภาษาอังกฤษจากหลักฐานในแฟ้มรายงานการพัฒนาตน ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมกลุ่ม 4 คนพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการออกไปสนทนากับชาวตะวันตก ซึ่งมีคะแนนการเตรียมบทสนทนา การออกไปสนทนาจริง และการนำเสนอ คลิปวิดีโอการสนทนา รวมคะแนน 20 % ได้สอบกลางภาค และได้สอบการอ่านคิดวิเคราะห์/สังเคราะห์ ซึ่งนำคะแนน 5 % ของการสอบดังกล่าวไปเพิ่มให้คะแนนสอบปลายภาค เพราะคะแนนค่อนข้างต่ำ คะแนนต่ำสุด 7 % สูงสุด 18 % จากคะแนนเต็ม 30 %
- เป็นที่น่าเสียดายว่า นักศึกษาชายคนหนึ่งได้คะแนนสอบปลายภาคสูงสุด 18 % แต่มีผลการเรียนแค่ B+ เพราะมีคะแนนการพัฒนาตนแค่ 12 % จากคะแนนเต็ม 20 % (คะแนนบันทึกการเรียนรู้ภาษาอังกฤษต่ำมาก) ในขณะที่มีผู้สอบปลายภาคได้แค่ 10 % แต่ได้ A เพราะคะแนนเก็บสูงถึง 62 % จากคะแนนเต็ม 70 % (อาจารย์ย้ำแล้วว่า วิชานี้เน้นการปฏิบัติ)
- ข้อมูลผู้ที่ได้รับผลการเรียน "I" 12 คน (ทุกคนคือผู้ที่ไม่ส่งแฟ้มการพัฒนาตน)
วันนี้อาจารย์จะไม่ติดต่อกับนักศึกษาคนใดๆ เพราะเคลียร์งานด่วน และต้องเดินทางไปต่างประเทศ (Italy, Switzerland and France during 14-21 October 2012) จะกลับถึงอุบลฯ 22 ตุลาคม 2555
- ภาพเก็บตกจากชั้นเรียน
อาจารย์เดินทางไปหลายประเทศจัง เป็นประเทศที่น่าเที่ยวทั้งนั้นเลย
ขอให้อาจารย์เดินทางปลอดภัยนะครับ รักษาสุภาพด้วย แล้วก็เก็บภาพสวยๆมาให้แอบอิจฉาเล่นด้วยนะครับ อิอิ
ขอบใจ "นรากร"มากนะคะ ที่เข้ามาคุยกับอาจารย์
นรากรเป็นนักศึกษาคนหนึ่งที่ทำให้อาจารย์มีความสุข เพราะจากการอ่านอนุทินแรกๆ ของนรากรทำให้ทราบว่า นรากรใส่ใจและมีเจตคติที่ดีต่อการเรียน การได้อ่านบันทึกวันแม่ สะท้อนให้เห็นถึงการเป็นลูกที่ดีของนรากร การสังเกตพบว่า นรากรมีความใส่ใจในการเรียนและเรียนรู้ได้ดี (เป็นคนเดียวใน 6หนุ่มนักศึกษาสาขาวิศวกรรมเครือข่าย ชั้นปีที่ 2ที่แก้ไขชื่อสาขาในประวัติใน GotoKnow ให้ถูกต้องตามที่อาจารย์แนะนำ) และเรียนปี 2 แต่ได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้ากลุ่ม จากสมาชิกที่เป็นนักศึกษาปี 3
เสียดายว่า นรากรเสียคะแนนบันทึกการเรียนรู้ภาษาอังกฤษไปนะคะ ไม่เช่นนั้นก็คงจะได้ A ไปแล้ว
ตอนนี้อาจารย์อยู่ที่กรุงโรม อิตาลี ตื่นมา 03.00 น.ก็เลยลุกเสียเลย เพราะนอนเร็ว เมื่อวานถ่ายหมายเลข Log Inของโรงแรมที่พักไว้ก็เลยลองเข้าดู ปรากฏว่าทำได้สำเร็จ ไม่ได้ถามอัตราค่าบริการคงแพงอยู่เหมือนกัน เมื่อวานน้ำแร่ที่สนามบินเมืองไคโร (Gairo) ประเทศอียิปต์(Egypt) ขวดละ 200 บาทไทย น้ำเปล่า (Plain Water)ที่ขายในแผงข้างถนนที่กรุงโรม (Rome) ประเทศอิตาลี (Italy)ขวดเล็กขวดละ 2 ยูโร (Euro) ประมาณ 82 บาทไทยค่ะ
อาจารย์นำภาพที่อาจารย์ถ่ายบนเครื่องบิน ขณะบินจาก Cairo ไป Rome มาฝาก 1 ภาพ ก่อนนะคะ ฝากกัลยาณมิตร GotoKnow และลูกศิษย์ทุกคนด้วยค่ะ
ฝากภาพที่ถ่ายร่วมกันกับผู้ร่วมเดินทางมาให้ดูอีก 1 ภาพค่ะ (ถ่ายร่วมกันที่หน้าวิหารเชนต์ปีเตอร์ กรุงโรม อิตาลี)
และอีกภาพ เป็นภาพวัยรุ่นชาวอิตาเลียน (Italian Teenagers)ที่แอบถ่ายจากบนรถค่ะ
ขอให้อาจารย์แม่เที่ยวอย่างมีความสุขและเดินทางอย่างปลอดภัย....น่าจะพกน้ำดื่มจากบ้านเราไปด้วยสัก ๕-๖ ขวด ๕๕๕๕
ขอบคุณ "ป๋าเด" มากนะคะ ที่เข้ามาเยี่ยม
ตอนนี้อยู่ อ.วิ อยู่ที่ เมืองปิซ่า (The Province of Pisa) ค่ะ ตื่นตี 3 ครึ่ง ลุกอาบน้ำและแต่งภาพ 1 ภาพ นำมาฝากป๋าเด กัลยาณมิตร GotoKnow และลูกศิษ์นะคะ (ภาพตัวเองไม่ค่อยได้ถ่าย ที่ถ่ายด้วยคืออาจารย์รุ่นน้องในคณะที่จะเกษียณปีหน้าค่ะ)
กระเป๋าแค่ใส่เสื้อผ้าก็เต็มแล้วค่ะ เลยไม่คิดจะบรรทุกน้ำไปดื่มด้วย ถ้าจะให้พกไปจะเป็นแจ่วและผักมากกว่า ทานอาหารที่ไม่มีผักมาหลายวันแล้วค่ะ
คุยแค่นี้ก่อนนะคะ ต้องเตรียมตัวเดินทางแล้วค่ะ
น้ำราคาแพงขนาดนั้นคงจะมีแร่เยอะกว่าบ้านเราใช่ไหมครับ ถนนที่กรุงโรม ประเทศอิตาลี ต้องความงดงามของสถาปัตยกรรม สิ่งก่อสร้าง สุดยอดไปเลยครับ สวยงามมาก
ส่วนบันทึกการเรียนรู้ภาษาอังกฤษของผม ส่งในล๊อคเกอร์ พร้อมกับ นายเมทนี หาลาภ อาจารย์ได้ตรวจไปหรือยังครับ
เรียน ผศ.วิไล รบกวนท่านถ้าบังเอิญไปเจอร้านขายหมวกที่เขาใส่ตีกอล์ฟ (เหมือนในภาพของผม) สีขาว ซื้อมาฝากด้วยจะไปรับที่อุบลฯตอนกลับบ้านพร้อมเงินค่าหมวก (ของนอก) ถ้าไม่เจอก็ไม่ต้องซีเรียสนะครับ...ขอบคุณ
- กำลังรอดูภาพจากต่างประเทศอยู่เลยครับ
- เห็นวัยรุ่นกลุ่มใหญ่
- การเดินทางเป็นอย่างไรบ้างครับ
- ชอบที่ไหนบ้าง
- หอเอนปิซ่า ท้องฟ้าสดใสมากๆ
- ขอบคุณมากๆครับ
จากที่อาจารย์ตรวจแฟ้มรายงานการพัฒนาตนก่อนวันสอบ "นรากร" ไม่มีคะแนนบันทึกการเรียนรู้ภาษาอังกฤษเลย (ได้ 0) เพราะไม่ได้บันทึกแม้แต่ครั้งเดียวจากที่อาจารย์ให้บันทึกเป็นเวลา 2 เดือน ในขณะที่มีนักศึกษา Sect.02 บันทึก 62 ครั้งหลายคน (บันทึกทุกวัน) แล้วอาจารย์ก็ให้โอกาสทุกคนที่ไม่มีคะแนนบันทึกย้อนหลัง ซึ่งนรากรก็บันทึกถึงส่วนหนึ่งถึงได้คะแนนมา
รู้ไหมว่าอาจารย์ต้องนั่งตรวจแฟ้มเป็นเวลา 3 วัน และย้อนกลับไปตรวจงานใน GotoKnow ใหม่รายบุคคลจำนวน 100 กว่าคน โดยเข้าไปที่ข้อมูลของแต่ละคนตามลำดับที่อาจารย์ติดตาม ใชเเวลากว่า 4 วัน ไม่ต้องห่วงว่าอาจารย์จะตรวจงานใครไม่ครบ
ของราคาแพง ก็เป็นไปตามค่าครองชีพของแต่ละสถานที่ และที่ท่องเที่ยวก็จะแพงกว่าที่อื่นๆ ค่ะ
เดี๋ยวจะลองหาดูนะคะ "ป๋าเด" คงเป็นที่ฝรั่งเศส
อายุยืนจริงๆ ค่ะ "ลูกขจิต" อาจารย์แม่เพิ่งถามถึงจากลูกศิษย์ปริญญาเอก ที่เรียนวิชา "English as the International Language" กับลูกขจิตเมื่อเย็นวานนี้ที่ไปทัวร์ในครั้งนี้ด้วย
บอกอาจารย์แม่หน่อยสิคะ ว่าจะให้อาจารย์แม่ซื้ออะไรไปฝาก ตั้งใจจะฝากจริงๆ ค่ะจะฝากไปกับลูกศิษย์ ห้ามปฏิเสธนะคะ
ตอนนี้อาจารย์แม่อยู่ที่สวิทเซอร์แลนด์ค่ะ วันนี้เตรียมขึ้นเขาไปเล่นหิมะ ฝากภาพมาให้ดู ภาพล่างขวาถ่ายขณะรถวิ่ง ภาพล่างซ้ายเป็นผักที่ร้านในสวิทเซอร์แลนด์ที่เพิ่งมีโอกาสได้รับประทาน อยู่ที่อิตาลีทานแต่แป้งและโปรตีนค่ะ
ขอบคุณครับ อาจารย์ทุ่มเทกับนักศึกษาจริงๆ ต่อไปนี้ผมขอเรียกอาจารย์แม่นะครับ
สวิทเซอร์แลนด์ คงหนาวมากสินะ แต่ไปเที่ยวได้ดูอะไรสวยๆคงหายหนาวเลย
สวัสดีท่าน ผศ.วิไล -จริงด้วยครับข้าวของต่างประเทศจะแพงมาก....ผมเปลี่ยนใจบ้านเราถูกกว่าเยอะเลย...วานอาจารย์แม่อย่าซื้อมานะครับ.........ขอให้อาจารย์เที่ยวอย่างมีความสุข...กลับมาเล่าเรื่องสนุกๆให้เพื่อนๆ GTW ได้รับฟังด้วย........
ที่ "นรากร" บอกว่า "ขอบคุณครับ อาจารย์ทุ่มเทกับนักศึกษาจริงๆ ต่อไปนี้ผมขอเรียกอาจารย์แม่นะครับ"
"อาจารย์แม่
" ด้วยความยินดีจ้า (My pleasure.)
ฝากภาพที่สวิทเซอร์แลนด์มาให้ดูนะคะ
สายไปแล้วค่ะ "ป๋าเด" ซื้อให้แล้วค่ะ ที่ปารีส
อุตส่าห์แยกตัวไปซื้อคนเดียวเลยนะคะ เพราะห้างที่เขาพาไป Shop สินค้ายี่ห้อดัง ไม่มีหมวกขาย อ.วิ ตาไวตอนเดินตามมัคคุเทศก์ เหลือบเห็นมีขายข้างทางที่เดินผ่าน เลยขอแยกตัวไปซื้อคนเดียว (ต้องข้ามทางม้าลายไปถึง 2 แห่ง ขากลับเกือบหลงทางแน่ะค่ะ) ซื้อไป 2 ใบ จะให้พ่อใหญ่สอใบหนึ่ง เพราะซื้อที่อิตาลีไปแล้วหนึ่งใบแต่ไม่สวย และดูบอบบางอีกต่างหาก น้องที่ถ่ายรูปด้วยที่หอเอนฯ ห็นแล้วยังชอบใจ อยากได้ให้สามี ถ้าป๋าเดไม่อยากได้ก็จะให้เธอไปนะคะ แต่ถ้าอยากได้ก็บอก จะได้ส่งมาให้ตามที่อยู่ที่ทำงานที่ให้ไว้ ให้เป็นของฝากไม่ต้องจ่ายตังค์ค่ะ
ขอโทษท่านที่ทำให้ลำบากในการไปซื้อ...ต้องฝ่าอันตรายในการข้ามถนนไปซื้อ.....ผมต้องจ่ายตางค์ท่านครับตอนไปอุบลฯ....จะไปเป็นวิทยากรการประกันคุณภาพการศึกษาที่ยโสธรบ้านเราตอนต้นเดือน พ.ย.....แล้วจะแวะไปเยี่ยมเพื่อนที่อุบลฯที่ไม่ได้เจอกันมานานแล้ว...จะถือโอกาสขออนุญาตแวะไปเยี่ยมชมฟาร์มไอดินกลิ่นไม้ของท่าน.....ความจริงบ้านเราก็มีขาย แต่อยากมีของนอกไว้อวดเพื่อนๆตามประสาคนรักหมวกใส่เล่นกอล์ฟและวู้ดบอล.....ตอนไปแข่งกีฬาแห่งชาติปีนี้จะใส่แข่งด้วย 555.....
ตอนนี้ อ.วิ กลับถึงอุบลฯ แล้วค่ะ "ป๋าเด"
วันที่ 20 ต.ค. เดินทางจากกรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส ไปที่สนามบินกรุงไคโร ประเทศอียิปต์ แล้วเปลี่ยนเครื่องเวลาห้าโมงเย็นเดินทาง 8 ชม. กลับถึงกทม. 13.30 น. (เวลาที่ยุโรปช้ากว่าที่ไทย 5 ชั่วโมงนะคะ)
ตอนเย็นลูกชายพาไปทานข้าวเย็นที่ร้านอาหารแถวบางปู : อ่าวไทย (ลูกสาวติดธุระไม่ได้ไปทานข้าวด้วย แต่ไปนอนกับแม่ที่คอนโดฯ น้องชาย) เมนูที่ อ.วิ เลือกเป็นประเภทผักแน่นอนค่ะ คือ ผัดยอดมะระ และยำผักหวานทอดกรอบ ส่วนลูกก็เลือกแกงป่าปลาเห็ดโคน และเนื้อปลาเห็ดโคนทอดกระเทียม อร่อยทุกอย่างค่ะ ครัวไทยนี่ที่ไหนก็สู้ไม่ได้ค่ะ
อ.วิ บินจากดอนเมืองถึงสนามบินนานาชาติอุบลฯ 12.15 น. แล้วก็ไปทานส้มตำให้หายอยากค่ะ
ฝากภาพหมวกมาให้ป๋าเดเลือกค่ะ ช่วยบอกด้วยนะคะว่าจะเลือกหมายเลข ๑ หรือ ๒ ที่ให้เลือกก่อนเพราะพ่อใหญ่สอไม่ได้สวมไปแข่งกีฬาที่ไหน และเป็นคนประเภทอะไรก็ได้สำหรับของใช้ ช่วยตอบด่วนด้วยนะคะ เพราะวันที่ 24-31 ต.ค. พ่อใหญ่สอจะเข้ารับการอบรมการกรีดยางที่มหาวิทยาลัยอุบลฯ จะใช้หมวกด้วยค่ะ
อาจารย์แม่กลับมาแล้ว เย้ๆๆๆ ไม่รับของฝากครับ อยากให้อาจารย์แม่มาเล่าให้ฟังเอ้ยอ่านมากกว่าครับว่าไปทำอะไรบ้าง ขอบคุณมากๆครับ
-
สายไปแล้วอีกเช่นกันค่ะ "ลูกขจิต" อาจารย์แม่ฝากหนูศิริสุดาไปให้ลูกขจิตแล้ว
- ฝากที่สนามบินกรุงไคโร อียิปต์ค่ะ (4 ชิ้น) ได้เข้าไปแจ้งให้ทราบแล้วในบันทึกล่าสุดของลูกขจิตค่ะ
- อาจารย์แม่ตั้งใจจะเขียนบันทึกเกี่ยวกับการไปทัวร์ยุโรปครั้งนี้อยู่แล้วล่ะค่ะ แต่ต้องขอเวลาสักพักค่ะ เพราะยังมีงานที่ต้องสะสางอีกค่ะ
- ที่ Blog ลูกขจิต อาจารย์แม่ Browse ภาพแล้วจัดเก็บไม่ได้หลายครั้ง จะลองดูอีกที ภาพข้างล่าง ถ่ายขณะล่องเรือในแม่น้ำแซนกรุงปารีส สายๆ วันที่ 20 ต.ค. ก่อนเดินทางกลับค่ะ
- พบกับบันทึกใหม่เร็วๆ นี้ (Coming Soon)
เรียนอาจารย์น้องวิไล แวะมาส่งข่าวว่า ลูกศิษย์ ของอาจารย์หลายคน ได้แวะไปเยี่ยมบันทึก ลุงวอ ได้แลกเปลี่ยนความคิดกัน ด้วยความขอบคุณ สบายดี (เดือนกย.ที่ผ่านมา ไปจัดงานเกษียณให้ลูกจ้างที่อุดร สามวัน ตั้งใจจะเข้าไปเยี่ยมอาจารย์น้อง แต่หัวหน้โทรมาให้รีบกลับไปประชุมวิการงานรพ.) หากวาสนาต้องกัน ถึงไม่พบหน้ากันก็ใช่ปัญหา
อารจารย์สนุกไหมค่ะ จากการไปเที่ยวครั้งนี้ แต่ก็ขอให้อาจารย์มีความสุขหลังจากเกษียญนะค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ
เรียนท่าน ผศ.วิไล -ดีใจที่ท่านเดินทางกลับบ้านเราอย่างปลอดภัย.....ท่านคงได้รับประสบการณ์มากมายในการไปเที่ยวยุโรปคราวนี้ จะรออ่านในบล๊อคต่อไป......ประมาณต้นเดือนจะไปอุบลฯแล้วจะแวะไปรับหมวกพร้อมจ่ายค่าหมวกให้ท่าน.....ขอบคุณท่านมาก...ผมขอหมายเลข ๑ แต่จะให้ดีต้องให้ ผศ.สรศักดิ์เลือกก่อนที่เหลือเป็นของผมก็ได้...ขอบคุณครับ......
"อสระสุขนะคะ"
ยังระลึกถึงคุณพี่ทุกเวลา
อิน,
- ขอบพระคุณอาจารย์แม่มากครับ
- สำหรับของฝาก
- ขอให้อาจารย์แม่มีความสุขกับการทำงานในไร่นะครับ
- ตอนนี้ต้นไม้คงงอกงามน่าดูนะครับ
-สวัสดีครับ.
-ตามอาจารย์ขจิตมาแลกเปลี่ยนครับ.
-ขอบคุณครับ..
ขอบคุณ ท่านอจ. มากนะคะ ขอบคุณ ทุกๆ กิจกรรม ที่นำเสนอ ...... มีคุณค่ามากมายเหลือเกินนะคะ .... เปิ้นดีใจและเป็นเกียรติที่สุด .... ที่ได้พบท่าน ณ. ที่นี้ ที่ GoToKnow นะคะ
ขอบคุณมกค่ะ