อยู่ g2k มา 2 ปีกว่าเพิ่งจะเคยเจอเรื่องแย่ๆแบบนี้....(ข้อคิดในวันพระ)
ผู้เขียนได้เข้ามาเขียนบันทึกที่ gotoknow ก็สองปีกว่าแล้ว ได้รับประสบการณ์ดีๆที่น่าประทับใจมากมาย ได้รู้จักเพื่อนๆจากทั่วประเทศเป็นสังคมแห่งการเรียนรู้โดยแท้จริง
แต่เมื่อประมาณต้นปีนี้ผู้เขียนได้รับเมลผ่านระบบของ g2k เข้ามา ซึ่งก็คล้ายๆกับที่เคยได้รับมากว่า 2 ปีคือเป็นผู้เข้ามาอ่านบันทึกของผู้เขียนแล้วเมลมาชื่นชม ผู้เขียนก็ได้ตอบกลับไปตามมรรยาทตามเคย แต่สำหรับรายนี้ยังคงเมลกลับมาถามเรื่องปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง ด้วยความเป็นครูก็อดที่จะเมลกลับไปอธิบายพร้อมยกตัวอย่าง พอเริ่มมีเมลคำถามที่ก้าวล้ำเรื่องส่วนตัวมากไปก็เลยตอบไปว่า
"ปกติจะตอบแต่เมลวิชาการส่วนเรื่องส่วนตัวจะไม่ขอตอบ" ซึ่งก็ได้รับการเมลมาต่อว่า
" เสียแรงที่ผมอุตส่าห์ชื่นชม................"
ผู้เขียนจึงเมลกลับไปว่า..."ขอโทษด้วยที่ทำให้คุณรู้สึกไม่ดี แต่ปกติจะเป็นคนพูดตรงๆไม่ชอบเสแสร้ง แล้วก็ไม่ค่อยมีเวลาว่างด้วย จะมีลิมิตในการตอบโดยไม่ตอบเมลเรื่องส่วนตัว" ซึ่งก็คิดว่า...เรื่องคงจะจบแค่นี้ แต่...ปรากฏว่าผู้เขียนกลับได้รับเมลมาอีกดังนี้....
"อ.ลูกหว้า อาจารย์เป็นคนโชคดี ความจริงผมเองก็ไม่ใช่คนดีนักหรอก แต่พอได้เมลคุยกับอาจารย์ก็เห็นเป็นคน รับแขกดี จะบอกให้เอาบุญนะ..........
ผมเห็นอาจารย์เขียนบันทึกเดินทางตลอดเวลา ปกติพวกผู้ชายเวลาเดินทางไปจังหวัดไหนก็มักจะนัดเจอกับผู้หญิงจังหวัดนั้นแล้ว....กัน ซึ่งผมก็ทำสำเร็จมาหลายรายแล้ว สำหรับอาจารย์ก็อายุขนาดนี้แล้วก็คงจะเข้าข่าย คงจะมีความต้องการเช่นเดียวกับผม แต่อาจารย์ทำให้ผมเสียอารมณ์ไปแล้วหล่ะ............................................................."
ผู้เขียนตัดตอนมาเพียงบางส่วน แต่เมลล่าสุดทำให้รู้สึกช็อคเป็นไมเกรน....ทำเอาหยุดเขียนบันทึกไปเลยเพราะไม่รู้ว่าการเขียนบันทึกเพื่อการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ของเรา ตรงไหนที่ทำให้มีผู้อ่านแบบนี้มาเข้าใจเราผิดได้ขนาดนี้ จึงต้องกลับไปดูงานเก่าๆของเรา และเข้าไปลบบางข้อความออกด้วย
ความรู้สึกแรกก็...โกรธผู้ชายคนนั้นเหลือเกิน เสียใจที่เขาดูถูกความเป็นครูของเรา ดูถูกน้ำใจที่เรามีให้ในสังคมแห่งการเรียนรู้ ดูถูกความเป็นลูกผู้หญิงอย่างไม่น่าให้อภัย
แต่มาวันนี้....ความรู้สึกนั้นก็หายไปหมดแล้ว เพราะแค่เพียงคนๆเดียวจะมาทำลายความตั้งใจของเราในการถ่ายทอดประสบการณ์ด้านต่างๆใน gotoknow ได้อย่างไรกัน
สำหรับเมื่อวานซึ่งเป็นวันพระ...ก็ได้รับการเตือนสติจากน้องชายคนหนึ่งที่บอกว่า...
พี่.....ปล่อยวาง เถอะครับ คำง่ายๆที่ได้ผลทุกครั้ง เราแบกไว้มันก็หนักนะ แล้วก็ยิ้มได้กลับมาเขียนบันทึกเหมือนเดิม
สุดท้ายคนนั้นก็ได้เมลเข้ามาขอโทษ ซึ่งผู้เขียนก็ไม่ได้ติดใจอะไรแล้ว ถ้าคุณเข้ามาอ่าน ก็ให้อภัยในสิ่งที่คุณเขียน แต่...คงไม่สามารถคุยอะไรกับคุณได้อีก ก็ขอฝากไว้สำหรับท่านอื่นด้วยค่ะเพราะบางครั้งความมีน้ำใจของเรากลับอาจนำสิ่งร้ายๆมาสู่เราก็เป็นได้ แต่...สำหรับใน gotoknow ยังมีสิ่งดีๆอีกมากมายผู้เขียนยังเชื่ออย่างนั้นจริงๆค่ะ
ความเห็น (46)
ให้กำลังใจในการเขียนบันทึกดีๆต่อเนื่องไปครับ ผมเห็นด้วยครับว่า ในโลกออนไลน์นี้มีหลากหลายมาก ดี เลว ปะปน... เป็นเรื่องธรรมดา
หากทำดีแล้ว ขอให้มั่นคงในการทำความดี และมีพลังใจในการทำความดียิ่งๆขึ้นไป
ขอบคุณค่ะน้องเอก...ตอนนี้สบายใจแล้วจ้ะ
สวัสดีค่ะอ.ลูกหว้า
ไม่เป็นไรนะคะ
เขาเป็นของเขาแบบนั้น
เขาก็ต้องแสดงแบบนั้น
เราเป็นเราค่ะ
ไม่มีใครชั่วหรือดีด้วยลมปาก
หรือความเข้าใจนึกคิดของใครเลย
เรามาสร้างสรรค์สิ่งดีงามจากใจเรา
ให้ได้กระทบและสร้างบรรยากาสดีๆให้แก่โลกนี้
ซึ่งจะช่วยให้ความร้อนแรงในการคิดอกุศล
ของใครบางคนบรรเทาลงบ้าง
คิดถึงเสมอค่ะ
Moon smiles on Venus&Jupiter
สวัสดีปีใหม่ตรุษจีนค่ะ อ.ลูกหว้า ^o^
ขอให้มีความสุข สมปรารถนา ตลอดไปค่ะ
ขอบคุณที่พาไปเที่ยวเวียตนาม อีกทั้งได้เขียนบันทึกที่มีบรรยากาศดีๆ น่าอ่าน จะติดตามต่อไปค่ะ 
สวัสดีค่ะ
เหตุการณ์นี้ คงเป็นบทเรียนบทหนึ่ง
ที่เข้ามาทดสอบการใช้ชีวิตของเรา..กระมังคะ
เรา คือ เรา ..สนับสนุนคุณเอก>>ยึดมั่นในความดีค่ะ
สวัสดีครับ อ.ลูกหว้า
เป็นธรรมดาครับ
ดวงตะวันอันสว่างไสว
ย่อมมีวันอับแสงไปบ้าง
เมื่อยามถูก "คราส"
วันนี้ได้ข่าวท่านผู้เฒ่าบังหีม ณ G2K
พึ่งถูกดูดเนื้อหาในบล็อกไปแปะในเว็บอโคจร
ท่านก็เสียใจ เสียความรู้สึก
และเครียดกับ "คราส" ที่เกิดขึ้น
สำหรับอาจารย์ก็คงพบความรู้สึก
แย่ๆ เช่นกันที่ต้องมาพบกับ "คราส"
แต่บัดนี้ ทุกอย่างกลับสู่วิถีที่มันควรจะเป็น
"ดวงตะวัน" กลับมาสดใสดังเดิม
ขอบคุณแด่ "ราหู"
ที่ทำให้รู้ว่าดวงตะวันยังอยู่ที่นั่น
และทำให้คนมากมาย หันมามอง
และเห็นคุณค่าของดวงตะวัน
อย่าให้เรื่องเล็กน้อย มาทำให้
"จิตวิญญาณแห่งความเป็นครู"
ต้องมัวหมองเลยนะครับ
คิดดี พูดดี ทำดี
เป็นพร เป็นศรี สูงสุด
ไม่มี พรเทพ พรมนุษย์
ประเสริฐสุด กว่าความดี ที่ทำเอง
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปรินายก
เป็นหนึ่งกำลังใจให้อาจารย์ครับผม
ผมไม่ทราบว่าจะมีคำใดมาแนะนำอาจารย์ :)
ขอใช้บันทึก ศิลปะของการเปิดรับและปกป้องตัวเอง ... (ท่านชุติปัญโญ) นี้นะครับ :)
มาเป็นกำลังใจให้น้องสาว มารมี บารมีมา เพียรพยายามไปเถิดจะเกิดผล น้องรัก คิดถึงเสมอ มาเขียนต่อ...
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะ น้องอาจารย์ลูกหว้า
ยิ้มเข้าไว้ เดี๋ยวดีเองค่ะ
สวัสดีค่ะ เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ คนมีหลายประเภทค่ะ เรานิ่งเฉยดีกว่าค่ะ
- คิดว่า
- เป็นเรื่องเล็กน้อย
- เป็นเรื่องขี้ผง
- ปล่อยให้สิ่งไม่ดีผ่านไป
- เรามาทำสิ่งดีๆๆกันใหม่ต่อไปดีกว่าครับ
- สู้ๆๆครับ
อาจารย์ค่ะ
.............ยากที่จะทำใจ
ไม่เป็นไรค่ะ..............
ขอยืมครูพี่อ้อย..........มารมี บารมีมา
สุดท้ายเขาจะแพ้ภัยตัวเองค่ะ
- ธุ อาจารย์ลูกหว้าค่ะ..
ปกติ เวลามีเมล์เข้ามาสอบถามเรื่องราวในบันทึก (เมล์จากผู้อ่านสู่ระบบ) ต้อมก็จะตอบนะคะหลังจากพิจารณาแล้ว แต่กลายเป็นว่าเขาก็เลยรู้อีเมล์ของเราไปเลย เพราะฉะนั้นช่วงหลังๆ หากใครมีคำถามหรือเรื่องราวที่ต้อมไม่สะดวกตอบก็จะ..ไปตอบในบันทึก (ถึงแม้เขาจะถามมาในเมล์ก็ตามที) บ้างก็คงจะมาหาคู่ บ้างก็คงจะมาปลดปล่อยอารมณ์ เพิกเฉยไป..เขาก็รามือไปเองค่ะ มุขนี้ต้อมใช้บ่อย
"อดทน" เป็นบ่อเกิดแห่งบุญญาบารมี
"สุขใจ" เป็นบ่อเกิดแห่งอายุวัฒนะ
"เคลื่อนไหว" ทำให้ร่างกายแข็งแรง
"ความสงบ" ทำให้จิตเป็นสุข
ขอให้น้องหว้ามีความอดทน สงบ และสุขใจ มีกำลังใจในการสร้างสรรค์ผลงานดี ๆ ตลอดไปนะครับ
สวัสดีค่ะ อ.ลูกหว้า ดอกไม้เหล็กแห่ง GotoKnow
ได้อ่านบันทึกนี้ ต้องขอบอกว่าไม่สบายใจค่ะ แต่ก็ดีใจที่อ.ลูกหว้ากลับมาเขียนบันทึกอย่างเดิมแล้ว
ขอเป็นกำลังใจและเชียร์ให้อ.ลูกหว้าเขียนบันทึกแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันต่อค่ะ
^_^
- ผลของการเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง
- คิดว่าคนอื่นจะเป็นเหมือนตัวเอง
- เขาพูดแบบนี้เสียชื่อผู้ชายหมด..
- เป็นกำลังใจให้คนดี ๆ ครับ อ.ลูกหว้า
คนสวยมักมีเหตุการณ์อย่างนี้แหละ วางซะเถอด คนสวย (มองมุมบวก อิอิ)
ถ้าเขาสำนึกได้จริง เขาคงละอายใจตัวเอง
พวกเราเข้ามาเรียนรู้กันใน G2K ด้วยความเป็นคนอยากเรียนรู้ตลอดชีวิต แบ่งปันความรู้ซึ่งกันและกัน และค่อยๆพอกความเป็นญาติ ความสนิทสนม ขึ้นมาเรื่อยๆ จนเป็นกลุ่มๆ เวลาไปไหนก็นัดเจอกัน
แต่คนๆนั้นคงเข้าใจชีวิตผิดไป ไม่เข้าใจความงดงามทางจิตใจที่พวกเรามี
การที่เขาไปจังหวัดไหนแล้วนัดเจอผู้หญิงเพื่อกิจกรรมอะไรบางอย่าง นั่นแสดงให้เห็นว่าสภาพสังคมแวดล้อมเขาเป็นอย่างไร เราคงไม่จำเป็นต้องเสวนาด้วย
คนเหล่านี้ไม่ควรเก็บมาคิดเป็นอารมณ์
นี่เป็นบททดสอบน้องลูกหว้า ให้รู้จักประคองอารมณ์มั๊ง
เป็นกำลังใจครับ
- ปล่อยวางเถอะครับพี่
- อิอิ
มาให้กำลังใจน้องลูกหว้าค่ะ อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ (นี่ขนาดไม่ใช่ทั้งหมดที่เขาเขียน) พี่โอ๋คิดว่า คนคนนี้เป็นคนน่าสงสารนะคะ เขามีปัญหาแน่นอน แต่มีตัวเขาเองเท่านั้นที่จะเยียวยารักษาตัวเองได้ ดูเหมือนว่าเขาจะแพร่เชื้อแห่งความขุ่นมัว เกลียดชังได้ดีมาก แต่ก็ต้องบอกว่า เขาสอนให้เรารู้จักปล่อยวาง ให้ (พยายาม) เข้าใจ พี่โอ๋ดีใจที่น้องลูกหว้าเข้มแข็งและเชื่อมั่นในความจริงใจที่เพื่อนๆทั้งหลายใน GotoKnow ยังมีให้อยู่เสมอค่ะ ในทุกสังคมจะต้องมีคนหลากหลายนะคะ เราคงจะกำจัดคนไม่ดีให้หมดไปไม่ได้ แต่เราช่วยกันทำสิ่งดีๆให้เขาได้เห็น และทำให้สิ่งไม่ดีที่เขาทำ เป็นสิ่งที่เราไม่ยอมรับทุกอย่างจะสะท้อนไปที่ตัวเขาเอง พี่โอ๋ก็ได้แต่หวังว่า เราจะมีส่วนช่วยให้เขารับรู้ว่า คนเราควรจะอยู่ร่วมกันอย่างไรนะคะ
ดีใจที่น้องลูกหว้าเขียนบันทึกนี้เล่าสู่กันฟังนะคะ น้องลูกหว้าจะได้รู้ว่า เพื่อนที่ดี คนดีๆมีมากกว่าเยอะเลยค่ะ อย่าหมดศรัทธาจากพวกเราไปเพียงเพราะคนทำไม่ดีเพียงคนเดียว ตรงนี้ก็สำคัญนะคะ ว่ามีเรื่องหลายๆเรื่องที่เราไม่ควรเก็บไว้ทุกข์ใจคนเดียว โลกนี้ยังมีคนพร้อมจะเป็นเพื่อนที่ดีกับเราอีกมากค่ะ พี่โอ๋เชื่ออย่างนั้น
ได้อ่านบันทึกแล้วตกใจเหมือนกันค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
- ขอบพระคุณค่ะทุกท่าน...
- สำหรับกำลังใจที่มีให้ เรื่องนี้แรกๆก็คิดเหมือนกันว่าจะเขียนดีมั้ย แต่คิดว่าเป็นการเตือนสาวๆหลายท่านค่ะว่าผู้อ่านบางคนก็แอบแฝงเรื่องไม่ดีเข้ามาใน g2k เหมือนกัน
- อิอิ...น้องชายที่ว่าคือน้องมะเดี่ยวจ้ะ
- ขอบคุณหลายๆ
สวัสดีค่ะ
- แวะเยี่ยม..เป็นกำลังใจค่ะ
- มีความสุขทุกๆวันนะคะ
ตามมาจากบันทึกพี่โอ๋ครับ...
มาเป็นกำลังใจให้ครับผม...
สวัสดีค่ะ พี่ อ.ลูกหว้า ^o^
Venus&Jupiter มารายงานตัวค่ะ
ขอบคุณที่ อ.ลูกหว้าเขียนบันทึกนี้เพื่อบอกแฟนๆ...
และขอเป็นกำลังใจให้ อ.ลูกหว้า ด้วยค่ะ (คราวที่แล้วพิมพ์... เพิ่งเห็นว่าข้อความตรงนี้หายไป...)
Venus&Jupiter
เคยเจอเหมือนกันค่ะ ก็ตคุยดีไปดีมา สักพักบอกจะโอนเงินให้ อย่างโน้นอย่างนี้ เลยงง ว่าเค้าต้องการอะไรจากเราเนี่ย...เลิกคุยไปเลยค่ะ
ผลจากสังคมที่บูชาวัตถุมากจนเกินไป สู้ๆๆนะครับ
ขอบคุณค่ะน้องแก่นจังและนักลงทุนเงินน้อย ไม่ได้เจอกันนานมากเลยนะคะเนี่ย
- ขอบคุณน้อง
mena และ น้องดิเรก
ค่ะ - น้อง
Moon smiles on Venus&Jupiter ด้วยนะคะ - ขอเวลาอีกซักพักค่ะ คงจะหลบไปเขียนที่ learners ก่อน ช่วงนี้คงเป็นแนววิชาการล้วนๆดีกว่าค่ะ เพื่อความปลอดภัย อิอิ...
สวัสดีครับ อาจารย์ลูกหว้า
จากบันทึกนี้ ผมคิดว่าอาจารย์มี "ความเป็นครู" สูงมากครับ
เพราะประสบการณ์เช่นนี้ สุภาพสตรีส่วนใหญ่คงไม่อยากคิดถึงด้วยซ้ำ อย่าว่าแต่นำมาเล่าเลย
เมื่ออาจารย์นำมาบันทึกไว้เช่นนี้ คนที่ได้อ่านก็น่าจะได้ข้อคิดที่เป็นประโยชน์ไปบ้าง ตามแต่ต้นทุนประสบการณ์และทัศนคติของแต่ละคน
เป็นกำลังใจให้อาจารย์ทำในสิ่งที่อาจารย์เชื่อว่าถูกต้องและเหมาะสมครับ
ขอบพระคุณค่ะอาจารย์บัญชา ดิฉันเองก็คิดอยู่นานทีเดียวเพราะการนำมาเขียนก็เหมือนดาบสองคม และไม่รู้ว่าคนนั้นเขาจะโกรธหรือเปล่า แต่ก็คิดว่า...ดิฉันทำเพื่อศักดิ์ศรีของความเป็นครูและลูกผู้หญิง ดิฉันไม่ได้พาดพิงถึงชื่อเสียง ตำแหน่งหน้าที่การงานของใครเลย แต่การเล่าออกมาก็ทำให้เรารู้สึกสบายใจขึ้นค่ะ และคิดว่าเขาคงจะเข้าใจความรู้สึกที่ดิฉันได้ถ่ายทอดออกมาค่ะ
- อาจารย์ ใครกัน ทำได้
- แหม ๆ ไม่รู้หรือว่า ลูกศิษย์โกรธมาก ๆ ๆเลยนะเนี่ย
- แต่ชื่นชมที่อาจารย์ค่ะ รักและให้กำลังใจอาจารย์เสมอค่ะ
มาให้กำลังใจอาจารย์คะ
ขอให้สิ่งร้าย ๆ ผ่านไป ได้รับแต่สิ่งใหม่ ๆและดี ๆ เข้ามาคะ
มิตรภาพ G2K นั้นอบอุ่นและยาวนานคะ
สวัสดี อ.ลูกหว้า ในเดือนแห่งความรักครับ
มีความสุขมาก ๆ ครับผม
เข้ามายิ้มค่ะ
ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจที่แวะมาเยี่ยมชม
ตอนนี้ผลงานใกล้เสร็จ พร้อมจะส่งแล้วค่ะ
มีเก็บตกรายละเอียดบ้างเล็กน้อย
ดี...ที่มีกำลังใจดี ๆ อย่างนี้
Ps. ขอชม blog สวยน่ารักจังเลยค่ะ
สวัสดีคะ
เพิ่งได้เข้ามาติดตามงานของอาจารย์ ก็เลยมาเจองานเขียนนี้ด้วย
ฝากข้อความไว้ให้กำลังใจคะ บางครั้งก็เจอเหมือนกัน...
ผู้หญิงชอบเดินทางและใช้อินเตอร์เน็ตประจำ...
ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน หรือส่อหาเรื่องที่ไม่งาม...
ค่านิยมแย่ๆ ของคนห่ ว ย ย ย ย ๆ ในสังคมน่าจะลดลงบ้าง
จริงไหมคะ...ผู้หญิงจะได้ไม่รู้สึกหวาดกลัว เพราะพฤติกรรมของคนเหล่านี้...-_-
มาทายทัก เรือนรักร้อย ถ้อยคำหวาน
เป็นกำลังใจ ผู้หญิงดอกไม้เหล็ก นงสคราญ
ให้เบิกบาน เปี่ยมสุข ทุกวี่วัน ...
...
ห่างหายไปนาน มาทายทักด้วยระลึกถึงค่ะ ครูพี่ลูกหว้า
เห็นเงียบๆ ไป งานคงยุ่งนะคะ ... มาเยี่ยมบ้านดอกไม้งามค่ะ
ประกาศคนหาย
อาจารย์ลูกหว้าได้หายไปจาก Gotoknow
ใครพบเห็นรางวัลใจให้ ;)
มายกมือบอกว่าคิดถึงอ.ลูกหว้าด้วยคนค่ะ อ.Wasawat Deemarn
ดาบสองคม คน ๆ เดียวกัน บางทีก็เทวดา บางทีก็ซาตาน
มันก็เปนไปตามกรรม
- อือ เป็นบันทึกที่ดีมากค่ะ
- เคยโดนมาบ้างเหมือนกันค่ะ
- แต่ก็ไม่หนักแบบนี้ เป็นคนละแบบค่ะ
- ส่วนมากจะเป็นบทกกลอนหวาน ๆ แต่ก็ไม่ได้ตอบกลับไป
- เพราะไม่ได้ถามเรื่องงาน หรือเรื่องวิชาการอะไร
- ขอบคุณนะคะ ที่นำมาเผยแพร่ จะได้เป็นข้อคิดเตือนใจ
- ขอเป็นกำลังใจให้ด้วยภาพนี้นะคะ
อาจารย์ลูกหว้าคะ
ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้อาจารย์นะคะ....สู้ๆ ค่ะ....
ปล่อยวางจริงๆ ด้วยค่ะ....เพราะต่างพ่อต่างแม่ต่างการอบรมต่างสังคมจึงต่างจิตใจ
ก้อนหินก้อนนั้นมันหนัก...โยนมันออกไปเถอะค่ะ...แล้วเราก็จะไม่รู้สึกหนักอีกต่อไป
เป็นกำลังใจให้นะคะอาจารย์