Tag คิดถึง : พรวนดินกันในสวน พรวนบทความกันใน GotoKnow ( ด้วยคน )


เมื่อวันก่อน ได้รับ ความกรุณา tag คิดถึงจาก อาจารย์ ศศินันท์ ( จริง ๆ แล้ว ท่านเป็นนักธุรกิจ นะครับแต่ผมเรียกอาจารย์ ตามอาจารย์ ศ.นพ.วิจิตร บุณยะโหตระ ครับ )  blog Good living ที่ผมเห็นว่า คนอ่านหนาแน่นที่สุด และคนเข้าแลกเปลี่ยนเรียนรู้ มากที่สุด ถ้าเข้าช้าไป 1 วันจะ เป็นคน comment คนที่ 40-50 เลยทีเดียวครับ

 ต้องขอบคุณอาจารย์ ศศินันท์   ครับ  ที่ ทำให้ผมต้องมานึกทบทวนว่า 1 ปี ผมใช้บริการ G2K แล้วก็ได้ประโยชน์มาก   เข้าไป blog ต่าง ๆ จนมีหลาย blog ที่ผมเข้าไปเรียนรู้บ่อย ๆ  มีที่มาที่ไปได้อย่างไร 


 

ถ้าผมนึกถึง เรื่องการทำงาน เป็นแพทย์ กับการใช้ _KM _มาทำงาน และเรื่องราวของอาจารย์แพทย์ที่  สอนนักศึกษา  blog ที่ผมเทียวอ่าน บ่อย ๆ คือ Blog `ของ คุณหมอ รวิวรรณ หาญสุทธิเวชกุล    P เลยครับ พี่รวิวรรณ นี่เข้ามาต้อนรับทักทายผม ตอนผมเข้ามาเขียนบันทึกใหม่ ๆ   จนคุ้นเคย กัน เมื่อ 2 เดือนก่อน คุณหมอก็ส่งหนังสือมาให้อ่าน ได้ใช้ประโยชน์จากหนังสือ มาจนถึงทุกวันนี้

 Blog ที่ผมเข้าไปเรื่อย ๆ ครับ

pedaids ChiangRai  เรื่องราวของการดูแลผู้ป่วยเด็กที่เอาใจใส่เป็นอย่างดี ครับ เป็นตัวอย่างที่ดีมากครับ  โดยเฉพาะ ผู้ป่วยเด็กที่ติดเชื้อ  HIV   ทำให้เราเข้าใจว่าการดูแลผู้ป่วยแบบองค์รวม ดูด้วยหัวใจ เป็นอย่างไร  ลองอ่านบันทึกนี้ดูครับ  ทำค่ายให้เด็กมีความสุข , การดูงานเอดส์ในเด็กที่ไมอามี่ : Do not resuscitate :อย่ามาช่วย ชีวิตฉัน

อีก blog คือ ร่วมกันสร้างหมอใหม่หัวใจเต็มร้อย ความท้าทายอันยิ่งใหญ่ เรื่องของครูแพทย์ที่มีจิตวิญาณ ของครู ที่มุ่งมั่นสอนนักศึกษาแพทย์ ให้มีหัวใจของความเป็นมนุษย์ ครับ  อ่านนี่ดูเลยครับ

หมอใหม่ คนหนึ่ง ทีสร้าง ด้วยความรักมา 25 ปี , หลังการทบทวนเวชระเบียน หมอใหม่รู้สึกอย่างไร


อีกท่านที่ผมนึกถึง  เพราะเป็นผู้ใช้ และรัก KM มีการนำมาใช้กับงาน  อยู่ตลอดเวลา  แถมยังเผยแพร่ กิจกรรม KM การดูแลผู้ป่วยเบาหวาน นำมาเล่าใน blog บ่อย ๆ       ผมไม่เคยรู้จัก G2K KM หรือ blog มาก่อนเลยครับ เผอิญเข้าใน G2K ได้ เพราะ search   “เบาหวาน  พบ   Blog  DM KM Facilitator

P       ของ อาจารย์ วัลลา ตันตโยทัย   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">นี่แหละครับ  ทำให้สนใจ   จนมาอยู่ใน G2K นี่ก็ 1 ปีมาแล้ว    แล้วก็มีโอกาสได้ทำงานร่วมกับอาจารย์ด้วย เพราะ G2K แท้ ๆ เชียว   นี่เป็นเหตุผลที่ต้องคิดถึง   Blog ของอาจารย์วัลลา  เมื่อจะอ่านเรื่องราวของ การใช้ KM กับงาน และ เรื่องของเครื่อข่ายโรคเบาหวาน </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ลองอ่านบันทึกนี้ดูครับ  ร่วมงานมหกรรม KM ภูมิภาค ครั้งที่ ๑ , AAR มหกรรม KM เบาหวาน , KM และการพัฒนาบุคลากร</p><hr> ผมมี Planet Warin lifestyle  ครับ  รวมบันทึก เกี่ยวกับ เรื่องราวของชีวิต ความงาม   ตอนแรกว่าจะเปิด blog เขียนบันทึกเกี่ยวกับ ธรรมะ แต่ไม่อยากสับสน มีหลาย blog แค่  blog เดียวก็เหนื่อยแล้วครับ  วันหนึ่งผมได้อ่านเรื่องราวบันทึก ธรรมะ  ใน  blog การปฏิบัติธรรมบันทึก   ของอาจารย์ กมลวัลย์ ลือประเสริฐ   P  ครับ    เลย เกาะ blog ของอาจารย์ กมลวรรณ   ร่วมด้วยช่วย comment ในบันทึกเกี่ยวกับธรรมะ  อยู่เรื่อย ๆ ครับ   เหนื่อยน้อยกว่าเขียนเองครับ  เพราะหลายบันทึก ถูกใจสามารถ comment ต่อได้  อยู่บ่อย ๆ  ก็เลยเป็น blog ที่ผมต้องนึกถึง เมื่อพูดถึงเรื่องราว บันทึกเกี่ยวกับ ธรรมะ ครับ อ่านบันทึกนี้เลยครับ ทุกข์เป็นของไม่ควรละ…  ,  ดีจริง…ที่เลือกได้ ,หนักไหม…  <hr>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">วันหนึ่งมีโทรศัพท์มาถึงผม  สวัสดีคะคุณหมอ  ดิฉัน ดร.ยุวนุชนะคะ พอดีทำงานร่วมกับอาจารย์วัลลา กำลังเขียนหนังสือ มหัศจรรย์แห่ง Km เบาหวาน ขออนุญาต เอาบทความของคุณหมอที่บันทึกใน G2K   เรื่อง การสื่อสารบกพร่องจุดอ่อนที่เจอทุกวัน    มาลงในหนังสือนะคะ     เสียง Active มากครับ มีความกระตือรือร้นสูง       </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผม อยากรู้ว่าอาจารย์ยุวนุช    เป็นใคร    </p><div class="picture">P</div> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">พออ่านประวัติ น่าสนใจครับ  ผมเข้า Blog ของ อาจารย์ ดร.ยุวนุช ทินนะลักษณ์   ชื่อ blog River life ชอบครับ</p>เพราะอาจารย์เขียนได้กระชับ  มองเห็นภาพ ถ่ายทอด ได้ดีจริง ๆ เรื่องความงามของธรรมชาติ ที่อาจารย์ใช้ชีวิตอยู่ จริง ๆ     เลยเป็น Blog ที่ผมนึกถึงเมื่อจะอ่านบันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับ  ธรรมชาติ   ครับ  นี่เลยครับ ธรรมชาติ แท้จริง วันดีๆอีกหนึ่งวัน…เมื่อลมหนาวมาทักทาย , ยามเช้ากับมวลดอกไม้สีขาว , ของขวัญจากธรรมชาติ <hr>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เรื่องราวการดูแลผู้ป่วย ในมุมมองของ ทันตแพทย์  ครับ  ผมจำได้เลยครับ  บันทึกแรกที่ได้อ่าน คือ  เราหวังผลลัพธ์อะไรจากการสอนจริยธรรมให้กับนักศึกษาสายสุขภาพ</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   อึม ! ความคิดน่าสนใจจริง ๆ  ครับ  หลังจากนั้น  ก็เข้าอ่าน blog ของอาจารย์  มัทนา พฤกษาพงษ์   <div class="picture">P</div> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">  บ่อย ๆ ครับ  blog    วงปี กับ Philosophiæ Doctor     มีเรื่องราวไม่ใช่เฉพาะ การแพทย์ แต่เป็น เรื่องวิถีชีวิต เศรษฐกิจ สังคม ประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์   ที่ดี ๆ  หลายเรื่องครับ  เก่งจริง ๆ    นี่ล่าสุด เป็นบันทึกที่ดีมากครับ     หมอ คือ คนสวน    เข้าไปอ่านได้เลยครับ   ทำให้ เวลาผมนึกถึง เรื่องราวการดูแลคนไข้ ผสมกับ  lifestyle เศรษฐกิจ สังคม ประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์     ผมนึกถึง blog   นี้เลยครับ</p>  <hr><p> </p>ผมมี planet ความรู้คู่ pcu เป็น planet ของการรวบรวมการทำงานใน pcu จากที่ต่าง ๆ ครับ     ผมประทับใจ เครือข่าย Blog ของกลุ่มคนทำงานกลุ่มหนึ่งครับ  ( ต้องเรียกอย่างนี้ เพราะ  เป็นอย่างนั้นจริง ๆ  )    มีหลายเรื่องที่ได้มีโอกาสนำมาใช้ ต่อ อย่างใน    เรื่องของคุณลุงวิเชียร  ในการตรวจประเมินเบาหวานด้วยตนเอง  เริ่มเข้าใจประโยชน์ของการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ก็เพราะ blog ของกลุ่มนี้เลยครับ   ได้กำลังใจของคนทำงานด้วยใจ จริง ๆ   การทำงานเพื่องาน   ที่ต้องเรียกเป็นกลุ่ม เพราะ เป็นบันทึกของ   ทีมเวชศาสตร์ครอบครัว โรงพยาบาลพุทธชินราช ครับ   มีดอกผล งอกงาม เป็น blog  ศูนย์สุขภาพชุมชน อำเภอเมืองพิษณุโลก , Beautiful mind   ของ คุณหมอนิพัธ กิติมานนท์ แรงบันดาลใจของผมคนหนึ่งเลยทีเดียว ระบบบริการปฐมภูมิรพ.พุทธฯ/ ศูนย์สุขภาพชุมชน(PCU)/ QRT PCU ของ พี่โต้ง ลัดดาวัลย์  ชุมชนคนบ้านกร่าง ชุมชนที่เข้มแข็ง ของพี่ นู๋รัตน์ <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เบาหวานพุทธชินราช   มีเรื่องราวที่ผมได้เรียนรู้ประจำครับ </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </p><div class="picture"> PPPP </div> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </p> เวลาผมนึกถึงบันทึก เกี่ยวกับ pcu   เบาหวาน  และคนทำงาน เพราะใจ จิตอาสา ผมนึกถึง  Blog คนทำงานกลุ่มนี้เลยครับ    ทีมเวชศาสตร์ครอบครัว โรงพยาบาลพุทธชินราช ครับ   <hr>

 

 

</span>มีน้องหมอคนหนึ่งครับ  ผมเห็นความงอกงาม ของความคิด และการทำงาน ที่อยู่ในช่วงการเรียนรู้ ชีวิต เรียนรู้งาน      ทำให้ผมนึกถึง น้องหมอ อีกหลาย ๆ  คน ที่ผมอยากให้มีความงอกงามของความคิด   มีการเรียนรู้ ทั้งจากความสำเร็จ และผิดพลาด  ของตนเองและผู้อื่น  บันทึกของ คุณหมอ สุพัฒน์    ใจงาม รพ.ปาย  <div class="picture"> P </div> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">  ใน blog  Work and life   ของแพทย์ วัยเรียนรู้ เรื่องราวการทำงาน ความคิดที่เกิดขึ้น รหว่างทำงาน       ลองอ่านน่ดูครับ  เรื่องเล่า..:เมื่อต้องตรวจคนไข้ ที่ไม่มาตามนัดข้างถนน ..บนดอยสูง                     , แม้จะอ่อนล้าทั้งกายใจ แต่คนไข้ก็ยังรออยู่ , นักมวยที่อาจจะกำลังเมาหมัด..^_^: การลปรร กับพี่หมอจิ้น</p> ถ้านึกถึงคนทำงานที่กำลังเล่าเรื่องการเรียนรู้ระหว่างทำงาน  ก็นี่เลยครับ  blog  Work and life <hr><p> </p> ขอบคุณ คุณ เม้ง สมพร ช่วยอารีย์ กับบันทึก  <div class="title"> Tag คิดถึง : พรวนดินกันในสวน พรวนบทความกันใน GotoKnow </div> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">และ  Good living   blog ที่เติบโตเร็วที่สุด นะครับที่เป็นต้นน้ำ ทำให้ ได้มีโอกาสทบทวน การเรียนรู้ใน G2K   วันนี้</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </p>เฮ้  !  การบ้านเสร็จเสียที  ตี 2 กว่า ๆ พอดี 



ความเห็น (27)

เป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยค่ะ ขอขอบคุณมากๆ

อาจารย์หมอจิ้น เปิดโลกใหม่ใน G2K  

ให้อีก 3 แห่ง แล้ว

 ต้องไปเยี่ยมค่ะ

สวัสดีครับอาจารย์ แวะมาเยี่ยมชมครับ

สวัสดีตอนเช้าครับพี่หมอ

ขอบพระคุณมากๆครับ  ผมดีใจมากครับ รู้สึกได้รับเกียรติที่สูงยิ่งครับ

ขอบคุณคำแนะนำ  และการติชมที่มีค่ามากที่สุดต่อการเรียนรู้และก้าวเดินของชีวิตนี้ครับ

จะพยามต่อไปครับ  ผมรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขเช่นเคยครับ

พี่ครับอยากเชื้อเชิญพี่ไปเยี่ยมเพื่อนร่วมงานใหม่ผมครับ  น่าสนใจมากครับ  คุณสมคบ(นามปากกา)  พี่เขาจะย้ายมาเป็นผู้บริหารต้นเดือนหน้าเองครับ คนนี้ถือว่าเป็นต้นแบบในการเป็นแพทย์ของผมเลยทีเดียวครับ  เพราะท่านเป็นศัลยแพทย์ตอนผมเป็นแพทย์ฝึกหัด  และสอนวิชาอื่นๆด้วยครับ

  และยังเป็นกระบวนกรของสุนทรียสนทนาด้วยครับ  พี่อาจจะได้คำตอบเรื่องนี้ชัดเจนและล฿กกว่าผมครับ

 สวัสดีค่ะคุณหมออย่างแรกเลย ขอความกรุณาคุณหมอจิ้น  เรียกว่า พี่ศศินันท์นะคะ  จะได้ดุสนิทสนมกันขึ้น  และพี่เป็นนักธุรกิจมาตลอด  ไม่ได้อยู่ในวงการศึกษาเลยค่ะ ถ้าเอ่ยถึงคุณหมอวิจิตรฯ  จึงจะเรียกอาจารย์ เพราะท่านสอนตลอด ตอนนี้ก็สอนอยู่ค่ะดีใจจัง ที่คุณหมอแนะนำบันทึกดีๆมากๆจากคุณหมอหลายท่าน    ที่พี่ก็เข้ามาอ่านอยู่บ่อยๆค่ะ  โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับการแพทย์  เนื่องจากเป็นคนสนใจเรื่องสุขภาพมาแต่ไหนแต่ไร และมีญาติๆเป็นแพทย์หลายคน ได้มีโอกาสคุยกันบ่อยๆ ขออนุญาต กล่าวถึง อย่างชื่นชมอีกครั้งนะคะ1.    ประทับใจคุณหมอรวิวรรณเช่นกัน  กับการดูแลผู้ป่วยแบบองค์รวม การบริหารจัดการที่วางรูปแบบ การให้บริการที่ชัดเจน มีการทำงานเป็นทีมอย่างแท้จริงค่ะ 2.    ส่วนอาจารย์วัลลาฯ ก็ติดตามงานของท่านมาตลอดค่ะ และตัวพี่เองเคยเป็นคนไข้ของคุณหมอรัชตะ รัชตะนาวิน ในระยะเวลาสั้นๆ เลยได้ยินชื่ออาจารย์วัลลา มาตั้งแต่ ยังไม่ได้เข้ามาใน G2Kค่ะ 3.    อาจารย์กมลวัลย์กับอาจารย์ยุวนุช ก็คุ้นเคยกันเป็นอย่างดีอยู่แล้วค่ะ   4.ส่วนบล็อกคุณหมอ มัทนา พฤกษาพงษ์   เป็นแฟนประจำค่ะ  และคุณหมอ จะเน้นย้ำ  ให้ความสำคัญกับสัมพันธภาพที่ดีระหว่างแพทย์และผู้ป่วย  ซึ่งถูกใจมาก เพราะนี่คือสิ่งสำคัญยิ่งต่อมนุษย์ทุกยุคสมัยค่ะ    5.ทีมเวชศาสตร์ครอบครัว โรงพยาบาลพุทธชินราช เป็นทีมที่พี่นับถือในความมีจิตอาสา เป็นอย่างมากค่ะ เพราะเป็นการทำงานที่มีประสิทธิภาพมาก   เป็นทีมสุขภาพนฝันเลยทีเดียว 

 6.คุณหมอ สุพัฒน์ รพ.ปาย   มีบันทึกที่เขียนได้น่าอ่านมากค่ะ ทำให้รู้เลยว่า คนเป็นแพทย์เขาทำงานกันหนักอย่างไร แต่ถ้ามีหลักธรรมนำทางแล้ว สบายมาก ไม่มีปัญหา

Friendship+copy

ดีใจจังที่มีคนคิดถึง ดิฉันก็คิดถึงคุณหมอจิ้นทุกครั้งที่นึกถึงหมอที่มีความคิดและจิตใจดีงาม ติดตามอ่านบันทึกของคุณหมอจิ้นมาตลอด ได้เรียนรู้และได้ข้อคิดดีๆ เสมอ

ฝากความคิดถึงไปยังคนที่บ้านของคุณหมอจิ้นด้วย พร้อมทั้งทีมทำงานเบาหวานของ รพ.วารินชำราบและของจังหวัดอุบลราชธานี อยากรู้ว่าทำอะไรไปบ้างแล้ว

ขอบคุณคุณหมอจิ้นมากๆ ค่ะ ที่กรุณา tag คิดถึง

ดิฉันก็ติดตามอ่านบันทึกของคุณหมอเป็นประจำ ชอบหลักการ"การแพทย์ที่มีหัวใจของความเป็นมนุษย์"มากๆ เลยค่ะ เพราะไม่ได้รักษาที่กายเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่เข้าถึงไปที่ใจด้วย

ขอบคุณมากเลยนะคะที่กรุณา tag คิดถึง บันทึกที่ blog การปฏิบัติธรรม  ช่วงหลังนี้เขียนไม่ค่อยออกเท่าไหร่ แต่ก็จะพยายามนำเสนอมุมมองการปฏิบัติธรรมในชีวิตประจำวันต่อไปค่ะ เพราะเขียนแล้วทำให้ตัวเองปฏิบัติมากขึ้น แล้วเผื่อจะเป็นประโยชน์กับผู้อ่านด้วยค่ะ

^ ^ 

 

ตามมาติดๆค่ะ : )

ขอบคุณคุณหมอจิ้นมากๆเลยนะคะที่ tag คิดถึง เป็นกำลังใจอันใหญ่หลวงให้รวบรวมกำลังภายในเขียนบันทึกต่อไปค่ะ

บันทึกที่คุณหมอแนะนำเพราะคิดถึงก็ล้วนเป็นบันทึกในใจของมัทเช่นกันค่ะ (รวมทั้งบันทึกของคุณหมอจิ้นเองด้วย)

โดน tag วันนี้.....สงสัย tag จะมาขาดตอนที่มัทนี่แหละค่ะ เฮอะๆ

ยังไงจะไปบ่ม Chi ซักสองสามวันก่อนกลับมาเขียนบันทึก tag ต่อนะคะ

ขอบคุณคุณหมออีกครั้งค่ะ 

สวัสดีค่ะ นี่มาพิมพ์รอบที่สองหลังจากรอบแรกเน็ตเกเร พอคลิก"บันทึก" เมื่อเสร็แล้ว หายหมดเลยค่ะ ไม่ทราบว่าเป็นเพราะอินเทอร์เน็ต หรือระบบเวลามีคนใช้มากๆ

ขอบคุณคุณหมอจิ้นมากค่ะที่คิดถึงและtag มา การทำเช่นนี้มีประโยชน์มากเลยนะคะ เพราะเรื่องในบล็อกต่างๆ มีมากเหลือเกิน ทำให้พลาดอะไรดีๆไปมาก เช่นtag ที่คุณหมอทำนี้ก็ทำให้ได้เข้าไปถึงบล็อกของคุณหมอรวิวรรณ (ส่วนบล็อกอื่นๆนั้นเป็นแฟนประจำอยู่แล้วค่ะ)

ทำการบ้านนี้ไวจริงๆ ขนาดมีภารกิจมากมาย คนอยู่บ้านเฉยๆอายเลยค่ะ กำลังจะตามมา ช้าหน่อยค่ะ

สวัสดีค่ะ ! คุณหมอจิ้น  ขอบคุณมากเลยทีเดียวค่ะที่คุณหมอยังระลึกถึงทีมงานเวชศาสตร์ครอบครัวและยกย่องให้เป็นกลุ่มคนที่ช่วยสร้างแรงบันดาลในการทำงานให้กับคนทำงาน ซึ่ง Tag คำว่า "คิดถึงทีมงานครับพี่" ของคุณหมอถึงแม้นจะ เป็นถ้อยคำสั้นๆแต่เต็มไปด้วยความหมายและคุณค่ายิ่งสำหรับมิตรภาพอันอบอุ่นเป็นการช่วยเติมกำลังใจและพลังในการทำงานให้กับทีมงานเวชศาสตร์ครอบครัวเป็นอย่างมากเลยค่ะ ขอขอบคุณแทนทีมงานทุกคนอีกครั้งนะคะ พวกเราก็คิดถึงคุณหมอเช่นเดียวกันและติดตามความก้าวหน้าในทุกบันทึกอย่างสม่ำเสมอค่ะ

Dscf2581

เฮ้  เจอพี่เลี้ยงแล้วล่ะ และได้อ่านสิ่งที่ดีของพี่เลี้ยงที่ช่วยเชียร์ให้ฝึกเขียน  

เมื่อ11-13 ต.ค  50 ที่แพร่ได้มีโอกาสพบวิทยากรระดับประเทศทีมอ.วัลลา และหมอนิพัท

พี่เลยลองฝึกเขียนใน อีกแต่ยังใส่รูปไม่เป็นกำลังศึกษาคาดว่าคงทำได้

 

สวัสดีค่ะ...คุณหมอ..

ปุ๋มเองค่ะ....หลังจากที่ได้ร่วมเป็นทั้งผู้เข้าอบรมและทีม QRT การอบรมเจ้าหน้าที่ PCU ของจังหวัดอุบลฯตอนนี้พลังเยอะมากๆๆค่ะ   แต่ที่ดีใจมากกว่านั้นคือจะกลับต้นสังกัดเดิม(หนองกินเพล)แล้วนะค่ะ   เมื่อวาน...ไปหนองกินเพลมาค่ะ...ไปร่วมงานศพคุณยายนาง  พี่แจ๊คบอกตอนเช้าว่าคุณยายเสียแล้ว....ใจหายค่ะ...เพราะคุณยายนางเป็นคนไข้ที่คุณหมอและทีมหนองกินเพลดูแลมาตลอดยังจำคำพูดและแววตาที่เหมือนเป็นสัญญาใจกับคุณยายท่านนี้....กับประโยคที่บอกว่า...คุณหมอ(ซึ่งความจริงเราก็คือพยาบาล...หรือเจ้าหน้าที่สาธารณสุขนี่แหล่ะค่ะ) กลับมาดูแลยายด้วยนะ...อย่าลืมยายนะ....เพียงเพราะเราดูแลกัน   ความรู้สึกผูกพันจึงเกิด...เรารู้สึกเหมือนเขาคือญาติ....รู้สึกห่วงใย...เอื้ออาทร...เรามีความสุขที่ได้ดูแลกัน....เมื่อวาน...กลับการแวะไปเยี่ยมคนในชุมชน...พูดคุยกับทีมงานเก่า...เพียงไม่นาน....เราก็พบว่า...แค่คำทักทายไม่กี่คำของชาวบ้าน..แค่รอยยิ้มแห่งมิตรภาของเพื่อนร่วมงาน...เรากลับมีความสุขล้นเหลือ.....คำตอบอยู่ที่หมู่บ้านจริงๆค่ะคุณหมอ....น้ำริม....เครือข่ายกอไผ่

สวัสดีครับพี่ รวิวรรณ ต้องนึกถึงพี่ก่อนอยู่แล้ว เพราะเป็น คนแรก ๆ ที่เข้ามาทักทาย ผมตอนเข้ามาใน G2K ใหม่ ๆ ผมนึกว่าพี่เข้าไป ใน blog ที่ผมคิดถึง หมดแล้วเสียอีก ที่แท้ ยังมีเหลืออีก 3 blog แสดงว่าการ พรวน บทความได้ผล นะครับ
สวัสดี หมอ โรจน์ เมื่อวานเข้าไปเยี่มบันทึกของโรจน์ แล้วนะครับ
P
3. kmsabai
เมื่อ พฤ. 25 ต.ค. 2550
สวัสดี สุพัฒน์
พี่เข้าไป อ่านบทความ  ของ คุณ สมคบ หลายครั้งแล้ว  ทุกวันนี้ก็ยัง เข้าไปอ่านตลอด  ที่ รพ.ปาย ก็จะดีขึ้นอีกมาก เพราะ มีคนทำงาน และแนวคิดเดียวกัน อยู่ด้วยกัน ขอบคุณที่แนะนำนะครับ
P
4. sasinanda
เมื่อ พฤ. 25 ต.ค. 2550 @ 09:07
สวัสดีครับ พี่ ศศินันท์
ผมนึกไม่ออกจริง ๆ เลยนะครับ ว่า มี blog ไหนบ้างที่ผมเข้าไปอ่าน แล้ว ไม่เจอ ความคิดเห็นของ พี่ ศศินันท์  เป็นผู้ให้ และผู้รับที่ดี ใน G2K จริง ๆ เลยครับ พี่
สวัสดีครับ อาจารย์
P
5. วัลลา ตันตโยทัย
เมื่อ พฤ. 25 ต.ค. 2550 @ 09:54
กำลังทำงาน อย่างสนุกสนาน เหนื่อยมากเลยครับอาจารย์  เดือนหน้า อาจารย์ สมเกียรติ กับ ธิติ ว่าจะมาที่ ยโสธร ธิติ จะแวะมาที่ รพ.วาริน แนะนำเรื่อง clinic เท้าครับ plan ว่า ประมาณ ต้นปี ก็น่าจะจัด แลกเปลี่ยนเรียนรู้ เบาหวาน ได้ ชวนน้องหมอกับทีมโรงพยาบาลอื่น ๆ    บางคนเอาไว้ให้มาร่วมด้วย คงได้เจออาจารย์อีกเร็ว ๆ นี้ นะครับ

สวัสดีครับ อาจารย์กมลวัลย์

ขอบคุณสำหรับหนังสือ  พยาบาล ไร้หมวก ของ พี่หยดน้ำ ที่ส่งมาให้นะครับ ผมเข้าไปขอบคุณ ใน blog ของอาจารย์แล้วนะครับ

อยู่ใน G2K โชคดีที่มีกัลยาณมิตร มากมาย นะครับ

สวัสดีครับ อาจารย์ยุวนุช

blog ของ อาจารย์มี style เฉพาะตัวเลยครับ ผมว่า blog ใน g2K น่าจะเป็นแบบนี้  นะครับ อีกอย่าง เพื่อน ใน G2K ของอาจารย์ ก็เห็นมากขึ้นเรื่อย  ๆ เลยครับ

สวัสดีครับ อาจารย์มัทนา

blog ของ อาจารย์ ก็มี style เฉพาะตัวเหมือนกันนะครับ  อย่าลืมทำการบ้านนะครับ !

สวัสดีครับ พี่โต้ง

P

9. Mrs. Laddawan wipoosanapan
เมื่อ ศ. 26 ต.ค. 2550
เวลาผมยกตัวอย่างการทำงาน ให้คนอื่นฟัง ก็ไม่ค่อยจะพ้น ทีม พุทธชินราช เลยครับ  คิดถึงตลอดนะครับ
ช่วงนี้งานยุ่งมากเลยครับ ไม่ค่อย ได้เข้า G2K เท่าไรนัก  เวลาเข้าที ก็ วนเวียน กับ blog ที่คุ้นเคยนี่แหละครับ

สวัสดีครับพี่ ท้องฟ้า

ผมเข้าไปแนะนำการลงรูปภาพใน blog เบาหวานของพี่แล้วนะครับ

สวัสดี ปุ๋ม

พี่ว่า ปุ๋มน่าจะมี blog เป็นของตัวเองได้แล้วนะ เพราะจะเริ่มลุยงานชุมชนแล้วจะมีเรื่องดี ๆ มาก มาลง  เห็นพี่ แจ๊ค บอกว่าจะไป ดงหลวงกับเขาด้วย ใช่หรือเปล่า

สวัสดีค่ะคุณหมอ...

ที่จะไปดงหลวงเพราะว่าเป็นที่ๆบรรจุครั้งแรกกับตำแหน่งหมออนามัย...เมื่อ 14  ปีที่แล้ว...สถานีอนามัยกกตูม...ห่างจากตัวอำเภอดงหลวงประมาณ50  กิโลเมตร...สมัยนั้น...ยังใช้น้ำประปาจากภูเขาที่ส่งมาตามท่อ.....มีเรื่องเล่าเยอะแยะจากประสบการณ์2  ปีเต็มๆที่ดงหลวง...ตอนนั้นก็ออกเยี่ยมบ้านและดูแลคนไข้ตามบ้านแล้วนะค่ะ.....แต่เราไม่รู้หรอกว่านั่นคือการดูแลด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์...เรารู้แต่ว่าที่นั่น...ชาวบ้านมีเราเป็นที่พึ่ง...ดึกดื่นแค่ไหนเราก็ต้องให้บริการ....บางคืนต้องไปเฝ้ารอทำคลอด....ไปช่วยเค้า...ทุกรายต้องไปเฝ้ารอทำคลอด....เคยเจอกรณีชาวบ้านทำคลอดกันเอง....ไม่มาตามเรา....จนกระทั่งรุ่งเช้า...สามีวิ่งหน้าตื่นมาสถานีอนามัยแต่เช้า...บอกเด็กคลอดตั้งแต่ตีสาม...แต่ตอนนี้หกโมงเช้าแล้ว...รกยังไม่คลอด....ตอนนั้น...ไม่มีรถ...ไม่มีแม้แต่โทรศัพท์สาธารณะ............โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดประมาณ  40  กิโลฯ...แต่ไปไม่ได้...ไม่มีรถ....ตัดสินใจว่าต้องช่วย...เพราะแม่แย่มากแล้ว....ที่แย่กว่านั้นก็คือ...ชาวบ้านใช้ไม้ไผ่...ผูก Cord  ที่โผล่ออกมา...ตัดสินใจทำคลอดรก...ซึ่งก็โชคดีค่ะ...ที่ผ่านไปได้ด้วยดี...ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา...จะตามคนไข้ตลอด...จะเตรียมเครื่องมือ(เท่าที่มี)ก่อนกำหนดคลอด...และพร้อมไปทุกเวลาที่มีคนมาตาม....จริงๆแล้ว...เรื่องเล่ามีเยอะมากค่ะคุณหมอ...ต้องค่อยๆฝึกเล่าเรื่อง...แล้วโปรแกรมที่จะไปดงหลวง.....ก็อยากเรียนรู้การจัดการความรู้แบบไม่เป็นทางการเพื่อที่จะนำมาใช้กับชุมชน...เพราะงานนี้จะมีปรมาจารย์จากหลากหลายสาขาค่ะ...คิดว่าเป็นโอกาสดี..ที่ไม่ควรพลาดค่ะ...ยังชวนพี่แจ็คกับทีมงานเลยค่ะ...

 

สวัสดีค่ะ คุณหมอจิ้น

  • แวะมาทักทายและขอบคุณมากๆค่ะสำหรับบันทึกนี้ที่ทำให้เห็นคนในวงการสาธารณสุขได้มาเกี่ยวก้อย...ร้อยเรียงรวมกันเป็นหนึ่ง..ทั้งๆที่ภารกิจทางสาธารณสุขนั้นไม่มีวันและเวลาว่างเอาซะเลย....
  • ขอบคุณทุกๆท่านที่คุณหมอจิ้นกล่าวถึงค่ะเพราะได้เคยแวะไปได้อ่านบันทึกที่มีคุณค่าของทุกๆท่านแล้วค่ะ
  • ขอบคุณค่ะ

เข้ามาขอบคุณคนดีๆ บันทึกดีๆ ที่ทำให้หัวใจเบิกบาน เต็มตื้นและอยากจะทำดีต่อๆไป เพื่อตอบแทนความดีที่ทุกๆท่านร่วมกันทำเพื่อผู้คนรอบๆตัวและเผื่อแผ่มาถึงค่ะ

เชื่อว่าคุณหมอจิ้นเองคงจะได้รับพลังดีๆนี้ตอบแทนกลับไปเช่นกันนะคะ ชื่นชมและเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ 

  • สวัสดีค่ะคุณหมอจิ้น...รออ่านเรื่องราวของคุณหมอนานแล้ว..วันนี้ได้อ่านสมใจ รู้สึกดีใจมากๆเลยที่เห็นการพัฒนาและเติบโตในงานที่คุณหมอทำ...ประทับใจในการแพทย์ที่มีหัวใจของความเป็นมนุษย์  ตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกันในงาน มหกรรม KM
  • ขอบคุณที่คิดถึงพวกเราชาวเวชศาสตร์ครอบครัว ร.พ พุทธชินราช...คิดถึงเช่นกันค่ะ ติดตามอ่านทุกเรื่องเลยค่ะ..เป็นกำลังใจให้
  • คงหายเหนื่อยแล้วนะคะ มีแฟนคลับเข้ามาให้กำลังใจเยอะมากๆเลย

ได้รับเกียรติ จาก อาจารย์ หมอจิ้น

อ่านครั้งแรก ตกใจ   โอ ไม่กล้าตอบค่ะ

รู้สึกมากไป หลบไปก่อน ไปคิดก่อนว่าทำยังไงตอบดีน้อ

ขอสารภาพว่า พี่รู้สึกว่าโชคดีมากๆ ที่มาเจอ G2K

และรู้สึกเป็นมงคลของชีวิตจริงๆ ที่มาเจอ คุณหมอจิ้น และท่านอื่นๆ  ผู้มีความรู้ มีความดี และความปรารถนาดีหลายๆ ท่าน ใน บล็อก

ได้รู้ ได้ เรียน ได้ตัวอย่าง ได้กำลังใจและได้ แรงบันดาลใจ มากมาย ในการทำงาน

ในการตั้งใจทำดีต่อ

ขอบคุณมากค่ะ

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท