เกิดเมืองกาญจน์ ...โตกรุงเทพ...ชีพจรลงเท้าตั้งแต่เล็กๆ

ปัจจุบันพำนักถาวรที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

จบมัธยมปลายจากโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ศิลป์ภาษาฝรั่งเศส

ไปเรียนปริญญาตรี การสื่อสารมวลชนจาก มหาวิทยาลัยเชียงใหม่...เด็กหออ่างแก้ว

...ข้ามน้ำข้ามทะเลไปจบ ปริญญาโท ได้ Master of Science in Communication จากอเมริกา กลับมาทำงานราชการที่เดิมอีกหลายปี เห็นทีควรเปลี่ยนงานเลยลาออก

เริ่มต้นใหม่ทำงานองค์กรอิสระในสังกัดกระทรวงวิทยาศาสตร์

ชีวิตการทำงานวนเวียนกับงานด้านการสื่อสาร ประชาสัมพันธ์ สิ่งที่เกี่ยวข้องกับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีเสมอ เมื่อพบว่าต่างประเทศเขามีสาขาเฉพาะคือ การสื่อสารวิทยาศาสตร์ - Science Communication เรียนกันถึง ปริญญาเอก เมืองไทยยังไม่มีสอน อยากรู้ว่าเขาเรียนอะไรกัน ธรรมะจัดสรรจนได้รับให้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยในประเทศฝรั่งเศส

ผู้คนมักนึกว่าจบจากมหาวิทยาลัยฝรั่งเศส คงเก่งภาษาฝรั่งเศส

...แต่เปล่าเลยเพราะมหาวิทยาลัยอนุญาตให้โปรเฟสเซอร์รับเข้าในโปรแกรมนักศึกษาต่างชาติที่ใช้ภาษาอังกฤษ หากเรียนด้วยภาษาฝรั่งเศสคงต้องไปเกิดใหม่มาเรียนจึงจะจบ

บอกว่าเรียนด้วยทุนส่วนตัว อาจเข้าใจผิดได้ว่ารวย

...แต่เปล่าเลยเพราะระบบการเรียนของประเทศฝรั่งเศส มหาวิทยาลัยของรัฐ เขาเอื้อเฟื้อเกื้อกูลให้คนอยากเรียนได้เรียน ไม่จำกัดเชื้อชาติ ค่าลงทะเบียนเรียนปริญญาเอกแต่ละปียังถูกกว่าเรียนปริญญาโทเมืองไทย จึงสามารถเรียนได้จนจบ

ชื่องานดุษฎีนิพนธ์คือ

Knowledge Creation and Sustainable Development: A Collaborative Process between Thai Local Wisdom and Modern Sciences

ถึงตอนจบจะสวยงามเกินความคาดหมาย… Avec la mention tres honorable avec felicitations… แต่ระหว่างทางวิ่งสู้ฟัด เพราะเรียนตอนอายุมากและงานวิจัยที่ทำเป็นเรื่องเมืองไทยล้วนๆแต่ต้องทำให้คณาจารย์ฝรั่งเศสทุกท่านเข้าใจและยอมรับในความคิดและหลักการของเรา

งานดุษฎีนิพนธ์และประสบการณ์ต่างๆที่ได้รับมาจึงอยากใช้ให้คุ้ม เต็มใจแบ่งปันแก่ผู้สนใจ และได้ถอดความเป็นหนังสือภาษาไทยไว้ให้อ่านได้ง่ายๆ ชื่อ ปริศนาแห่งภูมิปัญญาท้องถิ่น

• ปัจจุบัน พอใจเป็นแค่ นักวิชาการอิสระ – Independent Scholar ไม่สังกัดอะไรใช้ชีวิตประจำวันที่สุนทรีย์ มีความสุข ความสงบ เรียบง่าย เรียนรู้จากธรรมชาติ-ผู้คน และมีชีวิตที่ปรุงแต่งความคิดน้อยลงมาก ณ บ้านริมแม่น้ำป่าสัก เคยรำพึงไว้ในบล็อกว่า...

นานปีขึ้นที่มีชีวิตสงบ รู้สึกพอจากภายใน อัตตาที่คิดว่าตัวเองเป็นผู้มีความสามารถค่อยๆบางเบา ทำให้คัดกรองคำชวน โดยพิจารณากิเลสตัวเอง อีกทั้งดูประโยชน์ของงานและความตั้งใจ จริงใจในงานของผู้ชวน (ระลึกถึงคำชี้แนะและเมตตาคุณของ ท่านชยสาโร ที่เคยกล่าวให้สติผู้เขียนว่า ...อาตมาไม่คิดว่าโยมเป็นคนเก่งที่สุดในโลก หากไม่มีโยม เขาก็ต้องหาคนเก่งๆที่มีอยู่อีกมากมายมาทำให้งานสำเร็จจนได้...)

การที่จะพาตนไปเกี่ยวข้องกับงานใด ต้องมีศรัทธาในงานนั้นเป็นที่ตั้งพอๆกัน ทั้งเขาและเรา ไม่ให้เงื่อนไขเป็นแบบการรับจ้างทำงาน มิฉะนั้นก็จะเกิดประโยชน์น้อย แถมอาจทำให้เราจิตตกบ่อยๆ

จึงหันความสนใจมาในทางการจัดการความรู้ และการเจริญสติ การพัฒนาจิต – Spiritual Development ให้เหมาะสมกับวัยและวิถีของตนเอง

• ขอแถมที่มาของชื่อ "คุณนายดอกเตอร์"

เนื่องจากผู้เขียนอยู่ในชนบทจริงๆ อยู่บ้านเป็นส่วนใหญ่ เพราะเป็นนักวิชาการอิสระไม่ได้ทำงานประจำในองค์กรใดเวลาไปร่วมงานบุญในละแวกบ้านชาวบ้านบางคนมักพูดถึงผู้เขียนโดยเรียกว่า “คุณนาย” และมีนักวิชาการท่านหนึ่งเรียกผู้เขียนแบบขำๆว่า “คุณนายดอกเตอร์” ผู้เขียนว่ามันก็เป็นคำที่น่ารักดีเลยว่าจะใช้ชื่อนี้ในblog ก็แล้วกัน