-17/06/64-ได้รับกำหนดการอบรม นสก. รอบที่ 2-ตอนนี้ปรับมาเป็นการอบรมออนไลน์ตลอดหลักสูตร-เริ่มอบรมวันที่ 18 มิถุนายน-8 กรกฎาคม 2564-ดูตารางอบรมแล้วมีการแบ่งกลุ่มย่อยเพื่อทำกิจกรรมต่อด้วย-คงจะมีอะไรให้ได้เรียนรู้อีกมากมาย-ส่งเสริมการเกษตรวิชชาบูรณ์ ยุคโควิด 2564
ข้าวคอยฝนคนคอยข่าว
เรื่องราวอารมณ์วนเวียน
ไร้ฝนไร่นาร้างเตียน
หัวเสียเวียนเศียรรอคอย.ยุกยิก จักรวาล 15-06-64
นั่งอ่านงานวิจัย R2R 48 เรื่อง อ่านมา 3 วันๆละ 5 ชม ช่วงเช้า ต้อง กินทั้งแบรนด์ ทั้งรังนก เพิ่มพลังสมอง
คิดถึง จึงเข้ามาหาบทกวีเก่าที่เคยเล่าไว้ในนี้เพื่อนำไปอ่าน ไปลงที่อื่นๆบ้างคิดถึงกัลยาณมิตรทุกๆท่านครับ
สอบถามผ่านอนุทิน..ทำไม..หน้าเพจที่ คุ้นเคย หายไปไหน..ไม่ทราบเลย….ค่ะ ..สงวนสิทธิ์..คือไม่ใช่สารธารณะ หรือ..คะ…(ถึง..ผู้ดูแลเพจ ค่ะ..)..ยายธี
ฤดูกาลนี้ เราสัมผัสภาวะขาดสมดุลธรรมชาติได้ชัดเจน…
ผู้เขียนมองดู… ดอกบัวหลวงสีชมพูงดงามที่บานเพียงครึ่งดอก หลายๆรอบ
มองดู… ผลไม้ในสวน ที่ร่วงหล่นแบบแท้ง เกลื่อนกลาดไปทั่ว ปีนี้ผู้เขียนแทบไม่ขายผลไม้ เนื่องจาก ไม่ได้คุณภาพ
มองดู… การระบาดของหนอนบุ้งดำทั่วสวน ก่อนพายุฝนจะมา…
แม้จะมีฝนตก แต่เรากลับรู้สึกร้อน…ผู้เขียนเลือกซื้อ เสื้อผ้าประเภท เสื้อคลุม และเนื้อผ้าปรับสภาพได้ดีตามอุณหภูมิ
ก่อนฝนจะตกในคืนหนึ่ง เสียงฟ้าร้อง อสุนีบาตฟาดลงมาดังลั่น เสียงดังน่ากลัวที่สุด ตั้งแต่รู้ความ
แม้โรคระบาดในรอบปัจจุบัน จะเป็นที่ยอมรับว่า เดือดร้อนกันถ้วนหน้า แต่การบริจาคที่เห็นดาษดื่นในรอบแรกนั้นแทบไม่เกิดขึ้น
การตระหนักความจริง เพื่อปรับตัวให้อยู่รอด อย่างเป็นสุข
อีกาจำนวนมาก พากันมากัดกิน ดอกทุเรียนในปีนี้ เนื่องจาก ต้นไม้ที่เคยเป็นที่อยู่อาศัยในวัด ถูกท่านเจ้าอาวาสฯ สั่งตัดทิ้ง เพื่อปรับพื้นที่ ไว้รองรับ ความสะดวกสบายของคน ในเวลานี้กลับไม่ได้มีคนจำนวนมากขึ้น พากันไปวัด ด้วยเหตุปัจจัยที่เราทราบกันดี
ผู้เขียนคาดว่า ปีนี้อาจไม่ได้กินทุเรียน แต่ในเวลานี้ กลับมีทุเรียนดีๆเพียงพอ สำหรับครอบครัว อาจเหลือพอแบ่งขาย หลังจากได้ ทำบุญสุนทาน ทั้ง นักบวช ฆราวาส
อนุทินที่ ๕๖๑๗
วันนี้…ให้น้องเจ้าหน้าที่นำเงินที่เก็บสะสมไว้ภายในกองเก็บสะสมมานานร่วม ๑๗ ปี ประมาณเกือบ ๒ แสนบาท (เป็นงบประมาณส่วนกลางของกองบริหารงานบุคคล ที่ฉันได้มาทำหน้าที่ ณ ตำแหน่งนี้) ทำบุญให้กับตา และย่าของเจ้าหน้าที่ภายในกอง รายละ ๑,๕๐๐ บาท เนื่องจากโควิด ไม่สามารถไปร่วมงานกันได้
อนุทินที่ ๕๖๑๘
เช้านี้…ได้รับแอดเฟสทาง FB จากคุณครู ที่เคยสอนฉันมาตั้งแต่ชั้น ม.ศ.๑-๓ ท่านเป็นครูช่าง ปัจจุบันท่านอายุ ๘๐ ปี ท่านถามว่าฉันอีกเมื่อไรจะได้ไปเลี้ยงหลาน ๆ…ฉันตอบท่านไปว่า “ปีหน้า แล้วค่ะครู”…ท่านบอกว่าเวลาผ่านไปไวจัง…ใช่ค่ะครู ความรู้สึก และความทรงจำของฉัน เหมือนฉันยังเป็นเด็ก ๆ อยู่เลย
เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง
อนุทินที่ ๕๖๑๙
เมื่อวานเย็น…ฉันได้นั่งคุยกับปู่จเร และบอกว่า “วันนี้…ได้ line บอกอาจารย์ภัคร (ลูกชาย) ไปว่า…ยุคนี้ ระวัง!!! หากผู้ปกครอง หรือเด็ก ๆ นักศึกษา ไปพูดว่า เกรดอยู่ที่ครู…ความรู้อยู่ที่เด็ก หนูจะตอบเขาว่าอย่างไร แม่บุษฝากให้คิด”…ปู่เรได้ฟัง นั่งยิ้ม คริ ๆ ๆ…เพราะปู่เรคิดแล้วว่า ย่าบุษต้องถามลูกชาย…ดูเหมือนการเรียนรู้บนความเป็นจริง เริ่มเตรียมตัวแล้วค่ะ คริ ๆ ๆ…การศึกษาจะปรับเปลี่ยนมากขึ้นค่ะ
เรียนรู้…ด้วยตัวของพวกเราเอง
อนุทินที่ ๕๖๒๐
เวลานั่งคุยกันกับปู่เร…เราจะคุยกันถูกคอ โดยเฉพาะเรื่องการวิเคราะห์การเมือง…สภาพเศรษฐกิจ…สังคม…ตลอดจนทุกเรื่องบนโลกนี้…อาจเป็นเพราะประสบการณ์ที่แต่ละคนมีมา สรุปแล้ว เราจะบอกว่า “ในทุก ๆ เรื่อง มีสองด้านเสมอ ขึ้นอยู่กับการที่คน ๆ นั้น นำไปใช้ และมุมมองของคนภายนอกที่มองและตัดสินว่าเป็นด้านใด”…ทุกด้านมีเหตุ และผลในตัวเอง…พวกเรามาถึงจุดนี้ เกิดจากกาลเวลา และประสบการณ์ที่ผ่าน และพบเจอมา
เรียนรู้…ด้วยตัวของพวกเราเอง
สิ่งที่อยากฝึกตนเองเพิ่มช่วงนี้คือ “การเขียนบทความ” กำลังค้นหาแนวทาง แล้วจะลองทำดูสักหนึ่งบทความค่ะ