รางวัลแห่งตำนานชีวิต..ที่ทำให้คิดคำนึง..ถึงทุกคน


กราบขอบพระคุณ มิตรรักและแฟนเพลง(สำนวนพี่มะเดื่อ)ที่ให้ใจและให้คะแนน ความสุขครั้งนี้..จะไม่ลืมพระคุณเลยครับ ขอสักนิด อย่าลืม ติดตามกันต่อ และรักน้อยๆแต่ขอให้รักนานๆ นะครับ อยากบอกว่า"คิดถึง" ทุกคน และขออนุญาตเอ่ยถึงเพียงบางท่าน ในพื้นที่และเวลาอันจำกัดนี้.... อาทิ

ในนามของนักเขียนสมัครเล่น..ก็พอจะพูดได้ว่า..ตั้งแต่อายุย่าง ๒๐ ปี มีผลงานเขียนเยอะแยะ เขียนทิ้งเขียนขว้าง จับหลักอะไรไม่ได้สักอย่าง เรียนประถมครูชมว่าลายมือสวยมาก ครูลาศึกษาต่อ ยังเอารายงานมาให้ผมเขียนเลย (เมื่อก่อนไม่มีเครื่องพิมพ์) เรียนชั้นมัธยม วิชาภาษาไทย ไม่มีใครสู้ผม แต่ฟิสิกส์ ชีวะ ผมก็ไม่สู้ใครเหมือนกันนะ พอเข้าวิทยาลัยครู เขียนกลอนนิราศได้คะแนนเต็ม ทั้งที่เรียนยังไม่จบหลักสูตรด้วยซ้ำ ตั้งแต่นั้นมา..ความใฝ่ฝันสูงสุดคือ"อยากเป็นนักแต่งเพลง"

 

ชีวิตครูช่วงหลัง..ติดตามผลงานครูสลา คุณวุฒิ อย่างใกล้ชิด ศึกษาเรียนรู้ในแง่มุมที่เป็นมิติของลูกทุ่ง..กับชีวิตของผมที่เต็มไปด้วย งานและงาน ผมทำไม่ได้อย่างที่ฝัน ก็ต้องวาง ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลก พรแสวงปิดฉากลง เหลือไว้แต่พรสวรรค์ด้านการอ่าน และอ่านทุกอย่างที่ขวางหน้า..แม้แต่ถุงกล้วยแขก

 

สมัยเรียน ป.โท ชอบวิชาที่ว่าด้วยการเขียนบทความและเรื่องสั้นมากๆ ครูชมว่าถ้าฝึกต่อจะไปได้ เพราะความคิดรวบยอดดี(concept) พอเข้าสู่ตำแหน่งนักวิชาการและครูในที่สุดแล้ว ...ผลงานเรื่องสั้นและบทความก็ออกสู่ตลาดได้อย่างไม่ยากเย็น แต่ก็ไม่ถึงกับเอาจริงเอาจัง เนื่องจากหน้าที่และภาระงาน ที่ต้องการการเจริญเติบโตในวิชาชีพ..........

 

เวทีที่ส่งเรื่องราวไปลง ก็จะเป็น วารสารมิตรครู วิทยาจารย์ สกุลไทย วารสารของเขตพื้นที่การศึกษาต่างๆและหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น ผลงานที่มีจนนับไม่ถ้วน ณ เวลานี้ คือ บทร้อยกรอง(กลอนแปด) เพราะเขียนได้ง่าย ไม่ต้องใช้เวลานาน เพื่อนไหว้วานก็เขียนให้ ทั้งวันเกิด เกษียณ งานศพ พบความสำเร็จ อวยชัยให้พรกันไป รวมทั้งมุมมองด้านการศึกษาและการเมือง ก็เอากับเขาบ้าง พอไม่ให้ตกกระแส

 

สองปีเศษ..ที่หันเข้าหา..บันทึก..เขียนเพื่อฝึกปรือ และสร้างเครือข่ายแห่งมิตรภาพ ที่ทำให้ผมรู้สึกว่า ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวเหมือนเมื่อก่อน โลกส่วนตัวมันเยอะ จนต้องเกี่ยวเกาะโกทูโนว์เอาไว้บ้าง ไม่ได้หวังซึ่งรางวัล..แต่พอได้แล้ว ก็ดีใจจนเนื้อเต้น ต่อไปก็คงเน้นงานคุณภาพ และเขียนบนพื้นฐานของความจริงและความรับผิดชอบ

 

กราบขอบพระคุณ มิตรรักและแฟนเพลง(สำนวนพี่มะเดื่อ) ที่ให้ใจและให้คะแนน

ความสุขครั้งนี้..จะไม่ลืมพระคุณเลยครับ ขอสักนิด อย่าลืม ติดตามกันต่อ และรัก

น้อย ๆ แต่ขอให้รักนาน ๆ นะครับ อยากบอกว่า"คิดถึง" ทุกคน และขออนุญาตเอ่ย

ถึงเพียงบางท่าน ในพื้นที่และเวลาอันจำกัดนี้.... อาทิ

 

พี่มะเดื่อ.......ครูดีในดวงใจผม ผู้มีส่วนให้งานเขียนของผมสดใส สว่างไสวดีจริงๆ

อ.ขจิต.........จิตอาสาตัวอย่าง ที่ผมต้องศึกษาเพื่อนำไปบอกลูกหลานต่อไป

อ.was........โกทูโนว์ถ้าไม่มีท่านผมว่าจืดสนิท ผมคิดออกบอกตนได้ ก็เพราะท่าน

ท่านวอญ่า....ผู้เฒ่า ใจดี มีอุดมการณ์ บนพื้นฐานปรัชญาที่ลุ่มลึก ชวนติดตามมาก

Bright lily"จะทุกข์หรือสุขปานใด ยิ้มได้ทุกสถานการณ์ เยี่ยมครับ

ชลัญธร......อยากบอกว่า เธอแข็งแรงมากแล้ว แต่กำลัง "ป่วยการเมือง"

ดร.จอย......ใจกว้างอย่างกับแม่น้ำ นักวิชาการและกวีมือใหม่ รับได้กับคำติชม

พี่หนาน.......ผมให้ความเคารพและอยู่ในใจเสมอ..อยากคุยหลังไมค์ครับ

ผอ.อัญชัญ..ผู้บริหารที่ทำงานหนัก แต่มีอารมณ์ขัน กำลังจะได้รับรางวัลระดับชาติ

พี่หมอเปิ้ล...ผมเดินตามรอยพี่หมอนะครับ ทำงานด้วยใจรัก..และสนุกกับงานครับ

ยายธี........คุณยายผู้น่ารัก..แฝงแง่คิดมุมมอง ที่อ่านยาก แต่ใช่ว่าจะอ่านไม่ได้

นิตยา......ผู้หญิงเก่งหัวใจแกร่ง ต้นแบบของการพัฒนาชีวิต จากรากหญ้าสู่เมือง

ผักหวานป่า..ครูนักร้อง..ที่ผมไม่ถนัด ครูแต่งเพลงได้..นำพาผมไปได้ด้วยคนนะ..

และวงษาคณาญาติ..ของผม..ที่ผมอยากบอกว่า ขอบคุณ..ที่ให้ดอกไม้ทุกครั้ง แต่

ขอถามหน่อยเถิด..ไม่คิดจะเขียนบันทึกกันบ้าง..หรือ

 

ครับ รางวัลแห่งตำนานชีวิต..ที่ทำให้คิดคำนึงถึงทุกคน..ก็รู้สึกอิ่มอกอิ่มใจดีครับ

 

 

                                                                 ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

                                                                   ๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๖

 

                                                       http://bannongphue.com

 

 

หมายเลขบันทึก: 552866เขียนเมื่อ 8 พฤศจิกายน 2013 10:38 น. ()แก้ไขเมื่อ 8 พฤศจิกายน 2013 19:03 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (19)

ขอแสดงความยินดีด้วยคนนะคะ

 

 

 

 

ปล. พี่กานดา เจ้าของเมล็ดพันธุ์ บอกว่า  รับประทานได้ด้วยนะคะ

ยินดีด้วยกับท่าน ผอ.ชยันต์ค่ะ 

เป็นรางวัลที่คู่ควรกับท่านจริงๆ ค่ะ

เห็นท่านทำงานหนักๆ ด้วยอุดมการณ์ ด้วยความสุข ด้วยจิตที่เมตตาแล้ว รู้สึกทึ่งและศรัทธามากค่ะ และเชื่อว่ายังมีคุณครูอีกหลายๆ ท่านที่เสียสละแบบนี้ค่ะ ......

 

ขอบคุณอีกครั้งที่กล่าวถึงดิฉันในบันทึกนี้ค่ะ .... บันทึกส่วนใหญ่ของดิฉันคือเรื่องราว อารมณ์มิติต่างๆ และความสุนทรีย์ในชีวิตดิฉันจริงๆ ค่ะ

 

ขอให้เป็นวันสดใสตลอดไปนะคะ

 

 

ขอขอบคุณอาจารย์ที่นำมาบันทึกไว้ค่ะ

-สวัสดีครับ ผอ..

-ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ...

-บันทึกของ ผอ.ที่ผ่านมาให้แง่คิดและมุมมองสำหรับผู้อ่านได้มากทีเดียวครับ...

-ขอบคุณบันทึกดี ๆ ครับ..

ยินดีด้วยค่ะ...คงจะมีอีกหลายๆรางวัลตามค่ะ

 

      รางวัลแห่งตำนานชีวิต..ที่ทำให้คิดคำนึง..ถึงทุกคน

                                    ชื่อ   สุดยอด

                          สำนวน   เยี่ยม

                          แง่คิด/มุมมอง  เจ๋ง

                          นี่หละ  คนที่สมควรจะได้รับการจารึกไว้ใน Gotoknow

                          ข้าผู้น้อย  ขอคารวะด้วยใจ

                          ปล.  ออกหนังสือรวมเล่มเมื่อไหร่ แจ้งด่วนนนนนนนนนจร้า

               

 

ยินดีด้วยเป็นอย่างยิ่ง..เจ้าค่ะ..ยายธี

ขอบคุณที่ให้คุณมะเดื่อเป็น " ครูดีในดวงใจ "  (อยากบอกว่า ... คุณมะเดื่อน่ะ "รุ่น 1 "

ของ สพป.ปข.1 )  จ้ะ  ... คุณมะเดื่อก็ไม่ได้ช่วยอะไรผอ.คนเก่งนักเลย  นอกจาก " ให้

ดอกไม้...ด้วยความเต็มใจเท่านั้น...อิ อิ

มาร่วมยินดีอีกครั้งค่ะ

ขอบคุณค่ะ พวกเราทุกๆ ท่าน ที่ได้เข้ามาเป็นมากกว่า สมาชิกG2K นำมาซึ่ง เกิด ความผูกพันธ์ ความอาทร ความห่วงใย ที่มีต่อกันเสมอๆ มา ต้องขอบคุณ ท่านผู้บริหาร ทุกๆท่าน นะคะ ขอบคุณ ดร. จันทวรรณ และ ทีมงานทุกๆท่าน และขอบคุณสมาชิกทุกๆ ท่าน ที่ทำให้มี “พื้นที่ดีดี” … เช่นนี้ ทำให้ทุกๆ ท่านได้ นำข้อมูล ข่าวสาร มาสื่อสารกัน นะคะ

ยินดีด้วยค่ะ ผอ.คนเก่งแห่งหนองผือคริคริ

แสดงความยินดีด้วยคนคีะ เก่งและเยี่ยมจริงๆ

ขอแสดงความยินดีด้วยครับ

คนทำดีต้องได้รับสิ่งดีๆตอบแทนครับ

ขอบคุณครับที่บันทึกเรื่องดีๆให้อ่านอยู่เสมอ

..งานครูกับงานเขียน..ไปด้วยกันได้เป็นอย่างดี

แต่ถามว่า..ใจสู้หรือเปล่า..ไหวไหม..บอกมา...แน่นอนครับ ศรัทธา..ไม่มีท้อ

ขอมอบดวงจิตคารวะ แด่ทุกกำลังใจ

ด้วยรักและขอบคุณครับ

ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ

"..งานครูกับงานเขียน..ไปด้วยกันได้เป็นอย่างดี"

นั่นสิ พอห่างเด็กน้อย พลอยเหงาเลยอะ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท