ชีวิตที่พอเพียง: ๒๐๓๑. กฎหมาย (อาจจะ) เป็นมายา


มนุษย์เป็นสัตว์ที่ฝึกได้ และฝึกได้ดีที่สุด กว่าสัตว์ทั้งปวง ฝึกให้ประเสริฐสุดก็ได้ ให้ร้ายสุดก็ได้ หากฝึกให้ดี ก็จะมีวิจารณญาณเลือกดำรงชีวิตเฉพาะด้านที่เป็นคุณ ไม่ประพฤติปฏิบัติสิ่งที่เป็นโทษต่อตนเอง ดีกว่าการปฏิบัติตามกฎหมาย ซึ่งบังคับใช้กับทุกคน และกฎหมายบางฉบับเป็นมายา

 

          เช้าวันที่ ๒๓ ก.ย. ๕๖ คุยกันที่ สคส. เรื่องมายาของยาเสพติด    ว่าเวลานี้โลกค่อยๆ เปลี่ยนกระบวนทัศน์กี่ยวกับยาเสพติด     มามองคุณของมัน ดังกรณี กัญชา    คุณเดชา ศิริภัทร เล่าว่าลูกสาวทำงานอยู่ที่รัฐแคลิฟอร์เนีย    บอกว่ามีร้านขายกัญชามากกว่าร้านเซเว่นบ้านเรา    และมี ๑๘ รัฐ ในสหรัฐอเมริกา ที่มีกฎหมายอนุญาตให้ขายกัญชาได้

          คุณเดชา เล่าเรื่องกระท่อม    ว่าเหลือประเทศเดียวคือไทย ที่ยังกำหนดให้ผิดกฎหมาย     ที่อื่นเขาอนุญาตให้ปลูกบริโภคได้    ถือเป็นยาสมุนไพร    เพราะมีการวิจัยบอกสรรพคุณมากมาย ค้นได้ด้วยคำว่า kratom

          จะเห็นว่า กฎหมายคือเครื่องมือของรัฐ    ในการกำหนดข้อต้องประพฤติ หรือข้อห้ามปฏิบัติ ของผู้คนในรัฐ    เพื่อความสงบเรียบร้อยในการอยู่ร่วมกัน   แต่นานไป โลก สังคม และความรู้ เปลี่ยนไป    กฎหมายบางฉบับก็ล้าสมัย    กลายเป็นมายา    กฎหมายบางฉบับแก้ยาก เพราะผลประโยชน์ของคนบางกลุ่มค้ำไว้    เช่นกฎหมายมรดก   

          กลับมาที่ยาเสพติด   ชื่อมันทำให้คนรังเกียจ    แต่ในโลกนี้ สิ่งที่มีคุณอนันต์ ก็อาจมีโทษมหันต์ได้ หากใช้ผิดทาง    และในทางกลับกัน สิ่งที่เราเคยยึดถือกันว่าเป็นโทษ เช่นกัญชา กระท่อม หากใช้เป็น   ก็อาจเป็นยาที่มีประโยชน์มาก (medicinal use)    หรืออาจใช้เพื่อการผ่อนคลาย (recreational use)    โดยที่เราต้องให้การศึกษา ฝึกผู้คนไว้แต่ยังเล็ก ให้มีทักษะยับยั้งชั่งใจตนเอง    ไม่ให้ตกเป็นเหยื่อสิ่งใดง่ายๆ  

          ผมเป็นโรคการศึกษาขึ้นสมอง    คิดเรื่องอะไร ย้อนกลับมาที่การศึกษาหมด    มองว่าการศึกษาเป็นการวางพื้นฐานชีวิต    ให้สามารถใช้ประโยชน์จากสิ่งที่ล่อแหลมจะเป็นโทษได้     เพราะในโลกนี้ สิ่งที่มีคุณอนันต์กับมีโทษมหันต์มันเป็นสิ่งเดียวกัน

          มนุษย์เป็นสัตว์ที่ฝึกได้    และฝึกได้ดีที่สุด กว่าสัตว์ทั้งปวง    ฝึกให้ประเสริฐสุดก็ได้  ให้ร้ายสุดก็ได้    หากฝึกให้ดี ก็จะมีวิจารณญาณเลือกดำรงชีวิตเฉพาะด้านที่เป็นคุณ    ไม่ประพฤติปฏิบัติสิ่งที่เป็นโทษต่อตนเอง    ดีกว่าการปฏิบัติตามกฎหมาย ซึ่งบังคับใช้กับทุกคน    และกฎหมายบางฉบับเป็นมายา

          ผมไม่เชื่อการพึ่งพา    ผมไม่ชอบการใช้ยาเพื่อการผ่อนคลาย    เชื่อว่าการผ่อนคลายที่ดีที่สุดคือ การได้ทำสิ่งที่ตนรัก   หรือได้เรียนรู้สิ่งที่มีประโยชน์

 

 

วิจารณ์ พานิช     

๒๔ ก.ย. ๕๖

 

 

 

หมายเลขบันทึก: 552863เขียนเมื่อ 8 พฤศจิกายน 2013 09:46 น. ()แก้ไขเมื่อ 8 พฤศจิกายน 2013 09:46 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

เรียนท่านอาจารย์หมอวิจารณ์ ใช้คำว่า "ทำที่ชอบ ที่ชอบ ได้ใหมครับ"

ความซับซ้อนของสังคมของคน

เกิดจากการผลักดันของกิเลสซึ่งสัตว์ไม่มี

ไม่มีกฎระเบียบใดครอบคลุมความอยากของใจคน

วันนี้เราติดกับ กับกติกาที่คนเราสร้างขึ้นมาเอง

ทำให้ได้ความรู้ว่าไม่มีอะไรดีกว่าอยู่กันตามหลักการของศาสนา

ที่ครอบคลุมทุกมิติของชีวิต ซึ่งวันนี่เราได้ฝังทิ้งไปแล้ว 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท