วิบากที่ "คนน่าหมั่นไส้" อาจได้เจอ
เมื่อสอบติดทั้งสองที่ วิธีตัดสินใจก็คือเลือกเรียนที่เดียวกับเพื่อนซี๊ที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ ม.1 ซะเลย ได้ทำกิจกรรมทุกอย่างร่วมกัน ออกค่ายอาสา เล่นกีฬา คุมเชียร์ จนถึงทำงานองค์การนักศึกษาทั้งที่เป็นแค่้น้อง ปี.1
พวกรุ่นพี่องค์การนักศึกษาก็คงดีใจ ที่ได้เจอน้องใหม่ เฮฮา แถมขยันช่วยงานทุกอย่างแบบนี้ จึงให้ความเอ็นดูเป็นพิเศษ จะออกค่าย จะประชุม จะจัดงานประจำปี จะไปเที่ยวชายหาด จะสะพายเป้โบกรถ จะเหมาเรือไปดำน้ำก็จะหนีบไปด้วย ติดสอยห้อยตามไปประชุม (เที่ยว) วิทยาเขตต่าง ๆ ของมหาวิทยาลัยทั่วประเทศ
โดยเฉพาะเจ้าปู ไปมันทุกทริปขอให้บอก กลัวอะไรซะที่ไหนล่ะ เหอ เหอ
(ไม่งั๊นจะได้ฉายาน้องปูโนพลอมแพล็มเหรอคะ :P )
อาจเพราะวางตัวห้าว ๆ แต่ชัดเจน ไปไหนกับรุ่นพี่หนุ่ม ๆ จึงไม่มีปัญหาเลย คิดดูก็แล้วกันค่ะ ออกจะวี๊ดวิ่วขนาดนี้ (แหว่ะ!) แต่ไม่เคยมีหนุ่มหน้าไหนกล้ามาจีบตลอดเวลาที่เรียนอยู่เลยก็แล้วกัน
แถมตัวเองก็ไม่ปิ๊งไผซักกะแว่ปเลยจริงจริ๊ง ให้ดิ้นตาย
(เฮ้อ.. อายเหมือนกันนะเนี่ยะ)
ด้วยความซ่าส์สุด ๆ ทำให้มักถูกมองว่ามาติดรุ่นพี่หนุ่ม ๆ ในองค์การฯ ซะล่ะม๊าง
เช้าก็ปั่นจักรยานมารับไปเรียน เย็นก็มารับกันไปกินข้าว รุ่นพี่ทุกคนผลัดเปลี่ยนมารับน้องทุกคนถ้วนหน้า บรรยากาศแบบพี่ๆ น้องๆ ไม่มีเรื่องกิ๊กแก๊กเข้ามาให้ปวดขมอง ทำให้วางตัวกันได้อย่างสนิทใจ เย็นไหนซ้อมแบดมินตัน พวกพี่ ๆ เพื่อน ๆ ก็ตามไปนั่งเฝ้าพร้อมโห่ฮาให้เขว จะได้เลิกซ้อมแล้วรวมหัวไปกินข้าวเย็นกันเป็นหมู่คณะเร็ว ๆ
ทำตัวเปิ๊ดสะก๊าดออกอย่างนี้ ไอ้นู่นก็ทำได้ ไอ้นี่ก็จะทำ เสียงดังแจ๋น ๆ หัวเราะก๊ากๆๆ ทั้งวัน ทุกที่ ไม่มีเคอะเขิน เดี๋ยวก็จับไมค์ เดี๋ยวก็ขึ้นเวที
แหม... ยัยสาวมั่นพันปูเซ็น :P
ของแถมจะเป็นอื่นใดไปมิได้นอกจาก “ความหมั่นไส้” ที่ต้องได้รับจากปวงประชาฮาเฮเป็นแน่แท้
และแล้วการติดกันไปติดกันมา ก็เป็นเรื่อง
เพื่อนซี๊กลายเป็นคนเก็บตัว ตื่นเช้าก็หนีไปเรียนก่อนไม่รอกันเหมือนเคย หายตัวไปทั้งวัน เข้าหออีกทีก็ดึกดื่น กลับมาก็รีบคลุมโปงหลับ เหมือนกลัวเราจะถาม เดินสวนกันก็ไม่ยอมสบตา ทั้งมึนและงง ไม่กล้าถาม กลัวเพื่อนจะมีปัญหาส่วนตัวประเภทที่น่าอายบอกใครไม่ได้ อาจอยากอยู่คนเดียวหรือเปล่าหว่าี ปล่อยเพื่อนไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวเขาพร้อมแล้วคงเล่าให้เราฟังเองแหล่ะ เลยได้แต่จ๋อง ๆ ด้วยความเป็นห่วงอยู่ห่าง ๆ
แม่ปูจอมซ่าส์ไม่ช้าก็เริ่มเฉา ไม่ค่อยกล้าพูดมาก กลัวคนจะถามเรื่องเพื่อนซี๊ที่ตัวเคยติดกัน เมื่อถูกถามก็ทำได้แค่มองหน้ากับเพื่อนที่เหลือตาปริบ ๆ เพราะไม่มีคำตอบให้ใครจริง ๆ
ห่วงเพื่อนก็ห่วง งงก็งง
เริ่มสงสัยตัวเองตะหงิด ๆ
นี่เราพูด หรือทำอะไรให้เพื่อนโกรธหรือน้อยใจหรือเปล่าหว่า
แต่คงไม่ใช่เราหรอก สงสัยเป็นเพื่อนอีกคนแง๋ ๆ(มั่นใจๆ โยนๆ)
น่านะ…เดี๋ยวมันก็หาย
จู่ ๆ เพื่อนคนนี้ถูกพ่อแม่รับตัวกลับบ้านที่ต่างจังหวัดทันที ท่ามกลางความมึนงงเป็นปูตาแตก
เอ๋อ เหรอ กับเหตุการณ์นั้นอยู่เป็นเดือน แต่ก็ยังไม่รู้ว่ามันเป็นอย่างนั้นไปได้ยังไง? ตั้งแต่เมื่อไหร่?
เมื่อได้รู้ภายหลังว่าเพื่อนคนนี้ไป สารภาพกับรุ่นพี่คนหนึ่งว่า ครูปูเป็นตัวการสำคัญที่ทำให้เพื่อนต้องเลือกทำอย่างนั้น จึงได้ถึงบางอ้อกับเขาเสียที
“พี่คิดดูนะ หนูไม่เคยสำคัญเลยในสายตาพวกพี่ ๆ หนูสู้ปูมันไม่ได้ซักอย่าง หนูไม่เด่นเท่ามันนี่ เล่นกีฬาก็ไม่เป็น อ้วนก็อ้วน พูดก็ไม่เก่งเหมือนมัน เอาใจใครก็ไม่เป็น พวกพี่ ๆ ติดปูทุกคนเลยเห็นไม๊ ใคร ๆ ก็เรียกแต่ปู ไม่มีใครสนใจหนูเลย”
หนำซ้ำพี่ ๆ ยังเฉลยให้สาแก่ใจอีกว่า
“รู้ตัวไหม ตลอดเวลาที่มันเป็นเรื่องอยู่ พวกพี่ได้ยินเรื่องไม่ดีของปูเยอะมาก เอาพวกพี่ไปว่าที่หอพักบ้างล่ะ นินทาเพื่อนคนนู้นคนนี้ลับหลังบ้างล่ะ ว่าพวกพี่เอาเปรียบรุ่นน้องบ้างล่ะ อมเงินองค์การฯ บ้างหล่ะ แต่พวกพี่ไม่เชื่อนะ ปูไม่ได้ออกแนวนั้น เห็นบ่นถึงเขาทุกวันด้วยซ้ำ พวกพี่ก็คุยกันตลอดนะ และรู้ว่าใครเป็นอย่างไร ได้แต่กังวลว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ระหว่างหนูกับเพื่อน ไม่กล้าแม้แต่จะกระซิบบอกปูนะ ถ้าเรื่องมันไม่แดงแบบนี้ ปูไม่มีทางเชื่อพวกพี่แน่ ๆ”
หน้าชา น้ำตารื้น สับสน กระอักกระอ่วน ภาพความหลังดี ๆ ที่มีให้กันมาตลอด 7 ปี ฉายวนซ้ำไปมาเหมือนหนัง cable ทีวีรายเดือน
เพิ่งรู้ว่าเรื่องของน้องใหม่ 2 คนแย่งกันจีบรุ่นพี่คนเดียวกัน ที่เป็นที่มาของปรากฎการณ์เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดให้ใคร ๆ ได้เมาท์กันสนุกปากนั้น มีเราไปร่วมเป็นดารานำ 1 ในนั้นด้วย
ไอ้เรื่องที่ถูกมองว่ามาช่วยงานแบบไม่จริงใจ มาประจบประแจงหรือเข้ามาพิศวาสรุ่นพี่หนุ่ม ๆ หน้าไหนก็ตามแต่
เทียบไม่ได้เลยกับความตกตะลึงว่า "เพื่อน" ช่างไม่รู้จักเราเลยหรือนี่ คิดได้อย่างไรว่าเราเป็นคู่แข่งเรื่องอย่างนั้น ตัวติดกันตลอดเวลา รู้ทุกอย่างที่เราคิด แทบจะนับเป็นคนๆ เดียวกันก็ว่าได้
อ่านเราไม่ออกสักนิดเลยเหรอเพื่อนเอ๋ย
หรือเราแอบเผลอไปมีทีท่ากับใครเมื่อไหร่ (ฟะ)
แล้วนอกจากเรื่องนี้แล้ว เธอจดจำความทรงจำดี ๆ ระหว่างเราเรื่องอื่น ๆ ได้บ้างไหม
และเสียใจที่สุดเพราะไม่เคยคิดว่า่เพื่อนรักของเราจะกลายเป็นหนึ่งในกลุ่มคนที่ร่วมวง “หมั่นไส้” ตัวเองไปได้
ถึงกับยอมเอาความรู้สึกดี ๆ ที่เคยมีให้กัน ศักดิ์ศรีและอนาคตเข้าแลกจนหมดตัว เพียงเพื่อให้ได้ความรู้สึกที่ว่า “อย่างน้อยฉันก็เหนือกว่าเธอเรื่องนี้นะ ยัยปู”
ถึงวันนี้ แม้เรื่องนี้จะเป็นเพียงความทรงจำสีจาง ๆ ไปแล้ว
แต่คุณลักษณะน่าหมั่นไส้ของครูปูยังอยู่ครบค่ะ แฮ่ ๆ :P
การันตีโดยเพื่อนฝูงและกิ๊กเก่าที่บ้านเกิดทั้งหลายแหล่ อิอิ
เพียงแต่ต้องพยายามควบคุมการแสดงออก
ระมัดระวังคำพูด
หัดสังเกตปฏิกริยาของคนรอบข้างบ่อย ๆ
เพราะ “ใจ” ใคร ๆ พอได้่เสียไปแล้ว
การยื้อคืนนั้นยากกว่าการระมัดระวังที่เรายังพอจะทำได้เยอะค่ะ
และคำอธิบายมากมายแค่ไหน
บางครั้งก็ชดเชยได้ไม่หมด
ไม่ทัน
ความเห็น (38)
คิดถึงนะคะครูปู
พี่ประกายมาเปิดตัวในอีกบันทึกนะคะ
ทำงานแทนหน่วยงาน ไปเยี่ยมบ้างนะคะ
- สวัสดีค่ะ
- เวลาจะช่วยแก้ปัญหาใจ อิอิอิ
โอ๋ ! นะ นะ น้องปู เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้เสมอ ในกลุ่มผู้หญิง ก็บอกเขาไปซิว่า ปูเป็นทอม....อิอิ จะได้ไม่เป็นเรื่อง
สวัสดีค่ะพี่ปู โอโห หายไปนานมากๆเลยนะคะ ทำเอาพี่ๆน้องๆ คิดถึงแทบแย่....
ปล.วันนี้ได้คุยกะ พี่ครูแอน และ พี่อ๋อย ด้วยค่ะ
คิดถึงพี่ปูนะคะ
รู้สึกว่าไม่ได้ทักทายพี่ปูนานมากค่ะ..พี่ปูสบายดีนะคะ..
ระลึกถึงค่ะ..แว๊บมาเจอภาพพี่ปูน่ารักเชียวค่ะ.อิอิ..
ไปแล้วค่ะ..^^
- เป็นบันทึกเรื่องราวที่น่ารักมาก ๆ
- พลอยทำให้พี่แจ๋วคิดถึงเรื่องของตัวเองไปด้วยเลย...
- เฮ้อออออ...คิดแล้วก็มีความสุขจัง
คนสร้างคน ตัวจริง
ป้าครู ปู เจ้า
หายไปไหน มา
หลาน คิดถึง ๆๆๆๆๆๆๆๆ
สวัสดีค่ะครูปูที่คิดถึง....
ดีใจจ้งเลย....55555.....ได้พบปะเห็นหน้ากันอีกครั้ง
สบายดีหรือเปล่าคะ
คิดถึงจัง...แม้จะไม่ใช่คิดถึงที่ซู้ดดดดดดด....แต่ก็ติดอันดับต้น ๆ ของคนที่คิดถึงในนี้ค่ะ
จริงนะ...ไม่มุสา เพราะสมาทานศีลไว้แล้ว
คารวะรุ่นพี่ด้วย....นี่เลย....ภาพของพระมหาอสีติสาวก ภายในห้องปฏิบัติที่ตึกใหม่ ค่ะ
(^___^)
คิดถึงปูที่ซู๊ด จึงมาทักทาย
สวัสดีครับ
- จ๋า........... น้อง ย.โย่ง อิอิ
- สวัสดีค่ะ พี่ประกาย อ้าว มาในมาดใหม่ซะแล้ว หนูจะตามเค้าทันไม๊เนี่ยะ
- สวัสดีค่ะ ป้าแดงขา มาช่วยแก้ปัญหาหัวใจให้หนูหน่อยซิ อิอิ
- เออ เนอะ พี่เนอะ บอกเค้าว่าเป็นทอมไปก็หมดเรื่อง นี่พูดจริง ๆ นา ตอนเรียนมหาวิทยาลัย มีผู้หญิงมาจีบหนูด้วย นึกว่าเราเป็นทอม กรรม!
- ดีจ้า น้องก้อย แหม เพิ่งเจอกันแหม่บ ๆ เองเรา อย่าบอกใครล่ะ ^_^
- คิดถึงเช่นกันค่ะน้องครูแอ๊วขา (^___^)
- สวัสดีค่ะ พี่ครูแจ๋ว ด้วยความระลึกถึงค่ะ
- สวัสดีค่ะ KUMPEE THONGPOON ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
- กราบสวัสดีค่ะ ท่าน ผอ.ประจักษ์ หนูไปลุยบางลี่วิทยา มาแล้วนะคะ แต่เสียดาย ท่าน ผอ.ไม่อยู่ ทราบว่าพาคุณแม่ไปทำบุญ อนุโมทนาสาธุนะคะ
- สวัสดีค่ะ ท่านทศพล สบายดีไม๊พี่น้องเอ๊ยยยยยยย อิอิ
- สวัสดีค่ะ ครูใหม่ บอกน้องพอกับน้องเพียงว่าป้าครูปูคิดฮอดแต๊ ๆ ค่า ^^
- อนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ คนไม่มีรากที่รัก เอ จะใช้คำไหนให้หวานตรงใจกว่านี้ดีน๊อ รักคิดถึงห่วงใยมากมายก่ายกอง 2 กอง 3 กอง อ่ะ อิอิ
- สวัสดีค่ะ ท่าน อ.ฤทธิชัย ด้วยความระลึกถึงเช่นกันค่ะ
ภาพความหลังฝังใจในเรื่องเก่า ยกมาเล่ากล่าวมาเข้าท่าดี
เป็นบทเรียนถอดมาว่าอย่างนี้ ตัวอย่างมีเข้าใจไม่หลงทาง
สวัสดีครับครู ปู ขาดคนส่งอาหารหลายวันแล้ว ให้อาหารคนถือศิลได้กุศลแรง น่ะ ครูปู
สวัสดีค่ะครูปูที่คิดถึงงงงงง.....
คงยุ่งนุงนังกับกิจกรรมมากมาย ตามประสาสาว Hyperactive...
ฝนตกทุกวัน ระวังสุขภาพด้วยนะคะ
คิดถึงมากค่ะ...เปลี่ยน!!!!
(^___^)
สวัสดีค่ะ แวะมาด้วยความคิดถึง ฝันดีนะคะ
น่ารักจริงๆเลย...
แวะมาส่งความคิดถึงก่อนนอนค่ะ..หายไปนานนะคะ
เพราะน่ารักแบบนี้ ใครจะหมั่นไส้ก็ช่างเขาเถอะ
สวัสดีค่ะ
วันนี้คิดถึงมากค่ะ....55555....
แต่หาทางมาหาไม่ถูก...เฮ้อ...การเปลี่ยนแปลงย่อมเป็นนิรันดร์ ...
อ้อ...ต้องบอกว่าเป็นไปตามกฎไตรลักษณ์ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป...
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
คิดถึงมากค่ะ
(^___^)
เคยเป็นอย่างไร ก็เป็นอย่างนั้นดีกว่า ไม่ต้องกลัวคนหมั่นไส้ค่ะ มาเยี่ยม คิดถึงนะคะ
มีผลไม้อร่อยมาฝาก ปลอบใจค่ะ
สวัสดีค่ะ ครูปูแวะมาทักทายค่ะ เวลาจะช่วยรักษาใจค่ะ
มาเดินเล่น...พร้อมหยอดความรักและความระลึกถึงค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
(^___^)
ดื่มกาแฟด้วยกันนะคะ
สวัสดีค่ะพี่ปูคนเก่ง
คิดถึงเลยแวะเข้ามาทักทาย สบายดีนะคะ
วันนี้คิดถึงจังค่ะ
สบายดีหรือเปล่าคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะครูปู บางที่เราไม่รู้ตัวเลยนะคะ ด้วยความที่เราอาจจะมองโลกในแง่ดีมากๆ สนุกสนาน...
ขอบคุณนะคะที่ไปทักทายเป็นคนแรกในบันทึกแรกค่ะ
หวัดดีค่ะ
สบายดีนะค่ะ...ไม่ได้เจอหลายเดือน...แต่ก็ยังคิดถึงเหมือนเดิมนะค่ะ
แวะมาหา
หอบเอาความคิดถึงมาให้
หาบเอาน้ำใจมาฝาก
อยากบอกครูปูว่า
คิดถึงค่ะ
สวัสดีค่ะ
มาเดินเล่น....บ้านเพื่อน....
และบอกว่า....เขียนบันทึกใหม่ได้แล้ว...อย่าอู้น่า....
คิดถึง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
(^___^)
ครูปู ชีวิตช่วงหนึ่ง ต้องพบวิบากกรรม แล้วเราทุกคนก็เป็นเหมือนชื่อ ก็ชื่อปู นี่ ก็ต้องไปแบบปูนั่นแหละ แต่ปูตัวนี้ ไม่ใช่ปูนาขาเก ก็แล้วกัน 555555555555555
เชื่ออาแป๊ะ น่า อี๊ต้องไล่ลี อี๊เป็นคนลีที่เตี่ยภูมิใจ ฮ่อ......
กลับมาแล้ว
คิดถึงครูปูจังเลยค่ะ
อยู่ไปอยู่มาพูดเป็นคำเดียวแล้วเรา
คิดถึงทู๊กคนเลยค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
(^_______________^)
รุ่นพี่ปะซะหมดสวยเลย แบบนี้เพื่อนยังคิดว่ามีนอกในอีกเหรอ 555 คือถ้าเขาปิ๊งเนี่ยต้องปะพองาม แบบว่ายังดูออกว่าหน้าตาเป็นไง นี่ล่อซะเต็มหน้า ...คนเรานะครูปู ตราบใดที่ไม่ได้ทำให้คนอื่นเดือดร้อนก็ไม่ต้องรู้สึกอะไร เป็นตัวของตัวเองเต็มที่ได้ ไม่ต้องแคร์ ส่วนถ้าเราเป็นเราแล้วคนอื่นมาเดือดร้อนเอง คิดเองเออเองโดยไร้เหตุผลก็ช่างหัวมัน เราอย่าไปใส่ใจเพราะเป็นเรื่องไร้สาระทั้งเพ ไว้ก็ผ่านไป บางทีเวลาก็ทำให้คนมันคิดออกขึ้นมาเอง ตอนอยู่ในสถานการณ์นั้นอธิบายให้ตายมันก็ไม่ฟังเราร้อก : )
อิอิ คุณซูซาน ขอบคุณค่ะ สำหรับความเห็นมันส์ ๆ และบ่งบอกความเป็นคุณซูซานได้ชั๊ดดดดชัด ครูปูขอร่วมเรียนรู้ไปด้วยคนนะคะ ได้เรื่องทำให้คนเข้าใจเนี่ยะล่ะค่ะ ที่มันยาก แต่ก็เป็นบางกรณีไปนะคะ ขึ้นอยู่กับว่าเคสไหนเราอยากใช้ความอดทนเท่าไหร่น่ะค่ะ แต่ถ้าทำอย่างที่คุณซูซานว่าก็ดีนะคะ ง่ายดี ไม่วุ่นวาย อารมณ์นั้นก็เยอะเหมือนกันค่ะ จนบางทีต้องควบคุม และลองหัดอดทน อดกลั้นกับบางคนให้มากขึ้นหน่ะค่ะ อิอิ