โครงการค่ายเรารักษ์เกาะช้าง(7) อุทยานแมลงเฉลิมพระเกียรติและมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ กำแพงแสน


 

ผู้เขียนขอเขียนต่อจากบันทึกนี้นะครับ นักเรียนจากค่ายโครงการเรารักษ์เกาะช้างได้เดินทาง ไปทัศนศึกษาที่บึงฉวาก วัดป่าเลไลย์ จังหวัดสุพรรณบุรีแล้วเลยไปที่องค์พระปฐมเจดีย์ หลังจากนั้นในวันเสาร์ตอนเย็นนักเรียนก็มาแวะที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ กำแพงแสน เข้าพักที่แสนปาล์มเทรนนิ่งโฮม ของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน ผู้เขียนไปต้อนรับและช่วยดูแลนักเรียนเข้าห้องพัก เลยแอบไปดูที่นอนของนักเรียนด้วย

 

 

 

 ตอนเช้าให้นักเรียนทานข้าวที่แสนปาล์มเทรนนิ่งโฮม มีอาหารหลายชนิดแต่เป็น American breakfast  แม่ครัวคงกลัวนักเรียนกินไม่ได้เลยมีข้าวต้มตอนเช้า โอวันติน ปลาท่องโก๋ ขนมปังให้นักเรียนด้วย

 

 

 ตอนเช้าเรามากันที่อุทยานแมลงเฉลิมพระเกียรติ ของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน แต่ด้วยการสื่อสารผิดพลาด ปกติจะเปิด 8.30 ในวันจันทร์ถึงวันศุกร์ ในวันเสาร์อาทิตย์ต้องทำหนังสือไปที่สถาบันวิจัยและพัฒนา กำแพงแสน ตามคำแนะนำของคุณสามารถ ผู้เขียนเลยพานักเรียนไปดูที่บ่อน้ำบ่อ 1 ดูต้นไม้และพันธุ์ดอกไม้บางชนิด

 

 

 

 หลังจากนั้นไปที่สวนนวัตกรรมการออกกำลังกาย ที่หน้ามหาวิทยาลัยให้นักเรียนใช้สถานีมนุษย์แมงมุม และเตรียมจะเล่นสะพานเชือกข้ามน้ำ  พอดีทางอุทยานแมลงฯโทรศัพท์ติดต่อมาพอดีเลย  ทางเราเลยไปที่อุทยานแมลงฯก่อน

 

 มีเจ้าหน้าที่คือพี่จิ๊บและพี่โจของอุทยานแมลงฯ ออกมาต้อนรับนักเรียนแบ่งกลุ่มไปดูแมลง ซึ่งมีทั้งแมลงที่เป็นพิพิธภัณฑ์ และส่วนที่เป็นภาคสนาม(โดมแมลงเป็นๆ) โดยมีระบบนิเวศวิทยาแบบเปิด(Insect Zoo) ให้นักเรียนได้ดู

 

 

ผู้เขียนเองชอบส่วนที่เป็นโดมสามารถขึ้นไปดูชั้นบนได้ เป็นทางเดินเห็นผีเสื้อและดอกไม้ได้ชัดเจนมาก ผู้เขียนชอบดอกพวงชมพู ที่ใช้ล่อให้ผีเสื้อมาตอม ในภาพบนทางขวามือเป็นทางเข้าตัวชันโรง

 

 

 

 พี่โจแนะนำตัวชันโรงและแมลงที่ผสมเกสรดอกไม้ให้นักเรียนได้ดูในบริเวณนั้นมีแมลงภู่ด้วย 

 

 

 เมื่อเข้าไปในส่วนพิพิธภัณฑ์ พี่จิ๊บได้แนะนำให้นักเรียนรู้จักแมลงหลายชนิด รวมไปถึงผีเสื้อ จักจั่นและตั๊กแตนที่หายาก   นอกจากนี้ยังมีการเลี้ยงหนอนผีเสื้อด้วย ตอนสุดท้ายนักเรียนกล่าวขอบคุณพี่จิ๊บกับพี่โจ เพื่อไปเล่นฐานที่สวนนวัตกรรมต่อ

 

 

 ที่สวนนวัตกรรม ผู้เขียนได้ให้คุณครูเก่ง ปีนสถานีสะพานเชือกข้ามน้ำ แต่ระหว่างที่คุณครูปีนไปปรากฏว่าโทรศัพท์คุณครูตกน้ำ แย่เลยสงสารคุณครู  คุณครูเลยลงเรือหาโทรศัพท์แต่ไม่พบ มีนักเรียนตัวน้อยในภาพลงไปงม โอโห งมไม่ถึงห้านาทีได้โทรศัพท์มาแล้ว สงสัยนักเรียน คงงมหอยแถวป่าชายเลนบ่อย (ฮา) เลยงมโทศัพท์เดี๋ยวเดียวก็ได้

 

 

 

 

 ผู้เขียนได้ปีนสถานีนี้เป็นคนที่สอง พบว่าเชือกบางเส้นไม่ตึง แต่นักเรียนสามารถปีนได้แน่นอน เลยได้ภาพนักเรียนเอียงซ้าย เอียงขวาแบบนี้เป็นที่ตื่นเต้นสำหรับนักเรียน

 

 

 ไม่เพียงแค่นั้น เรามีทีมนักเรียนที่คอยพาเรือช่วยเหลือคนที่จะตกจากสถานี สะพานเชือกข้ามน้ำด้วย

 

 

 สถานีต่อไปคือสถานีรั้งไว้สู่ที่หมาย ให้นักเรียนได้ฝึกการทรงตัว ให้เพื่อนๆสองคนคอยดึงเชือกไว้

 

 

 ต่อมาเป็นสถานีเชือกแสนซน นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาชอบปีนเหมือนกัน แต่นักเรียนน่ารักดี ที่ช่วยเหลือนักเรียนชั้นประถมศึกษาให้ผ่านสถานีนี้ไปก่อน นอกจากนี้ยังมีสถานีเอื้ออาทรผ่อนเข้าไว้ด้วย แต่ไม่ได้ถ่ายภาพไว้เสียดายจัง

 

 

 ต่อมาถึงสถานี ทาร์ซานน้อย แต่นักเรียนตัวเล็กๆชื่อน้องแอนมัม และน้องอีกหนึ่งคนไม่กล้าโหนไป ว่าแล้วก็สาธิตให้ดู กลายเป็นภาพทาร์ซานตัวใหญ่ไป (ฮา)

 

 

 เมื่อผู้เขียนผ่านไปได้ ดูนักเรียนจะมีกำลังใจที่จะโดดเชือกตามไปด้วย การสร้างกำลังใจเป็นสิ่งสำคัญสำหรับนักเรียน คนเป็นครูนี่ต้องทำได้หลายๆอย่างเนอะ (ฮา)

 

 

 

 

 

 ต่อมาก็เป็นสถานีห่วงยางวิบาก สถานีนี้ไม่ยาก นักเรียนเพียงแต่ปีนห่วงยางไปตามขั้นตอน แต่สำคัญมันแกว่งได้นี่ละ

 

 ที่จริงมีสถานีกระโดดหอข้ามน้ำด้วย แต่ปิดไม่ให้นักเรียนเข้าสถานีนี้เพราะว่าหอค่อนข้างสูงเป็นอันตรายสำหรับนักเรียน

 

 

 

 สถานีสุดท้ายคือสถานีสะพานลิงข้ามน้ำ  นักเรียนจะต้องไต่ไปเรื่อยๆจนถึงฝั่ง ถ้าจะให้ดี ต้องให้ผู้ชายคนนี้เขย่าเชือก (ฮา)

 

 

 

 หลังจากเขย่าเชือก นักเรียนหน้าตาเป็นแบบนี้ครับ

 

 

 

 ผู้เขียนคิดว่านักเรียนจากโครงการเรารักษ์เกาะช้าง คงได้ประสบการณ์ที่นอกเหนือจากการศึกษาที่อุทยานแมลงฯ และได้ประสบการณ์ใหม่จากการเดินทางครั้งนี้ ดูภาพน้องแอนมัมคนนี้ ยืนยันได้เลยว่ามีความสุข

 

 ขอบคุณท่านรองฯ smallman และเด็กๆทุกคนที่มาร่วมกิจกรรม เป็นอย่างดี ขอบคุณผู้อ่านทุกๆท่านที่ตามอ่านอย่างสม่ำเสมอครับ…

 

 

อ่านเพิ่มเติมจากบันทึกท่านรองฯ smallman บนทึกนี้ครับ

 

 

ขอบคุณข้อมูลจาก

อุทยานแมลงฯ

http://www.ku.ac.th/e-magazine/january47/agri/dome.html

แสนปาล์มเทรนนิ่งโฮม

http://naetc.eto.kps.ku.ac.th/newgen/index.php?option=com_content&view=article&id=57&Itemid=11 

สถาบันวิจัยและพัฒนา กำแพงแสน

http://www.rdi.kps.ku.ac.th/new/

คุณสามารถ

http://www.gotoknow.org/blog/samart9/462721

 

 รวบบันทึก

ค่ายอนุรักษ์ :เรารักเกาะช้าง(1)  ค่ายอนุรักษ์ :เรารักเกาะช้าง(2) ค่ายเรารักษ์เกาะช้าง(3)        ค่ายเรารักษ์เกาะช้าง (4 ) โครงการค่ายเรารักษ์เกาะช้าง(5)  โครงการค่ายเรารักษ์เกาะช้าง(5.1)  โครงการค่ายเรารักษ์เกาะช้าง(6)

โครงการค่ายเรารักษ์เกาะช้าง(7) อุทยานแมลงเฉลิมพระเกียรติและมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ กำแพงแสน (ตอนจบ) เย้ๆๆ

 

 

หมายเลขบันทึก: 463582เขียนเมื่อ 3 ตุลาคม 2011 14:35 น. ()แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2013 21:03 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (20)

ช่วยด้วยคร้าบบบบบบบบบบ

 

  • ขอบคุณคุณยาย
  • ลองโหนให้นักเรียนตัวน้อยดู
  • ดูสายตาน้องผู้หญิงชื่อแอนมัมนะครับ
  • สนุกมากๆๆ

ดีใจกับน้องๆด้วยค่ะกับการเรียนรู้และมีความสุขนอกห้องเรียน..ครูก็สนุกมากด้วย

  • ขอบคุณพี่ใหญ่มากครับ
  • สนุกมากเลย
  • แต่สงสารครูเก่ง
  • คนที่ผมให้ข้ามสะพานเชือกคนแรก
  • โทรศัพท์คุณครูตกน้ำหาไม่เจอ
  • เด้กน้อยงมเดี๋ยวเดียว
  • เจอเลย
  • แสดงว่าเด็กๆมีทักษะชีวิตดีกว่า
  • ฮ่าๆๆ

-สวัสดีครับอาจารย์....

-ชอบ ๆ ๆ กิจกรรมแบบนี้ครับ..

-ตื่น ๆ เต้น ๆ 555

-ภาพนี้ "สุดจะบรรยาย" ครับ 55555

-สรุปว่างานนี้...สนุ๊ก..สนุก..ใช่รึเปล่าครับ.555

เอ่อออออ

เห็นภาพกระโดดเชือกแล้ว คิดว่า โชคดีจังที่เชือกไม่ขาด 555

ค่ายน่าสนุกจังเลยครับอาจารย์

เด็๋กๆ สนุก  และมีความสุขมากครับอาจารย์  นอกจากนั้นยังได้เรียนรู้อย่างมีความสุข  เป็นประสบการณ์การเรียนรู้ที่มีคุณค่ามากเลยครับ  ขอบคุณแทนเด็กๆด้วยครับ

สวัสดีค่ะ

เดือนที่แล้วไปมาแล้วค่ะบึงฉวาก

แต่ท่าแบบอาจารย์ยังไม่ได้ทำค่ะ

อิจฉาค่ะ5555

กราบขอบพระคุณท่านอาจารย์มากครับ

  • สวัสดีค่ะ
  • สนุกทั้งคุณครูและนักเรียนเลยเนาะ
  • ขอบคุณแทนเด็กๆค่ะ
  • เด็กๆแถวบ้านพี่จะได้มีโอกาสอย่างนี้บ้างไหมน้อ

เป็นคนที่น่ารัก...ตลอดอ่ะค่ะ...ตอนโดดยังน่ารักเลย..5555

  • ดูแล้วก็สนุกไปกับเด็กๆ นะคะ
  • ลูกขจิตคิดว่าอาจารย์แม่ที่อายุจวน 60 เต็มจะทำได้ไหมคะ
  • รู้แต่ว่าเรื่องปีนป่ายนี่ชอบ ตอนเรียนชั้นประถม เคยใช้ 2 เท้าคีบต้นนุ่นข้างบ้านที่เป็นทางผ่านไปยังบ้านอื่นๆ แล้วห้อยหัวลงมาให้ผมสยายเพื่อหลอกเด็กที่ผ่านมาในเวลาพลบค่ำ ปรากฏว่าเด็กยังไม่มา ตัวเองหล่นลงมาก่อน มีเลือดออกจมูก ดีว่าไม่คอหักตาย ไม่งั้นคงไม่ได้มานั่งเขียน Blog ใน G2K แล้ว
  • หลายเดือนก่อนพ่อใหญ่สอตัดต้นมะรุมที่มุมสวนหลังบ้านเรือนขวัญ  ต้นไปพาดหลังคาโรงเลี้ยงสุนัขของอาจารย์ที่รั้วติดกัน ดึงลงมาไม่ได้เพราะลำต้นใหญ่มาก พ่อใหญ่สอบอกจะไปจ้างคนมาเอาลง แต่อาจารย์แม่บอกว่าไม้ต้องไปจ้างใครให้ปีนกำแพงขึ้นไปบนหลังคาแล้วเอาเชือกผูกส่วนปลายแล้วก็ดึงลงมา แกบอกว่าใครจะไปปีนได้ล่ะ อาจารย์แม่เลยปีนเองและจัดการตามวิธีที่บอกแล้วก็ลงมาดึงเชือกคนเดียว เห็นต้นมะรุมถูกยกขึ้นได้แต่แรงไม่พอที่จะดึงลงมา จึงไปเรียกพ่อใหญ่สอที่กำลังจะไปตามคนมาช่วย ปรากฏว่าพอใช้แรงสองคนแค่ดึงครั้งเดียวต้นมะรุมก็ลงมาแอ้งแม้งอยู่ปลายเท้าแล้ว พ่อใหญ่สอหัวเราะหึๆ พูดงึมงำกับตนเอง "แกคงลืมไปว่าตัวเองอายุจะ 60 อยู่แล้ว ปีนหลังคาขึ้นไปได้ยังไง"
  • เห็นบอกว่าโดนแดดทำท่าจะป่วย ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ  
  • โอ้อาจารย์ผมกลายเป็นทาซานซะแล้ว
  • ตลกพี่สามารถครับที่ขอดูภาพตอน อ.ถึงพื้น 555
  • ปิดเทอมนี้บ้านเพื่อนๆ น้ำท่วมกันเต็มเลยครับ

Play & Learn เพลินสเตชัน...

แวะมาเยี่ยมชมกิจกรรมสร้างโลกครับอาจารย์

มาเยี่ยมอาจารย์ก่อนนอนครับ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

สวัสดีค่ะ

วาว เห็นหัวหน้าทาร์ซานด้วย

น่าสนุกจังค่ะ

  • ขอบคุณสมาชิกทุกท่านที่เข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็น
  • จะรีบมาตอบนะครับ
  • พอดีมีธุระด่วนกับแฟน(พ่อ)
  • ขอบคุณครับ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท