ให้เขาสงสัยว่าเงียบเพราะโง่ ยังดีกว่าพูดแล้วโชว์ว่าโง่จริง

การมาเข้าค่ายธรรมะลำบากนะ...

ต้องนอนดึกตื่นเช้า ต้องมาฝึกตนเองเพื่อให้อยู่ในระเบียบในวินัย แต่ความลำบากในวันนี้ก็จะกลับกลายเป็นความสบายในอนาคต "ใฝ่ร้อน จะนอนเย็น..."

เด็ก ๆ เมื่อถึงเวลาฝึกก็ควรฝึก... เราอยากให้ลูกให้หลานได้ดีในอนาคต เราต้องฝึกตั้งแต่วันนี้

การมาเข้าค่ายปฏิบัติธรรมถึงแม้ว่าจะเป็นเวลาเพียงเล็กน้อยเพียแค่ 2-3 วัน แต่ช่วงเวลานี้นั้นเด็ก ๆ จะได้ "นิสัย" ซึ่งเป็นนิสัยอันประเสริฐ ซึ่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงมีเมตตามอบข้อวัตรปฏิบัติอันเลิศเพื่อให้มนุษย์ทั้งหลายที่ได้เกิดมานั้นประพฤติปฏิบัติและเดินตาม

ค่ายธรรมะสำหรับเด็กและเยาวชน

เมื่อวานเจ้าต้นไม้ไปเรียนยิมฯ พ่อกับแม่เลยมีโอกาสไปวิ่งรอบสนามกลาง พ่อวิ่งสิบห้ารอบ แม่วิ่งสิบรอบ ลูกคนอื่นเขาเอาไปเรียนพิเศษภาษาอังกฤษวันหยุด ลูกเราอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ขอให้ปีนต้นไม้ได้สมชื่อก็พอใจ พ่อมันตอนไปเหยียบอเมริกาครั้งแรกพูดแทบจะไม่ได้ยังเอาตัวรอดมาได้เลย

Flying...in the sky,

two eyes look at the ground.

Wish the wind blow our love to our friends

and tell them "missing you" so much.

13 January 2014

| อนุทิน ... ๕๔๕๒ |

"..."

ความคิดถึงไม่เคยผุกร่อนด้วยระยะเวลา
ความศรัทธาไม่เคยผุกร่อนด้วยระยะทาง

เชียงใหม่ (ยามวันที่น่าจดจำอีกวัน)
๑๑ ม.ค.๕๗

ทุ่งดอกไม้กับต้นไม้ใหญ่

ป่าไม้ใหญ่......ใครดีกว่ากัน

๑๑/๐๑/๒๕๕๗

อนุทิน ๑๑๒.

"สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่าให้"

สิ่งที่หวังไว้ของคนเราคาดหวังมากไม่ได้จริงๆ วันนี้ ๑๑ ม.ค.๕๗ ทีแรกคิดว่าจะมีเด็กมาร่วมกิจกรรมมาก แต่ก็ปรากฏว่ามากันไม่มาก แต่ของขวัญที่ตั้งใจไว้ว่าจะให้ก็ให้จนหมด เด็กๆ จับกันคนละหลายๆ รอบ กินไอติมกันคนละหลายๆ ครั้ง ผู้ใหญ่ผ่านไปมาก็เรียกมากินอีกคนละหลายๆ จอก  แจกขนมอีก ยังเหลือเยอะเลยต้องยกใส่รถกระบะไปที่บ้านน้ำลอก ร้านของคนข้างๆ ที่น้ำลอกเด็กมีพอๆ กับบ้านแพะ เธอจับรางวัลพอๆ กับบ้านแพะ เลี้ยงไข่ต้ม น้ำอัดลม มันแกว รวมทั้งไอติมที่ยกไปให้อีกค่อนถัง งานนี้น้ำลอกมีเฮ...

ท่านใดมีการ์ดซิมโทรศัพท์วันทูคอลหรือซิมอื่นที่คุณสมบัติเหมือนกันเหลือเยอะ หรือเก็บไว้มากลองแปลงสินทรัพย์เป็นทุนดูได้นะครับ...ผมแปลงเป็นพวงกุญแจเพื่อขายเอาเงินเข้ากองทุนเพื่อการศึกษาของนักเรียน(ทุน) ตอนนี้ได้ไม่กี่พวง ห่วงหมดเสียก่อน...แต่ก็ได้ขายแล้ว(ดีใจจัง) ได้แนวคิดมาจากล่องกระปุกออมสินของคุณ พ.แจ่มจำรัสอีกที ตามรูป

มีคำเตือนเพิ่งออกมาล่าสุดจากองค์การอาหารและยาของสหรัฐอเมริกา (FDA: The U.S. Food and Drug Administration) เกี่ยวกับยาระบาย โซเดียมฟอสเฟต ซึ่งหาซื้อกินเองได้จากร้านขายยาไม่ต้องให้แพทย์สั่ง แบบที่เขาเรียกว่า OTC drug (over-the-counter drug) ถึงอันตรายจากการใช้ยานี้ โดยเฉพาะในเด็กและผู้สูงอายุ คนที่มีโรคไตอยู่แล้วกับกลุ่มคนที่กินยาอื่นอยู่ด้วย ต้องระวัง เพราะถ้ากินเกินขนาดที่เหมาะสมไปจะทำให้เกลือแร่ในร่างกายขาดสมดุล เขาพบว่าแม้จะพบอันตรายน้อยแต่รายที่เกิดก็มีผลร้ายแรงต่อไต หัวใจจนถึงชีวิตได้ ก็เลยต้องเตือนเอาไว้ก่อน มีรายละเอียดที่ FDA warns of possible harm from exceeding recommended dose of over-the-counter sodium phosphate products to treat constipation. เป็นหน้าที่มีลิงค์ไปถึงเอกสารรายงานฉบับเต็ม

แปลงโฉม...เพิ่มมูลค่า

เพิ่มมูลค่าวัสดุเหลือใช้มาเป็นเป็นของประดับตกแต่งค่ะ

          ช่วงเวลาพักกลางวันของวันหนึ่ง ผู้เขียนได้นั่งประดิษฐ์ดอกไม้กับเด็กนักเรียน มีเด็กนักเรียนหญิงคนหนึ่งมานั่งดูอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า "ครูขาทำไหมประหยัดจัง...ทำไมไม่ซื้อเอาคะ" ผู้เขียนต้องอธิบายกันยกใหญ่ให้เด็กเข้าใจถึงการนำวัสดุเหลือใช้มาทำให้เกิดประโยชน์ เพิ่มมูลค่า เกิดความคิดสร้างสรรค์ รู้จักการประหยัด รวมถึงช่วยสร้างสมาธิด้วย

          ดอกไม้เหล่านี้ทำมาจาก...ซองกาแฟค่ะ

                                                                      อร  วรรณดา

                                                                  ๑๑  มกราคม  ๒๕๕๗

ด้วยความรัก ความหวังให้ลูกได้เรียนสูงๆ แต่พ่อแม่ที่ไม่มีความรู้เป็นแค่ชาวนาที่ทำงานหลังขดหลังแข็งส่งลูกไปเรียนในเมืองเพื่อใบปริญญา ในมุมของนักศึกษาที่พบเจอทุกวัน ด้วยความที่พ่อแม่ไม่มีความรู้โลกแคบรู้เพียงแค่ว่าส่งลูกไปเรียน ลูกที่มีหน้าที่ขอเงินค่านั่นโน่นนี่จิปาถะ กินข้าวมื้อแพงๆ  ข้าวของเสื้อผ้า ค่าชีสทีละเป็นพันทั้งๆที่ความเป็นจริงแผ่นละไม่ถึงบาท เช่าหอเดือนแพงๆนอนห้องแอร์พ่อแม่นอนกางมุ้ง  ขอเงินค่าเรียนค่าอุปกรณ์แต่ในความเป็นจริงมันไม่ได้ใช้จ่ายเยอะขนาดนั้น เข้าใจว่าพ่อแม่ที่รักและเชื่อใจลูก ลูกน้อยอ้อนขอแม่จ๋าเงินไม่พอเดี๋ยวอาจารย์ไม่ให้เข้าสอบ แม่โอนมา"ฉลองเงินเข้าแล้ว"ไม่รู้เอาสมองส่วนไหนคิดไม่คิดถึงพ่อแม่บ้างรึยังไง

หัวเรือใหญ่ ดีดตัวออกไปเพื่อเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ทุกคนมีเหตุผลส่วนตัว ตัวเองก็ทำหน้าที่ที่รับผิดชอบต่อ เหมือนจะสบาย ไม่มีคนกำกับพาขับเคลื่อน ไม่เหนื่อย แต่ความจริงหนักใจมากกว่า ที่ต้องเป็นคนดูแลผู้ใต้บังคับบัญชาเท่าที่สามารถทำได้ เพราะจะว่าไปแล้วศักยภาพและตำแหน่งที่ถืออยู่ก็แทบจะทำการขับเคลื่อนภาระกิจได้ยากยิ่งขึ้น แต่ก็ต้องประคองให้ผ่านไปให้ได้ ไหนจะสุขภาพที่รุมเร้าหนักขึ้น....ยังไงก็ต้องก้าวต่อไป

| อนุทิน ... ๕๔๕๔ |

"..."

คนอื่นอาจหลงในสิ่งที่เขาเป็น

แต่เราอย่าหลงกับสิ่งที่เราเห็น

เพราะสิ่งที่เห็นนั้นจริง

แต่สิ่งที่ถูกเห็นนั้นล้วนไม่จริง

(สงสัยมั้ย?ธรรมะ ฉบับ ทุกข์ไม่มีจริง, หน้า ๓๐)

อย่างน้อย วันนี้ก็ได้ใส่บาตรตามที่ตั้งใจไว้ได้ ในวันอังคารแรกของปี ดีใจกับสิ่งเล็กๆที่ทำได้จัง