๑๑/๐๑/๒๕๕๗
อนุทิน ๑๑๒.
"สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่าให้"
สิ่งที่หวังไว้ของคนเราคาดหวังมากไม่ได้จริงๆ วันนี้ ๑๑ ม.ค.๕๗ ทีแรกคิดว่าจะมีเด็กมาร่วมกิจกรรมมาก แต่ก็ปรากฏว่ามากันไม่มาก แต่ของขวัญที่ตั้งใจไว้ว่าจะให้ก็ให้จนหมด เด็กๆ จับกันคนละหลายๆ รอบ กินไอติมกันคนละหลายๆ ครั้ง ผู้ใหญ่ผ่านไปมาก็เรียกมากินอีกคนละหลายๆ จอก แจกขนมอีก ยังเหลือเยอะเลยต้องยกใส่รถกระบะไปที่บ้านน้ำลอก ร้านของคนข้างๆ ที่น้ำลอกเด็กมีพอๆ กับบ้านแพะ เธอจับรางวัลพอๆ กับบ้านแพะ เลี้ยงไข่ต้ม น้ำอัดลม มันแกว รวมทั้งไอติมที่ยกไปให้อีกค่อนถัง งานนี้น้ำลอกมีเฮ...
ท่านใดมีการ์ดซิมโทรศัพท์วันทูคอลหรือซิมอื่นที่คุณสมบัติเหมือนกันเหลือเยอะ หรือเก็บไว้มากลองแปลงสินทรัพย์เป็นทุนดูได้นะครับ...ผมแปลงเป็นพวงกุญแจเพื่อขายเอาเงินเข้ากองทุนเพื่อการศึกษาของนักเรียน(ทุน) ตอนนี้ได้ไม่กี่พวง ห่วงหมดเสียก่อน...แต่ก็ได้ขายแล้ว(ดีใจจัง) ได้แนวคิดมาจากล่องกระปุกออมสินของคุณ พ.แจ่มจำรัสอีกที ตามรูป
สวยงามค่ะ ชื่นชมในความคิดสร้างสรรค์ค่ะ
ชื่่นชมในความคิดสร้างสรรค์ค่ะ
ขอบคุณสมาชิกที่ให้กำลังใจ…ขอบคุณอ.ถาวร..และคุณครูอร…ที่ชมครับผม
ความคิดเจิดจัส..เยี่ยมๆๆ
คุณ “พี่หนาน” มีทักษะในการคิดสร้างสรรค์ (Creative thinking) สูงจริง ๆ สวยดี ตัดได้สวยเข้ามุมดีจังค่ะ
กู๊ดไอเดียร์จริง ๆ
ขอบคุณ อ.prayat ขอบคุณคุณช่อบุปผา ขอบคุณคุณครูมะเดื่อ ที่ให้คำชมมากๆ ครับ