เลี้ยงรุ่นเกษียณ 60 ปี เป็นวันสุดท้ายของหน่วยงาน..จากที่มอบของที่ระลึก..ให้กันและกันเป็นธรรมเนียมปฎิบัติ ก็พอสมควร..รอยยิ้มและอวยพรให้กัน..สมหวังสุขภาพร่างกายแข็งแรง..กับกัลยาณมิตรด้วยเช่นกัน

อนุทินที่ ๒๐๘๑

อีกไม่ถึง ๓ ปี…ช้าสุดน่าจะ ๒ ปี (เนื่องจากปัจจุบันการขอสายสะพายสายแรก เงินเดือนที่ได้รับต้องเต็มขั้นเท่านั้น)…ฉันก็จะสามารถขอเครื่องราชอิสริยากรณ์สายสะพายสายแรกได้แล้ว…หากเป็นสมัยก่อนนั่นคือ ที่คนส่วนใหญ่ เรียกว่า “คุณหญิง”…ซึ่งฉันสามารถทำได้ด้วยตัวของฉันเอง…ความรู้ + ความสามารถ ที่ได้มาจากการทำงานด้วยตัวของฉันเอง…ฉันเคยบอกพวกพี่ ๆ ว่า เอาไว้ตอนขึ้นเมรุ ที่โฆษกเขาจะประกาศเกียรติคุณว่า “ฉันได้ความดี ความชอบอะไรมาบ้าง?” อิอิ…เพราะมันคือ สัจธรรม ความจริงของชีวิต…ได้เพราะความเป็นไปของชีวิต ทำความดี สุดท้ายก็ได้แต่เรื่องที่ดีต่อตัวเราเอง

[ อนุทิน … ๙๓๗๙ ]

“…”

ความขัดแย้งกันระหว่างบุคคล

ล้วนแต่ทำให้องค์กรถอยหลังลงคลอง

ไม่เดินหน้าไปไหน

…

เชียงใหม่ (ยามได้ฟังคำบอกเล่า)

๓ ต.ค.๖๑

“ระหว่างทาง” อาจสำคัญมากกว่า “ปลายทาง”

วันนี้ไปวิ่งสนามกีฬากับไม้ ไม้วิ่งหกโลเกือบเท่าพ่อแล้ว