Tag wallpaper : จากพระอาทิตย์ลับฟ้าถึงวิถีทุ่งรากเหง้าของข้าพเจ้าเอง

ผมได้รับเกียรติ  Tag wallpaper จาก คุณตาหยู  พักยกตั้งหลักอยู่เป็นนาน  บัดนี้ก็ได้ฤกษ์เปิดโฉม  wallpaper  ที่ผมนิยมชมชื่นนำมาใช้เป็นภาพขึ้นจอคอมพิวเตอร์อย่างสม่ำเสมอ  ซึ่งมี 2 ภาพ  จากเก่า สู่  ปัจจุบัน  ดังนี้

 

พระอาทิตย์ลับฟ้าที่เกาะสีชัง..พ่อลูกคู่หนึ่งชี้ชวนกันชมความงดงามและสัจธรรมของธรรมชาติ  แต่สำหรับผม, ชื่นชอบภาพนี้มาก เพราะ  ภาพที่พระอาทิตย์ลับฟ้า เป็นเสมือนสัญลักษณ์ของการจากพรากเพื่อกลับมาพบกันใหม่

ภาพนี้เจ้าหน้าที่หน่วยงานบันทึกไว้เมื่อปี  2546

 

ภาพนี้ชื่อ "ความอบอุ่นของชนบท"  เป็นผลงานของคุณยุทธศักดิ์  ลุมไธสงค์ที่จัดแสดงผลงานศิลปกรรมกลุ่มศิลปิน "กลุ่มนา"  ณ  มหาวิทยาลัยมหาสารคาม

ผมชื่นชอบเพราะภาพนี้เป็นภาพวันวัยแห่งชีวิตในวิถีทุ่งที่ผมเติบโตและผูกพันมาชั่วชีวิต

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

สวัสดีครับ

ผมขอยก Comment จากบันทึกผมมาที่นี่นะครับ

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร เมื่อ พฤ. 22 ก.พ. 2550 @ 07:35 จาก 203.113.51.36 ลบ

คุณแผ่นดิน

ผมชื่นชอบและประทับใจมากๆครับ และสมเด็จนเรศวรท่านเป็นนักรบต้นแบบ เยี่ยมยุทธุ์ เราชมหนังเรื่องนี้แล้วกลับมาพัฒนาตนเอง พัฒนาองค์กรได้ ทั้งเรื่อง ความรอบคอบ การเสียสละ ความรัก และการวางแผน...คุณพนัสต้องไปชมภาคสองครับ

แต่ด้วยระยะเวลานานในแต่ละภาค ทำให้สงสัยว่าเด็กๆจะทนใหวมั้ยละครับ

น้องดินน่ารักมากครับ เป็นเด็กที่ฉลาด ผมว่าการหล่อหลอมการเป็นตัวเขา และตอกย้ำด้วยต้นแบบที่เขาเห็นอยู่ ในอนาคตเขาจะเป็นคนดีของสังคม

ผมติดตามและชื่นชมคุณเสมอครับ..และผมดีใจที่คุณพนัสมีกำลังใจในการเดินทางต่อไป...

ผมเคยท้อถึงกับไม่อยากเขียนบันทึก คือ ผมก็สับสนเกี่ยวกับเนื้อหาที่ผมเสนอออกไป บางทีการคิดเองว่ามันไม่ใช่การเรียนรู้ที่ สคส.คาดหวัง...แต่ผมคิดผิด ความรู้อันไพศาลไม่ได้เป็นความรู้วิชาการที่แข็งทื่อ กำลังจะตาย แต่ประกอบด้วยชีวิต ชีวา มีความมีชีวิตที่โลดแล่นข้างในนั้น...เหมือนงานเขียนของหลายๆท่านที่ทำได้ และทำได้ดี คุณพนัสเป็นหนึ่งในนั้น

ผมอยากให้คุณพนัสเขียนเรื่องราวการทำงานต่อไป ตลอดเวลาผมได้ความรู้จากบันทึกของคุณพนัสมากครับ ทั้งความรู้ แรงใจ และแนวทางการทำงานที่สอดแทรกข้างในนั้น...ที่สำคัญอ่านสนุกผ่อนคลายด้วย ความสามารถในการถ่ายทอดเฉพาะตัว

มีอีกหนึ่งท่านคือ "พรหมลิขิต" ที่เงียบๆไป ผมฝาก คุณพนัสช่วยให้กำลังใจ เพื่อนเราท่านนี้ด้วย เพราะฝีมือ ลีลาเขาใช่ย่อย TK และ ประสบการณ์การทำงานจากพื้นที่น่าสนใจมากเลยครับ

ว่าด้วยเรื่อง ภาพพื้นหลัง แต่ออกนอกทางไปที่อื่นยาวเลย

โชคดีมีความสุขกับทุกวันครับ

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

ทุกอย่างที่ได้เห็น ได้สัมผัสคุณแผ่นดิน ผ่าน G2K แห่งนี้

ทำให้ซึมซับกับความเป็นตัวตนของคุณแผ่นดินที่มีแต่สิ่งดี ๆ แบ่งปันให้พวกเรา

เป็น "ความดี" ที่หล่อเลี้ยงชีวิตจริง ๆ

ขอบคุณค่ะ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

• ความเป็นมิตร  ความสุขที่ได้มอบให้กัน ในการทักทายพูดคุย  และเป็นกำลังใจให้กัน..คุณแผ่นดิน...มีมาเสมอค่ะ
• ภาพที่นำเสนอนั้น ครูอ้อยชอบทั้งสองภาพ  ให้ความรู้สึกที่ดีและมีความหมาย  โดยเฉพาะภาพล่าง  ธรรมชาติ  ..ดูอย่างไรก็สวยค่ะ

ขอบคุณค่ะ

[คุณ รัตติยา เขียวแป้น]

สองภาพนี้ แตกต่างกันสิ้นเชิง

ภาพหนึ่ง สูงสุดสู่นภา

ภาพสอง จรดพื้นปฐพี

แต่ความหมายของทั้ง 2 ภาพ ไม่แตกต่างกันเลยค่ะ

บอกความเป็นตัวตนของคุณแผ่นดินได้อย่างลงตัว

ชอบทั้ง 2 ภาพเลยค่ะ

[Miss Benjaporn Thairungrot]

ได้อารมณ์แตกต่างจากวิถีคนกรุงค่ะ ดีจัง ที่เผยแพร่ภาพสวยๆ ให้ชมนะคะ

[ออต ญาณพิสิษฐ์]

• เห็นภาพความอบอุ่นของชนบท
• คิดถึงหมกกบใส่หัวปี กับหมกปลาใส่ตักอีตู่มากครับ หอมยวนใจจนอยากทานอาหารเช้าอีกรอบ

[แผ่นดิน]

• ขอบคุณ คุณเอก มากครับ

  จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

• หนังเรื่องนี้น้องดินและแดน ไปดูภาคแรกและภาคที่ 2  เป็นทีเรียบร้อยแล้วครับ  คงเหลือแต่เฉพาะผมนี่แหละที่ยังไม่ได้ดู
• ใช่ครับ...คุณเอกมาถูกเวลาในภาวะที่ผมกำลังสงสัยว่าบันทึกของผมเป็นไปตามเป้าประสงค์ของ สคส. หรือไม่...เพราะดูเหมือนผมจะเล่าเรื่องธรรมดาสามัญ แต่ไม่ใช่แก่นและกลวิธีของการจัดการความรู้...
• ผมเคยยืนยันล่าสุดกับชาวบล็อกที่คุยกันสดว่า...ผมจะใช้วิธีเขียนบันทึกเช่นนี้ไประยะหนึ่ง  เพื่อดึงให้นิสิตเข้ามาสู่การจัดการความรู้... เพราะถ้าเรื่องเป็นไปในทำนองวิชาการจ๋า.. แห้งแล้ง  เชื่อเถอะครับ...พวกเขาจะไม่ชอบอ่าน  และจะไม่มาสู่เวทีเหล่านี้  ...เช่นเดียวกับที่ผมเคยเขียนเรื่องค่ายเยาวชนพิทักษ์ไพรฯ ไว้ในระยะแรกว่า กิจกรรมจะต้องมีทั้งเริงรมย์และเริงปัญญา  มิเช่นนั้นก็จะไม่มีใครเข้าร่วมกิจกรรมกับเรา    แต่เราต้องซ่อนแฝงนัยยะความรู้ หรือจัดวางความรู้ไว้ ณ จุดใดจุดหนึ่งที่ไม่ไกลเกินกว่าเขาจะเดินทางไปกับเราได้  ..ยาวไกลเกินไปเขาก็เบื่อ  ละเลิกการเดินทางได้อย่างง่าย ๆ
• ในระบบของ KM  มมส ก็เช่นกัน  ผมก็มีความสุขที่จะเป็นเช่นที่ "นายแผ่นดิน"  เป็นอยู่และมีชีวิตในบล็อกอย่างชัดแจ้งเช่นนี้  ผมไม่อยากให้องค์กรมาคาดหวังว่าผมจะต้องสะกัดกรองความรู้ออกมาจากตัวเองให้มากที่สุดและเป็นไปตาม "แบบแผน"  ที่ สคส. ตั้งเป้าไว้..
• ผมเข้าสู่เวทีนี้ด้วยปัจจัยส่วนตัว  มิใช่เข้าสู่เพราะระบบองค์กร  หากแต่ปรารถนาจะช่วยขับส่งเรื่อง KM ขององค์กรและมหาวิทยาลัยฯ เท่าที่มีแรงกายและแรงใจ
• เพราะอันที่จริงทีม KM มมส ก็มีทีมอนุกรรมกรรมการดำเนินการเรื่องนี้อยู่ในระดับหนึ่งแล้ว  ผมจึงไม่ใคร่จะเข้าไปสู่ระบบการทำงานของคณะอนุกรรมการฯ แต่ก็ยินดีเป็นส่วนหนึ่งในบางครั้งคราว...แต่เอาเข้าจริง ผมก็ไม่เคยมีเวลาว่างพอที่จะช่วยเหลือทีมอนุกรรมการฯ ได้อย่างเป็นทางการซะที...
• และถึงแม้รางวัลล่าสุดที่ได้... ก็คงไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรในตัวผมมากนักหรอก  เว้นแต่แรงใจไฟฝันเท่านั้นที่ดูจะถูกเติมเต็มขึ้นมาเป็นระยะ  และอันที่จริง, ชาวบล็อกทั้งหลายก็ได้หยิบยื่นสิ่งเหล่านี้ให้ผมมาอย่างต่อเนื่องและไม่เคยขาดห้วงอยู่แล้ว...
• เพียงแต่บางทีเราก็อดคิดไม่ได้ว่า "งานของเรา"  เป็นไปตามเป้าประสงค์หรือไม่...และก่อให้เกิดกระบวนการใดบ้างในระดับบุคคล หรือองค์กร  ถ้าไม่ใช่..เราก็ไม่ควรที่จะได้รับการขานรับ หรือแม้แต่การกำนัลรางวัลใด ๆ
• เพราะยังไง..ผมก็ยังมีความสุขที่จะดุ่มเดินตามวิถีและแรงฝันของผมเช่นนี้อยู่แล้ว
• เช่นกันกับ..คุณพรหมลิขิต... ผมก็จะเป็นส่วนหนึ่งของการส่งต่อกำลังใจ... เพราะไม่อยากให้เพื่อนคนนั้นของเรารู้สึกว่ากำลังเดินอยู่อย่างเดียวดาย....
• ผมมีความสุขเสมอนะครับที่ได้ แลกเปลี่ยนกับคุณเอก  และถึงแม้เรื่องที่เราแลกเปลี่ยนกันนั้น  จะเกี่ยวเนื่องกับความในบล็อกหรือไม่ก็เถอะ...ผมมีความสุขเสมอครับ...
• ขอบคุณ...ครับ

[แผ่นดิน]

• ขอบคุณครับ  คุณสมพร

  Miss somporn poungpratoom

• ฟ้า ฝน แดดลมที่โน่น รวมถึงความฝันของชีวิตเป็นยังไงบ้างครับ
• ตัวตนของผมยังคงเป็นเช่นที่ปรากฎในบันทึกอย่างไม่แฝงเร้น หรือผิดเพี้ยน  หากแต่บางทีก็ดูตรง ๆ  หรือไม่ก็ประหนึ่งสายลมวูบไหว
• ดีใจครับ...ที่คุณสมพรแวะมาทักทาย
• หากแม้ความดีเป็นสิ่งหล่อเลี้ยงชีวิต ..ก็อย่าลังเลกันเลยครับ...แบ่งปันให้กันและกันตั้งแต่วันนี้และสืบไปอย่างไม่รู้จบ (เถิดคนไทย)
• ขอบคุณจริง ๆ  ครับ

[แผ่นดิน]

• สวัสดีครับ ครูอ้อย

  สิริพร กุ่ยกระโทก

• ขอบคุณครับที่แวะมาให้กำลังใจ...หายเหนื่อยจากการเดินทางหรือยัง น้อ...
• อย่าเบื่อถ้าผมจะพร่ำบ่นถึงเรื่องราวชนบทที่รัดตรึงและฝังแน่นในจิตวิญญาณของผมนะครับ
• ผมมีความสุขเสมอที่ได้นึกและสื่อสารความเป็นลูกอีสานและสังคมชนบท...ขอบคุณ

[นาง อัมพร อรุณศรี]

• พี่ชอบทั้ง 2 ภาพนะคะ สวยมาก
• เป็นภาพที่บ่งชี้สื่อนักกิจกรรม
• นักกิจกรรมมักจะมีอะไรที่แฝงให้คิดได้ในมุมต่าง ๆ
• ขอแสดงความยินดีกับรางวัล
• เป็นผลมาจากการที่น้องเป็นกัลยาณมิตรกับทุกคน สื่อให้เห็นในถ้อยทุกคำพูดที่ออกมาจากใจ
• ขิบคุณที่นำภาพดี ๆมาให้ชมนะ

[ืบนเส้นทางฝัน]

สวัสดีค่ะพี่แผ่นดิน

• หนูนิดได้ไปชมนิทรรศการนี้แล้ว...เดินดูจนทั่ว..ก็คุณบอนเค้าอีกนั่นแหละพาไป...(วันที่..ได้เจอพี่..และพี่หนิง) ซึ่งเป็นวันสุดท้ายของงานแสดง
• ภาพเขียนทั้งสองภาพนี้ หนูนิดชอบมากค่ะ  ความรู้สึกที่สื่อออกมาทางภาพเขียน...ชัดเจนมาก...ไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น...สะท้อนให้เห็นมุมมอง...วิถีการดำเนินชีวิต..ตรงๆ และโดดเด่นในตัวของตัวเองมาก
• อย่าทิ้งกันไปไหนนะค่ะ...คอยเป็นกำลังใจให้กันก่อน

[แผ่นดิน]

• สวัสดีครับ

  อ. รัตติยา เขียวแป้น

• ภาพหนึ่ง สูงสุดสู่นภา

  ภาพสอง จรดพื้นปฐพี

• ฟังดูออกปรัชญาหน่อย ๆ ดีครับ

• และขอบคุณอาจารย์นะครับที่แวะมาเติมเต็มกำลังใจ

[แผ่นดิน]

• ขอบคุณครับที่แวะมาทักทายและให้กำลังใจ

  Miss Benjaporn Thairungrot

• เมืองกรุงไม่ได้เลวร้ายอะไรนักสำหรับผม,  หากแต่ผมปรับตัวเข้ากับสังคมเร่งด่วน หลากหลาย และวุ่นวายเช่นนั้นไม่ถนัดนัก
• เคยประสบความสำเร็จในการงานในเมืองกรุง,  มีรายได้มากมายพอสมควร  แต่ก็ตัดสินใจหันเหชีวิตกลับเข้าสู่มหาวิทยาลัย  เพราะทนความคิดถึง "วิถีทุ่ง"  ไม่ไหว
• ขอบคุณมากครับ

[แผ่นดิน]

• คิดถึงคุณออต

  ออต

    พอ ๆ กับคิดถึงสิ่งที่คุณออตกล่าวถึงเช่นกัน
• แต่กบเขียดนี้กินไม่เป็น...หมกหมูใส่หัวปลี  หรือหมกหน่อไม้ใส่หมู หรือแม้แต่หมกปลาซิวน้อยขม ๆ  พอทานได้ครับ

[มะปรางเปรี้ยว]

ชอบภาพที่สองมากค่ะ  ได้ความรู้สึกถึงความเป็นธรรมชาติ และยังทำให้นึกถึงหนังสือเรียนภาษาไทยสมัยประถม  มานี มานะ ชูใจ

ขอบคุณมากค่ะ

[Bright Lily]

• ชอบภาพแรกมากนะคะ
• ถ่ายรูปออกมาได้แสงเงาดีค่ะ
• สื่ออารมณ์ภาพได้ชัดเจนมากค่ะ
• ตราบใดที่มีแสงตะวัน ตราบนั้นมีความหวังค่ะ
• เสาร์นี้จะไปร่วมกิจกรรม "โครงการตะวันยิ้ม" จะเก็บรอยยิ้มของเด็กๆ มาฝากค่ะ

 

[paew]

ภาพสวยทั้งสองภาพเลยค่ะ...เป็นภาพที่สะท้อนตัวตนของคุณแผ่นดินมากๆ...คุฯแผ่นดินที่มุ่งมั่นทำกิจกรรมร่วมกับนักศึกษา คุณแผ่นดินที่โรแมนติค คุณแผ่นดินที่มีลีลาภาษาที่สวยงามในการบันทึก......และคุณแผ่นดินที่แสนจะ Family man......

[เม็กดำ 1]

• เป็นภาพที่ทำให้ทุกคนที่มีถิ่นเกิดในชนบท  ต้องจ้องและมองนานๆ   ครับ

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

ภาพแรกดูอบอุ่นคล้ายคุณที่มีมิตรภาพเสมอกับเพื่อนๆใน G2Kค่ะ..ขอบคุณค่ะ

[ขจิต ฝอยทอง]

ตามมาดูอีก มาบอกว่าที่บันทึกผมมีอะไรให้ดู เก่า มากๆๆขอบอก

[ยูมิ]

มาชม...ผมชื่นชมทั้งสองภาพครับ

เมื่อยามอาทิตย์อุทัยไขแสงส่อง  เป็นสีทองมองใจให้คิดถึง  นะครับ

ภาพที่สองเป็นวิถีชาวลูกทุ่งอย่างผมเหมือนกันครับ

[IS]

เป็นสองภาพ สองอารมณ์เลยนะคะ

ภาพแรก แสงสีออกเป็นโทนร้อน ถึงจะบอกว่าพระอาทิตย์ตก แต่เพราะสีเป็นโทนร้อน จึงทำให้รู้สึกถึงความร้อน ที่แรกซื่อๆ ว่าความอบอุ่นก็ได้ ในภาพเห็นเหมือนกับว่าเด็กน้อยอ้าแขนขอให้คุณพ่ออุ้มด้วยนะ

ภาพที่สอง สีโทนเย็น สีเขียว สีเหลือง สีน้ำตาล สีฟ้า กิจกรรมในภาพดูไม่รีบร้อน เด็กน้อยใจเย็นพอที่จะบรรจงเก็บหรือปัก (ไม่รู้) ที่บนคันนา โดยหมาน้อยมองในความเชื่องช้าของเด็กน้อย แต่ก็ไม่ได้เร่ง

สองภาพนี้ใช้สลับกันหรอคะ หรือใช้แต่ภาพหลังแล้ว (เพราะบอกว่าจากเก่า สู่ปัจจุบัน)

^____^

[ขจิต ฝอยทอง]

• ชอบรูปนี้มากเหมือนตอนที่เป็นเด็กชอบหาปลา
• มีปลาช่อน ปลาดุกมาติดบ่อยๆๆ
• ที่น่ากลัวคือ งูครับ ดันมากินเขียดเรา
• 

[แผ่นดิน]

• ขอบคุณกัลยาณมิตรชาวบล็อก 

• อ. อัมพร อรุณศรี

• ขอบคุณ อ.อัมพร (พี่ใหญ่ใจดี)  นะครับ..ผมเชื่อเช่นเดียวกับอาจารย์คือนักกิจกรรมมักจะมีมุมมองในเรื่องต่าง ๆ ที่ดีเสมอ  และเราก็ปรารถนาในการสร้างนิสิตให้เป็นเช่นนั้นอย่างไม่เคยสิ้นหวัง

• หนูนิด

• สวัสดีเจ้าหญิงนักฝัน..
• โลกงดงามเสมอ..เพียงแต่บางครั้งสายลม แสงแดด และสายฝนมีวิถีที่แปรปวนไปบ้าง...แต่บางครั้งชีวิตก็จำต้องหยุดเดินเพื่อพักผ่อน หรือทบทวนวิถีการก้าวเดินของเราเองเหมือนกัน

• มะปรางเปรี้ยว

• สวัสดีครับคน (รูปสวย)  แห่งชาวบล็อก
• ผมยังมีความคิดว่าเปิดเทอมจะชวนน้องนิสิตจัดนิทรรศการ "มหกรรมแห่งท้องทุ่ง" กันสักยก  และผมก็เป็นคนชอบสะสมหนังเรียนเก่า ๆ ซึ่งมีอยู่หลายเล่มและหลายเรื่องเหมือนกัน
• ขบคุณทุกท่านอีกครั้ง...ระลึกถึงเสมอ

[แผ่นดิน]

• สวัสดีครับ

  Bright Lily

• คิดถึงบันทึกดี ๆ แต่ยังไม่มีเวลาไปใช้ชีวิตในบันทึกของแต่ละท่านเลย...
• รอฟังข่าวและเรื่องราวดี ๆ จากตะวันยิ้ม นะครับ
• และขอให้เดินทางไปกลับโดยสวัสดิภาพ..
• ฝากความฝันและกำลังใจไปแบ่งปันต่อน้อง ๆ ด้วย
• ตราบใดที่มีแสงตะวัน ตราบนั้นมีความหวัง ..ผมรู้สึกเช่นนี้เหมือนกันครับ.

[แผ่นดิน]

• สวัสดีครับ

  paew

• ระลึกถึงเสมอนะครับ...
• ห้วงชีวิตตอนนี้เร่งร้อนไปกับการงานอันเร่งรีบ
• แต่ความมีความสุขบ้าง อ่อนล้าบ้างเป็นบางครั้ง
• การแวะเข้าสู่บล็อก  เป็นการมาเติมเต็มกำลังใจ  ..ช่วงนี้อาจเป็นเหมือนที่อาจารย์เคยกล่าวไว้ "เอาบันทึกตัวเองให้รอด..."
• แล้วผมจะไปทักทายที่บล็อกอีกทีนะครับ

[แผ่นดิน]

• อาจารย์...ครับ

  เม็กดำ 1

• ภาพนี้เตือนให้ผมตระหนักแก่ใจว่าตนเองเกิดมาเช่นไร..มีคุณพ่อ คุณแม่ พี่ชาย พี่สาว และเครือญาติ เป็นมาเช่นไร
• ขอบคุณครับ

[แผ่นดิน]

• อ. กฤษณา สำเร็จ

• ขอบคุณครับอาจารย์..ที่ G2K ไม่ร้างมิตรภาพเช่นกันครับ

• นาย ขจิต ฝอยทอง

• ผมแวะไปดูแล้วนะครับ..และเดือนหน้าผมคงได้ไปสัมผัสของจริงที่เม็กดำ
• ขอบคุณครับ

[แผ่นดิน]

• สวัสดีครับ

  อ. umi

• ภาพชนบทเหล่านี้..เป็นความทรงจำปัจจุบันสำหรับผมเสมอ..
• ขอบคุณครับ

[แผ่นดิน]

• สวัสดีครับ

  IS

• ผมชื่นชมมุมมองในการตีความภาพได้กว้างและลุ่มลึกของคุณ IS มาก
• ภาพ 2 ภาพนี้ผมใช้สลับกันเป็นช่วง ๆ  แต่ตอนนี้ใช้ภาพเด็กในทุ่งชนบทครับ...นาน ๆ ทีเปลี่ยนหน้าจอที..
• ผมเป็นคนแปลกคือ ชอบทำอะไรซ้ำ ๆ  ถี่ ๆ ไม่ค่อยเปลี่ยนแปลงวิถีตนเองนัก  คุยเรื่องเก่า ๆ กินอาหารรสชาติเก่า ๆ  ฯลฯ

[แผ่นดิน]

• ขอบคุณครับ อ.ขจิต

  นาย ขจิต ฝอยทอง

• ไม่รู้นะครับว่าเป็นเด็กบ้านนอกขอบชนบทเหมือนผม
• ผมมักใช้ไส้เดือนเป็นเหยื่อ...ไม่ค่อยได้ใช้เขียดหรอกนะครับ
• ขอบคุณครับ

[nutim]

• คุณแผ่นดินคะ ภาพแรกงดงามและให้ความหมายที่อบอุ่นดีจังเลยค่ะ เดี๋ยวนู๋ทิมได้ไอเดียแล้วว่าจะนำรูปคนสองคนไปนั่งดูพระอาทิตย์ตกที่ Wallpaper ของนู๋ทิมบ้าง
• ส่วนภาพที่สองให้ความรู้สึกที่สบายๆ เรียบง่ายและเป็นธรรมชาติดีค่ะ นี่แหละค่ะภาพชีวิตบั้นปลายที่นู๋ทิมอยากเห็น ไม่รู้จะเหลือให้เห็นหรือไม่ หรือจะเป็นแค่จินตนาการ..

[แผ่นดิน]

• ขอบคุณครับคุณนู๋ทิม
• ทั้งสองภาพเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผม
• โดยเฉพาะภาพหลังนั้นเรียกได้ว่าเป็นลมหายใจที่ร้อยรัดผมอยู่อย่างไม่ขาดหาย
• ทุกวันนี้ผมว่าภาพชีวิตเช่นนี้คงมีหลงเหลือจริงอยู่บ้าง,  แต่ก็คงหาดูได้ไม่ยากนัก

[โก๊ะ]

สวยมากทั้ง 2 ภาพเลยค่ะ ภาพแรกดูแล้วให้ความรู้สึกอบอุ่นด้วยแสงสีทองและเด็กที่อ้าแขนรอคุณพ่อ..ถ้าภาพนี้ไม่มีเด็ก..ดูแล้วเหมือนจะอ้างว้างลาจาก..ภาพที่ 2 ดูแล้วสดชื่นคิดถึงวัยเยาว์ที่ชอบท่องเที่ยวหาความรู้ใหม่จากธรรมชาติ..แหล่งความรู้ของชีวิต...ขอบคุณในความดีความงามที่มอบให้แก่ผู้ชอบเข้ามาแวะชมค่ะ

[แผ่นดิน]

• คุณ โก๊ะ  ครับ...
• ภาพแรก  เป็นภาพผู้ใหญ่ท่านหนึ่งที่ผมเคารพมาก และทุกวันก็ยังไปมาหาสู่กันอย่างไม่รู้จบ
• ท่านเป็นคนใจเย็น นิ่งเงียบ และลุ่มลึก  ซึ่งต่างจากผมที่ค่อยข้างโผงผาง  ตรงไปตรงมา 
• ส่วนภาพที่สองนั้น แรกเห็นผมก็ปรี่เข้าไปยืนตะลึงนิ่งงัน  ราวกับถูกสะกดไว้ก็ไม่ปาน...
• ภาพนี้ตอกย้ำรากเหง้าพื้นเพชีวิตผมอย่างชัดแจ้ง
• ขอบคุณครับ