เสื้อเพิ่งถึงมือ

                  เมื่อวานนี้ ไปรับโทรสาร ที่คุณนิรันดร์ส่งมาให้ เป็นข้อความในกระดาษ 4 เอ จำนวน 3 แผ่น

                  คุณสถาพร ไปนำเสื้อที่อยู่บทชั้นวางของมาให้ บอกว่า ขออภัยลืมไปจริง ๆ ไปโน้นมานี้มาจนลืมส่งเสื้อ

                  เช้าวันนี้นำเสื้อพื้นที่เหลืองขนาดพอเหมาะ เราจับเนื้อผ้าดูดี  เสื้อตัวนี้รับจากมือคุณมูรากามิ มีคุณค่าทางใจรับไว้ในงานมอบจักรยานมิตรภาพโอซาก้าสู่น่านครับ ( เมื่อปลาย มกราคม ศกนี้ )

                  มีข้อความด้านหน้า ว่า เครือข่ายไทยมิตรภาพเอเชีย เราคงต้องนำไปซักก่อนใส่เพราะมีฝุ่นจับอยู่พอสมควร   ขอบพระคุณผู้ให้ ผู้รับ และขอบใจผู้รับฝาก ( วันงานฝากสถาพรฯ ไว้เขาจึงนำไปเก็บไว้ให้เรานาน เราเองก็ไม่ได้แวะไปเอา เขาเองก็ไม่ได้แวะมาให้ ก็เป็นแบบนี้นี่เอง ) ขอให้มิตรภาพยั่งยืน

[Niran]

บางคนเขาใส่ทุกวันจนขาดแล้ว  คอยานกว้างจนถึงหน้าอกแล้ว  หวังว่าคุณพี่จะเก็บไปไว้บนหิ้งต่ออีกนะ  ขอให้มิตรภาพจงเจริญ

[Mr. ธนู ผลบุญ]

                  โลโก้เข้าท่าดี เนื้อผ้าดี จะใส่บ่อย ๆ ก็เสียดาย กลัวขาด ก็เก็บไว้เป็นที่ระลึกไง

[TAFS]

ความจริงกิจกรรม  มอบจักรยานมิตรภาพจากโอซาก้า  ที่ผ่านมา  มีเกร็ดเล็ก  เกร็ดน้อย   อีกมากมายเรื่อง  เสื้อก็เช่นกันเราก็ดั้นด้นไปหาแหล่งที่ถูกที่สุด   แหล่งสกรีนที่ถูกที่สุด(ราคาถูกกว่าที่อ.เวียงสาครึ่งต่อครึ่ง)  ติดต่อ  ต่อรองกับร้านอยู่หลายวันราคาที่เก็บเงิน  กับชาวบ้านและผู้รับเสื้อถามว่าแน่นะราคานี้   ทำไมไม่เก็บร้อยบาทไปเลยขี้เกียจทอนเพราะทั่วไปเสื้อเหลืองที่ขายกันอยู่ราคามันสูงเป็นร้อยบาทขึ้นไปเสื้อนี้ถูกแบกขึ้นรถทัวร์  ๔๐๐  ตัวจาก กทม.คืนวันที่ ๑๙ ม.ค.  โดย  ผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง  กับ  เด็กชายคนหนึ่งอายุ ๑๑ ปี  ไปคัดแยก  แปะชื่อ  แยกขนาดให้เข้ากับคนใส่   ที่บ้านสถานเช้านั้นเลย  คนทำไม่ได้กินข้าวเช้า   ทำชนิดนาทีต่อนาที  จนถึงงานเริ่มที่น่าน   ไม่งั้นจะเกิดการโกลาหลเป็นที่ยิ่ง   เมื่อถึงเวลางานแจก มีส่วนหนึ่งที่ทำไว้สำหรับ  ให้เป็นของที่ระลึก คนญี่ปุ่น  ขอเพิ่มอีก   ขณะที่มาเชียงใหม่ล่าสุดนี้  ก็ถามถึงอีกแต่บอกว่า  ซอรี่ๆ  ไม่มีสักตัวแล้วครับท่าน คนทำเองก็ไม่ได้ใส่   ไม่มีสักตัว      ก็  เอ  วัง  ด้วยประการละฉะนี้